Dag Romeo, dag vriend 
Dag lieve Romeo,
Romeo zat inmiddels aan de prednison wegens hevige pijnaanvallen in zijn darmen door voedselallergieën/auto imuunziekte oid. Precies weet ik het niet, maar iig had hij ontzettend veel pijn en op de pred ging het een tijdje enorm goed.
Het was een heel nare beslissing, maar ook weer heel makkelijk.
Zondag middag begon hij ineens weer vreselijke pijn te krijgen in zijn buik. Dit is de afgelopen tijd een paar keer voorgekomen maar dat trok binnen enkele minuten weg.
Dit keer niet... de pijn bleef, en we hebben hem zelfs nog een pijnstiller gegeven en die hielp ook niet.
Later op de middag zat hij op de bank met hangende kop en allemaal slijmslierten langs zijn bek. Hij verging echt van de pijn.
We hebben toen afgesproken dat we 's avonds de dierenarts zouden bellen als hij dan nog zo was. En toen viel hij in slaap, moe van het vechten tegen die pijn.
We hoopten dat het over zou zijn als hij wakker werd, maar helaas begon hij direct weer op de vloer te zoeken naar van alles om op te eten om de pijn weg te krijgen, en daarbij van die harde klappen uit zijn keel (soort hoesten).
Ik heb toen gebeld, en we spraken af om de nacht nog even af te wachten omdat het op dat moment net even rustiger leek te worden.
Direct nadat ik ophing....... weer een hele hevige aanval van pijn, en toen besloten mijn vriend en ik tegelijk dat het nu genoeg was geweest, géén onnodig lijden hadden we afgesproken.
Dus belde ik opnieuw en we konden met een half uurtje terecht.
Voor we de auto instapten heb ik de honden nog alledrie met een lepel uit een blik gevoerd zoals ik wel vaker deed, vond ik gewoon erg leuk. En dat vonden de honden prachtig.
Toen we de deur uit wilden werd Julia nerveus en stond met haar staart tegen haar buik gedrukt en wilde perse mee. Maar dat vonden we niet handig omdat ze dan ook terug weer naast een dode Romeo mee zou moeten.
Onderweg heb ik Romeo lekker vol gestopt met koekjes en heb ik heel veel lekkere kusjes van hem gekregen... wat zal ik die gaan missen...
Ik heb de dienstdoende dierenarts alles uitgelegd van de afgelopen tijd (viel niet mee voor me, hij leek zo goed toen we daar kwamen) en ze nam het gelukkig serieus. Ik was heel bang voor een discussie omdat Romeo op dat moment helemaal niet ziek leek doordat hij alles onderdrukte.
Toen hij de narcose spuit kreeg was hij eigenlijk heel snel weg, hij was doodop van het vechten tegen de pijn. En hij vond het goed zo, hij was opgelucht dat de pijn verdween en hij sliep, eindelijk rust....
Geen tegenstribbelen, geen vechten tegen de narcose, geen spugen van de narcose helemaal niets van dat alles.
En dat geeft me een heel rustgevend gevoel, dat hij er zelf ook klaar mee was.
We hebben er ontzettend veel verdriet van, en we hebben heel wat afgehuild en we zullen vast nog wel meer huilen.
Op het moment dat ik dit typ lopen de tranen weer over mijn wangen.
Toen we thuiskwamen hebben we Romeo in de keuken op de vloer gelegd, en is mijn vriend in de tuin gaan graven.
Julia en Anders hebben aan hem geroken, en daarna kwamen ze bij me op de bank zitten.
Julia was gestresst en begon erg te hijgen, maar ze was niet bang gelukkig. Ze zocht wel steun bij me, en dat heeft ze dan ook gekregen.
Mijn vriend heeft Romeo voorzichtig in het gegraven gat gelegd, en Julia en Anders wilden perse mee, dus dat mocht. Vooral Julia wilde alles zien, ze heeft gezien dat Romeo in het gat lag, en ze heeft eromheen gelopen en geroken en gekeken.
En toen moest het gat weer dicht... het voelde als een echte begrafenis en we hebben op dat moment voor het laatst echt afscheid van hem genomen.
En wát is het nu stil in huis...... mijn gekke vent is er niet meer, mijn vrolijke Jomie Womie, mijn deukie en grote vriend.
Ik ben heel verdrietig en mis hem zo vreselijk... de pijn zal nog wel een tijdje voelbaar zijn ben ik bang.
Dag grote vriend, tot in het Paradijs.
Helaas, dit onderwerp staat op slot.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Dag Romeo, dag vriend" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Gecondoleerd en veel sterkte!
Wat een mooie jongen was het, vanaf het begin dat ik op HP zat (en op het Stafford-forum waar ik je volgens mij ook eens voorbij zag komen) heb ik regelmatig bij je foto's zitten gluren en het koppie van Romeo bewonderd. Hij heeft het nu goed, geen pijn meer en heel veel vriendjes om mee te spelen, als de tijd daar is zal je hem weer tegen komen.
Jeetje..Wat een heftig verhaal. Die prachtige Romeo..Ik wens jullie heel veel sterkte met dit grote verlies, hij zal voortleven in jullie harten en herinneringen.
![honden page profiel [Ggy]](/images/avatar/a1.jpg)
![honden foto van [Ggy]](/foto/profiel/31571-1511391434.jpg "honden foto")
Julia neemt nu dingen over die Romeo deed...
Als er iets in de brievenbus werd gegooid dan begon Anders meestal eerst met blaffen, en Romeo daarna ook.
Julia bleef altijd stil, het interesseerde haar niet.
Net kwam er iets in de brievenbus... en Anders blafte... en ineens hoor ik ook een zware blaf en dat was Julia.
Het was een heel vreemde gewaarwording om haar ineens te horen blaffen.
Aan de ene kant confronterend, aan de andere kant vertrouwd maar toch ook weer niet.
lieve romeo wat heb je nog genoten vorige week,wat is dat fijn voor jou en paula.
je was een grote lieve kanjer,en wat wordt je innig gemist.
lieve paula het is zo n groot gemis,zo n verdriet.woorden zijn er niet voor.je weet dat ik aan je denk!
zelfs ik schoot net eventjes vol toen ik je verhaal las...
verschrikkelijk...
sterkte paula!
wat verdrietig paula, maar bedenk dat waar hij nu is, het lekker warm is, genoeg te eten is, en wat het allerbelangrijkste is, geen pijn meer, je hebt er goed aan gedaan. heel veel sterkte.
Lief van je.
Maar ik geloof daar niet in. Ik geloof dat ieder levend wezen dat dood gaat, in een diepe slaap raakt en niets meer weet of voelt of ervaart.
Dat vind ik fijn, hij heeft nml ook gewoon geen pijn meer op deze manier.
Ooit komt er een dag dat ik hem weer zal zien, ik geloof oprecht dat er een Paradijs zal zijn waar alle mensen en dieren samen zullen leven in harmonie en waar geen verdriet of pijn meer zal zijn.
http://youtu.be/FBvw8pE9oDo
Het geeft me heel veel rust dat ik dit mag weten, ik zal hem ooit weer in mijn armen sluiten.
In 2007 gemaakt....http://youtu.be/AaUxmg-sqTk
En nu moet ik zo hard huilen van dit filmpje met dit liedje! 
Lees nu dit topic.
Paula je weet dat je hebt gedaan wat mogelijk was en dat hij een waardig afscheid heeft gehad.
Ondanks dat is het zo ontzettend moeilijk een dierbaar maatje los te laten na zoveel tijd.
Nogmaals een dikke knuffel en heel veel sterkte.
Heel veel sterkte..
Ik weet hoe het is, heb de 28e november, en de 2e december ook afscheid moeten nemen van 2 kanjers
Heel veel sterkte, ik leef met jullie mee.
Ik hoop dat alle lieve hondjes die zo gemist worden, in het honden paradijs een heel mooi leven hebben.
Helaas, dit onderwerp staat op slot.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Dag Romeo, dag vriend" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?