Bijna nog een hond kwijt

Tijdens onze vakantie in het Friese Makkum heeft Brutus me één van de meest spannende avonden in mijn leven bezorgd... 
Hij liep gewoon aangelijnd, bij het huisje waar we verbleven. Ik zie hem een hapbeweging maken en besef me tegelijk dat ik een dobbertje zie. Roepend naar mijn man; "hij slikt een vishaak in!" ben ik bij hem geknield en heb zijn bek ver open getrokken, maar hij slikte en weg was hij. Amper een maand na het verlies van onze Maxx zag ik heel Brutus zijn leventje aan me voorbij gaan... wat gaat er nu gebeuren? 

Dierenarts bellen in Makkum, op vakantie. Dierenarts in de buurt, had het te druk. Nog een dierenarts, antwoordapparaat.... lichte paniek begon zich te vormen in mijn hoofd. Na nog eens 8 telefoongesprekken kreeg ik een vrouw aan de telefoon die mij en mijn wanhoop begreep. Zij is gaan bellen voor me en toen konden we met Brutus naar Drachten. Hier is er een röntgenfoto gemaakt, waaruit bleek dat het ellendelingetje vastgehaakt zat net voorbij zijn strottenhoofd. Zelf kon ze hier niets mee, dus doorverwezen naar dierenkliniek in Roden en we waren dus letterlijk en figuurlijk nog verder van huis. In Roden is het even best spannend geweest, maar uiteindelijk is het haakje verwijderd en mocht ons hondenkind weer mee terug naar het vakantiehuisje. Goddank deed hij het supergoed!

Inmiddels zijn we ruim een maand verder alweer en is ons Brutusje weer zijn eigen maffe ik.... maar de schrik van die avond heeft me nog lang bezig gehouden!

Door Bianca op 22 september om 12:55