verdriet, blijdschap en teleurstelling

Verdriet om het verlies van onze Cleo werd enigszins verzacht, omdat we hoop kregen om een leuk ruw harig Jack Russell puppy in ons gezin te kunnen verwelkomen.
We bedachten een roepnaam, hadden telefonisch en via email contact met de fokker, die al vele jaren Jack Russells fokte. Sterker nog, hij stond goed bekend bij de vereniging.
En toch… toen het puppy vier weken oud was, mochten wij naar het nestje gaan kijken.
Blij en vol verwachting stapten we in de trein. Na een treinreis van twee uur, haalde de fokker ons op bij het station. Hij zei maar steeds: ‘als de klik er maar is, dan is het goed.’
Wij vroegen ons al af, over welke klik heeft hij het? Uiteindelijk bleek het wat die klik betreft allemaal te kloppen. Maar als ik al zei: ik heb in een boek over Jack Russells deze informatie gelezen, dan wuifde hij het weg met:’boekenkennis is heel anders dan de realiteit.’
We maakten kennis met zijn vrouw, knuffelden met de moeder van het puppy, en daarna mocht ik zelfs de pup voor de eerste keer vasthouden. Wat een eindeloos snoepje, ze likte me in de hals, nu was ik helemaal verkocht. We keken nog naar het andere nest wat in de woonkamer lag. En toen vergat ik pardoes om naar de gezondheidspapieren van beide ouders te vragen. Eenmaal thuis realiseerde ik me dit. Dus stuurde ik meteen een mail met de vraag of de fokker even een kopie van de oogtest en knietest, van de ouderhonden wilde overleggen.
De reactie van hem was: ‘je was hier, ik heb papieren laten zien.’
Dit voelde aan als: je hebt je kans gehad, had je maar moeten kijken toen je hier was. ’
Dat klopt ook wel, hij legde papieren op tafel, maar alleen van de Pattella Luxatie test, niet van de vereiste recente oogtest.
Nu kwam er een opmerking van de fokker per email: ‘van ik dacht dat we een klik hadden, van onze kant was dat wel zo, maar van jullie kant dus niet!’
Hier werd op een vreselijke manier ons wantrouwen naar deze fokker geboren. Mijn man en ik dachten, dit moet toch anders kunnen? Als ik een clubfokker zou zijn, en er was een kandidaat voor mijn puppy’s, dan zou ik de papieren hebben klaar liggen, en ze trots laten inzien. Sterker nog. Wij zouden de gezondheidspapieren en kopieën van de stambomen van beide ouders, aan de kandidaat koper meegeven, zodat ze het thuis nog eens goed zouden nakijken. Hoe het ook zij, mijn man en ik waren behoorlijk teleurgesteld en belden ten einde raad de NJVRT, eerst om te vragen welke papieren je beslist als koper naar moest vragen en wat je als nieuwe eigenaar van een Jack Russell pup echt moest weten.
Onze twijfel werd bevestigd. Dit nestje bleek niet aangemeld, er was van beide ouderparen geen recente oogtest binnen! Wij waren verbijsterd, dit hadden we echt nooit verwacht. Die fokker zag er aanvankelijk zo eerlijk uit, en wat meer zij: die klik ! Daarbij hadden we ook sterk het vermoeden, dat dit puppy geen ruw haar zou worden, iets waar we wel met de fokker over gebeld en gemaild hadden.
Na mijn vraag op het hondenforum, en het lezen van: hoe herken je een broodfokker, wist ik het helemaal zeker. Als ik zou fokken om een extra boterham te verdienen, dan zou ik inderdaad ook zo galant zijn, om niets wetende leken, netjes van het station af te halen. Het ging toch uiteindelijk om een bedrag van 750 €. Hebben of niet hebben, is 1500 € verschil.
Of zo’n nieuwe eigenaar nu pech heeft met zo’n pup, dat is van veel minder belang, als de fokker z’n extra plak kaas maar op brood heeft.
Lieve mensen, met name de NJVRT en Machteld, hartelijk bedankt voor jullie geweldige adviezen en tips.
We zijn een ervaring rijker en een illusie armer geworden, door deze hele affaire, en met de kennis die we afgelopen dagen hebben opgedaan, hopen we een lekker leuk ruw harig jack russell teefje te bemachtigen. Ook al moeten hier nog enkele maanden opwachten.
We hebben jullie tips en adviezen ter harte genomen en inmiddels met diverse Jack Russell clubfokkers kontact opgenomen.

Matthea Halmans

Door matthea op 20 februari om 12:52