Wat hebben jullie allemaal gedaan

Voor je besloot te gaan fokken?

Wijzelf kregen bijna 6 jaar geleden na een lange zoektocht onze eerste Basenji.
Een reutje, fokken klonk leuk maar daar dachten we totaal niet aan, net in het ras enz.
Twee jaar later kwam onze tweede reu, en waren we al meer bezig met ons te verdiepen in de fokkerij, al was het zelf fokker nog niet zo hoog in onze gedachten.
Met de reuen liepen we shows en vanwege onze interesse in de fokkerij ook de testen gedaan.
Er was niets verplicht toendertijd qua testen maar we hebben toen de belangrijkste gedaan (in onze ogen)
HD (al komt dit nagenoeg niet voor, je kunt het maar zeker weten toch), schildklier, ogen (cataract, PPM en PRA) en fanconi.
Daarna kregen we zo nu en dan aanvragen, Buana heeft in 2009 zijn eerste twee nesten mogen verwelkomen.
In 2010 kwam er een zweedse fokker naar Nederland voor Chafuko en eind dat jaar hebben ze beide nog twee Belgse nestjes gekregen.
Allen overigens uiteraard volgens de regels van de vereniginge en hielden wij zelf de eisen aan de teef zoals de vereniging doet en de raad van beheer.
Daarnaast hebben we dezelfde eisen gesteld aan de gezondheidstesten bij de teefjes (allemaal al gedaan)
Zo zijn wij de fokkerij ingerold en ontstond bij die eerste nesten bij mij ook de interesse om zelf te fokken.
Er zijn niet veel Basenji's en zeker in Nederland en omstreken vind ik ze voor verbetering vatbaar.
Er wordt heel veel met dezelfde bekende lijnen gefokt bijvoorbeeld, op zich niet erg maar bij sommigge fokken ze om het fokken. (met de goede testen, combinaties ed maar voor mijn gevoel om "bij" te blijven)

Afijn, begin dit jaar vond ook mijn man dat we er klaar voor waren om op zoek te gaan naar een geschikt teefje, ofwel, een geschikte combinatie.
Deze vonden wij in Zweden, prachtige combinatie, hele goede gezondheid, hele gerespecteerde fokker die al heel lang in het ras bezig is op een goede manier en een afrikaanse mamma met niuwe bloedlijnen en een pappa met lijnen die hier niet veel voorkomen.

Eind deze week, begin volgende week kiezen we ons teefje uit het nest, ze zijn dan 5 a 6 weken.
met 8 weken halen we haar zelf op in Zweden.
Ze is voor ons 100% huishond,aangezien het maar afwachten is of ook zij zelf door de testen komt, en dan nog qua karakter en bouw geschikt is voor de fokkerij.
Minimaal 3 jaar willen we haar hebben voor we een nestje plannen, we hebben dus tijd genoeg om alle voorbereidingen te doen.

Toch ben ik al bezig lijstjes te maken omdat ik het erg leuk vind.
Benodigdheden, kosten etc.
Denk na over de risico's, de eisen betreft de pupkoper etc etc.

Qua testen, combinaties en fokkers draaien we al even mee dankzij onze reuen en dat vind ik heerlijk.

Ik heb geleerd voor dierenartsassistente en heb vele bevallingen meegemaakt, weinig honden overigens.
Vooral zelf veel schapen verlost, geitjes, kittens en zelf ratjes gefokt.

Hoe zijn jullie in het wereldtje gerold, was je al een tijd bezig in de fokkerij voor je zelf ging fokken, waar zijn jullie alsnog tegenaan gelopen enz?

Ik ben heel benieuwd naar jullie verhalen!

Ikzelf ben opgegroeid met honden namelijk de tibetaanse mastiff, altijd gefacineerd door de liefde van de honden begon ik me meer en meer te verdiepen. De aankoop van ons eerste bulletje werd dan ook een feit ( deze was niet met stamboom en is gesteriliseerd) , samen met deze aankoop hebben we ook gemerkt hoe triest het er soms aantoe gaat met de franse bulletjes , onze sasha heeft last van epilepsie, allergie , noem maar op ...

Daarna zijn we op zoek gegaan naar een GOEDE lijn hondjes, met gezonde voorouders en zo kwam onze Iushi als kleine pruts bij ons terrecht. We gingen met haar naar show en haalden mooie resultaten, nooit gezondheidsproblemen gehad . Iushi was een gestroomd teefje en stilaan groeide de nood aan een red fawn bulletje deze hebben we gevonden in hongarije en slovakijke , beide uit unieke combinaties en op en top vrolijke atletische en gezonde bullen .

Dit jaar kwam onze kidibull erbij , ik wachtte al lange tijd voor deze combinatie en we zijn er dan ook zo blij mee .

We hebben ons ondertussen verdiept in voeding, gezondheid, socialisatie , een goede pupsocialisatie ( met daarbij horende trainingsapparaten om hun reflexen nog beter te maken), we hebben heel wat shows afgelopen, contacten gemaakt in binnen en buitenland.

Ons eerste nestje is dit jaar geboren , met veel vreugde maar ook een hoop verdriet...

Zo te zien heb je het gevonden!

Tja hoe zijn wij begonnen.
Eerst op zoek naar een ras, uit gekomen bij de Duitse Pinscher.
Ik wilde een teefje, maar mijn vriend een reu, uiteindelijk is het een reu geworden, omdat die er qua bouw net even mooier uitzien dan een teefje.

Na hem een jaar in huis te hebben vonden we het wel grappig om eens aan een show mee te doen, daar kreeg hij gelijk een U en dus op naar de volgende show, lekker dicht bij huis hier in Groningen naar een echt show (de clubmatch is toch altijd even anders).
Daar werd meneer beste reu en kreeg hij zijn 1e CAC/ CACIB punt, nou dan ga je verder en behaalt hij eigenlijk alleen maar goede scores op show.

We wilde sowieso een 2e hond als de tijd er rijp voor was, maar nu vond ik het toch zo leuk, dat we dan voor een teefje zouden gaan om eventueel (mocht ze geschikt zijn) een nestje mee te fokken.
Maar ik wilde uit 1 teef een teefje en anders niets, de moeder van mijn reu. Tja wel erg lastig broer en zus (half) in huis, maar mijn keuze was gemaakt, de andere fokkers in NL vond ik niet geschikt om daar een teefje vandaan te halen, meer door de lijnen die ze gebruiken en wat voor pup er uit komen.

Qua karakter vond ik alleen die teef geschikt en er waren van dat nest nog 2 teefjes niet weg, 1 zou ze zelf houden en de ander had nog geen baasje, maar een keuze had ze nog niet kunnen maken, ze vond ze beide erg mooi, lief enz.

Wij in de auto, mijn vriend heeft de hele weg op me ingepraat we gaan alleen kijken en verder niets!!!!
Ja daaaaag, ik had al een keuze gemaakt, maar niets gezegd omdat hij alleen wilde kijken, op de terug weg, ja hoor meneer is verliefd, gelukkig wel op het zelfde teefje al ik en zo had de fokker ook gelijk een keuze.
Ze wilde dat het teefje maar de juiste mensen ging, want ze was nog al onzeker, dus toen wij thuis waren en haar op belde om te zeggen dat we haar heel graag wilde hebben, was ze dol blij dit te horen.

Zo wist ze dat ze goed terecht kwam en ze ze regelmatig nog te zien kreeg.

Ook met haar hebben we veel shows afgelopen, de behaalde meestal een ZG en af en toe een U, maar daar zijn wij al blij mee (het moet niet van zelf sprekend zijn een U, dat is ook niet leuk).

Dan ook maar de reu laten testen op erfelijke afwijkingen en op de reuenlijst laten zetten, een paar nestjes van hem is ook wel erg leuk.
Zo leer je in die tijd een hele hoop, op cursus gegaan voor KK1, de teef laten testen en ze kreeg bijalles de beste uitslag.
Dan maar eens op zoek naar reuen die geschikt zijn en een goede combi zullen vormen met de teef!

Onze reu werd gevraagd als dekreu door een bevriende collega fokker, daar waren we heel erg blij mee natuurlijk, in de tussentijd was hij NL kampioen geworden, dus staat dat ook wel mooi op de stamboom!

Voor het eerste nest hebben we een reu uitgekozen in Oost Duitsland een geweldig mooie reu en hele lieve mensen, zelf hebben ze ook teven, waar ook mee gefokt wordt.
Daar zijn we het hele weekend geweest, beide honden waren mee. Wel lastig een loopse teef in de auto en een dekreu, gelukkig konden we dit goed regelen (scheidingsrek in de auto en dit weer afgedekt, zodat er ook niet tussendoor iets kon gebeuren).

Daar aangekomen is de 2x gedekt door de reu en heeft die fokker onze reu eens goed bekeken, ze vond hem zo mooi (in het echt) dat ze besloot hem te gebruiken voor een volgend nest. Ik met mijn fokker bellen, want welke teef was dan de beste combi (ik wil dan een teefje houden, de lijn van mijn reu wordt niet meer voortgezet als alleen door hem en haar teven komen of uit Polen of uit Zweden. We hebben gezamenlijk besloten dat we voor de Poolse teef gaan, zodat ik met NL reuen verder kan.
Toen kwamen we tot de conclusie dat ik zwanger was en hebben afgesproken pas de dekking plaats te laten vinden als de kleine minimaal 1 jaar is, zodat baby en pup beter samen gaan. Dat is dus afwachten, de dekking zal volgend jaar plaats vinden.

Toen kwam ons eerste nest, tja niet de allerleukste 2 weken, 1 werd dood geboren, na 2 dagen moesten we al een teefje laten inslapen, weer 2 dagen later was het weer mis een reutje dit keer en weer 2 dagen later weer een teefje. Van de 8 pups die geboren waren hadden we er nog 4 over. Het gekrijs van de pups hoor ik nog steeds en zal ik ook nooit meer vergeten. De pups zijn opgestuurd en daaruit bleek dat ze herpes hadden.
Gelukkig hebben de laatste 4 het wel overleefd en was daar niets mee aan de hand.

Verder waren het geweldige weken met dat kleine grut. Heerlijk om ze zo bezig te zien en op te groeien.

Voor het komende nest is de reu ook al bekend, echt een hele mooi maar vooral lieve reu, gefokt door mijn eigen fokker en heel ver weg familie van mijn teefje, maar de inteelt is zo minimaal.
De eerst volgende loopsheid zal ze dus weer gedekt worden en ben ik benieuwd hoe dit gaat verlopen.

Gelukkig maak je herpes niet zo vaak meer en hebben we dat dus al gehad, zodat we weten dat niet altijd alles goed gaat, maar het heeft ons er niet van doen weerhouden om verder te gaan. Zo is het leven nu eenmaal!

Helaas hebben we in September te horen gekregen dat de reu van het eerste nestje helaas is overleden, dit omdat hij gestoken is door een Aziatische wesp en daardoor zijn nier en lever functie is gestopt, waardoor ze hem hebben moeten laten inslapen.

Ja ik heb het gevonden
Wat een mooie verhalen, beide ook trieste dingen meegemaakt.

Ik vind het heel fijn om te horen dat er nog genoeg verantwoorde fokkers zijn en net als jullie er echt van genieten.
Leuk om te lezen dat een ieder er op zijn eigen manier inrold.

Veronique, ik heb het gelezen van het reutje met de wesp, dat was toen ik net hier op het forum kwam heel erg jammer, hij had net een nieuw huisje gevonden geloof ik? Heb jullie site ook bekeken toen.
Ik ben gek op duitse pinschers, onze basenji's worden er weleens voor aangezien.
Ze zijn zo vrolijk en spontaan, net als ons ras niet de makkelijkste

Prouch, wat heb je meegemaakt met het eerste nestje als ik vragen mag staat dat ook op dit forum?

Zelf vind ik het vooral fijn om ver van tevoren alles te overdenken, zoveel mensen denken dat het zo makkelijk is en daar heb ik wel moeite mee.
De mensen met de pretnestjes bijvoorbeeld, hoe hard je er zelf voor werkt hoe makkelijk zij twee honden op elkaar zetten voor de grap..
Hoe meer wij er zelf mee bezig zijn, hoe bozer ik daarover kan worden, het enige wat je doen kan is adviseren.. Blijkt daardoor toch dat er nog veel mogelijkheid is zulke hondjes te verkopen...
Jammer vind ik dat

Wij kochten onze eerste border collie, stamboom, alle mogelijke testen was ze vrij van. We dachten dat we goed zaten zo. Wat een tegenvaller. Arm hondje, wat een karakter.. Een 'misfok' Dat dat fokken met stamboom mag heten! Het ras niet waardig, zonde. Nu heb ik mijn perfecte border collie teefje rondlopen en met haar hoop ik nog perfectere werkhondjes te krijgen die voor mij voldoen aan wat het ras waard moet zijn.

Met 1 van onze andere hondjes wilden we fokken, we hebben ons er jaren in verdiept. Maar door de slechte gezondheid binnen het ras, durven we het niet aan. Zodoende met dat teefje geen nestje. Hopelijk met ons border collie teefje over 1,5-2 jaar ons eerste nestje...

Tja daar maak ik me soms ook veel te boos om. Ben je zelf jaren bezig, krijg je veel over je heen als fokker, maar al die mensen bekijken het alsof ze een pak melk verkopen, jammer is dat!

Ja dat was Aaron, arm ventje!

Een Duitse Pinscher fokker heeft voor dit ras ook Basenij's gefokt, maar omdat er veel honden steeds terug kwamen en als herplaatser werden aangeboden heeft ze besloten te stoppen met het ras en is ze voor de Duitse Pinscher gegaan, juist omdat ze zelf nog Basenij's had en de 2 rassen redelijk overeenkomen, qua karakter en bewegingsbehoefte.

Marit, dat is ook een tegenvaller zeg.
Hebben jullie haar wel kunnen houden als huishond?

Welk ander ras hadden jullie nogmeer?

Veronique, wat leuk!
Welke fokker is dat als ik vragen mag? Vind ik wel heel erg leuk om te weten!
Heeft ze nu nog Basenji's?
Daarom spreken de duitse pinschers mij ook zo aan, ze zijn gewoon ongeloofelijk leuk met een schitterend karakter.
Als de basenji je ligt, is de duitse pinscher ook een heel mooi ras vind ik.
De black and tan kleur, die vind ik ontzettend mooi, die mis ik bij de Basenji's haha

Ik heb je een PB gestuurd met de link.

Ik vind het juist zo leuk dat ze anders zijn dan anders en zo koppig is ook geweldig, wij zeggen altijd tegen pupafnemers, met een Duitse Pinscher moet je leren leven en respecteren voor wie ze zijn. Alleen dan zal je met ze in 1 huis kunnen leven.

Ik vind de black and tan de mooiste kleur, maar vind het wel jammer dat in NL maar 2 kleuren erkend zijn.

Dankjewel! ik ben er heel blij mee!

Ik ken ze alleen in black and tan en rood, welke zijn er nog meer???

Het aparte, pittige karakter is ook precies wat ons in de Basenji trekt, je moet er echt van houden maar als je dat doet is het echt de allerperfectste hond
Veel lol heb je ook nodig bij deze rassen

Veel basenji fokkers zeggen dat ze niets kunnen leren omdat ze "toch" niet luisteren..
Onzin in mijn ogen, je hebt misschien wat meer tijd nodig maar je kunt zo goed met ze werken, en ze vinden dat heerlijk ook..
Ook proberen mensen een hardhandige aanpak, streng en met fysieke correctie, dit is zeker niet nodig bij ons ras, wij hanteren oa de aanpak van Turid Rugaas, dat gaat perfect!
Ze zijn ontzettend gevoelig, de duitste pinschers ook geloof ik!

Ja zeker gevoelig, hardhandig is niet nodig dan raken ze compleet in de stress.
Elke dag is weer een beleving en er zal nooit een dag het zelfde zijn, dat is echt heel erg leuk.

Vroeger waren ze er in peper en zout (erg mooie kleur, heb er foto's van gezien), Isabel en blauw en tan.

hoe het begon:10 jaar geleden kregen wij onze eerste echte tervuerense(daar voor hadden we een kruising tervuer/laekense)door haar kregen we intresse in belgiche herders,keuze was al gauw tervuer,op zoek naar een fokkker,en zo belanden wij bij marcelishta,waar we onze joy vandaan hadden,na verloopvan tijd kwam het gevoel van een nestje met joy....maar ze werdt ziek en heb het toen heel ver naar achter gedrukt,nou kregen wij jill in 2009 en toen kwam het weer boven heb me dus verdiept in alles en veel gevraagt,nou hebben we sinds vorig jaar een kennelnaam en hebben we alle testen gedaan,op zoek naar een geschikte reu,samen met de fokster van vader jill,nou moet ik zeggen dat het echt spannend is ze moet nu loops zijn(maar wil dit niiet worden)hihi,dus wachten geduldig af.....maar heb alles al in huis in meevoud bezig voor puppaket te maken.van fokster jilll heel veel gekregen omdat zij dr mee stopt...en ze heelpt me starx ook met bevalling,van jill.

Wow, jullie hebben dan ook al een hoop meegemaakt zeg, hebben jullie inmiddels een geschikte reu gevonden dan?
Succes met wachten, wachten duurt ontzettend lang soms
Wat fijn dat de fokster van Jill jullie ondersteund als jullie dat vragen, met de fokster van ons teefje (die begin januari bij ons komt) hebben we ook al een fijne band. Heel fijn vind ik dat.

Veronique, echt waar?
Een blauwe lijkt me ook heel erg mooi.
Komen deze kleuren vaak voor? Zijn ze in andere landen wel geaccepteerd?
De brindle kleur bij de Basenji (zoals onze Chaf) is ook nog niet heel erg lang geaccepteerd hier.

jah het wordt Perfect Mission of Dark Brightness.

Even gegoogled en wow!

Hij kijkt echt heel wijs
Volle beharing en mooie pluimen uit zn oren!
Spannend hoor!

Ik heb ondertussen 15 jaar border collies, mijn vriend 10 jaar (daarvoor Mechelse herders), we zijn actief in agility, beiden 14 jaar en schapendrijven, 3 jaar zoiets.

Ik ben veel met lijnen van bc bezig, pluis sites uit, zit op bc fora, bekijk welk type bc me aanspreken, welke totaal niet etc.

Ik ben heel lang van mening geweest dat ik het fokken beter kon overlaten aan 'kenners', maar heb ondertussen door dat vele van die 'kenners' toch niet zo goed bezig zijn + ik denk dat we er ondertussen zelf ook genoeg van het ras kennen en het voor ons heel duidelijk is welke kant we uit willen qua type.

Mijn vriend heeft met zijn ex Mechelaars gefokt, dus die is niet 'bang' om een nestje te doen, zoals ik, dus hadden we besloten om zelf ook af en toe een nestje te fokken, vooral voor onszelf om een opvolger te vinden in de sport ...

Maar ... helaas lopen de fokplannen niet zoals verwacht, Wicka, waar we heel graag een pup van zouden willen, haar nestbroer is gestorven aan epilepsie, dus die was voor ons uitgesloten voor de fok, heel jammer ;-(
Dan Ouba, die heel veel potentieel heeft, laten testen, in orde, isds werkproef oké, lijst pupkopers vol, goed passende reu gevonden maar ... 2 keer geen pups terwijl qua dek en dektijdstip alles goed zat dus geen pups.
Tai, vonden we niet 100 % van karakter, maar had veel vooruitgang gemaakt, ook getest, leuke reu gevonden die qua karakter bij haar aansloot enz enz net voor we haar wilden laten dekken, kregen we het bericht dat haar nestzus epilepsie heeft dus ja, ook met haar geen pups ...

Dus 3 teven, getest en in orde, goed werken, lijst vol pupkopers, maar geen pups, snik.

Op dit moment heb ik mijn buik er ff van vol, normaal gezien proberen we het nog 1 keer met Ouoba en een andere reu of anders stopt het fokverhaal voor het effectief begonnen is, ben er voor mezelf nog niet helemaal uit ...

Wat zijn jullie goed bezig Eva maar wat een tegenvallers ook...
Heel erg jammer, ik hoop voor jullie dat als Ouoba nog een keer gedekt wordt met een andere reu wel pups krijgt.. Ik zal duimen!

Het zou jammer zijn om het hele fokverhaal meteen af te kappen als het weer tegenzit straks, zeker omdat jullie zo goed en verantwoord bezig zijn met testen en karakters, lijnen etc..

Door de FCI niet erkend, vroeger wel, maar willen ze niet meer hebben. Wordt zelfs op getest dat blauw niet meer voor komt. Dilute, de verdunningsfactor.

In America komen ze nog wel voor, erg mooi om te zien!

leuk ras alleszinds ! als de binnenhond hier wegvalt (wat hopelijk nog een jaar of 20 duurt ), staat de basenji hoog op mijn lijst (en eigenlijk ook enigste op de lijst ) om de plaats van binnenhond in te vullen (want eerlijk zijn de mechels toch net iets te veel aanwezig in huis... zeker de laatste die ik bij heb. Volgende mechels die binnen gaan komen, gaan de gepensioneerde sporthonden zijn.

Ik ben in feite gewoon blijven plakken bij de fokker van mijn teef. Van daaruit het wereldje ingerold, na een paar jaar 'zelfstandig' gaan worden en toen besloten zelf een nest te doen.

Als je de mechelaar aanwezig vind in huis, zou ik niet aan een Basenji denken hihihihi
Het zijn hele leuke honden, je moet er wel héél erg veel mee doen, ze hebben een enorme jachtpassie en zijn heel erg eigenwijs maar zooooo leuk!
Binnen zijn ze meer knuffelig, speels, ze hebben veel aandacht nodig al kunnen ze ook lui zijn.
Buiten komen ze echt los
Laat ik zo zeggen, ook al kunnen ze hun energie kwijt vinden ze nog een manier om binnen aanwezig te zijn, ze vinden zichzelf namelijk heeeel belangrijk..
Ik geloof dat wij een van de weinige basenji eigenaren zijn die hun kerstboom heelhouden, hun eigen eten niet van hun bord laten eten, enz.. gewoon lekker met ze bezig zijn, positief trainen en het komt helemaal goed!

10 kg tegen 30-40 kg vind ik toch een behoorlijk verschil hoor :p
Het is ook niet mijn bedoeling een kalme hond te hebben (past niet zo goed bij me) en de binnenhond doet hier alles wat een buitenhond doet. Alleen zit die binnen :p

voor de rest moeten die evengoed gehoorzamen en trainen als een ander... (teef binnen heeft ook gewoon haar IPO3 )

wij hadden een tervuur zonder papieren,voor haar een met papieren , met zwaar epilepsie, omdat we toch graag een nestje wilde fokken zijn we op zoek gegaan naar een leuke teef, met goede papieren, van lijnen hadden we niet zoveel verstand, maar het was een leuke teef, alle onderzoeken goed gedaan, ook op show en haar eerste nestje van 9 pups ging prima, toen een nestje van 10 pups en een van 9 , in twee nestjes bleek een hond met epilepsie te zitten, maar voordat we dat wisten was orage al gedekt ( dochter) zij kreeg 7 pups , tot nu allemaal gezond , daarna nog een keer gedekt , maar twee dood geboren pups, toen besloten om helemaal met fokken te stoppen, ( xandi was ondertussen zelf overleden aan ws maagkanker, diagnose is ondanks herhaalde scopieen niet gesteld ) maar na een tijdje ging het kriebelen en via via, besloten we een teef van een zeer bekende fokker te importeren, na een half jaar ging deze teef steeds angstiger en vreemd gedrag vertonen,GT, natuurgeneeskundige , ander hollistisch bureau , hollistisch da, maar het blijft een "gekke hond" wel heel lief en functioneert nu goed in de roedel , maar in mijn ogen niet geschikt als fokteef, dus ruim 3 jaar geleden nog een teef geimporteerd en daar hebben we afgelopen jaar een nestje mee gefokt, het enige teefje hebben we gehouden en dat ziet er veelbelovend uit, ook hexe zal dit voorjaar weer gedekt worden, maar wat is het moeilijk , hoe meer je weet , hoe moeilijker het wordt, maar ik zie er weer erg naar uit, groeotjes Annemieke

Eerst 11 jaar een reu gehad (ook samojeed) die niet echt een aanwinst voor het ras was. Te klein, knikstaart, etc. Nooit een show bezocht dus, maar we met steeds meer in het ras verdiept. Toen hij was overleden me opnieuw op de wachtlijst gezet voor een reutje. Maar er was geen reutje voor ons, we stonden 2e op de lijst en er werd maar 1 reutjes geboren, dus werd het een teefje, Bamse.
De fokker vroeg ons een keertje met haar naar de clubmatch te gaan, dus dat hebben we gedaan. Daar was (niet in functie) een hele oude keurmeester aanwezig, die de eerste samojeden in Nederland nog had mee gemaakt. Hij was zeer in Bamse geïnteresseerd en vroeg ons te gaan fokken. Als je een hondje gekregen hebt wat zo goed is, ben je aan het ras verplicht ermee te gaan fokken. Zo zei hij dat...En wij lachten erom...Wij fokken? Nee hoor.

Toen hij een keer in Wijchen keurde, vroeg hij via via of wij ook met Bamse kwamen. Dus 3 dagen reizen, wij naar Wijchen. Bamse finaal uit de vacht en kreeg enkel een ZG... Maar een dag later belde die man me op. Het blijft een schoonheidswedstrijd en qua vacht zag ze er niet uit, dus tegenover het publiek moest hij wel een ZG geven. Maar we moesten absoluut gaan fokken...

En dan ga je denken...Er zijn niet zoveel samojeden en van het werkende type nog veel minder. Dus eigenlijk had hij wel gelijk. Dus op een dag toch de kennelnaam aangevraagd en op zoek gegaan naar een reu, toen nog begeleid door de fokker van Bamse. Natuurlijk de medische testen gedaan. Wel grappig, de oogarts had zelden zulke goede, mooie ogen gezien, ze heeft er nog foto's van gemaakt als studiemateriaal..

Ondertussen natuurlijk nog veel meer gelezen over lijnen, herkomst, geschiedenis, etc, etc en nog leer ik elke dag bij. Toen ik 2 jaar later weer op de clubmatch was, was de betreffende keurmeester er niet, maar de keurmeester van die dag was een oude dame, net zo oud als die man. Bamses dochter Nuka liet zich helaas niet keuren (heeft haar leven lang al een hekel aan keurmeesters), maarBamse maakte mijn dag goed, door toen de clubmatch te winnen. Later vroeg ik waarom, uit al die honden, ze onze Bamse gekozen had. Natuurlijk omdat ze voldeed aan de rasbeschrijving, maar wat ze extra had? Ze leek zo vreselijk veel op het eerste hondje van de keurmeester die ons aan het fokken heeft gezet. Daarom was hij dus zo weg van haar.

Nog twee jaar later keurde de betreffende keurmeester voor het allerlaatst in Zwolle. Hij was toen al over de 90. Bamse was weer uit de vacht, maar haar dochter Nuka kreeg het CAC /CACIB en werd derde in de rasgroep. Zo was het cirkeltje rond.

Ik leer nog steeds over het ras, ben altijd op zoek naar mooie oorspronkelijke reuen en heb nu 4 generaties rondlopen. En ik hoop dat die keurmeester vanaf zijn wolkje goedkeurend toekijkt.

Het verhaal wat we allemaal precies gedaan hebben voor Bamses twee nestjes kan je lezen op www.schylger-samoyeds.nl en dan naar dagboek.

Wat me opavalt is dat iedereen zo een speciale herrinering heeft in hun weg als fokker, zowel met mooie als minder mooie dingen.

Wat goed hoe iedereen hier bezig is, geeft een mooi voorbeeld aan andere (beginnende)fokkers.

Nienke, ik ga eens op je site kijken!
Een kennis van een ander forum heeft ook twee samojeden!

De site is heel erg verouderd hoor, er komt een nieuwe (weblogs zijn wel up to date) maar we hebben er nog geen tijd voor gehad. Maar goed, op wat rommeligheid na klopt het dagboek natuurlijk nog steeds.

Ik heb er lekker op rondgekeken, de dagboeken zijn zo mooi..

Zeker de pupjes op de boot.. geweldig...