Geschreven voor mijn lieve Noeka

De laatste goede daad! Nu ik oud ben, ziek en zwak Nu onrust van mij bezit neemt, doe dan wat onvermijdelijk is, en laat me gaan..... de laatste goede daad. Beslis voor mij en wees niet laf. Past eigen liefde bij de vriendschap die ik je gaf? Of uitstel tot het beter past, bij een verloren strijd? Ik ben niet bang tijdens die laatste gang. Jij loopt niet weg. Jij kijkt me aan, je noemt me bij mijn liefste naam en houd me stevig vast. Vandaag voor het laatst, groet ik je met mijn hondenstaart... Wat jij laat doen, doe je voor mij. Je hebt me nog meer pijn bespaard, Voor zinloos lijden mij bewaard. Een zwaar besluit, nee, huil nu niet..... Een wijs besluit dat werd gegrond, op een oud en zo uniek verbond, JIJ BENT MIJN BAAS EN IK WAS JOUW HOND.

Noeka

Mijn meissie heb ik op 20 Juni, net de dag voor de zomer begon onverwachts op ruim 16 jarige leeftijd 's nachts in moeten laten slapen.
Ook al is Jessie er nog en inmiddels Luna, er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan haar denk en niet even haar urn of foto in mijn handen neem en aan haar plukje haar ruik....
Ze is héél belangrijk geweest in mijn leven, een tijd waarin ik diepe dalen heb gekend en zij altijd trouw aan me gebleven is.....

Mijn allerliefste engeltje....

Wat mooi geschreven over je hondje.

Natuurlijk mis je haar nog steeds maar het slijt wel.

Mooie foto van haar.

ooh wat mooi xx

ik mis mijn hond onmenselijk veel we hebben hem dit jaar in mei moeten laten inslapen.
ik moet gewoon huilen waneer ik jou mooie verhaal hoor gewoon niet te beschrijven hoe mooi.
heel veel sterkte nog verder ook al lijkt het zo lang geleden het voelt aan of het gewoon net gebeurt is. xx

Dank jullie wel en mijn tekst mag ook gebruikt worden voor eigen doeleinden hoor.
Als je het mooi vindt en je wilt het bijvoorbeeld op je eigen site zetten, geen probleem.

Ja...ik mis haar nog steeds want ja 16 jaar lief en leed gedeeld is een hele tijd!
Maar ik ben ook dankbaar, dankbaar dat ze 16 jaar van mijn leven gedeeld heeft, dat kan toch lang niet iedereen zeggen, zo'n lange tijd.
En mijn andere doortje dartel is inmiddels alweer 15 en een half.
Beide van de zelfde ouders alleen het nest van Noeka was een jaar eerder dan dat van Jessie.
En dan nu onze Luna er bij....een hele valse start maar hopelijk blijft ze nu lang gezond en mogen we ook weer zoveel jaren van haar genieten.

Heel veel sterkte !
Ik weet hoe zwaar dit is ik heb mijn westie Billy 15-8 moeten laten inslapen

Je mist je meisje... Maar kan het anders ? Je hebt zoveel aan haar gehad en zij aan jou. Sterkte als het gemis je even teveel wordt en mooie herinneringen gewenst.

Wat een mooie tekst!!

Ik krijg er gewoon een brok van in mijn keel.
Ook ik snap je gemis zo goed, heb 26 september afscheid van mijn hond moeten nemen.
Hij had lymfklierkanker en het was op...
En ja ondanks dat ik ook J-jay nog heb en inmiddels Faith,"zie" ik Bangoo nog minimaal 1x per dag lopen.
Ik troost mezelf met de gedachte dat ik hem verder lijden heb bespaard.

Ik wens je heel veel sterkte!!

OMg wat een prachtige tekst zeg.

Wat schrijf je mooi en vol met liefde over je Noeka.

16 jaar lief en leed gedeeld. 16 jaar lang onvoorwaardelijke liefde voor elkaar. 16 jaar lang elkaars beste maatjes/vrienden. 16 jaar lang een onvergetelijke vriendschap voor het leven en daarna.

Het is met elke leeftijd altijd een zware beslissing om mee te nemen maar je hebt de goede keuze gemaakt en aan Noeka gedacht. Het verlies is er niet minder onder.

Veel sterkte.

16 jaar lief gehad en gedeeld, gekregen van je maatje, prachtig, en ja je zal hem zeker missen, het is niet anders, iedere dag nog bij je, mooi zo, zo hoort het ook, hij blijft voor altijd in je hart.

en missen ? natuurlijk, maar je Noeka, heeft het nu ook heel goed.

Ohh meiden dank jullie wel voor de lieve reacties, daar krijg ik dan weer een brok van in mijn keel....
Ja...ik mis die gekke otseknots (was haar koosnaampje)...Ook al was ze niet een makkelijk hondje voor andere en heeft ze mij nadat ze doof werd ook wel eens gegrepen, ze was mijn allesie.
4 jaar geleden heeft ze 2 weken lang in de kliniek gelegen met hepatitis...we vreesden allemaal voor haar leven en ze was sterk vermagert maar ze kwam er bovenop!!!!
Ze wilde ook alleen maar poepen als ik haar uit liet.
En toen hebben we ook gezegd, meid, je hebt nu voor minimaal 3 jaar weer een uitgebreidde APK gehad en jawel hoor, ze heeft ons en vooral mij nog 4 mooie jaren geschonken ondanks dat we de laatste tijd wekelijks bij de DA zaten omdat ze chronische oor ontsteking had.
Het heeft die bewuste avond dus ook zomaar kunnen zijn dat het naar binnen geslagen is, in haar koppie...
Wat was het een naar gezicht haar ineens zo dol en schreeuwend te zien rond rennen....maar gelukkig hebben we het haar zo kort mogelijk kunnen houden.
We hebben haar eerst nog weer mee genomen naar huis toen z eoverlden was, daar heb ik haar mooi gekamd en toen was het tijd om haar naar het crematorium te brengen want het was die dag warm en ze ging echt al opzetten en ruiken.
Maar wat vond ik het moeilijk om haar daar achter te laten....mijn meissie, mijn kindje!

*Slik*

Echt heel mooi geschreven,krijg er kippenvel van !

Dank je Vera, ik lees het nog geregeld en hou het dan ook niet altijd droog hoor ook al staat er in om niet te huilen...maar god...wat heb ik van die meid gehouden!

ik weet er alles van het is vreselijk zo'n groot gemis, de erge pijn word wel minder maar vergeten doe je ze niet.

Hoi Diana,

Mijn hondje is ook 20 juni overleden en ik heb er ook nog steeds zoveel moeite mee, mis haar ook verschrikkelijk.

Hebben haar thuis laten inslapen en daarna in haar mandje gelegd. De volgende dag naar begraafplaats gebracht. Maar het liefst had ik haar nog 2 dagen bij mij gehouden in haar mandje. Zodat ik haar nog kon knuffelen en voelen.

Wil je heel veel strekte toewensen en een super mooie tekst heb je geschreven!

Ach Minous, dat is ook wat...precies op dezelfde datum.
Helaas kon het niet thuis, het was allemaal zo onverwacht.
Maar ook ik had haar nog lang bij me willen houden...dan is ze er toch nog he???
Het weg lopen uit het kamertje waar ze lag daar in het crematorium....vreselijk, dan nog een urn uitzoeken...mijn man heeft dat gedaan, kwam er met een aan en ik zei meteen maar ja....ik was alleen nog maar met mijn hoofd bij Noeka, daar in dat kamertje.
Dit is het plekje van Noeka nu.