Weer iets nieuws?!Graag jullie advies

t'ja het is dan wel geen puppy meer,maar des te meer een puber!
Ik ben over het algemeen tevreden over de opvoeding van Kallista,maar o jee het is geen gemakkelijke!
Ze maakt het me niet gemakkelijk
Op cursus doet ze het goed,maar soms...heeft ze haar momenten
Als pup,veel overspronggedrag tijdens de les...iedere les wel iets nieuws.Dan weer een les in de riem hangen,om dan eens een les te besluiten om niets te doen!En ja dan moet je kalm en rustig blijven!Gelukkig heb ik een goede hondenschool gevonden en weten ze hier mee om te gaan en konden ze me de moed geven om door te zetten!
Ik probeer ook heel erg op mijn eigen houding te letten en op wat ik zeg en hoe ik het zeg,want ik heb ondervonden dat ze héél erg gevoelig is en vlug in de stress schiet.
Tijdens het wachten een beetje laten snuffelen,haar oor masseren...zo kan ik ze kalm houden...
Maar nu!
Vorige week weer iets nieuws...uitdagend beginnen blaffen en als een puppy beginnen rondspringen!Als ik een commando gaf.
Het was geen nieuw commando!gewoon "zit"
Ik dacht ,misschien is het haar teveel geworden?Ik probeerde kalm te blijven en ik heb eigenlijk niets gezegd,ze stopte...om even later terug te beginnen.pfff
Ik heb ze even buiten gedaan(gewoon Kallista buiten,ik binnen,met de riem tussen de deur)
Even gewacht en ze terug binnen gelaten...dat heeft geholpen,maar ze heeft het nadien nog een keer gedaan.
Thuis doet ze dit NIET!enkel op cursus
Deze morgen dus terug!Maar ik moet zeggen dat ze deze morgen heel goed gewerkt heeft!Maar toch nu en dan dat uitdagende blaffen.Volgens mij is het puur uit enthousiasme,ik merkte verder geen signalen die konden wijzen op stress.Het is wel vervelend,want als ze dit doet weigert ze meestal om een commando uit te voeren
Wat kan ik eraan doen?Blaffen op commando aanleren en zo ook stoppen?

mail

Misschien meer rust, niet te veel en te snel iets willen..
Geen GEEN opdrachten als je weet dat ze er van in de stress schiet..

Geef de hond meer tijd ...
Wij mensen willen vaak veel te veel en in een veel te korte tijd..

Blaffen is stress in dit geval..
Geen stress opbouwen; is niet blaffen..
Blaffen is zo een gewoonte geworden, dus daar koop je nikjs voor, behalve dat jij in de stress schiet..

Rust en tijd en alleen iets vragen wat ze op kan volgen..
De rest komt van zelf..
Iedere dat leert een hond weer ...
Als is het even niks en tot een gewoonte maken wat het het dier al kan..

Ik weet het ,rust!en thuis krijgt ze die ook(want ze heeft dat nodig,anders geraakt dat koppie vol)maar op cursus moet er ook gewerkt worden!

De eerste keer dat ze het deed,dacht ik ook,dat het haar teveel werd...en dat zal zo geweest zijn
Maar vandaag,was het al helemaal in het begin!en dat was moeilijk

Ik probeer Kallista zoveel mogelijk te begrijpen,maar ja soms ga ik nog eens in de fout pfff
Juist omdat ze zo gevoelig is,is het moeilijk soms

Soms doet ze het goed in de groep,verloopt alles héél rustig en soms gaat het mis...

Dus eigenlijk nog meer op de signalen letten voor ze begint te blaffen.Voorkomen dus

Ik heb soms het gevoel dat ze peper in haar gat heeft,als je begrijpt wat ik bedoel.Ik moet véél werken aan "beheersing" bij haar.
Vb Apporteren, zit,wacht...nu mag je de bal halen
en dat gaat héél goed eigenlijk
Kallista is er ééntje met een speciale handleiding...alleen mis ik hier en daar nog een stukje

Wat bij mij een punt kan zijn op de cursus: Mayra doet het heel goed, maar ik wil dat op cursus dan ook graag laten zien. Voor sommige dingen moet ik iets meer tijd nemen, en als ik op cursus ben wil ik opschieten (die druk leg ik mezelf op, de instructeur heeft alle tijd). Je raadt het al: Mayra doet dan niks meer. Als ik zit zeg, en ze gaat niet meteen zitten, word ik nerveus. Dat is onzin, als ik verder niks zeg, gewoon even wacht, doet ze het wel. Ze heeft me wel gehoord.

Kortom: als ik rustig ben, werkt Mayra lekker mee. Als ik opgejaagd ben, snapt zij er niks meer van en doet dus niet mee.

(Bovenstaande illustreert mijn theorie: als de hond ongewenst gedrag vertoont, ligt de oorzaak bij mij)

Als je ziet dat K. het glas vol heeft op de cursus, stop dan..
Je werkt de hond alleen maar in de stress...
Wat ik ervan begrij is dat je té veel druk legt, waar de hond nog niet aan toe is..


Als ze nog niet aan apporteren toe is, laat haar dan...
Er is nog tijd genoeg om haar dit goed aan te leren..

Het gaat erom dat K het leuk blijft vinden en geen hekel er aan krijgt.. als je blijft puschen eet ze het tegen.. ]
Desnoods leert ze het pas na 2 jaar een keer als ze het meer op een rijtjes heeft...
Misschien moet je het in kleine stapje knippen...?
Ik knip altijd alles in kleine stapjes en leer een oefening achterstevoren aan...

Sterre was ook een hond die het glas snel vol had,.,...
Moet je eens kijken wat ze allemaal kan..

Niks geforceerd, niks gedwongen... Alles was goed wat ze deed...
Stap je voor stapje...

Ja Gea dat is waar!
Hier op cursus blijven ze dat ook zeggen! Geef je hond de tijd,laat hem denken...en dat lukt me goed

En ja als ik rustig ben,dan werkt Kallista ook mee...meestal wel,MAAR soms ook niet!En dat is het moeilijke eraan ofwel voelt ze mijn stress al opkomen nog voor ik het merk

Soms kan ik er ook geen regelmaat in terug vinden...
En soms is het ook héél moeilijk : weigert ze omdat ze koppig is?Heb ik iets verkeerd gedaan?stress?...ik vind dat ze soms wel koppig is,maar is dat zo?soms zou je er nog aan gaan twijfelen!
Weet je,ik zie het meer bij een ander!
Als mijn man bezig is met Kallista,voorspel ik soms al, "nu" gaat ze blaffen of dit doen...
Dus bij een ander zie ik het!
Misschien eens met de camera aan de slag gaan...

Ik voel enorm dat ik niet véél druk op haar mag leggen,niet véél in één keer verlangen...

Ja Ilja , nog 1 les volgende week en dan is het winterstop...

Ik wil naar de cursus omdat ze dan leert werken tussen andere honden en ik voel dat ze ook WIL werken en ja er plezier aan heeft,alleen moet ik erop letten dat we pauzes inlassen...
Waar ik cursus volg hebben ze heel veel ervaring met jachthonden,gelukkig begrijpen we mekaar op cursus!en als we eens afwijken van het doel is dit ok,dus voor Kallista ideaal.

Volgend jaar wil ik de jachtinitiatiecursus volgen met haar
Ik heb geduld en heb zo niet in mijn hoofd nu moet ze dit kunnen ofzo,ik wil gewoon dat ze een goede basis beheerst!
Ik wil ze ook de kansen bieden!Maar het moet natuurlijk lukken en leuk blijven!

Vandaag mochten we in aparte weides trainen(dus 1/1)
en dat ging héél goed!
Ik denk dat de stress voornamelijk komt door de andere honden...
er zit een enorme blaffer in de groep en ik merk dat ze daarop gaat reageren.er zit ook nog een speelse labrador in de groep en als die de kolder krijgt,begint ze ook,dus ze pakt enorm snel dingen over
andere honden blijft ze ook nog altijd spannend vinden en wil ze ermee spelen.

er zijn ook dingen die we bewust niet doen met haar omdat ik weet dat dat teveel stress zal teweeg brengen.
Braderie,kermis,zo die drukke dingen...bang is ze totaal niet!maar ze is véél te prikkelgevoelig,en dan is er ook geen pret aan!
Gelukkig zijn we geen stadsmensen en voelen we ons ook beter in het bos

Het grappige is dat Mila nu ook gaat zitten als ik 2 of 3 keer met mijn ogen knipper(ik heb dan al wel haar aandacht natuurlijk,door een piepbeest of gewoon omdat ik stilsta,maar dat stilstaan en opletten zonder iets te zeggen heb ik natuurlijk al wat langer op getraind)

Ik weet niet of het al mogelijk is met Kalista,zou wel kunnen hoor,maar dan moet ze uit zichzelf gemotiveerd worden om jou aan te kijken,omdat je iets in je hand hebt(apportje) wat ze heel graag wilt.

Handsignaal voor 'zit' is ook een idee.

Het blaffen komt wel doordat het te veel voor haar is.Daarom is lichaamstaal heel goed,ik merk dus dat het ogen knipper goed werkt voor Mila(nog beter/sneller dan handgebaar)

Soraya
Het eerste dat we op puppy cursus moesten leren was oogcontact!De aandacht van de hond krijgen...
Ik doe clicker training

We werken ook met "handgebaren" en moeten zo min mogelijk praten
Dat werkt prima bij Kallista.Als ik constant zou praten,zou ze echt opgejut geraken...

Iedere hond is ook zo verschillend!
Ze zeggen dat een bracco heel gevoelig is en stemgevoelig,dat is echt een waarheid als een koe!
ze kan zo reageren op stemwisseling
De opvoeding van Kallista neem ik grotendeels voor mijn rekening,naar de cursus,nieuwe dingen aanleren,ik ben ook gewoon het meeste bij haar.
Mijn man heeft soms moeite met haar "gevoelige" kant.Dan zegt hij "wat een koppige trien"!
Vb : s'avonds nog vlug een plasje op het hondentoilet
Dan ligt ze mooi voor de kachel en moet ze nog vlug een plasje gaan doen
als mijn man ze buitenlaat: hij doet de deur open en zegt"ga maar pipi gaan doen"
soms gaat ze tot halverwege,blijft staan en kijkt naar mijn man,dan zegt hij:"allé vooruit pipi gaan doen".Soms gaat ze ,maar soms blijft ze gewoon staan of loopt ze gewoon terug tot bij mijn man!Dan zegt hij het nog een keer(en merk je al irritatie in zijn stem)en dan kan hij het vergeten.Dan pakt ze meestal een speeltje,of komt gewoon bij hem zitten...
Als ik ze buitenlaat:Ik zeg 1 keer! "ga maar pipi gaan doen" als ze halverwege stopt,of terugkeert...zeg ik niets!ik wacht gewoon en kijk recht voor me uit.Bij mij doet ze het niet meer!

Dan moet ik hem uitleggen waarom ze dit doet,beetje uitleggen over kalmerende signalen...soms is dit echt lastig!

Dat knipperen met de ogen...
Gisterenavond,we zaten in de zetel,Kallista lag voor de kachel te slapen.Ze staat recht en komt tot aan de zetel,ze ruikt eens aan Miene(kat) die op de poef ligt te slapen,ze kijkt naar mij en dan terug naar Miene,soms is "dat" het moment waarop ze eens met haar neus in Miene haar oor moet ruiken... Als ik ze dat laat doen,blijft ze "meestal" niet rustig.Miene geniet ervan en gaat meestal op haar rug liggen,Kallista legt dan haar kop op Miene(héél lief)maar meestal moet Miene dan even met haar poot Kallista nog wat aanwakkeren!T'ja en dan is de rust meestal voorbij.
nu zei ik niets en knipperde met mijn ogen,ze knipperde ook en keek nog eens naar Miene en is terug gaan liggen
Zonder woorden,bleef ze héél rustig en begreep ze mij.

Ik leer ze iedere dag NOG beter kennen,het is echt een groeiproces

Gisteren discussie met mijn man over het feit dat we afgesproken hadden om Kallista overal mee naartoe te nemen!
Ja zei ik,maar op een rustige manier,stap voor stap.
Ja pfff,zei hij , zo zal ze het nooit leren!
Sommige dingen moeten een "gewoonte" worden.Maar ze heeft echt tijd nodig om zo'n dingen aan te leren...
Als pup was ze angstig in de auto
Ik heb haar dat ook moeten aanleren,in een bak naast mij en zo opbouwen tot ze in de koffer kon en niet meer jankte!
Auto rijden werd leuk!
Echter een maand geleden merkte ik dat ze terug begon te janken in de auto(deze keer van opwinding,wetende dat er iets leuks zat aan te komen)
Ok , daar moest aan gewerkt worden!
Vanaf dan ging ze véél meer mee met de auto,MAAR ,ze wist niet wanneer,ze eruit mocht,dus soms gewoon mee naar de bakker,korte ritten,langere ritten,véél stoppen,ik véél in en uitstappen...
Ze jankt niet meer en ze gaat nog steeds met véél plezier mee!

Met Yordi heb ik zo'n problemen niet gehad,dus met Kallista is het echt meer een uitdaging en ze maakt het me moeilijker op dat gebied
het doet goed om er eens te kunnen over praten en feedback te krijgen van jullie