Angstagressie & castereren

Ja, het is hier weer gebeurt.. mijn jack russel(woont bij mijn ouders) heeft angstagressie en heeft dit keer mijn dochter gegrepen.

Het zit zo, als hij in benauwde situaties en geen kant op kan, dan hapt hij(houdt niet vast).
Hij heeft dit een keer bij mijn broer gedaan(dat was mijn broers eigen schuld, hij was aan het uitproberen hoe ver hij kon gaan bij Mylo), hij heeft mij 2x gegrepen(hij was bij mij aan het logeren, voelde zich niet op zijn gemak door mijn Border Collie reu en moest 's nachts in de bench, wat die thuis niet hoeft en daardoor mij dus greep). Gister was mijn zusje jarig.. drukte natuurlijk. Wij gingen weg en Lisanne wou Mylo een kusje geven, mijn moeder had hem vast en ineens hapt hij mijn dochter in haar gezicht naast haar mondje. Het is alleen blauw, hij bijt niet door gelukkig.. het is echt snel happen en los laten.

Wij weten dat we hem in dit soort situaties met rust moeten laten(advies gedragstherapheut), en het was zo goed als over. Maar gister was het zo druk dat ik dus niet goed heb opgelet wat er precies gebeurde.

Nu riept iedereen natuurlijk bij ons, inslapen die hond hij is vals. Zo zie ik het niet, er is een aanleiding dat hij hapt en dit doet hij niet uit valsigheid. Zou casteren helpen, of iig eerst een chemische casteratie proberen?

Nog even voor de duidelijkheid, ik vraag om ADVIES en GEEN COMMENTAAR, zoals dat hier meestal gebeurt. Heb geen zin in de zoveelste discussietopic. Als je commentaar wilt geven reageer dan niet of doe het via pb om het topic een beetje duidelijk te houden.

Het is natuurlijk geen leuke situatie.

Maar ik zou de hond chemisch laten castreren dan kun je zien of er verandering in komt.

Ik ga hem even voor uitleggen (uit-rekken als het ware).

Door de drukte was hij al erg moe, je moeder hield hem vast en Lisanne kwam denk ik voorover naar de jack toe. Hierin zitten teveel fouten waardoor castratie niet zal helpen.

Hier is een gezond verstand voor nodig en veel opletten. Persoonlijk zou ik z'on hond niet bij de visite laten. Voor de visite komt zou ik een lange wandeling maken, bot geven of een kong en op een aparte plek laten waar de visite ABSOLUUT niet mag komen. Komen ze dit wel dan kunnen een bijt verwachten van de hond.

Wees hier duidelijk in en jij ook naar je dochter toe.

Als het uit angst voortkomt, zou ik zeker niet castreren. Juist door zijn stukje mannelijkheid weg te halen kan hij nog angstiger worden en zal hij dus sneller gaan happen.

Kennelijk is de situatie toch te druk voor hem en weet hij niet wat hij ermee aan moet. Ik zou de hond idd veel met rust laten, zeker op drukke momenten als verjaardagen. Desnoods lekker in een aparte kamer, als hij die rust prettig vind.

Castratie helpt niet altijd in dit soort gevallen, soms wordt het juist erger.

Ik denk dat het hem misschien zou helpen om wél altijd een bench tot zijn beschikking te hebben, waar hij zich altijd terug kan trekken als het hem te veel wordt.
Als hij daar altijd met rust gelaten wordt (ook door de kinderen) zal het gewoon zijn terugtrek-plekje worden.

Als hij rust wil gaat hij naar boven op bed liggen. Gister heeft hij de hele avond lekker gespeeld met mijn dochter en waren er niks geen problemen. Mijn dochter is 2 jaar, dus die snapt het nog niet helemaal.

Het is een enorm patsertje, zou je hem door een castratie niet wat minder fel krijgen doordat hij geen testoron meer heeft?

Dit is het monster.

Wat sneu voor je dochtertje

Eigenlijk geef je zelf precies al aan wat er aan de hand was. Je moeder had de hond nooit aan deze situatie moeten bloodstellen, en zeker ook Lisanne niet, geen risico's met kinderen. Wij volwassenen moeten ervoor zorgen dat kinderen en honden veilig zijn.

Ik zie niet in wat castreren hiermee te maken heeft en zou het in dit geval niet aanraden.

Gewoon zulke situaties voorkomen, goed inleven in de hond, hem lekker op een eigen rustplekje leggen als er drukte in huis is.

Jammer dat je familie vindt dat de hond hier schuld heeft.

Castratie zal hier zeker NIET helpen.

Castratie is nog steeds geen wondermiddel hoor

Mijn advies is dus om het zoals Esther hier boven omschreven heeft het te doen. Je schreef zelf ook al dat jullie goed op weg waren. Zou zeggen volhouden zo

Het was duidelijk te veel voor de hond en je dochter moet ook grenzen kennen en jij mag die geven aan je dochter. Juist aan jonge kinderen.

Wat bedoel jij met "enorm patsertje" wat laat hij dan zien in jouw ogen?

castratie kan angstagressie juist verergeren. Eventueel zou je kunnen proberen hem chemisch te castreren dan is het iig niet permanent mocht het verkeerd uitpakken. Maar eerlijk gezegd denk ik dat hij veel meer gebaat is bij rust en training. Als er zo veel drukte is, leg hem of apart of zorg dat hij ergens kan gaan logeren zodat hij er geen last van heeft.

Wat je zegt klinkt een beetje tegenstrijdig.. (geen commentaar, gewoon een opmerking )
Aan de ene kant geef je aan dat het angstagressie is, aan de andere kant noem je hem een patsertje. Waar komt zijn patsergedrag vandaan? Angstige honden doen soms juist heel stoer omdat ze vinden dat ze zichzelf moeten beschermen. Ze willen de situatie waarin ze zich niet prettig voelen toch onder controle krijgen, en dit doen ze door te blaffen of te bijten.
Mijn DA vertelde juist dat het testosteron wat hij heeft hem juist nog een beetje zelfvertrouwen geeft. Als je dat weghaalt, is hij dus nog banger en zal hij waarschijnlijk dus juist niet rustiger worden. Ik denk dat het echt belangrijk is om de hond goed met rust te laten en ook de kinderen te leren dat ze hem met rust laten.

Dit was de vraag van mijn vader of castratie zou helpen de DA had hem dit ook geadviseerd, maar ik had ook al gehoord dat dit niet zou helpen, maar misschien dat er hier mensen zijn die er wel een goede ervaring bij gehad hebben, maar dat gaat hem dus zeker niet worden.

Ik denk dat we idd verder moet gaan hoe het ging, mijn moeder heeft dit gister niet zien aankomen en voelt zich ook schuldig erover. Ik neem haar niks kwalijk, ik weet hoe die hond is en mijn vader ook gelukkig en weet dat die absoluut niet vals is. Mylo en Lisanne kunnen normaal alles met elkaar, maar gister was het gewoon teveel voor hem.

Als ik nu met haar naar Mylo ga is er ook helemaal niks aan de hand en gaan ze gewoon weer spelen zoals gewoonlijk.

Over het pasterige gedrag, Als iemand voor het huis of achter het huis langs loopt.. of een vogel, dan is die enorm naan het blaffen omdat dat terrein van hem is. Hij kan helaas ook niet samen met mijn Border Collie reu, maar met andere reuen kan die weer prima mee opschieten.

Bij angstagressie juist niet castreren. Deze hond is al onzeker en zou er nog onzekerder van worden. Bij dominante agressie is het een optie, nu zou je het alleen maar erger kunnen maken.

Hij is zeker niet dominant, het is normaal echt een schat van een hond.. Luistert super, doet alles voor me.

Zag net staan om hem te laten logeren, maar dan vereger ik het probleem alleen maar want hij voelt zich ongelukkig en niet op zijn gemak bij anderen in huis. Boven op de slaapkamer van mijn ouders zoekt die altijd zijn rust, normaal gaat hij ook hierheen met verjaardagen maar het ging zo goed.

Uit logeren zou ik ook niet doen dan maar gewoon bij je ouders op de slaapkamer. Visite weg dan hond laten snuffelen en even uitlaten en dan lekker slapen.

Hoe bepaalde dingen op te lossen, daar laat ik me niet over uit.
Onze asielzoekert reu die hier zo af en toe over het terrein stuitert als er weer eens een paard voor het hek staat,een fazant overvliegt, de schapen aan het rennen zijn, als hij ,hij, hij.. nouja bij soms de kleinste dingetjes , is ook "geholpen"
Ben alleen bang dat de vorige eigenaren hem juist de vernieing in hebben geholpen met de castratie.
Hij is absoluut niet rustiger geworden, laat staan zelfverzekerder.
Meneer is de halve dag bezig om te laten zien dat hij echt niet bang is voor al die "gevaren" die hem belagen..

Terwijl de DA waarschijnlijk had belooft dat hij veel rustiger (gewoon lekker dominant/zelf verzekerder) zou worden.

Vervelende situatie.
Ik denk dat bij een onzekere hond, een castratie vaak tot nog meer onzekerheid kan leiden.
Door al die wisselende situaties, wordt het voor de hond niet beter.
Jacks zijn van nature al druk en door bepaalde situaties en indrukken, wordt dat alleen
maar eger, dus is verplichte rust een must, in mijn ogen.
Ik vind het nogal heavy van de rest van de familie, dat een hond ingeslapen moet worden,
omdat men niet weet hoe om te gaan met hem.
Luca van mij was ook een angstbijter en door veel trainen en geduld is dat helemaal overgegaan.
Er worden te veel honden ingeslapen wat niet nodig is.
Als de gedragstherapeut vertelt dat hij met rust moet worden gelaten, is dat niet voor niets.

Mijn DA en meerdere professionals hebben juist geadviseerd om mijn angst-agressieve hond niet te castreren.

Wat Nienke al zegt: het gedrag zou zich kunne versterken.

Gewoon heel stug doorgaan mat de tips van de GT. Veel rust creëren en bedenken welke situaties erg stressvol zijn voor hem. En deze dan vermijden. Bezoek en verjaardagen: heel jammer maar daar kan hij gewoon beter niet zoveel bij zijn. Is voor jullie ook rustiger.

Inderdaad: beter niet castreren. Chemisch zou je kunnen proberen, want definitief is niet meer terug te draaien. Cody is na zijn castratie juist feller (eigenlijk bang) geworden op reutjes en mannen.
Het is ook een hondje die door "vreemden" of visite (die niet zo vaak komt), met rust gelaten wil worden. Gewoon niet aaien en geen aandacht geven, dan komt hij vanzelf wel als hij eraan toe is. Naar het eigen gezin is hij heel lief en aanhankelijk. Waarom moet iedereen (vooral kinderen) toch een hondje aaien? Vaak weten kinderen niet hoe ze een hond moeten benaderen. Een kusje geven op de neus ziet een hond als een bedreiging en wil zich dan verdedigen en dat kan hij alleen door te happen (of eerst grommen...). Het kan ook alleen bij happen blijven, en dus niet doorbijten. Het is een waarschuwing om met rust gelaten te worden. De visite moet het respecteren om de hond met rust te laten. Soms vind ik het ook moeilijk hoe de situatie aan te pakken. Maar een rustig plekje voor de hond is dan het beste. En ook zorgen dat de hond lekker is uitgeweest, dan is hij meer moe en zal rustiger blijven liggen op zijn plekje. Of in de bench doen? In ieder geval tegen (kleine) kinderen zeggen de hond met rust te laten.
Angstagressie is moeilijk "af te leren". Maar je hondje is niet vals, en inslapen is echt niet nodig!
Kortom: niet castreren, dat kan het gedrag alleen maar versterken.

Ik zou ook niet castreren. Vaak wordt angstagressie er alleen maar erger van. In een artikel van de fuculteit waatin onderzoek is gedaan naar de gevolgen van castratie en agressie is gebleken dat maar 30% van de reuen met agressie problemen aanzienlijk verbeteren. Dus het is geen wondermiddel en de kans bestaat dus dat het erger wordt.

En de situatie de je beschrijft bij je dochtertje en je moeder, zoiets hebben wij ook een keer gehad. Mijn zusje had hem op haar arm ( ze was een jaar of 16) en mjn neef ging weg, dus afscheidszoenen.... ik had haar al gezegd hem neer te zetten omdat je aan zijn signalen zag dat hij hetg niet prettig vond, bekje likken, wegkijken, hijgen... maar lekker eigenwijs ze deed het dus niet en mijn neef kwam gedag zeggen en hij hapt hem zo vol in zijn gezicht. Terwijl ik aan subtiele signalen al zag dat de hond zich niet prettig voelde. En daarom hapte hij ook.

De gt die je erbij hebt gehad werkt die met kalmerende singalen?