Hond los ?

Hoi allemaal,

Ik heb een Golden Retriever uit het asiel van circa 4 jr. Sinds kort laat ik hem in een natuurgebied soms loslopen omdat hij dan zijn energie toch nog beter kwijt kan. Dat lukt aardig en wanneer er in de omgeving niets te zien is komt hij ook van zodra ik één keer roep. Echter wanneer er onverwacht een andere hond op de proppen komt heeft hij geen oren meer...
Niet alle honden en bazen hebben het begrepen op een hond die op hen afkomt en daarom zou ik hem heel graag leren om ook in de eerste plaats naar mij te luisteren en niet onmiddellijk op z'on hond af te gaan. Kan immers al eens mislopen, niet elke hond is even aardig...

Hebben jullie misschien wat tips voor mij, hoe kan ik hierop oefenen ? Dus dat hij ook naar mij terugkomt als er een andere hond in zijn vizier verschijnt ? Tevens loopt hij soms wel heel ver uit en zie ik hem niet meer, kan ik hem dat ook leren, dat hij wat dichterbij blijft ?
Zou niet graag hebben dat hem iets overkomt en wil hem toch ook soms laten rennen.

Bedankt alvast, elke tip is meer dan welkom !

marie-rose

zo te zien is het een golden ? is het de hond op de foto naast je mail/

je kan naar een cursus gaan met de hond, voor jou en de hond hardstikke leuk, doe dingen , luister dingen. enz.
wil je dat niet, dan kan je oefenen met een lange lijn. zeker zes of zeven meter, iedere keer dat hij dan ,,los,, loopt roep je hem terug, dan kan je je hond naar je toe trekken, rustig aan, en in de hemel belonen als tie naar je toe komt, steeds maar weer, ook als er een andere hond in de buurt is. en niet te ver laten lopen . de lijn ongeveer een meter of vijf, en dan terug roepen. op een gegeven moment als tie terug loopt naar je, zonder dat je de lijn aan moet trekken, jee dan de hemel in prijzen. de oefeningen niet te lang laten duren. ongeveer vijftien minuten. en voorlopig aan de lijn houden. maak er een leuk spel van.
nog meer vragen ? vraag maar raak, daar is dit forum voor.

willemijn

Hoi Willemijn,

Tis inderdaad de hond op de foto !

En bedankt voor je tip, heb nog z'on lange lijn van mijn labrador dus dat ga ik al zeker eens proberen ! Ik zeg het, hij luistert eigenlijk heel goed, enkel andere honden is een probleem, die zijn immers tien keer leuker dan het bazinetje.

En cursus, daar had ik ook al aan gedacht, spijtig genoeg zijn er in mijn buurt weinig goede hondenscholen. De ene die ik ken, heeft onlangs een vriendin van mij geweigerd met haar asielhondje, reden, hij luisterde nog niet goed en viel uit naar andere honden. Nuja, ik dacht dat zij er net waren om hem dat af te leren...Met mijn labrador ging ik vroeger naar een Martin Gaus hondenschool en dat ging heel goed, maar die zijn ondertussen verdwenen in het Antwerpse..

Trouwens hebben jullie misschien ook nog goede tips om het uitvallen naar andere honden af te leren ? Niet voor mijn hond, maar ik zou zondag tesamen met die bepaalde vriendin en haar hond willen gaan wandelen, tot hiertoe moest ik echter steeds mijn hond thuislaten omdat die van haar uitvalt. Ik zou haar graag willen helpen en in de toekomst met de twee honden kunnen gaan wandelen...
Nog ter info, vroeger in het asiel was deze hond één van mijn wandelmaatjes en daar had hij het quasi afgeleerd door middel van koekjes en aandacht afleiden (kon zelfs mee gaan wandelen in groep), nu bij zijn nieuwe baas is dit gedrag echter terug in alle hevigheid...

Groetjes,
Marie-Rose

jammer dat er geen hondenschool in je buurt is, ik heb voor bamse ook geen hondenschool KUNNEN bezoeken, maar ik had al ervaring met honden, dus voor mij is het niet zo erg geweest.

maar daar heb je nu niets aan.

wandelen, aan delijn, en oefenen op een stukje veilig grasveldje, leuke spelletjes verzinnen, en inderdaad gaan wandelen met een maatje. en wat betreft die andere honden, bamse ging ook naar anderen honden, heb met een halti gelopen als ze aan de lijn liep. en mocht los als ze veilig een plek had waar ze zich kon uitleven, nou heb ik een grote hond die anderen schrik aanjagen, dus wat voorzichtige zijn. jij hebt een golden die is voor niemand angstaanjagend, maar toch blijven proberen, dat als hij los is en veilig is, dat je dan steeds blijft oefenen, met hier komen , niet direct roepen als het even uit de hand loopt en hij komt niet, je hebt de lijn aan de hond, dus als jij zegt hier, dan kan je de lijn naar je toe trekken, maar laat hem even gaan. als hij een kamaraadje ziet komt tie natuurlijk niet direct, jij hebt de lijn dus jij bent de baas, maar even laten gaan.
en heus voor niets gaat de zon op. maar opvoeden moet je echt steeds maar herhalen, en soms wordt je wanhopig maar het resultaat is er straks echt wel. en een golden luisterd goed, alleen veel geduld hebben.
en echt je wordt beloond. gewoon steeds oefenen met de lijn.

willemijn

wil je nog meer tips ? laat maar horen hoor

willemijn.

en nog wat, vind het gewoon heel knap dat je een asiel hond hebt genomen, en je hem een goed plekje hebt bezorgd. en dan nog ook vier jaar ?
ja dan moet je jezelf ook wel even de tijd gunnen om goed weer op te voeden, weet je zijn achtergrond ? waarom ze hem hebben weg gedaan ?

willemijn.

Hoi Willemijn,

Bedankt voor al je tips, ik ga zeker goed oefenen met hem en laat het je nog weten hoe het loopt. Het trekken aan de lijn heb ik er al uitgekregen. Hij is een echte schat en qua gehoorzaamheid haalt hij het zeker van mijn vorige lieverd (een labrador), die kwam niet uit het asiel maar vond luisteren absoluut overbodig

Geloof me, ik heb alle geduld met hem hoor, hij is mijn maatje !

Zoals je misschien weet ben ik vrijwilligster bij het asiel waar ik Tibo vandaan heb en dus ken ik zowat van alle honden de achtergrond, zo ook van hem.

Zijn volledige verhaal is als volgt:
Toen Tibo werd binnengebracht was hij één hoopje ellende, een Golden is immers nogal gevoelig en dan in z'on hok moeten zitten..hij was tevens heel mager en had grote eeltvlakken op zijn poten.
Ik trok hem dus maar aan en nam hem mee op avondwandeling, dit ging echter niet goed, hij was ziek en moest steeds overgeven. Zijn neus en ogen waren toen ook heel licht en ik begon te vermoeden dat hij wormen had,ik heb hem dan stiekem een anti-worm keur gegeven en ja hoor het hielp. Een week later was hij beter, ik herkende hem zelfs niet meer, ik dacht daadwerkelijk dat er een andere Golden zat, hij had nu een donkere neus en ook zijn ogen waren helderder.

Mijn labrador was toen nog niet lang overleden (ben trouwens vrijwilligster geworden ter nagedachtenis aan hem, dat had ik mij altijd voorgenomen) en thuis was er besloten geen andere hond te nemen. Het verdriet was te groot.

Ik kon het toch niet laten om te informeren naar Tibo's achtergrond, want vond het heel raar dat hij zo lang bleef zitten, een Golden is meestal veel sneller geplaatst. Toen bleek dat zijn "lieve baasje" naar Peru vertrokken was voor een rondreis van 9 maanden. Ze had de hond daarop aan vrienden gegeven die hem al beu waren na twee weken, dus naar andere vrienden en weer hetzelfde liedje, dit keer eindigde hij in het asiel. Resultaat een heel bange hond ! Ik vermoed z'on beetje dat hij last heeft gehad van diarree door de wormen en dat ze hem dus een vuile hond vonden, oplossing weg ermee.

Er stond op het moment dat ik naar hem informeerde een optie op hem, maar een week later was die weg, de mensen wilde niet op hem wachten en namen dan één van de andere honden.

Ik had ondertussen het thuisfront kunnen overtuigen om hem toch maar te adopteren (zij hadden de fout gemaakt om hem te komen bekijken en zijn lieve trieste snuit deed de rest).

Maar toen kwam het, ik mocht hem ook niet meenemen, Tibo (toen nog Bruno) mocht niet worden vrijgegeven, volgens de Belgische wet moet zulk een hond, die niet officiëel is afgestaan door zijn eigenares, verplicht 45 dagen in het asiel blijven. De mensen van het asiel hadden de eigenares reeds een aantal keren gecontacteerd met de vraag om een fax te sturen om Tibo vrij te geven maar dit was teveel gevraagd. Ik heb dus op hem gewacht en hem op dag 46 mee naar huis genomen. Toen ik hem in de wagen wilde zetten was hij in paniek, ik denk dat hij de auto combineerde met gedumpt worden ofzo. Waarschijnlijk zijn de mensen die hem binnenbrachten er niet bepaald zachtaardig mee geweest. Enfin, dit probleem is, na een training van een half jaar, ondertussen zo goed als opgelost. De auto is nu iets leuks voor hem, hij mag overal mee en geniet.

Hij is trouwens ook een heel propere hond, toen de wormen waren bestreden en de parasiet (die hij later ook nog bleek te hebben), was alles in orde met hem. Hij sliep van de eerste nacht door en heeft nog nooit iets in huis gedaan + hij aanvaardde direct onze drie katten en vice versa.

We hebben echt een "gouden" hond aan hem. Geloof me, in het asiel zitten veel geweldige honden, hierbij een aantal redenen waarom ze hen meestal afstaan :
- geen tijd meer;
- geen zin meer om te wandelen;
- allergie;
- het kind is de hond beu;
- één hele goeie, een Golden Retriever had de dochter van 10 één keertje omver gesprongen en dat ging natuurlijk niet hé, dus naar het asiel;
- mevrouw had een arm gebroken en kon dus het teckeltje van 3kg niet meer uitlaten..;
- hond blaft teveel (soms zeggen ze dit van honden die al acht of tien jaar bij hen zijn, maar dan wel altijd in een hok...);
- hij trekt aan de lijn;
- verlatingsangst (en dit blijkt dan achteraf niet waar te zijn - maar zorgde er wel voor dat het veel langer duurde vooraleer de hond werd geadopteerd etc);
- verschillende pups worden er binnengebracht, want dit blijkt toch te druk en te veel werk.

Enfin je ziet, elke reden is wel goed om de beestjes te dumpen. Ze krijgen er ook veel binnen die langs de kant van de weg worden gevonden. Zo een tijdje geleden een blinde Cocker van +/- 9 jaar, ze wisten wie de eigenaar was aan de hand van de chip, maar die wilde zelfs niet terugbellen. Gelukkig heeft het beestje een gouden mandje bij iemand anders gekregen.

Een ander triest verhaal was dat van een Sint Bernardhond, hij was zes jaar en zag er niet uit. Hij bleek heel zijn leven in een put in de tuin te hebben geleefd. Winter, zomer, weer of geen weer...nu vraag ik je, zijn dit mensen. Hij is trouwens gelukkig ook geadopteerd. Ik kan zo nog even doorgaan, stuk voor stuk zijn dat fijne honden, maar hun bazen zijn heel wat minder.

Gelukkig worden zelfs meestal de honden van 10 en 11 jaar nog geadopteerd. Ook heel dikwijls door mensen uit Nederland, die speciaal naar België komen gereden. Iemand in het asiel zegde wel dat veel mensen die een hond adopteren willen dat de hond "af" is, maar zo werkt dat natuurlijk niet. De mensen die een pup van jongsaf hebben moeten er ook altijd aan werken denk ik zo.
Het zijn geen probleemhonden zeg ik altijd, maar wel probleemmensen...we leven in een wegwerpmaatschappij en dat geldt blijkbaar ook voor onze lieve dieren. Spijtig genoeg lopen niet alle verhalen even goed af, vandaar mijn verdriet over DI (zie in memoriam).

Voilà het is wel een lang verhaal maar hoop dat je het niet erg vindt !

Groetjes,
Marie-Rose

Wow Marie Rose, heb het verhaal van Bruno doorgelezen. Echt indrukwekkend, en wat een mensen er allemaal rondlopen die een hond voor de meest armzalige reden maar dumpen. Zo triest!!

Hulde aan alle vrijwilligers en mensen die het voor die arme honden opnemen, en ze nog een goed liefdevol tehuis geven. Klasse!!

Marie-rose

vond het al geweldig dat je de hond uit het asiel had, ben ook heel blij dat je het gemaild wat tie mee gemaakt heeft, vaak lees je dat niet in de mails. vond het al heerlijk zo voor de hond, maar als ik dit lees dan heeft tie bij jou een goed tehuis.

en nee ik begrijp mensen niet, zelf heb ik Bamse, driemaanden was ze toen ik plotseling alleen kwam te staan, ik moest alleen voor dr zorgen, best een opgaaf. maar er is geen moment bij me opgekomen om haar af te staan, laat staan weg te doen, toen Bamse een jaar was heb ik een verbrijzelde arm gehad, en ook toen is het nooit bij me opgekomen om bamse weg te doen. ik hield al van dr toen ik haar in het nest zag. en nu is bamse inmiddels twee jaar. en ik ben nog gekker op dr dan mijn vorige honden, terwijl ik altijd dacht dat dat onmogelijk zou zijn.

vind het altijd heel verdrietig als mensen om redenen die jij beschrijft de hond afstaan, een paar schoenen die niet lekker zitten, weg ermee.
daarom bewonderingswaardig dat je een hond uit het asiel hebt genomen.

en ja ik wilde nou eenmaal graag een newfoundlander, daarom naar een erkende en goeie fokker gegaan, maar ben blij met mensen zoals jij die toch de durf hebben om zo,n hond die er zo belabberd aan toe is mee naar huis te nemen en een goed tehuis te geven.

wedden dat je er zoveel voor terug krijgt ?

willemijn.

Beide hartelijk bedankt voor de toffe reacties !!

Enne Willemijn, jouw Bamse ziet er mij dan ook een heel toffe hond uit, z'on echt beertje !!
Hij heeft het volgens mij ook echt getroffen met zijn bazinnetje ! Als alle bazen zoals jullie waren, bestonden de asiels niet meer...

De Newfoundlander komt gelukkig ook niet zo heel veel in ons asiel terecht en als dit al gebeurt zijn ze meestal zeer snel geplaatst ! Ze kunnen ook zo triest kijken hé & verkopen zich dus bijzonder goed ! Heb zelf tot hiertoe nog maar één zwarte Newfoundlander bij ons gezien.

Enne ik hoop dat je niet denkt dat ik kritiek heb op mensen die geen hond uit het asiel nemen, helemaal niet hoor ! Iedereen is daar immers vrij in, mijn betrachting is enkel om te laten horen dat een asiel geen plaats is waar probleemhonden terechtkomen en dat je ook daar geweldige honden kan vinden.

Mijn Tibo wordt inderdaad rot verwend ondertussen (hij heeft wat in te halen hé), mijn ouders zorgen gedurende de dag voor hem, hij is dus nooit alleen en weet al heel goed dat hij zowat alles gedaan krijgt. In zijn nestje gaan zitten en naar de leiband staren, zo van, kom we zijn weg en knuffelen daar krijgt hij nooit genoeg van. 'S avonds hoeft mijn moeder mijn naam nog maar uit te spreken of hij gaat als een standbeeld voor de deur zitten wachten, als ik dan binnenkom krijg ik een echte omhelsing. Hij is ondertussen al heel mooi geworden en ook de eeltplekken zijn verdwenen. Ik zal (van zodra ik er in slaag ) eens een aantal foto's op de site zetten, kan je hem nu eens zien.

En het is echt waar, z'on asielhond is precies extra dankbaar. Ze hadden me dit gezegd, maar ik geloofde het niet, tis dus wel zo !

Geef Bamse een streeltje van me !