Two dogs saved my life.. (how about u?)

Surgery here, revalidation there
Losing u I could not bear.

5 years I cryed my eyes out
Unseen in the dark
U were such a beautiful horse
You left footprints as a mark.

Years of fighting
Mostly with myself
Falling in a big black hole
How to get better en living with my health?

Years of silence and insulation
Two dogs saved my life..
Made me to get up and walk
Without any expectation.

Enjoying the sun and nature
With the playing movements they make
The cuddling cause they love you
Keeps you awake...

Building up my life again.
First I would not even dear..
They showed me how beautiful life can be.
And I'm proud to say: I'm gonna get there !

Two dogs just saved my life...

Written by Sasch


Ik heb chronische evenwichtstoornissen + slechthorendheid door een tumor, en loop dus dat het lijkt alsof ik een flinke! slok op heb. Door de honden vergeet ik dat..
Ben springruiter geweest. En nu heb ik 2 honden dus.
Nah ja.. het gedicht verteld de rest wel denk ik zo.

Na dit geschreven te hebben, wil ik dit delen. Daarbij mijn vraag wat je hond(en) in je leven betekenen!?

Heel erg mooi geschreven.
Mijn hond geeft ons troost en blijdschap.
Ik ben alleen met mijn 2 kinderen en hun vader laat zich bijna nooit zien. Ze hebben hem met kerst gezien en vorig weekend, iedere keer laat hij er maanden overheen gaan. Ook betaalt hij nog steeds geen alimentatie en weigert hij mee te werken aan het verkopen van ons huis, of het overnemen van de hypotheek. Dit speelt al 2 jaar en ik heb inmiddels 2 rechtzaken lopen tegen hem. Dit kost ons veel energie en is voor de kinderen heel zielig. Af en toe word ik er gewoon moedeloos van.
Onze pup geeft afleiding en vrolijkheid. Heerlijk om even te gaan zitten en kroelen met haar.

Mijn hond betekent echt ontzettend veel voor mij. Ik heb haar gekregen van mijn opa die kort erna overleden is. Ze blijft voor mij altijd een heel speciaal meisje!

Supermooi gedicht!!!


Wat mijn honden voor mij betekenen:

Ik heb een auto-immuunziekte waardoor mijn lichaam steeds meer lichaamseigen stoffen afstoot en me steeds zieker maakt, daarnaast een tumor in mijn lichaam en een borderline stoornis met depressie. Als ik mijn honden niet had zou ik bijna niet meer buiten komen, behalve dan om mijn kinderen naar school te brengen en te halen. Naast mijn kinderen geven mijn honden me de kracht om door te gaan, ze maken me blij met hun gekke grollen, troosten me als ik verdrietig ben en duwen me letterlijk van de bank af als ik mezelf weer eens "opsluit". Dieren zijn sowieso heel belangrijk voor me, ze geven me energie. Naast de honden heb ik ook poezen, vogels en vissen. Zo heb ik altijd wel iets te doen!

Ik denk dat ik mijn hond Obelix kreeg om te leren.
Grote dingen zoals binding en onvoorwaardelijkheid. En aan zijn zijde blijven toen hij ziek werd.

Mijn tweede hond heb ik om te leren een beter mens te worden denk ik.

Dank je voor het delen van je gedicht.

Wat prachtig geschreven.

Ook onze honden geven ons veel blijdschap en liefde.

wow, mooi geschreven hoor..

ik haal ook alle kracht uit mijn dieren..

als meisje ben ik altijd gepest, op mijn 12e mocht ik dan eindelijk op paardrijden... wow een wereld ging open, ik had een plek gevonden waar ik mezelf mocht zijn.. op de manege. op mijn 13e ben ik ten val gekomen met paard, en heb ik mijn heup gebroken..

evengoed was ik niet wegteslaan bij de manege.
een jaar later weer gaan paardrijden.

op mijn 15e kreeg ik limit, mijn kwpner, hij was 9 maanden oud (word in juni alweer 10)

op mijn 17e mijn hand aan gruzelementen door een verkeersongeluk...
limit heeft me snel laten revalideren.

dat ik 20/21 was ben ik op zoek gegaan naar mezelf, dmv backpacken door Australie heen.

terug gekomen kreeg ik een relatie ben ik gaan samenwonen, en naar een jaar kreeg ik Zena voor kerst na die tijd verschillende tegenslagen gehad.

zoals relatie uit, verhuizen, een droombaan opgebouwd, die iemand anders compleet stukgeslagen heeft.

woon nu weer bij mn ouders, heb veel ruzie.. ben werk-zoekende en tja...

mijn Zena en Limit zorgen elke dag voor een lach op mijn gezicht..

IK KAN NIET ZONDER ZE!!!!!!!!

Mooi gedicht !!
Onze honden zijn onze kindjes, aangezien wij helaas geen kinderen kunnen krijgen. Ze hebben ons onbewust door die zware periode heen gesleept en nu nog Ook wij kunnen op deze manier onze liefde, zorg, verdriet en blijdschap kwijt.
Dus de zin: het zijn maar honden gaat voor ons niet op

heel mooi zeg !!

Mijn hondjes zijn mijn ontspanning, ze zijn als mijn kindjes .. ik zou ze niet meer kunnen wegdenken in mijn leven ...

Dank voor jullie reacties!
Fijn om te lezen dat anderen ook hun hond(en) zien als een steun in hun leven. Respect voor jullie allen !

Ik had van mijzelf nooit verwacht honden te nemen. Had geen idee hoe het moest allemaal. Ik heb er ook een jaar lang over nagedacht, rassen bekeken, mensen gevraagd en informatie opgezocht. En dan ook gekeken; wat heb ik aan een hond!?

Zoals Emjee zegt wat betreft het opsluiten, ik herken dat enorm. Ik zat maar en ik zat maar, en ik was maar wat in huis bezig. Ik deed maar snel mn bepaalde verplichtingen zoals ff naar de winkel, om maar zo snel mogelijk weer in huis te gaan zitten. Alles was negatief!

Zazou kwam hier en ik heb mij aangemeld bij een hondenschool. Doodeng vond ik het ! haha
En ik ben zo blij dat ik deze stap heb genomen. Ik leer weer mensen kennen, leer zelf weer een hoop dingen en ben lekker bezig met Zazou. En vooral denk ik niet meer zoveel aan mijn beperkingen, kom ik buiten en kan ik weer lachen.

Zorran kwam er onverwacht bij, hij was een spoed plaatsing. Heeft al een eerdere baas gehad. Zo bang dat hij was, zo'n boefje is het nu hihi.
Hij maakte het cirkeltje wel compleet.

Heb mij aangemeld op dit forum (ook dit deed ik met zweet in mn handen hahaha), er hangt hier een goede sfeer. Heb er zelfs een hele goede vriendin aan over gehouden.

Ik heb niet de makkelijkste honden gekozen, maar zo bleek ik voorheen altijd de probleempaarden uit te kiezen. Zal wel aard van het beestje zijn..

Sasch*Martijn*Zazou*Zorran,

aard van het beestje of is het meer soort zoekt soort....


karacter van dieren ligt vaak vlak naast die van t baasje he..

zo zie ik in limit een nuchtere allemansvriend, (soms liever lui dan moe) maar echt een genieter van t buitenzijn en samenwerken. iemand die ik graag 24/7 wil zijn, en ook was voor een lange tijd..

in Zena zie ik een persoonlijkheid, die eerst het vertrouwen van iemand op de proef steld, alvorens er mee om te gaan... maar ondanks het teruggetrokken, zit ze vol streken en ondeugendheid..

de combineer de karacters van Limit en Zena en je hebt mij

Ook hier zijn m'n diertjes m'n alles.
Ik heb hen gekocht toen ik nog samenwas met 'mn exvriend,

pebbles en yuna zijn nu mijn reden om verder te gaan en te knokken.
Ik woon nu twee maand alleen, maar heb gisteren in samenspraak met m'n mama besloten weer thuis te gaan wonen...

Mooi geschreven, hoor! En fijn dat je honden je zo door het leven leiden. Toppie!

Dieren (honden, katten, konijnen, paarden etc) hebben de gave mensen feilloos aan te voelen en hiermee met respect om te gaan. Dat ontbreekt bij ons mensen nog wel eens. Het kunnen échte psychologen zijn. Kortom het beste medicijn voor de mens. Maar je moet hier natuurlijk wel voor open staan. Iemand die de liefde van een dier niet kan voelen of zien, omdat hij/zij er niet van houdt (met alle respect) zal ook niet gebruik kunnen maken van de helende werking van dieren. En daarom zijn wij hier op HP maar een stelletje bevoorrechte mensen !!!!!

Hmja dit herken ik wel. Ik heb een aantal stoornissen die erg slecht met elkaar in combinatie staan. Twee ervan heb ik al mijn hele leven en 1 ervan is later erbij gekomen.

Op mijn 13e werd ik verplicht het huis te verlaten en stond ik er opeens alleen voor. Dit hielp niet erg mee met mijn toen al tot stand gekomen problemen en werkte me een zwart gat in. Na 5 jaar overal en nergens gewoond te hebben kraakte we een huis in Castricum. Eerst dachten we dat we net zoals alle andere huizen we weer na een maand of 2 konden vertrekken. Dit was niet waar.

Jackie kwam op een gegeven moment op mijn pad en we waren on afscheidelijk. Op school zitten zonder Jackie vond ik vreselijk. Ik wilde alleen maar naar huis om lekker buiten te spelen met mijn liefde. Ze voelde precies aan wat er in mij om ging en was altijd blij om me te zien. Zo bouwde ik weer vriendschap en vertrouwen op. In Jackie zag ik veel zelfreflectie. Naarmate ik groeide, groeide Jackie met mij mee en zo zijn we wie we nu zijn.

Toen Nukka erbij kwam was het helemaal compleet. Wat Shamilla zegt: Zet de karakters van deze twee honden naast elkaar en je hebt mij.
Nukka is lekker gestoord, continu aanwezig en altijd blij
Jackie is hyperactief, slecht in vertrouwen krijgen, en stiekem heel erg lief.

Onze Odie is nog maar kort in ons gezin, maar niet meer weg te denken.
Hij biedt mij overdag als de kinderen op school zijn gezelschap en heeft me meer inzichten gegeven in het leven van een hond, vroeger toen ik klein was wilde ik al een hond maar na een slechte ervaring met een collie die pups had gekregen( gebeten door de moederhond na aaien van 1 van de pups) angst voor honden ontwikkeld. Daardoor zelfs mijn droom als dierenarts opgegeven.
Ben nog niet helemaal vrij van angst maar iig niet bang voor Odie! . Ben overigens gek op alle(huis)dieren.
Verder zie ik dat het goed is voor de kinderen, Odie zorgt ervoor dat zij ook nadenken over bepaalde situaties en de gevolgen daarvan.

Al met al zo blij met Odie

Mooi geschreven hoor!

Mijn hond is ook wel mijn constante factor.
Die is er altijd, zonder oordelen. Dat is fijn aan een hond.

Biko en ik zijn echt maatjes geworden, want ik het begin (het is een herplaatser) moest hij niets van me weten. Nu zijn we heel hecht en ik zou alles voor hem doen. En andersom

Dank voor jullie reacties!
Je voelt je vaak de enige. het gras lijkt altijd groener bij de buren en ga zo maar door. Jullie zijn ook allemaal een vechter, lees veel herkenning en vind het heel mooi om te lezen hoe jullie hond(en) ook zo veel betekenen!

Je moet er idd voor open staan Jacq&Sil. Ik voel mij daarom hier ook wel op mijn plek. Mensen waarmee je dingen kunt delen over je passie met honden. Zonder dat je een kop krijgt van; ohh komt ze weer aan met haar dierenpraat.
Ik maak wat mee met mn honden in mijn leven en vind dat leuk. Ze komen nou eenmaal vaak in mijn belevenissen voor. Terwijl ik wel eens naar mensen kan kijken van; ohhh komt hij/zij weer aan met praten over een ander.
Wat kan mij het schelen dat diegene naar weet ik veel waarheen gaat om wc papier te kopen bijvoorbeeld. Heb je zelf niks beleefd? denk ik dan...

Hebben jullie dat ook wel eens ?

@Shamilla en Zena.. Maar dan is het dan soort zoekt soort denk ik dan haha Zo had ik het nog niet eens bekeken.

Zazou is pienter (net een spons, neemt alles wat ze leert direct op),energiek, altijd vrolijk en houd niet van ruzie.
Zorran is beschermend voor geliefden, eenkennig, slecht van vertrouwen en heeft een sterke eigen wil. Heeft ook voor zijn leven moeten vechten, dus hij is een keiharde.

Ja dat ken ik ja...ben ooit eens héél erg kwaad geweest op iemand die het vertikte om haar 50e verjaardag te vieren. Ik had toen net gehoord dat ik een tumor had. Dat was 3 jaar geleden. Heb echt lopen gillen van "wees blij dat je de 50 gehaald hebt, ik moet nog maar zien of ik 40 word!". Nou ja..over een paar maanden hoop ik mijn 40e feestje te kunnen geven. Maar inderdaad, als ik dan zie hoe sommige mensen zich druk maken om een haartje wat net de verkeerde kant opstaat dan denk ik ook weleens van "waar heb je het in vredesnaam over"...mocht willen dat mijn haar mijn grootste zorg zou zijn!

Vind het ook mooi om te lezen hier, hoe groot de club is van mensen die iets mankeren, die zich een weg door het leven heen vechten en zo ontzettend veel steun van hun hond(en) krijgen. Dan mag ons leven wel niet zo rooskleurig zijn, we hebben in ieder geval altijd 1 (of meer) grote liefde die er altijd voor ons is, naar ons luistert en ons troost!!

Ik zal het kort houden..Ik heb veel meegemaakt en ben een tijd licht depressief geweest.. toen is kaya op mijn pad gekomen.. en ben weer helemaal gelukkig

Mijn kleine Sam is 13 jaar mijn maatje geweest!
Ik hield zooo veel van hem, (nog steeds wel) hij heeft me door een aantal moeilijke periodes heengeholpen. Al huilde ik nog zo hard, Sam kwam eraan, en duwde zn neus in mn hand, en keek omhoog, dan moest ik weer lachen.

Dobby daarentegen, die kijkt me aan of ik de mazelen heb, en rent weg. Daar moet ik dan eigenlijk ook wel weer om lachen...

Idd, Blij zijn met de kleine dingen komt niet vaak meer voor tegenwoordig. Jammer is dat! Je kijkt anders tegen het leven aan als je iets overkomt of door het oog van de naald moest kruipen. Dit geldt niet voor iedereen uiteraard. Er zijn mensen die niks hebben en ook zo kunnen genieten alsof hun laatste dag geslagen is. Maar als je na een zware tijd ineens weer een lach kan hebben, en een blij gevoel krijgt van bijvoorbeeld een vogeltje in de boom. Een mooier gevoel is er niet vind ik! Dat gevoel krijg ik ook heel erg van mijn honden. Een gelukkig gevoel.

Ik heb eens in een scheur gelegen van het lachen om Zazou toen ze nog echt klein was. Haar bal zat vast in dr mondje door dat haar tandje in het rubberen stukje van de bal kwam te zitten en ze keek me beduusd aan van wat moet ik nou doen! Ze keek er scheel naar en schudde dr kopje en die bal bengelde. Ik hielp haar maar kon niet ophouden met lachen door haar blik naar mij toe. Ze keek me aan toen ik het balletje had verlost, begon 2 keer een blaf naar me toe te geven alsof het leek dat ze zei; Niet mij uitlachen ja !

Of dat ze mijn vriend volledig onder uit tackelde. Eigen schuld, hij ging rondjes rennen.
Ik was haar voor de zekerheid wel aan het checken door de botsing of ze niet iets had ondanks ze niet hard werd geraakt, en ik gierde het uit tegelijk.

En dat was de eerste keren weer in jaren dat ik zo moest lachen met tranen over de wangen.

Ze brengen je hoe dan ook altijd wel weer aan het lachen! Love it!

Wauw! wat mooi geschreven zeg!

Dank je wel !

Mooi je gevoelens op schrift gezet Sasch*Martijn*Zazou*Zorran

Mens en dier vullen elkaar ook aan. De een kan wat de andere niet kan en samen vormen we een geweldig geheel

mooi geschreven !!!

Mooi geschreven hoor.

Mijn honden zijn voor mij heel bijzonder, dat valt niet uit te leggen. Ik leef met ze, door dik en dun, altijd.

Gedichtje op mijn profiel:
He is your friend, your partner, your defender, your dog.
You are his life, his love, his leader. He will be yours, faithful and true, to the last beat of his heart.
You owe it to him to be worthy of such devotion.

Dit zegt voor mij heel veel.

Dank jullie wel !

@ Dewi en de Beardeds.. Heel mooi geschreven ! Ik ben het er helemaal mee eens

Ik ook, helemaal! Wil wel even zeggen dat dit niet van mijn eigen hand is hoor

Ik heb het ergens gelezen, het sprak me aan en ik heb het overgenomen.
Ere wie ere toekomt

Heel mooi!Heb wel veel verdrietals ik dit lees,heb mijn hondjes gekochtvoor mijn man,hij ging niet meer buiten wegens evenwichtstoornissen,aan zee met de hondjes toen nog pubs viel mijn man 15 maal elke dag wel ne keer maar was blij dat hij buiten ging,nu anderhalf jaar verder is het nog veel slechter hij kan gewoonweg niet meer buiten ,eindelijk diagnose(veeeel te laat)M.S. Toch zijn de hondjes zijn beste vriend als ze niet te druk doen,want drukte om zich heen gaat ook niet.Och ja het leven kan hard zijn al hebben we nog wel goede dagen! Mooie topic!!!!!

Idd ere wie ere toekomt, het stukje spreekt zeker weten aan !
Ik neem ook vaak zat dingen over wat ik tegen kom op het internet. Ik vond eens een stukje op een site dat over het ras old english bulldog ging en dat stukje heet: de 10 geboden van een old english bulldog. Ik vond het briljant haha!