onzeker, aangeboren?

Mijn Koda is best onzeker. We brengen hem dus met beleid in nieuwe situaties,hij is snel overvoerd. Stapje voor stapje zie ik hem voor uit gaan. Bij hem is zijn gedrag rond zijn eerste verjaardag wel duidelijker geworden onder invloed van hormonen denk ik.

Maar wordt een hond nou zo geboren (net als je zekere en onzekere mensen hebt) of is het een socialisatie kwestie.

Goede vraag zeg. Ga ik even volgen.

Kyra was heel onzeker, nog steeds een beetje. Bij haar lag het vooral aan socialisatie en dan zijn shelties ook nog vrij gevoelig. De shelties van bijv Wichita zijn goed gesocialiseerd en reageren heel anders dan Kyra. Het ras is het dus niet...

Van Bindy wordt gezegd (trainer) dat ze onzeker is, maar dat is alleen aan de riem, los is dat allemaal verdwenen.

Ik denk dat sommige honden wel timide geboren worden, maar hoe zich dat uit ligt aan de socialisatie. Ik denk het tenminste

het karakter van een hond is net als bij mensen. ze hebben hun eigen ikje, dat is net wat jouw hond uniek maakt. net zoals bij mensen kan je het karakter veranderen door er aan te werken.

Ik denk dus ook dat het in de genen zit maar dat je je hond wel kan begeleiden er zo goed mogelijk mee om te gaan.

Iedereen wordt blanco geboren. En dat geldt voor zowel de mens als dier.
Er is bij de geboorte dus geen sprake van onzekerheid of andere dingen. De omgeving, de levenswijze, de leefsituatie maken dat de mens of dier onzeker wordt of juist sterk of hoe dan ook.

Maakt het dier (of een mens) wat mee wat in zijn jonge leventje, is dat een inprenting die niet vergeten gaat worden. Ook al verdwijnt het op latere leeftijd op de achtergrond, het blijft spelen in het leven van de mens of dier.

Wij denken vaak dat het niets is. Een voorbeeld wat ik heb meegemaakt met 1 van mijn Bouviers. Als pup is één Bouvier van mij aangevallen door een Yorkse terriër. Doordat mijn Bouvier opzij sprong om de aanval te ontwijken, knalde hij op een paal, waardoor hij vrij lang last gehad heeft van zijn poot.
Wij dachten dus, okee............dat is gebeurd en klaar. Mijn Bouvier leek er overheen te zijn.Later vergreep hij zich aan alle kleine hondjes die hij maar kon grijpen. Als hij de kans kreeg dan hè. Een puppie deed hij niets, maar zodra die de 8 maanden voorbij waren (en dan is een hond volwassen voor een andere hond) ging het mis.
Hij heeft uiteindelijk 2 x een poedeltje te pakken gehad en dat was voor mij de druppel.

Mijn Bouvier is nooit onzeker geboren, hij was DE bij bijdehandse uit het nest, maar 1 zo'n gevalletje in zijn leven, heeft gemaakt wat hij is geworden.


Bij de mens gaat het net zo. Blanco geboren worden en je wordt gevormd door de leefsituatie waarin je zit. Het gezin, de omgeving, alles bij elkaar opgeteld maakt wat je uiteindelijk bent geworden.

Ja, dat is een 'nurture-nature' verhaal, net zoals bij mensen. Volgens mij was het bij honden zo dat het 20% is aangeboren (nature), maar 80% wordt bepaald door de omgeving (nurture; opvoeding: dus socialisatie, training, etc). Of in ieder geval iets in de richting qua percentages.
Die 20% bepaalt natuurlijk ook hoe een hond met alles in z'n omgeving omgaat (het 'aangeboren karakter' van de hond).
En tijdens de socialisatie-periode wordt natuurlijk veel bepaald, dus dat heeft een grote invloed op het karakter van een hond.

er zit een stuk in de karackter hoe een hnd zich opstel die aan geboren is . maar ook leren ze al heel jong welke rol ze moeten spelen in de pupie roedel. bij mama. en dan heb je ook dat elke hond onzeker word rond zijn eerste levens jaar. waar sommige honden bang over geprikeld snel aanvallen allemaal dinge die te maken hebben met hun hormonen. net als de pup die dingen eng vind en om niks oppeens schikt of bibberd komt dat weer terug rond het eerste leven jaar en dan is het aan de baas om of een stabille rusige hond er van te maken of dat het alleen maar erger word door hoe de baas doet

Belangrijkere factor is: Hoe onzeker is de baas tegen zijn pup em met de pup in zijn opvoeding.