Wat nu?

Ik weet dat het nog heel erg vroeg is, maar het begint zo ontzettend te kriebelen. We hebben onze lieve Cobus 2,5 week helaas moeten laten inslapen. en onze eerste reactie was nee dit nooit weer, dit verdriet willen we nooit maar dan ook nooit meer meemaken. Maar nu..... elke middag rond 12.00 uur krijg ik van die onrustige benen zo van de wandeling, mijn man heeft hetzelfde s'vonds rond half 11 word hij ook helemaal onrustig en gaat vaak met de buurman (ze lieten altijd samen de honden uit) nog maar even mee. iemand zei tegen mij dan ga je toch zelf lekker een stuk wandelen, nou ik kan je verzekeren daar is dus geen bal aan. We hebben het er samen over gehad en zijn allebeide wel van mening dat het wel ontzettend stil is in huis. Dus beginnen we heel voorzichtig toch weer heel erg te twijfelen en eigenlijk willen we beiden toch wel weer heel graag een hond. maar..... eigenlijk voelt het zo vreselijk dubbel het ene gevoel van ja zalig weer een hond en aan de andere kant voelt het zo oneerlijk tegen over onze lieve trouwe Cobus. Hem zal ik echt nooit maar dan ook nooit kunnen vergeten. We zijn wel van mening dat we het eerst over de de zomervakantie willen tillen. maar het ene moment weet ik het zeker en dan weer die rot gevoelens tegenover Cobus. En wat zullen anderen er wel niet van zeggen. staks denken de mensen dat we onze vriend helemaal vergeten zijn. Hoe denken jullie hierover. wat moeten we nu.Als ik er over nadenk kan ik zo wel weer janken zo ontzettend moeilijk vind ik dit.Ik weet heus wel dat een ander pup onze Cobus echt niet kan vervangen maar..... tja wat nu????

Sorry weer m'n naam vergeten Alice en Cobus4ever

Hi Alice!

Je moet toch zelf weten of je al weer toe bent aan een andere hond?
Wat kan jou die andere mensen interesseren...en weet je?Iedere hond is uniek,niet te vervangen...dat weet Cobus ook en neemt je niks kwalijk.Jullie hebben hem een goed leven gegeven en hij was klaar met zijn leven...dan komt er straks weer een plekje vrij in je hart voor een andere hond...Cobus zal altijd bij jullie zijn en jullie volgen...ga anders eens in een asiel kijken,daar zitten zo´n fijne honden.Mijn lieve Gorby,die bij mijn profiel staat heb ik met 3,5 maand uit een asiel gehaald,ze zat daar op me te wachten.Ik herkende haar gewoon...ze moest gewoon bij mij zijn!Ze was/is een superhondje,mijn allerliefste maatje!
Ook zij is in de hondenhemel en ik mis haar ook,maar mijn hart is groot en dat weet Gorby...zij heeft alle hondjes met liefde hier ontvangen samen met Tosca...heel 2007 stond in het teken van afscheid moeten nemen van haar,heel erg zwaar was het en straks met Tosca weer een keer...maar dan blijven er nog 5 honden over,die zorg nodig hebben...en voor jullie: er zijn zoveel honden,die zitten te wachten op een warm ontvangst in een nieuw gezin.
Ga ervoor,als je er klaar voor bent!

liefs van Ingrid en haar honden(we zijn benieuwd naar je kaartje en foto van Cobus)

De keuze is aan jullie en maak je niet druk om de mening van een ander, geef een nieuwe hond een fantastisch huis, dit betekent echt niet dat je jullie vorige vriend vergeten zijn want dat gebeurt nooit.

als ik jullie was zou ik alle voors (waarom wel een nieuwe hond) en alle tegens (waarom niet) naast elkaar schrijven, vervolgens alles wat gebaseerd is op "wat zal een ander wel niet denken" weer eruit strepen, de langste rij heeft gewonnen enne..... maak t jezelf niet te moeilijk met je keuze geniet van het leven je krijgt t maar 1 keer!!
sterkte en succes!

Beste,

niks of niemand kan uw vorige lieveling vervangen, maar ik kan maar een ding hier op zeggen en dit is volg gewoon uw hart.
Dit zal u zonder problemen zeggen wanneer de tijd voor een opvolger(ster) rijp is.
laat u niet leiden door anderen, volg gewon uw gevoel & hart.

Succes
Toshi

ik kan me enkel maar aansluiten bij alle vorige posts ; de beslissing nemen om weer een nieuwe hond (of pup) te nemen is er één die enkel door jullie zelf kan worden genomen...Voor de ene komt dit vrij snel na het afscheid van hun vorige hond, een ander is er pas veel later klaar voor... wat jullie ook besluiten, hierover hoeft en mag niemand een oordeel vellen, dit is iets wat jullie helemaal zelf overeen komen...
Jullie eerste maatje wordt nooit vergeten en de volgende hond is ook geen 'plaatsvervanger'...
Hij of zij kan enkel de pijn en het gemis een beetje verzachten maar het is wel weer een eigen individu !
Ik vind in ieder geval niet dat jullie je schuldig moeten voelen op één of andere manier ; jullie Cobus blijft zeker en vast z'n eigen plekje in jullie harten bewaren en zo hoort het ook !
Een nieuwe vriend zal jullie troost bieden in moeilijke momenten en jullie helpen het verdriet om Cobus een plaats te geven...
Heel veel sterkte en moed bij jullie beslissing !!!
Knuffel van Fabke en de doggies

Ik werd na drie weken zonder hond echt gek in huis! Ik ben tussen honden opgegroeid, dus miste echt een hele belangrijk deel van mezelf... Ik kan alleen maar zeggen: ga op je eigen gevoel af en wat zal het boeien wat anderen er van zeggen. Daar heb je weinig mee te maken hoor. En ik denk, dat Cobus vanaf de andere kant alleen maar hoopt om zijn baasjes weer happy te zien, wetende dat ze hem nooit zullen vergeten!
Greetzzz Wen

Hoi Alice,

Hee meid, gefeliciteerd dat je alweer aan jezelf (en ons) kunt toegeven dat jullie eraan toe zijn een nieuw hondje zijn/haar plekje bij jullie te geven!

In alle berichtjes en reakties die jij op andere mensen gaf, las ik telkens alle dierenliefde die je in je hebt...enne dacht je nu werkelijk dat die liefde niet zo groot is dat je van een nieuw hondje kunt houden en tegelijk nog altijd van jullie Cobus? Dat dacht ik wel!

Degenen die het anders zien, laat ze gewoon. Het is jullie beslissing en als het zover is, go for it!

Heel veel plezier van jullie toekomstige nieuwe hondje..

Groetjes en een warme knuf van Amy.

Hoi Alice,

Ik begrijp helemaal wat je bedoelt, maar je moet echt zelf de keuze maken. Ik kan je vertellen het verdriet blijft, maar door de komst van een pup of een andere hond sta je er niet meer constant bij stil. Je hebt weer iets om handen. Het verzacht de pijn zal ik maar zeggen. Het brengt zeker weer leven in de brouwerij. De nieuweling zal jullie Cobus niet vervangen. Iedere hond is uniek en dat maakt het dan ook weer zo mooi. Dat je gaat vergelijken is heel logisch, maar soms ook oneerlijk. Tenminste zo voel ik dat hier ook. Soms moet ik dat vergelijken afleren! Wij hebben 3 maanden na de dood van Buster een pup bij Flos genomen. Ook omdat wij het zo stil in huis vonden en dat de wandelingen niet meer waren zoals vroeger. Normaal gingen we met 2 honden, dus 2 riemen en toen nog maar met 1 hond....Buster was altijd druk aanwezig. Liet wel weten dat hij er was! Flos totaal niet. Met Buster hadden wij ook héél véél rituelen, met Flos minder. Ik ben blij dat ik de keuze heb gemaakt, want je hebt ook weer opnieuw liefde en een warm huis te bieden aan een nieuw maatje......Onze Buster is nu 8 maanden geleden overleden en echt ik mis hem nog dagelijks. Dat wordt niet 1,2,3 minder! Volg jullie hart en luister absoluut niet naar anderen. Waarom zou je zo lang wachten......Nog steeds het verdriet en gemis van Cobus blijft nog wel even....Eerlijk gezegt denk ik dat jullie al toe zijn aan een nieuw maatje. Twijfel niet te veel. (deed ik ook alsmaar) Als je de stap niet neemt, weet je ook niet wat het is....en nog steeds de komst van een nieuw maatje verzacht de pijn en het verdriet! Succes met jullie keuze....

Liefs Monique

Hoi Allemaal,
Allereerst heel erg veel dank voor jullie super lieve reacties.
Tja en dan nu het verhaal hoe het verder gaat.vorige week kwam er een buurvrouw naar mij toe en vroeg hoe het ging, natuurlijk verteld dat we onze lieverd zo vreselijk missen. en dat het zo ontzettend stil in huis is. Zei vertelde mij dat een adresje had waar ze vorig jaar een nestje Berner Sennen hondjes hadden, Ook gaf ze mij de raad ga toch eens informeren. We hebben het er die zelfde avond uitgebreid over gehad en besloten dat we zaterdag toch maar eens zouden gaan kijken en informeren. Zo gezegt zo gedaan het was een behoorlijke zoektocht want we wisten geen naam van de straat alleen een uitleg gehad waar het was en ik zal wel weer eens niet goed geluisterd hebben. maar goed naar een rit met veel site seeing kwamen we dan toch op de bewuste locatie. Toen we de auto uitkwamen werden we al snel door een super lieve Berner begroet die gelijk niet meer van onze zeide week. Toen we bij zijn baasje aankwamen maar ons verhaal verteld. En...... het moest zo zijn ze verwachten de 2e week van mei een nieuw nestje na een uitgebreid gesprek zijn we gaan kijken bij de toekomstige mama ik kan een ieder verzekeren het was liefde op het eerste gezicht van beide kanten wat een scheetje. We hebben afgesproken dat ze ons belt als ze geboren zijn, maar voor de tijd gaan we natuurlijk nog wel weer even kijken hoor. We hebben nog gauw wat foto's gemaakt van paps en mams. Daarna nog even allerlei practische zaken even doorgesproken en toen op weg naar huis. ik moet zeggen aan de ene kant voel ik me dol blij met het idee dat er straks misschien weer zo'n droppie door het huis heen huppelt aan de andere kant toch weer het gevoel kan dit wel tegen over onze grote schat Cobus.De foto's meteen naar de kinder gemaild en natuurlijk gauw gebeld de reacties waren zo lief super gewoon. Gisteravond wel een kaarsje voor ons Cobus opgestoken zo weet hij dat we in gedachten ook heel dicht bij hem zijn en hem echt niet vergeten. Iedereen snapt natuurlijk waar het gesprek gisteravond de hele avond over ging. Toen ik naar bed ging zei ik tegen mijn man het lijkt zowaar dat alles weer een heel klein beetje glans krijgt zo voelt hij dit ook. Ondanks dat er nog geen dag voorbij gaat dat ik niet even heel erg verdrietig ben om Cobus. maar misschie kijkt hij wel even over mijn schouder mee en krijg ik wel een teken dat hij het wel goed vind.
Heel veel lieve groetjes en kuffels voor jullie hondenvriendjes en vriendinnetjes van Alice en Cobus4ever in love

Hoi Alice,

Wat ontzettend leuk voor jullie!!
Echt iets om naar uit te kijken...
Ik ben blij dat binnenkort een pup weer een goed tehuis krijgt.

Geniet ervan en voel je niet te schuldig tegenover Cobus, hij heeft al jullie liefde ook gehad en nog steeds, dat verandert niet...

Groetjes en een knuf van Amy

Hoi Alice

Ik snap heel goed dat je je schuldig voelt tegen over Cobus Ik zelf toen ik boomer in had laten slapen werdt ik helemaal ziek van verdriet Naar drie weken had ik taat al weer uit het asiel gehaald .Taat kon boomer niet vervangen .Maar er liep wel weer iets om mij heen .Wat de mensen zeggen moet je je niets van aan trekken Want ik weet je cobus vergeet je nooit Van boomer wordt het in oktober twee jaar en ik denk nog altijd aan haar .En dat zal ok niet over gaan Nou Alice doe wat je gevoel zegt Goetjes joke en een knuf van Taat

Hoi Alice,

Ik weet zeker als Cobus jou antwoord kon geven, dat hij zou zeggen dat hij niet wil dat jullie verdrietig zijn, maar dat hij jullie weer gelukkig wil zien. Hij begrijpt als geen ander dat jullie toch weer graag een nieuw hondenkind een warm huis willen geven. Voel je dus absoluut niet schuldig tegenover Cobus. Ik hoop dat er dadelijk een leuke pup bij zit, waar jullie direct verliefd op worden. Leuk als je het zo van begin af aan kan volgen. Ik weet dat ik bij onze Morris, de dag er voor nog zei...Nee we wachten nog even met een pup. Ik twijfelde voortdurend. Het ene moment wou ik wel en het andere moment zeker niet! Toen zag ik op de foxterriersite toevallig dat er 1 fokker 2 nestjes had. Voor ik het zelf in de gaten had was ik die man aan het bellen en maakte ik een afspraak om te gaan kijken. Mijn man wist gewoon van niets. Dat moest ik hem daarna maar even uitleggen, maar uiteindelijk vond hij het ook super om daar te gaan kijken....Tja en van kijken, komt dan uiteindelijk kopen! Ik ben ook blij dat ik het gedaan heb. Die constante twijfels is ook niet prettig! Ga er maar lekker van genieten. Cobus zal voor altijd een plekje in jullie hart hebben....

Liefs Monique

Hoi Monique,

Wij hebben ook een maand nadat Jip ingeslapen was, voor een nieuw maatje gekozen.
Het was zo vreselijk stil in huis...
Je hebt helemaal uit je ritme...
Niemand meer die staat te zwaaien met z'n staartje...
Zo kan ik nog wel 100 dingen opnoemen waar je tegen aanloopt.. nieuw hondje..

Geloof me, dat het verdriet om Cobus er niet écht anders van wordt.
De pijn - om het gemis - van Cobus blijft...
Hij verdwijnt nooit meer uit jullie hart en uit jullie hoofd...

Maar je bent wel weer heerlijk druk met de opvoeding van de nieuwe maatje.
En je hebt weer plezier om de stoute eigenwijze snuit van je pup.

Wat andere mensen ervan denken..??
Niets van aantrekken!
Iedereen die jullie kent, weet wat Cobus voor jullie betekent heeft en wat een pijn jullie er van hebben..
En dat hij "onvervangbaar" is!!!

Mijn ervaring is heel positief om weer "te gaan" voor een nieuw maatje kort na het overlijden van Jip..


Het brengt naast het verdriet om Cobus óók weer héél veel vreugde in huis...

Ik hoop dat je hier iets aan hebt om tot een besluit te komen...

Lieve groet, Ilja
High-five van *Sterre*