Sorry!!!!

Op 2 december 2001 is mijn hondje Terry geboren. Terry is een kruising cairn terrier. Terry was altijd al ziek,
ze heeft puppyschurft opgelopen waar ze nooit meer overheen gekomen is, verschillende onderzoeken, behandelingen, diagnosses maar geen resultaat...
uren gereden voor andere praktijken, andere artsen maar onze Terry is nooit genezen. desondanks was ze een wereldhondje!!

De laatste tijd lag ze veel in haar mand nog meer dan dat ze altijd al deed.. Ook merkte je dat ze minder begon te horen en te zien.
Een week geleden wou ze niet meer eten.. water drinken deed ze wel. Ze wou zelfs geen plakje worst meer! en wie Terry kent weet dat ze dol is op worst.
Op 6 december zijn we met Terry naar de DA geweest.

Diagnose: last van haar ogen, moeite met ademhalen, vocht in de buik en veel last van haar poten. Je zag aan Terry dat ze op was
Toen ik naar de DA met haar ging wist ik het ook wel diep van binnen, maar ik wou het niet zien, en ik wou het helemaal niet horen!!
Ik heb de dierenarts gevraagd om haar mening. Deze zij als ik haar behandel dan maak ik het draagbaar voor haar en doe je dit voor jezelf
je doet dit niet voor je hondje, want zeg nou eerlijk is dit voor haar nog leuk?!
Ik heb haar ogen laten behandelen en heb haar laten behandelen voor het vocht in haar buikje. En toen heb ik met haar afgesproken dat ik
der mee naar huis zou nemen om afscheid van haar te nemen, en de volgende dag zou ik bellen om een afspraak te maken om haar in te laten slapen.
De volgende dag belde ik de dierenarts op om een afspraak te maken, Terry lag al de hele tijd op de bank en was helemaal slap ook kon ze
niet meer lopen zonder dat ze steeds moest gaan liggen omdat ze moe was van een klein stukje
Toen ik tegen de dierenarts zei dat ik haar wou in laten slapen omdat het me zo pijn deed om haar zo te zien, sprong ze ineens overeind en keek me aan.
Op dat moment begon ik hevig te twijfelen en dacht ik bij mezelf doe ik hier wel goed aan? Tuurlijk deed ik der goed aan maar ik wou der gewoon niet kwijt!!
maar op dat moment zonk de moed me in de schoenen en heb ik de dierenarts gezegd later terug te bellen.
Me vader was in alle staten. ik heb gehuild, hem gesmeekt om me nog 1 extra dag te geven met het hondje wat o zo veel voor me betekend heeft!
Me vader zei Sabien we hebben Terry gekocht en toen we erachter kwamen dat ze altijd ziek zou blijven hebben we afgesproken haar alles te geven
wat ze nodig heeft om een gelukkig leven te hebben zonder pijn. Maar we hebben ook met elkaar afgesproken dat ze nooit mag lijden nooit!
en ik heb het gevoel dat ze lijdt en dat kan ik niet aanzien Sabine het spijt me heel erg maar we moeten haar laten gaan.

Ik heb Terry vastgepakt met haar geknuffeld en gezegd dat ze me meisje is dat ik haar ontzettend dankbaar ben voor de gelukkige leuke tijden die ik met haar
meegemaakt heb, Dat ik ontzettend veel van haar hou en dat ik hoop dat ze zelf ook gelukkig is geweest de jaren dat ze bij ons was. Ook heb ik haar gezegdt
dat het goed zo is, dat ze geen pijn mag lijden en dat ze mag gaan!

We hebben toen samen een afspraak gemaakt voor 8 December om haar in te laten slapen. Het was de bedoeling dat dit 7 december zou gebeuren maar omdat ik
het gesprek die middag afgekapt had, en wij later op de middag weer belde had ze net een spoedgeval.
Die laatste nacht dat ze bij ons zou zijn kon ik niet in slaap komen. Ik lag de hele nacht te draaien en te doen kreeg het ineens ontzettend warm. uiteindelijk
rond een uur of half 4 viel ik in slaap. Terry sliep bij me vader op bed. Om iets over 4 werdt ik wakker gemaakt door me vader ik wist het gelijk Terry was niet meer bij ons.

Ik wou Terry graag bij ons begraven, maar me broertje en vader vonden het een naar idee om haar zo onder de grond te stoppen zij wilden liever haar laten cremeren
en het as in een mooie urn doen. Zodat ze het gevoel hebben dat ze er nog is. Ik heb daar toen mee ingestemd.
Ik heb haar zelf met me vader naar het crematorium gebracht, hier is ze toen op een mooi plekje neergelegd waar we in alle rust afscheid konden nemen, we mochten haar as
de volgende dag ophalen. We moesten haar achterlaten bij het crematorium en dat brak me hart mijn lieve hondje daar zo alleen achterlaten. deed me zoveel verdriet.
niet wetend dat het ergste nog komen zal. De volgende dag ging ik alleen haar as ophalen en toen ik de Tijdelijke urn ( we hebben een urn besteld met een foto en tekst, deze is nog niet klaar)
mee kreeg was me hart niet alleen gebroken maar ook platgestampt. Mijn allerliefste hondje zat nu in een urn. Dit is zo'n naar idee.

Ik heb nu allerlei gemengde gevoelens: Ik was ontzettend bang voor de dag dat ik haar naar de dierenarts moest brengen om haar in te laten slapen, dus ik ben opgelucht dat ze in haar slaap overleden is.
Maar dat maakt het verdriet voor mij niet minder ik mis haar zo! Ook voel ik me ontzettend schuldig dat ik haar heb laten cremeren ondanks me broertje en vader dit graag wouden. Als ik er niet mee ingestemd
had was het niet gebeurd. Het was immers mijn hond, maar hun hebben net zoveel verdriet als ik dus kon ik geen nee zeggen op hun wens. Ik heb nu de hele tijd het beeld in me hoofd van mijn hond die in een
oven wordt gestopt en word verbrand en daarna in een pot gestopt wordt. Ik weet niet wat ik hiermee aan moet!!

Lieve Terry je hebt het beste in mij naar boven gebracht, de tijd die je met ons hebt doorgebracht is onvervangbaar!

We zullen je zo missen!

Heel veel sterkte en kracht toegewenst met het overlijden van je maatje Terry....

wens je heel veel sterkte toe met het verlies van je maatje

Heel erg veel sterkte toegewenst!!

lieve Sabine
ik begrijp je maar al te goed,het doet zo'n pijn ze te moeten laten gaan,maar als ze pijn hebben is het beter,je hebt zelf niet die vreselijke beslissing moeten nemen ze is zo gegaan ,daarom doet het niet minder pijn ik weet het,het blijft je maatje dat je nu kwijt bent hé
ze te laten cremeren,ja ze gaat in een oven maar daarna heb je ze terug bij je al is het in een urne,anders ligt ze wel in de aarde onder de grond in de kou en de regen dat is toch ook geen leuke gedachte
je zult zien je meisje zal weer thuis zijn je zal tegen haar kunnen praten een kaarsje bij haar zetten,mij geeft het in elke geval een beter gevoel
denk dat je alles gedaan hebt wat je kon voor je maatje en je zegt het zelf ze was op,dus je hebt haar aten gaan nu is ze gelukkig zonder pijn en in je hart zal ze altijd blijven verder leven en vergeten zullen we haar nooit
veel sterkte

lieve sabine
het schuldgevoel en verdriet zijn heel normaal als je hondje sterft.je hebt jouw hondje een top-leven gegeven,en ik weet zeker dat ze weet hoeveel je van haar houdt.
op het moment dat terry stierf,was haar lichaam alleen nog maar een leeg omhulsel,want de ziel van terry zal altijd verder leven,zonder pijn.ze zal altijd bij je zijn,in je hoofd en hart.
alleen haar lichaam is gecremeerd,en ze heeft dat niet meer nodig.mijn vader is ook gecremeerd,en ik heb daar geen moeite mee.er bestaan mooie ashangertjes,voor aan een ketting.misschien is dat iets?dan kun je terry bij je dragen.of nou,ja,haar lichaam dan,want de echte terry zal altijd bij je zijn.veel sterkte meid!

heel veel sterkte.ik heb mijn hondje donderdag ook in moeten laten slapen.en ik weet hoeveel pijn dat doet.mijn hondje wordt ook gecremeerd aanstaande maandag.en hij komt dan ook in een urn potje thuis.maar als ik zelf dood ga dan gaan allebij mijn hondjes mee met mij in de kist.en dat is iets wat ik altijd heb gewilt.dan zijn ze voor altijd bij me.

ik wou jordy ook eerst in de tuin begraven zodat die dichter bij ons zou zijn.maar dat kon ik niet.het idee dat die nu in de tuin zou liggen met al die kou.nee dan ben ik bang dat ik hem er uit zou halen.en daarom heb ik voor crematie gekozen.

Ja ook al wou ik der begraven inderdaad wat er gezegd word de kou en de regen.. dus het zou ook iets heel moeilijks zijn inderdaad..

beide dingen zitten dingen aan die me niet aanspreken, het liefst had ik haar gewoon in haar mandje gelaten maja dat kan niet.

Bedankt voor jullie lieve reacties en ik hoop inderdaad dat Terry geen pijn meer heeft nu en dat ze altijd bij me is!

Sabine ,heel veel sterkte met het verlies van je allerliefste hondje Terry .Je zult haar nooit vergeten ze zal voor altijd in je hart wonen .

Wat een mooi hondje had je, ze was prachtig !!

Wat een mooi hondje had je, ze was prachtig !!

Hoi Sabine,

Heel veel sterkte met het verwerken van dit grote verlies . Ik snap dat je het moeilijk vond om deze beslissing te maken, maar knap van je dat je dat gedaan hebt.

heel veel sterkte toegewenst

Wat een verhaal..

Het mooiste is dat Terry is overleden in haar slaap.

En je moet niet te ver denken, haar geest was uit haar lijfje, dus zij heeft niets meegemaakt van de crematie.

Je hebt hele mooie ashangertjes voor aan een ketting, misschien is dat een idee? Dan draag je haar altijd bij je.

Ken je het gedicht van de regenboogbrug? Dat is een heel mooi gedicht, lees dat eens, ik denk dat het je troost zal geven.

Heel veel sterkte!!

Beste Sabine, heel veel sterkte.
Rust zacht, lieve Terry.

Ik kan het me wel voorstellen dat het je nu niet lekker zit dat je hondje is gecremeerd. Jouw gevoel zei iets anders en als je daar tegenin gaat met je verstand of je laat je door anderen overhalen om iets anders te doen, dan voel je dat. Vergelijk het met spookrijden in het verkeer, dat levert ook ongemakkelijke situaties op om het netjes uit te drukken.
Ik heb heel bewust gekozen om zowel Chieta als Sharey te begraven in het bos en daar heb ik nog nooit spijt of wroeging van gehad. Hun oude versleten lijfjes heb ik teruggegeven aan Moeder Natuur en hun zieltjes zijn terug naar onze Vader in de hemel. Zo ervaar ik dat, mijn gevoel zegt dat ik het op die manier moet doen en daar luister ik naar.

Maar nu jouw hondje toch is gecremeerd kun je haar as misschien toch nog het plaatsje geven wat jij voor haar in gedachte had.
Nogmaals heel veel sterkte.

Heel veel sterkte met het verlies van Terry, ik weet hoe jij je voelt, wij hebben vorig jaar onze Westy Iggy+ verloren, nadat ze 15 zware epileptische aanvallen in 3 dagen tijd heeft gehad, is ze op 26-11-2009 overleden aan die gevolgen, helemaal alleen bij de dierenarts, zonder ons erbij, de dierenarts heeft ons nooit gebeld toen het slechter met onze Iggy+ ging, wij moesten helaas zelf bellen, op het moment dat we belden was ze net overleden.

Heeel heel veel sterkte..

Heel veel sterkte gewenst met het verlies van je maatje Terry.

Gelukkig heb je de beslissing niet hoeven nemen om Terry in te laten slapen en heeft Terry dat zelf gedaan,maar dat maakt het verdriet niet minder erg.Heel veel sterkte met het verwerken van het verdriet.

Heel veel sterkte.

hoi sabine,

weet dat je een hele goede baas bent geweest en zoals je vader zegt dat je haar alles hebt gegeven om een zo prettig mogelijk leven te hebben, geef haar een plekje in je hart en denk aan alle leuke momenten die je samen hebt gehad.
probeer het beeld uit je hoofd te zetten van het achterlaten en het cremeren want dat is alleen het omhulsel, je hondje is nu op een mooiere plek waar ze geen pijn meer heeft.
ik weet het is makkelijker gezegd dan gedaan maar geef het een plekje.

het verdriet blijf je voorlopig houden en dan komt het gemis.

kijk savonds naar de sterren en degene die het felst straalt zal terry zijn die over je waakt.

veel sterkte met het verlies van terry

Ik wens je heeeeel veel sterkte ! zit hier te janken als een klein kind na het lezen van je verhaal. Mijn mama heeft mijn labrador laten inslapen (zijn lever was gesprongen)toen ik op school zat. Ik kwam thuis en hij was weg. Ik heb nooit afscheid van hem kunnen nemen. Hopelijk heb jij dat uitgebreid gedaan. Ik ben er nog steeds niet over & het is nu 8j geleden

Heel erg veel sterkte met het verlies!

heel veel sterkte

heel veel sterkte!!

Heel veel sterkte met het verlies van jou hondje,ik heb er geen woorden voor,ik weet wat je nu meemaakt.
Ook veel sterkte voor jouw vader en broer

Sabine, afscheid nemen is altijd moeilijk en niet meer omkeerbaar. je urn geef je een mooi plekje bij jullie thuis, gedenk haar daar, een ding moet je beseffen , Terry zit niet in de urn, ze is er niet meer. Herinner haar in mooie dagen, je hebt zoveel van je Terry gehouden, probeer niet verdrietig te zijn, dat zou Terry ook niet willen.

Sabine, bij het overlijden van jouw Terry, is er een herinnering geboren, probeer daarom dan de mooie herinneringen weer te beleven , en niet meer aan de laatste dagen te denken.

DE HOND VAN VOORBIJ
BLIJFT IN JE LEVEN,
DE HOND VAN VOORBIJ
VOOR ALTIJD MET JE VERWEVEN.

sabine herinner je Terry in mooie dagen.

Heel veel sterkte met het verlies!

sabine

heel veel sterkte met dit moelijke verlies

heel veel stertke in deze moeilijke periode...

Ik heb vorig jaar mijn hondje moeten laten inslapen, wat een verschrikkelijke dag.
We wisten al een tijdje dat die dag er aan zat te komen, en ik wilde haar dan ook graag laten cremeren zodat ik de urn had, ik had iets om naar te kijken, te poetsen en iets om een kaarsje naast te branden.
Mijn ouders wilden dit in eerste instantie niet die hadden daar geen goed gevoel bij maar omdat ze zagen dat ik dit graag wilde gaven ze toe.
Ik heb toen ruim op tijd een urn uitgezocht en besteld, een week later moet ik haar laten gaan.
De urn staat nu bij mij op de kast en ik ben erg blij dat hij er staat.
Ik kan er een kaarsje voor haar branden, ik poets hem af en toe en als ik voorbij loop haal ik mijn hand even over de urn.
Het geeft me een goed gevoel en een bepaalde rust, ze is toch nog bij me.

Ik hoop dat het jou over een tijdje ook een goed gevoel en rust geeft, maar dat heeft gewoon zijn tijd nodig!