hoever ga jij met je hond in het zien als lid van de familie

Ik moet eerlijk toegeven mijn honden worden aardig verwend slapen snachts bij mij in de slaapkamer liggen savonds heerlijk bij mij op de bank neem ze het liefst overal mee heen als het even kan ik praat tegen ze (ben me er wel van bewust dat ze echt niet terug gaan praten) en ga zo maar door. Maar als het moet ben ik streng omdat het anders uit de hand loopt natuurlijk want dan nemen ze het hele huishouden over

Nou is daar de laatste tijd op tv en radio aardig wat discussie over geweest dat mensen dat vreemd vonden, of juist helemaal niet

mijn vraag is nu hoe doen jullie dat thuis?? en wat vind je er van

kom maar op met de verhalen

mijn hond is mijn hond, maar wel mijn allerbeste maatje! ik houd altijd rekening met haar en neem haar bijna overal mee naar toe...
er zijn duidelijke regels, maar ze mag ook heerlijk bij mij op bed liggen 's morgens als ik ga uitslapen.
Verder ligt ze wel eens op de bank, maar niet elke week of elke avond...
Tja, verwend is ze wel. Maar ze luistert dan ook perfect en weet de regels, dus kan het ook.

Hier horen ze gewoon bij mij. Ik praat ook tegen ze, ze krijgen wat hun hartje begeert, gaan mee waar het kan. Ze zijn m'n allesies.

Hier liggen ze niet op bank of bed. Bank niet omdat ik dat voorheen wel goed vond, maar 24/7 een vieze bank had. Dat hoort natuurlijk wel een beetje bij honden, en ik kan ook veel viezigheid hebben. Toch werd ik er moe en chagrijnig van dat ik constant op een zandbank zat. Nu hebben zij ook wel héél lang haar, ze zijn gewoon de helft van het jaar nat en zanderig.
Bank is dus afgeschaft en bed is nooit aan de orde geweest. Zelfde verhaal, plus dat ik hond in bed niet nodig vind.

Verder zijn zij gewoon mijn honden en ik hun baasje. We kennen en respecteren elkaar en elkaars nukken. We leven heel prettig samen en ik hoop dat ze nog lang bij me zijn.

Ik praat heel veel met mijn hondjes, ja je moet toch met iemand praten als manlief altijd laat is.
Ze mogen veel hier, ook op de bank en wij soms op de grond. Maar ze mogen niet op bed.

Ik heb mijn schat van bijna 15(overleden 17/8/2010) steeds meer privileges gegeven ,dus op den duur mocht ze op de bank, in de stoel en op mijn bed(maar sliep gewoon in dr mandje). Praten deed ik ook veel tegen haar. Dat gaat automatisch. Doe ik ook tegen paarden. Als ik van huis was mocht ze in de woonkamer los, maar niet in keuken of slaapkamer. Ik heb haar nog het eea kunnen leren op haar hoge leeftijd,ze was erg gehoorzaam en zachtaardig. Onder het eten zei ik dan" wat doet Cindy altijd onder het eten?" en ja hoor dan ging ze in haar mandje liggen. Ik hou niet van schooiende honden,en met haar vermeende nierziekte kreeg ze ook geen menselijke lekkernijen maar lam en rijst koekjes. Ik beschouw(de)haar als mijn beste maatje,aan wie ik erg gehecht was/ben. En waar Cindy ging was Sima, en andersom, dat is zo kaal nu. Ik ben ook echt in de rouw.

Sandy is echt mijn wijfie! Ik ben stapel op haar, maar ze mag niet op de bank en komt ook niet boven.
Ze heeft haar eigen houten bak waar ze prinses heerlijk inligt als wij tv kijken.
Ik praat wel met haar alsof het een mens is. Ook op straat, soms zullen ze wel denken: die vrouw spoort niet haha!

Diesel hoort er gewoon bij en ik neeem haar zoveel mogelijk mee. Ze mag niet op de bank maar verder mag ze overal komen. En ja ik praat tegen Diesel, het maakt niet uit wat een ander daar van vind

Bij Borres ligt het een beetje anders. Deze honden proberen altijd wat hoger op in de roedel te komen als ze een gaatje zien. Consequent zijn en rangorde regels zijn dan ook erg belangrijk. Borres ligt daarom niet op de bank en komt ook niet boven. Verder zien wij Borres echt als lid van de familie. Hoort echt bij ons en vinden het ook erg leuk om voor hem te zorgen. Ook ik praat met Borres en ben altijd bezig om hem toch wel te verwennen. Of met een lange wandeling, heerlijk knuffelen, lekker eten, grote kluif etc. Ik ben ook wel bezig dat als wij extra lekker eten (gourmetten of zo), vind ik het ook leuk om wat extra's voor borres te doen. En als ik 's nachts niet kan slapen dan ga ik naar beneden en ga ik gezellig bij Borres liggen en ben zo weg. Maar hij is bij ons wel echt een hond met echte hondenregels.

tank hoort gewoon bij mijn gezin,mag op de bank slapen en soms naar boven om baasje wakker te maken en dan is het een mannenmomentje hihi verder krijgt hij alles wat zijn hartje begeert want ik eet liever zelf niet als hij maar eten heeft.
ik praat ook tegen tank maar dat doe ik tegen elk beest en wat een ander daar van vind is jammer hoor en ik negeer het.tank is gewoon mijn kleine mannetje

Ik zie Lola wel als een soort familielid, een hondefamilielid dan.

Ik ben eigenlijk nooit streng voor haar

ik zag mijn hondjes doodgraag en nam ze zoveel mogelijk overal mee,ze mochten op de bank,ja lekker dicht bij mij tv kijken of zo
de tweede mocht in bed kroop dicht tegen me aan en lag wel graag in mijn arm,meermaals had ik een stijve arm s'morgens
ik zag ze als een deel van mijn gezinnetje,nu mijn sloebertje in maart gestorven is ,is er tot nu toe iets te kort bij mij in huis!mijn gezinnetje is niet meer compleet
praten deed ik er ook tegen hoor en zei gewoon wat ik deed of ging doen,als ik wegging en hij kon niet mee dan ging ik er naartoe en zei waar ik naartoe was bv ,mama is even boodschapje doen,kreeg toen een kusje
ze konden heel veel bij mij doen maar ik had wel regels ook hé dat wisten ze wel,zowel in huis als op straat
wat mis ik ze vreselijk!

Nou, daarin gaat mijn familie zelfs verder als ik! Oma heeft een complete collectie hondenspulletjes aangeschaft. Want Brammetje is toch ook een beetje haar kleinkind! Hij heeft een eigen koektrommeltje, mandje, eet en drinkbak, speeltjes..

Bram is absoluut mijn allesie. Maar hij is wel een hond. En voor zijn eigen duidelijkheid behandel ik hem daar ook naar. Hij mag alleen op de bank als ik hem roep. Maar eigenlijk is dat hier in huis not done. Hij krijgt alles wat zijn hartje begeert, soms zelfs een beetje teveel. Maar niet zover dat hij door zijn verwennerij eigenzinnig of dik word..
Het is gewoon een blij hondje! Hoera!

Er was laatst een stelling op het jeugdjournaal en ik denk - durf het bijna niet te zeggen - dat ik bij het deel hoor van dat ik meer van mijn hond houdt dan van mijn familie. Natuurlijk gaan papa, mama en mijn zus voor, maar daarna komt Binky!!!

Ik hou zóóóóóóóóóóóóóóóóó verdomts veel van hem!

@chantal

Denk dat heel veel mensen er zo over denken maar het niet durven voor uit te komen

ze mogen overal mee naar toe mogen op de bank .
Mar mogen niet op bedslapen maar liggen met zijn drieen in de bench.
voor de rest hebben wij ook een hoop regels.
niet bedelen aan tafel.
Ze krijgen niet altijd aandacht als zij dat willen.
krijgen drie keer per dag wat lekkers .

Mijn collega's moeten vaak om me lachen, omdat ik altijd over mijn honden praat alsof het mijn kinderen zijn. Ja, ik vier hun verjaardag en dierendag en ik praat tegen ze, verwen ze regelmatig met een kluif e.d. en probeer er voor te zorgen dat ze een goed leven leiden. Maar dan wel een echt hondenleven! Want het blijven honden, en ik hou zielsveel van ze.....ook al denken soms mensen dat ik te veel met ze bezig ben. En daarom vind ik het ook zo leuk op dit forum.....heel veel mensen hier zijn net zo enthousiast (en gek ) over hun honden als ik! En in mijn omgeving zie ik dat bijna niet. Dus ik heb er ook de maling aan wat mensen van me denken....ik ben gewoon een hondengek!

Groetjes Freaky-M en een pootje van Lisa en Lotte

Hahah vergeten in te loggen!!

mijn hondjes zijn mijn beste maatjes hier slapen ze niet op bed,we hebben wel in het weekend een knuffelmoment op bed vinden ze heerlijk.
Verder zijn ze verwent maar wel opgevoedt

niet moeilijk de hond staat altijd onderaan anders ben je verkeerd bezig greeets

Zijn gewoon lid van het gezin. Mogen ook op de bank en zijn niet super streng voor ze, ze mogen best veel. Ze zijn mijn beste maatjes.

Ik ben ontzettend gek op Spike maar familie... nee, zo zie ik hem niet, al is het mijn enige huisgenoot, het is en blijft een hond. Ik zorg wel erg goed voor hem vind ik zelf Veel uitlaten, en af en toe trainen, spelen of een knuffel, en niet te vaak of lang alleen laten. Af en toe praat ik even vrolijk tegen hem maar nooit hele gesprekken Maar daar blijft het bij.

Hoef eigenlijk nooit streng tegen hem te zijn, hij weet wat hij mag en wat niet en hij toont geen enkele behoefte om de boel hier over te nemen. Bang dat hij dan de rekeningen moet betalen denk ik.

Er is naast mijn moeder en oma niemand om wie ik meer geef dan om mijn dieren. Ik zeg ook vaak dat ik meer hou van dieren als van mensen. Mensen hebben mij te vaak teleurgesteld, te vaak pijn gedaan... Mijn dieren doen dit nooit!
Ze zijn voor mij dus niet alleen een gezinslid, ze zijn mijn alles en ik ben er van overtuigd dat ik zonder hen hier niet meer zou zijn...

Uiteraard zijn er wel regels hier in huis, mijn honden zijn mijn kinderen dus er zijn wel regels waar zij zich aan moeten houden. Maar die zijn er ook juist omdat ik om hen geef.

Nee ik denk ook niet dat ik ooit zoveel om een mens kan geven als om een dier. Klinkt misschien hard maar na alles wat ik heb meegemaakt is dat wel mijn realiteit...

Mijn familie staat boven mijn honden.
Mijn honden mogen wel op de bank en op bed maar dan alleen MET toestemming, ze weten dat ze er niet opmogen zonder toestemming van mij en doen dat dan ook niet.

Verder mogen ze gerust kijken hoe ik aan het eten ben, maar moeten niet hun kop op mijn schoot het eten uit mijn mond kijken haha. Doen ze gelukkig ook niet.

Plaats is plaats, geen bank.
Sávonds als ik tv aan het kijken ben en mijn vriend bij zijn ouders thuis is, mogen ze lekker bij me komen liggen.

Ik praat heel veel tegen de honden, ze verstaan het niet maarja, ze komen mij ook troosten als ik verdrietig ben.


En tja, als je de mens leert kennen word je hond je beste vriend he? hihi.

Ze mogen hier dus best veel, maar er zijn ook genoeg regels waar ze zich aan moeten houden.

hoe ik met bamse omga ? wij zijn met zijn twee, ik hou zoveel mogelijk rekening met haar, ze hoort bij mij. tuurlijk is het wel zo als ik ergens met een hond niet mag komen, bijvoorbeeld bij mijn tweelingzus dan laat ik haar thuis of ik ga niet naar haar toe. ik respecteer dat, hoewel ik het wel jammer vind.

mijn huis is van bamse, maar er zijn regels, niet op de bank, ahum. en niet op bed. voor de rest mag ze overal komen, ze mag een keer de trap op, savonds, want ze slaapt naast het bed van me, op bed is geen plek , daar lig ik. en smorgens mag ze de trap af. voor de rest is het verboden terrein op de dag.

zelfs als ik kook, mag bamse bij me zijn, dus overal.
en ik beschouw haar als mijn grootste vriendinnetje. en mijn allerliefste maatje. in goede en slechte tijden.

Indy is mijn beste vriendin
Ze krijgt vaak wat lekkers (van mij dan), word uitgelaten als dat nodig is (en als we gewoon even lekker willen wandelen) en krijgt 2 maal daags eten.
Spelen doen we veel, omdat ze zich anders toch gauw verveeld in haar eentje.
Indy kan heerlijk vervelend doen als ze niets te doen heeft haha, aandacht trekken is een vak hoor!

Verder praten wij allemaal gewoon tegen Indy, dat is op een manier gewoon fijn. Kan heerlijk kletsen tegen mijn beesten.
Indy wil ik nooit meer kwijt. Ze is gewoon mijn alles!
Ze is denk ik wel een beetje verwend, omdat ze vaak krijgt waar ze om vraagt, maar dat ben ik alleen hoor, mijn pa en broer verwennen haar eigenlijk (bijna) niet.

Op de bank is prima, er ligt een kleed op speciaal voor haar.
Op het bed komt eigenlijk bijna nooit voor, Indy is te jong voor de trap. Maar af en toe komt ze toch stiekem de trap op en ligt ze voor mijn slaapkamer.
's ochtends laat ik haar af en toe binnen als ze boven ligt, en dan komt zij wel eens op mijn bed.
Maar 9 van de 10 keer ligt ze netjes op de grond, vooral als ze vies is, dan is het bed taboe.

Sil en onze katten Muck & Morris zijn onze gezinsleden. Maar ik kan ze niet als kinderen zien, want dan zou ik mijn kinderen te kort doen. Zij en mijn man staan hoger in 'rang' dan mijn dieren. Maar dat neemt niet weg dat ze wel héél erg belangrijk zijn voor ons gezin. En als we afscheid van één van hen zouden moeten nemen, zouden we serieus in de rouw zijn. Absoluut.

Verder vind ik dat ieder mens zelf uit moeten maken of ze hun dier zien als hun kind of niet. Iedereen is daar vrij in. En zolang het dier hierbij niet tekort gedaan wordt (geen kleertjes aan hoeft, of nageltjes gelakt ), vind ik het prima, hoor!!!! Zolang je maar oprecht van je dier houdt en er goed voor zorgt!!!!

Mijn honden zijn alles voor mij.Ze mogen heerlijk bij mij op de bank.Alleen niet op bed.Verder knuffelen we veel met ze.

Ja onze Roxy is wel een hondje die heel graag bij je op de bank ligt lekker gezellig en warm
En overal waar ik ben is zei ook en het liefst gaat ze dan achter je liggen als je bv. in de keuken staat of zo

En nee ze zal nooit kleertje aan krijgen want ik vindt een hond is een hond groot of klein ze hebben al kleertjes aan "hun vachtje"

@ roxy

wat een leuk hondje heb je lijkt wel ene beetje op mijn dana