hoever ga jij met je hond in het zien als lid van de familie

Ons leven draait om Casper. MEt alles wordt met hem rekening gehouden. Hij mag op de bank in bed en soms zelfs op de voorstoel in de auto ( mijn schoonouders wonen 2 straatjes verder ) Hij zit dan heelrijk in de gordel trots te doen.

Wij geven zelfs eenv akantie van 3 weken Amerika op omdat ik niet zo lang zonder hem wil.

Wij zien onze Lyka echt als een kindje. Wanneer ze mee kan neem ik haar overal mee naar toe. Wanneer wij op visite gaan vraag ik ook of Lyka mee mag en dan gaat ze mee. Ze mag niet op de bank en heeft haar eigen slaap plekje

Boris hoort er helemaal bij, er zijn regels zoals niet op de bank en niet naar boven, maar verder is het gewoon ons vierde kind, hahaha.
Gisteravond was hij ziek en ik was net zo bezorgd als 1 vd kinderen ziek was.
groetjes Ina.

jazzy en poppy beschouw ik als mijn hondenkindjes.jazzy en poppy mogen op de bank en jazzy mag ook op bed maar poppy mag niet op bed.en dat weet ze ivb met haar loopsheid.ze luisteren goed en ze zijn vreselijk lief.ik neem ze dan ook overal mee naartoe.overdag als ik even moet rusten ligt jazzy naast me en poppy ligt dan ik haar mandje bij ons op de slaapkamer.het zijn twee kanjers



grt noor en een pootje van jazzy en poppy

Billy is ons hondekindje wij houden altijd rekening met hem .Hij mag op de bank op bed maar slapen doet hij in zijn mand ,die staat bij ons in de slaapkamer .Ook gaat hij als het kan altijd met ons mee .Hij is ons klein hartediefje.

Puzzle en Pim zijn onze maatjes, beste vriendjes en volwaardig lid van ons gezin. Maar we laten ze wel lekker hond zijn, doen dingen die zij leuk vinden: wandelen, stoeien, knuffelen. En 1 avond in de week staat in het teken van de hondjes: lekker trainen!

Ze slapen gezellig met zijn tweetjes in 1 mand, beneden in de woonkamer. Mogen vaak mee, maar kunnen ook gewoon thuisblijven als we naar iets gaan waar het voor hun niet leuk is, of waar zij niet welkom zijn. Ze zij weinig alleen thuis, omdat ik een bedrijf aan huis heb.

Ze moeten echter wel goed luisteren, wij maken de dienst uit... en dat vinden ze geen probleem

Mijn hondjes zijn mijn alles. Ik ben op het moment hele dagen thuis dus ze zijn zelden alleen. Toch kunnen ze wel goed alleen zijn, want blijft dit trainen zodat ik ook es een paar uurtjes, halve dag, van huis kan. Ze mogen heel de dag door spelen en als ze zelf geen rust in schalen, dan krijgen ze verplicht rust. Meestal, in het weekend, dan plan ik een boswandeling of een andere leuke wandeling en gaan ze dus eens ergens anders heen dan de standaard rondjes hier in de buurt. Tara mocht voorheen altijd op de bank, maar sinds gisteren heb ik daar een andere oplossing voor. Er is een sofa gekomen hier in huis waar Tara en Tender op mogen en de bank is nu verleden tijd geworden. Heb er een bankhoes voor gekocht en nu is het een nieuwe bank geworden waar ze niet meer op mogen. Boven mogen ze zowieso niet komen, behalve eens een frisse douche op de badkamer.

oh ja, en ik praat ook altijd tegen ze, ook op straat. Dan vertel ik ze over de dieren in de dierenweide en dan train ik ze ook met koekjes. Mensen vinden het erg leuk hoe ik met ze bezig ben. Niet iedereen neemt daar zo de tijd voor.

dat is bij de katten en de hond heel verschillend hier.

Mijn katten zijn ook mijn familie maar dan wel met een handleiding. Tegen mijn katten praat ik erg veel en mijn vriend ook. Zo erg dat ze het terug doen. Dat zijn trouwens ook 3 strontverwende katten.

Tegen Yora praat ik sinds een maand minder. Daar praatte ik veel mee maar een tip gekregen die goed werkte. Honden begrijpen ons niet in hele verhalen en aangezien we Yora aardig overprikkelden, zijn we alleen maar korte commandos gaan gebruiken. Tijdens het spelen praten we wel veel tegen haar.
Verder mag ze niet meer op de bank, en staat ze op dit moment echt een rang lager, maar dat is vanwege de pubertijd. Maar ze hoort er wel gewoon echt bij.

Bij mij zijn ze echt mijn Kinderen,en bij mij mogen ook gewoon op de bank
Ik heb er toch een kleet in liggen en wat honden kussens en daar gaan ze op liggen,
Het zijn mijn grootste maatjes,ik heb er veel steun aan en ze voelen alles aan als het met mijn niet goed gaat
Dat is ook aleen maar wat ik heb,want mijn man is 30 september 2009 over leden.
Dus vandaar dat ik een goede bant heb met mijn hondjes
En vooral met onze Ozzy dat is echt mijn toppertje daar moeten ze niet aankomen want dan hebben ze een probleem

En ze gaan ook met mijn naar bed,aleen onze Cody slaap in de bench boven,
Dus bij mij mogen ze best veel.
Groetjes Jolanda.

Tibootje is echt mijn maatje en maakt totaal deel uit van het gezin.

Hij slaapt bij mij op de kamer, in de winter op bed (heb dan zo'n oud laken liggen). 's avonds gezellig mee in de zetel.

En overal gaat hij mee. Iets gaan eten, naar de tuincentra, binnenkort weer Kerstmarkten, naar de stad etc. En met mijn moeder mee boodschappen doen.
Ik praat ook tegen hem en eigenlijk tegen de katten ook wel, maar in mindere mate.

Neen, hij hoort er gewoon bij, zonder hem is het niet volledig

Liefs,
Marie-Rose

Dobber betekent heel veel, op sommige momenten meer dan mijn familie voor me betekent. Maar het is wel een hond, geen mens. Dobber zal nooit de plaats van familie in kunnen nemen en ik zie haar ook niet als familie maar als een hond. Dat betekent dus niet dat ik haar laat verslonzen. Ik speel met haar, train haar, praat met haar, knuffel met haar en ga zo maar door. Maar ze blijft een hond met hondenlogica. Ik merk dat Dobber naar mij gewoon het beste luistert omdat ik consequent met haar ben en bepaalde regels in acht houd. Dat is mij goed genoeg. We hebben een goede band met elkaar maar nee, ik zie haar niet als een familielid maar als een huisdier.

Joop heeft zn eigen bensch, maar ligt ook vaak op de bank.Af en toe neem ik hem mee naar boven en mag ie lekker bij ons op bed liggen

Wij hebben geen kinderen en zien Max dus eigenlijk wel een beetje als ons kind.
Hij gaat overal mee naartoe en als het niet kan, gaan wij gewoon niet. Als mensen een probleen hebben met Max dan hebben ze die ook met ons. Heel simpel

Max slaapt 's nachts in de slaapkamer, maar niet op bed. Maar verder mag hij vrijwel alles, wel met grenzen dan he?

Als ik vroeger (voordat ik zelf een hond had) mensen hoorden praten tegen hun hond en ik zag hoe ze omgingen met hun hond, dacht ik bij mezelf: Compleet gestoord. Ze zijn niet van deze wereld.
Maar nu ik zelf een hond heb, ben ik net zo. Ik praat tegen hem, ik knuffel hem alsof het een kind is en hij slaapt boven op bed en zit ook regelmatig op de bank. Hij is mijn grote schat en ik zou hem voor geen goud van de wereld meer willen missen. Als ik tegen hem praat, houdt hij zijn koppie schuin alsof hij me begrijpt. Ik weet wel dat hij natuurlijk geen flauw benul heeft waarover ik het heb, maar wat maakt het uit. Hij luistert en zegt niks terug. Ideaal toch. Jammer dat kinderen en partners niet zo zijn. Het is alleen jammer dat ik nooit heb geweten hoe heerlijk het is om een hond te hebben. Want dan had ik er jaren eerder 1 gekocht.

Stef is een deel van het gezin.
We houden rekening met hem, als het even kan nemen we hem mee als we weg gaan enz.
Maar hij is wél de laagste in de rang.

Stef is absoluut mijn maatje, en in sommige gevallen gaat hij ook voor bepaalde familie leden...
Stef mag best veel, op de bank ( als wij hem uitnodigen) op de slaapkamer slapen (op een eigen kleed, niet op bed)
Het is en blijft een hond, en om hem ook een leuke hond te laten zijn, moeten er grenzen zijn.

Mijn hondjes zijn mijn kindjes
vooral terra omdat die erg aan mij is gehacht vanwege haar rottige verleden.
Chica hebben we net maar hoort er ook al helemaal bij.
Voor mij zijn het echt mijn kindjes
de baas denkt daar anders over haha
zodra de baas smorgens gaat werken springen mijn girls meteen bij mij op bed ze weten precies dat het van de baas niet mag en van mij wel haha
maar ze mogen niet bij ons op de bank daarom staat er een lekkere grote stoel die voor hun is daar liggen ze dan ook graag op.
Ik ben wel consuquent dat wel ze moeten goed naast lopen want als ik dat ze niet leerde zou ik om de haverklap op de grond liggen omdat ze trekken.
Ze hebben dus wel regels

maar ook ik praat vaak tegen ze ze weten alles van me want ja ze vertellen het toch niet door haha

Kira wordt door en door verwent, ze heeft d'r eigen bank met een deken erop, en s' nachts kruipt ze stiekum op bed en vindt d'r regelmatig dat ze heerlijk in m'n armen is gekropen tegen me aan lekker ronkendt.

En ze krijgt constant lekkernijen en tractaties, en neem haar als het eventjes mogelijk is, overal mee naar toe, en zij geeft mij daarvoor terug de noodzaak om heel veel te bewegen, wat voor mij weer gezond is

Goeie deal lijkt me alhoewel ik denk Kira de betere kant heeft van deze deal

Eigenlijk gaat hij overal mee naar toe ook altijd mee op vakantie hij hoort gewoon bij ons .
En we hebben geen kinderen eigenlijk is hij ons kind,maar behandelen hem natuurlijk gewoon als hond en moet ook gewoon luisteren natuurlijk.
Kan ook niet meer zonder hem.

Ik heb bonky het liefst in de avond lekker bij me op de bank en dan vallen we ook heel vaak samen in slaap heerlijk vind ik dan.
Ik troetel enorm veel met hem.
Hij mag niet bij ons op de slaapkamer maar dat is meer omdat manlief dat liever niet heeft hahaha ik zou het wel leuk vinden .
Bonky word hier ook wel verwent maar natuurlijk niet te veel.
We laten wel blijken dat wij de baas zijn en hij moet luisteren

Hier is de vaste regel Skip slaapt in de bench zowel overdag als 's nachts, niet op onze stoelen wij en de katten staan hoger in rang.
Eten prima maar pas nadat wij en de katten hebben gegeten.
Mijn katten moeten ook zich vrij rond kunnen bewegen, ik zou het niet leuk vinden als hij ze opjaagt als wij slapen of niet thuis zijn, de bench is zijn eigen stekkie daar eet en slaapt hij, het voer van de katten staat hoog daar mag hij niet aankomen andersom idem, Skip zijn eten is voor hem en niet voor de katten.
Duidelijke regeles zodat we met elkaar in harmonie kunnen leven.

Groetjes Karin

ja...bakken kritiek ga ik over me krijgen,maar ons kleintje is het verwende schepseltje hier in huis.
Iedereen is er stapelgek van en eigenlijk zijn er heel weinig dingen die ze niet mag(ligt 'savonds bij ons in de zetel, slaapt op bed,eet (wel uit haar bordje)dezelfde tijd dat wij eten enz...
Maar...ze is super braaf, doet nooit vervelend, blaft niet constant,als wij bezoek krijgen gaat ze effe dag zeggen maar laat dan de mensen met rust.
DUS voor ons is ons Toke een volwaardig lid van de familie

liefs

Ik zeg misschien iets, wat niet voor iedereen geld. Maar ik zal nog meer rauwen om het overlijden van een hond, waar ik dag in dag uit voor gezorgd heb, dan een familielid (die ik amper zie). Wat dat betreft betekenen mijn hondjes echt heel veel voor me.

Sluit me bij de meesten aan.

Bijou is mijn familielid, mijn aanhangsel om het zo maar te zeggen.

Ik hou met alles rekening met haar, reizen, alleen laten, leuke dingen doen, ga zo maar door.

Zij slaapt ook bij mij in bed, dit was niet de bedoeling maar is ooit zo ontstaan en dat gaat nu prima.

Ik vind het belangrijk dat ze het goed heeft, daarbij hoort niet alleen maar eten en spelen maar ook liefde en aandacht.

zie me honden eigenlijk niet als familie, wel als een aanvuling op/deelgenoot van het gezin. Ze mogen best veel hier maar wel binnen mijn grenzen en de grnzen houden in dat er niet vermenselijkt wordt en het dus gewoon honden zijn en blijven