stabiel , wat kiest de hond?

Ik heb in een paar boeken over honden gelezen dat honden in een gezin vaak naar de 'stabielste' of duidelijkste persoon neigen , omdat die simpel weg een betere leider zou zijn.

Nu vraag ik me af hoe jullie honden reageren als je bijv. verdrietig bent?
(omdat ze troosten niet echt kennen)
En als je een beetje labiel bent? hoe reageren ze dan?

Door mijn Asperger ben ik niet echt een labiel persoon. Vaak buien enzo, toch trekt Binky altijd al het meest naar mij toe (ookal is hij opgegroeid met 3 mensen). Ik ben echt zijn baasje als ik verdrietig ben merkt hij dat meteen en komt hij naar me toe en gaat mijn hele gezicht likken. Als weer eens een bui heb heeft hij dat ook heel snel in de gaten en dan blijft hij ook uit m'n buurt..

*labiel is natuurlijk stabiel

Mexx gaat na even checken snel uitproberen of ik nog genoeg leiding kan geven, of ik de taak nog aankan of dat hij het moet overnemen.
Nu ben ik alleen, toen ik thuis was deed hij dat iets minder, want mijn moeder was ook vrij strikt en de 2e baas.

Ja, een hond krijgt graag leiding..
Dit omdat er in een honden/wolvenroedel geen democratie bestaat..
Geen inspraak..
Er heerst hierarchy !!
Een operhoofd..!!

Een duidelijke en consequente baas zal dus de voorkeur hebben bij een hond..
Daar zal de hond zich veilig bij voelen..

Kan je een hond die veiligheid niet bieden dan zal de hond ZELF het heft in handen nemen simpel omdat er IEMAND de leiding moet hebben..
De hond kiest voor overleven, dit is een oerdrang..!!

Kan jij die veligheid, steun en het voortbestaan van de roedel niet garanderen..
Dan zal je hond dus eieren voor zijn geld kiezen..
En de scepter overnemen..!!

Dit is wat dus vaak gebeurd als een hond eigen iniatief gaat ontwikkelen..
Blaffen, uitvallen, trekken aan de lijn, overal tegen aan plassen in huis enz. enz..

De honden voelen heel goed aan als je verdrietig bent of niet lekker ze komen dan lekker bij je zitten.

Eros maakt er ook snel gebruik van, dan gaan vaak de regels naar de kant, eens kijken of we wat uit kunnen halen, maar wel met beleid, weet goed als wij ziek zijn of slecht ter been (mijn man heeft wel eens last van zijn knie) dan houd hij daar wel rekening mee. Maar zijn wij emotineel wat minder, maakt hij wel gebruik van.
Eros kan wel heel slecht tegen woorden wisseling tussen mij en mijn man, meestal gaat hij dan zijn bench in en komt er pas uit als wij rustig zijn.
Het is wel zo dat als wij alleen zijn dat hij dan wel naastje komt liggen of zitten en dan likt hij je natte gezicht af als je gehuilt hebt, heel lief.

Groetjes Bianka

Aan het begin zag je hier wel verschil, maar ondertussen luisteren de honden naar ons beiden erg goed. Je merkt wel op dat Falkor meer 'mijn' hond is en Joy die van Erik. Maar al loop ik met Joy alleen, luistert ze perfect!

Daarnaast, als wij chagerijnig/boos/onvoorspelbaar zijn dan zijn de honden voorzichtiger, houden zich wat op de afstand en kalmer. Ze weten natuurlijk niet wat er gebeuren kan.

Bij verdriet komen ze je juist opzoeken, wel voorzichtig en met een onderdanige houding(dat doet Joy, Falkor niet dat is gewoon een lompe wildebras wat dat betreft).

Beide erg prettig.

Liefs,

Ik ben de hele dag thuis met de honden, dus trekken ze het meest naar mij toe. Verdrietjes en boze buien probeer ik niet met de honden te delen, want ik merk dat ze er onzeker van worden.

Ik kan niet echt merken dat Lola een voorkeur voor 1 van ons heeft, ook al ben ik volgens mij de stabiele persoon hier.

Ik ben altijd wel de "leider" geweest voor allebei m'n honden. Wel heeft mijn vorige hond mij flink uitgeprobeerd tijdens mijn zwangerschap. Ik was in verwachting van een tweeling en daardoor wat minder mobiel (zeg maar gewoon erg dik). Vooral de laatste maanden had ik veel moeite, mijn daarvoor altijd vrij rustige bobail in het gareel te houden. Hij begon weer te trekken aan de lijn. Sprong regelmatig tegen me op en probeerde onder het uitlaten steeds tegen me op te rijen. Toen mijn dochters eenmaal geboren waren was dit gedrag weer over en werd hij extra beschermend.

hierzo kijken ze het altijd even aan
meestal laten ze me met rust als ik niet lekker in me vel zit.. ook als ik verdrietig ben.. meestal komt budha even een lik geven en wacht dan netjes tot ik um bij me roep... hij voelt blijkbaar erg goed aan wat k wil.. Met fee nog niet zoiets meegemaakt.
Budha is wat dat betreft een echte overloper... zodra bart iets meer aandacht aan hem besteed zijn ze gelijk grootste matties... zodra ik dat doe zijn wij maatjes.. uit eindelijk slaapt hij wel altijd bij mij.... Fee blijft altijd waar ik ben...en laat mijn vriend direct links leggen zodra ik binnen kom.. maar dit is al vanaf moment 1 dat we haar gehaald hebben... ze is een erg gevoelig hondje zeker voor stem... ze vind mannen stem blijkbaar niet leuk ofzo...omdat ze in het begin best bang was voor me vriend...en waarom??

hier voelen ze altijd erg goed aan als ik verdrietig,ziek etc ben.
zo lief komen ze voorzichtig bij je zitten en gaan je aankijken van baasje wat is er nou

Ik ben de meest duidelijke leider voor Stef. Nee is nee, ja is ja en iets daar tussen in ken ik niet.
Stef is dan ook echt mijn hond. (dit was overigens als zo voor ik 'm daadwerkelijk kreeg; hij zocht mij min of meer uit)
Stef vind mijn vriend ook helemaal geweldig, maar dat is meer z'n speelmaatje dan z'n baas.
Nu is mijn vriend ook véél minder consequent... Wat voor Stef natuurlijk wel eens leuk is omdat hij dan dingen voor elkaar krijgt die bij mij niet lukken.
Maar als het er op aan komt, trekt Stef toch meer naar mij toe. Hij heeft ook echt behoefte aan duidelijkheid.

Als ik niet lekker in mijn vel zit kijkt Stef het even aan. Hij weet ook wanneer hij mij beter met rust kan laten (dan gaat ie op een afstandje van me liggen; hij laat me met rust maar zeker niet alleen)
of hij komt juist bij me en lijkt me te willen troosten.
Wanneer we in een discussie zitten die er heftig aan toe gaat of een woordewisseling hebben dan word Stef wel onrustig. Hij blijft dan wel in de buurt maar gaat vaak heen en weer lopen door de kamer.
Hij is dan zelf enorm gespannen, wat echt sneu is om te zien.
We moeten dan ook wel voorzichtig doen; pas geleden kwam mijn vriend thuis uit zijn werk met een verhaal. Hij was zelf wat opgefokt wat Stef meteen opmerkt. Die blijft dan echt om mij heen draaien.
Als mijn vriend een slaande beweging maakt (niet gericht naar mij uiteraard, maar om iets voor te doen) wil Stef mij beschermen en springt op om vervolgens in mijn vriend z'n arm te hangen...
Gelukkig kon ik op tijd ingrijpen door te zeggen 'het is goed' anders ben ik bang dat we nog langs de dokter hadden kunnen gaan...

Daisy trekt ook het meest naar mij toe, maar ik ben in emotionele zin niet stabieler dan mijn vriend. Wel ben ik consequenter en meer met opvoeding en traning bezig, ik denk dat het daar meer mee te maken heeft.

Toen ik een keer moest huilen, sprong Daisy van haar plek en legde heel lief haar kopje op mijn been. Ik vond het meer op troosten lijken dan op het overnemen van de leiderspositie...

Hmm bijzonder om te lezen, ik had hier nog nooit echt zo over nagedacht...
En dat van die Zwangerschap had ik al helemaal niet verwacht Carla! Wat zijn ze toch slim

of reageert er niet op, of maakt er misbruik van. dus laat nooit wat merken hahah. merk wel dat als mijn vriend kwaad word op hem en hij laat het merken dat maakt echt totaal geen indruk op boedha en dan gaat ie hem aanvallen haha. ik merk ook dat hij beter luistert als ik wanneer ik merk dat ik boos begin te worden (dus controle verlies) en ik stap even terug en kom even bewust tot rust tot hij ook beter luistert