Valt het je wel eens tegen?

Als je heel eerlijk bent zullen we allemaal wel eens momenten hebben waarop we het 'even niet meer trekken'. Jij hebt een slechte dag, of de hond, of alletwee.

Maar als je terug kijkt, denk je dan wel eens 'dat viel toch tegen'?

Dobby werd voorgesteld als een veel makkelijkere hond door het asiel. Hij kon loslopen (ja ja), hij was een beetje druk, en kon wel alleen zijn maar ging dan de vuilnisbak plunderen.

Druk is hij, maar niet in huis. Juist buiten. En dát was niet gezegd. Loslopen, vergeet het maar. Alleen zijn, tja... hij piept, blaft of jankt niet, maar gaat lopen ijsberen en plundert inderdaad de vuilnisbak. Dat laatste kan ik nog inkomen. Eerst bij mamma weg, dan naar de 1e eigenaar, dan het asiel en dan ik. Daar zou ik ook onzeker van worden.

De rest van de probleempjes heb ik er gratis en voor niets bijgekregen, zonder daarvoor echt gewaarschuwd te zijn. En dat viel tegen.

Als ik terug denk, heb ik best een zware tijd achter de rug. En dan ook nog de druk van de cursusssen. Dobby reageert daar niet zo goed op, en dat is best lastig. Hij is zo snel afgeleid dat we eerder 10 keer per dag 3 minuten oefenden dan de voorgestelde 6 keer per dag 5. Sinds we gestopt zijn met cursus gaat het dus ook 300% beter, raar maar waar.

Kortom, ik vind dat het asiel een betere inschatting had moeten maken van het karakter van Dobby. Ja, natuurlijk ga ik stug door, Dobby is geweldig. Maar ik had het op prijs gesteld als ik beter had geweten wat de problemen zouden zijn. En omdat ik dat niet wist, viel en valt het soms vies tegen.

En die arme Dobby? Die kan daar niets aan doen natuurlijk.

Overigens viel het me al eerder wel eens tegen, maar dan legde ik de schuld bij mezelf. Nu ik wat afstand kan nemen, nee, ik ben het probleem niet, maar gebrekkige info van de vorige eigenaar en/of het asiel.

Ik heb dat wel eens met het feit dat we 2 honden hebben. Ik zou ze geen van twee kwijt willen hoor maar momenteel wandel ik alle keren apart met ze vanwege het puber gedrag van Finn en dat is best vermoeiend. Dat was met 1 hond toch wel makkelijker geweest. Maar ik weet ook dat dit weer voorbij gaat als Finn door deze periode heen is. In de regel verliest een airedale zijn wilde haren als hij 3 is dus dat is nog 1,5 jaar te gaan dan. hihihihi.

Helaas vertellen de meeste eigenaren niet wat de hond ken
en niet ken

ken ie los lopen ja en je komt er achter van niet ze

sommige mensen willen van hun huis dier af is te veel of
ze hebben achter af tot minder tijd voor het beestje.

Ja, het valt wel eens tegen. Ik heb me zeker goed voorbereid op de komst van Sproet, maar je loopt toch wel tegen dingen aan die je anders had verwacht of die je niet had voorzien. Af en toe heb je er gewoon een slechte dag of wandeling tussen zitten, maar over het algemeen genomen heb ik geen spijt van hem.

tja, het valt mij ook wel tegen ja, (zie mijn topic)
maar dat heeft niet echt met mojo te maken, maar gewoon door de gezinssituatie,maar dat gaat steeds beter!
en mojo? mojo geeft me een hoop liefde! en dat valt nooit tegen

Met Ginger heb ik eigenlijk nog nergens spijt van. Zijn haast geen slechte dagen hier . In het begin kon ik soms wel moe worden van haar angstige gedrag buiten (bij de hockey en voetbal en rugby). Want ik wist gewoon niet wat ik ermee aan moest.. Deed zo m'n best maar hielp weinig. Nu gaat het super goed wat dat betreft, er is al veeeeel vooruitgang geboekt
Dus over het algemeen geen problemen met Ginger
Maar idd bij elke hond heb je wel eens van die wandelingen/dagen dat je echt denkt 'wat moet ik ermee?!'.
Met Boogie heb ik dit vaker gehad (toen hij in de puberteit zat), dan heb ik wel eens gedacht 'waar zijn we aan begonne?!' 'als dit zo blijft..'. Maar ook dat is helemaal goed gekomen
Heb dus absoluut geen spijt van onze vorige en huidige hond

ja het probleem is herkenbaar hier bij Taz.
Ik kende taz vanaf dat hij 1 jaar was. Hij is toen hij 3 was naar België verhuisd en dus tot en met zijn 8e leeftijd heb ik gemist.
Ik wist wel ongeveer wat hij wel en niet kon, maar toch heeft het een jaartje ,ongeveer, geduurd voordat ik heel zijn gebruiksaanwijzing ken en nog leren we allebei nog bij.
Ja het is niet altijd even makkelijk, maar ik zou hem toch echt niet willen missen!

Natuurlijk dat heb je allemaal weleens we hebben bijna ons hele huwelijk al honden meestal 3 maar nu heb ik er een in de pupertijd en er was gister echt niets mee te beginnen zelfs bij de training gisteren of hij het even niet meer wist.Hij deed alles zo leuk en nu niet af blijven enz.Maar dat gaat ook weer over je houd toch veel van ze.

Ik heb dat gehad toen we Darcey kregen.
Hij was 7 maanden en er werd gezegd dat hij zindelijk was en de basiscommando's kende.En op zich best wel goed luisterde.

Helaas niets van dit alles, hij was niet eens zindelijk met z'n 7 maanden.
Commando's wat was dat??
Heb toen een hele poos gehad dat het behoorlijk tegenviel, ook omdat Darcey dus een verschrikkelijke angst heeft voor mannen !!

Ben dus met hem begonnen alsof hij een pup was.
Nu bijna 6 jaar later, zou hem voor geen goud meer willen missen, maar het is en zal ook wel altijd een hond met een behoorlijke gebuiksaanwijzing blijven.

Oh ja, wij hadden hem opgehaald in een gezin.

Ik heb weleens een dag dat ik denk pffff..... maar dat is dan meer alles bij elkaar ipv alleen de honden.
Eerst moet ik mijn energie in mijn werk steken, dan in mijn zoon en de hondjes (met liefde hoor!), dan mijn huishouden, mijn vriendinnen, familie... whaaaaa!!!
Dus als ik dan s'avonds zit en de doggies zijn druk denk ik, moet dat nou echt??? Of als er weer een vuilniszak geplunderd is als ik net klaar ben met opruimen (mijn eigen schuld, ik weet 't )Maar als ik dan naar die koppies kijk en ze komen later lekker tegen me aanliggen is dat snel weer over hoor, hahaha!

o bij kaatje werd ik er gek van! Blaffen,eindeloze energie, piepen,zeuren,poep eten, alles van straat eten,en in huis plassen en poepen (nog steeds) weglopen weglopen weglopen...Nu is ze drie en nog steeds tomeloze energie maar verder geweldig! Al het geduld, van marian hoor, want ik werd regelmatig woedend, heeft geholpen.
En nu mijn eigenste pup. Ik kan veel meer van der hebben denk ik omdat ikzelf de oplossingen (verse voeding,wassen,plukken in bed, boos, of niet boos, cursus of geen cursus) mag bedenken. Het valt me nog zo ontzettend mee hoeveel tijd ik aan binnen spelen en aandacht en wandelingen kwijt ben.
Maar ik ga het nog krijgen met haar ras als jachtdiertje. Daar heb ik genoeg over gelezen. De fokster heeft alleen maar positieve ervaringen met haar vader en moeder. Dus hihi als ik gek word ga ik de fokster ook beklagen hoor

Trouwens volgens mij is het heel moeilijk om goed de hond in te schatten in een asiel. En door gesprekken met ex eigenaren. Die willen niet te onsociaal overkomen: we doen hem heus niet voor niets weg! Maar ook hun hond niet afvallen: het is een goed beessie hoor: anders zijn zij niet goed geweest he

Ondanks het feit dat wij altijd asielhonden en nodopvanghonden hebben opgevangen hebben we nooit geen spijt gehad. Juist door die keus zo bewust te maken hebben we er geen spijt van kunnen hebben. Het was immer een hele bewuste, weloverwogen keus om een hond met een gedeukte achtergrond op te nemen. Natuurlijk doen ze dan wel eens dingen waar je minder blij mee bent, maar geen spijt.
Ik ben alleen heel erg trots op ze hoe goed ze het, ondanks een slechte start, nu doen...

Gelukkig ken ik dat gevoel (nog) niet. We hebben twee relatief makkelijke honden, hebben heel bewust tijd vrij gemaakt, ik werk vanuit huis (wel veel uur, maar flexibel), we hebben genoeg financiële ruimte en mijn vriend en ik staan helemaal achter elkaars beslissing m.b.t. de honden. We staan beide sterk in de schoenen en we kunnen de honden genoeg uitdaging geven.

Wat ik eigenlijk nog het moeilijkst vind, is ze een avond alleen laten.

ook bij mij valt het weleens tegen heb drie herplaatsers teckels dat valt soms tegen maar aan de andere kant als ik zie hoe ze nu zijn en zeker onze boris dan vallen de zware dingen toch wel weer op tegen de leuke dingen.
en saartje ach die is zo makkelijk

Eerlijk gezegd heb ik dat nooit, ik ben altijd blij met mijn honden, en warneer ik een slechte dag heb maken hun mijn dag juist weer goed als ik thuis kom.
En mijn honden hebben zelf nooit een slechte dag, zijn altijd vrolijk.
Nee, niks is me tegen gevallen aan mijn honden, vind het juist heerlijk 2 van die honden kinders om me heen.. zou ze voor geen goud willen missen.

ik ken dit probleem niet gelukkig
ik geniet dagelijks van ze en als ik niet in mijn vel zit vrolijken zij me weer op

Eigenlijk nooit echt een moment gehad door hem.
Wel heb ik bij de zoveelste aanval van een andere hond op Mexx het soms wel gehad.
Elke week is het geheid 2x raak, dat hij echt aangevallen wordt uit het niets. Nou train daar maar eens tegenop.

Elke keer zijn we weer een stapje vooruit en hoppa weer een JH die hem naar de strot vliegt en weer een klap voor Mexx die net ervoor ontspannen een keeshondje besnuffelde.
2 stappen terug...

Hij kan er niets aan doen, hij heeft zich helemaal ingesteld op een aanval bij elke ontmoeting met een wat vreemde hond en wordt daardoor juist nog vaker gegrepen.
Soms denk ik, hup castreren dan zijn ze minder geneigd hem aan te vallen, maarja dat is nog niet echt een mogelijkheid..


Maar ik ben ook wel super blij dan als ik hem bv op de show en cursus met zoveel meer vertrouwen zie rondlopen en contact maken, daar zien we het effect van het trainen en hersocialiseren wel.

Ik heb dit ook (nog) nooit gehad.
Bo is gewoon heel makkelijk.
Kan nog veranderen natuurlijk.

Ook ik heb dat met Cismo nog nooit gehad.
Wel dat ik het jammer vind dat zijn oude baasje nooit heeft gezegt dat hij niet los kon.Want volgens hun luisterde hij wel naar het woord kom hier..Nu hebben wj zelf iets erop gevonden hij moet altijd wachten met over steken en dat doet hij ook netjes.Dus nu als hij los is en weer niet reageert op mijn kom hier dan roep ik luid en duidelijk wachten,hij blijft dan 9 van de 10 keer mooi staan.De rest maakt hij mijn echt blij als ik het slecht heb ,vrolijkt hij me wel weer op.Elke dag geeft hij mijn wel iets waardoor ik heel erg hard moet lachen.En door mijn ziekte zit ik vaak thuis en moet er iemand mee als ik verder met hem ga lopen dus elke middag.en daar geniet hij van en ik ook.Want nu durf ik het gewoon te vragen wie er met mijn mee wil heerlijk toch..Maar ik kan me het van jou heeeel goed voorstellen hoor.Groetjes Anita.

Tegenvallen nooit, wel eens een slechte dag.
Dan voel je je al niet zo lekker, de honden zijn wat dwarser, de wandeling verloopt minder leuk, op het werk een tegenvaller gehad, rottelefoontje, het regent. Ik noem maar wat, en als je zo'n dag hebt kan het bij mij gebeuren dat ik liever onder de deken op de bank zou gaan liggen dan iets met de honden doen. Maar dat is er niet bij, want ik zorg meestal alleen voor ze. En dat is maar goed ook, want ze halen me altijd uit de put, simpelweg door zichzelf te zijn en van me te houden

Trouwens, als ik echt een mindere dag heb, zorg ik dat ze op een andere manier aan hun trekken komen. Dan bouw ik bijvoorbeeld een heel 'zoekparcours' op en zijn hun lekker bezig terwijl ik even iets voor mezelf ga doen dat ik op een betere dag misschien niet gedaan zou hebben omdat ik uren met hen zou gaan zijn wandelen. Zij blij, ik blij

Woeps, ik zie dat je topic eigenlijk gaat over het achterhouden van info door een vorige eigenaar en/of asiel.
Ik heb ook een herplaatser, Promise. Haar oude eigenaar is de fokker waar ze geboren is. Door omstandigheden is ze op 5-jarige leeftijd herplaatst bij ons. Ze is dus geen echt 'probleemgeval', toch vind ik haar een veel en veel grotere gebruiksaanwijzing hebben dan onze Duuk, die na 8 weken bij ons is komen wonen.
Ik heb niet het idee dat ze (bewust) iets voor me achtergehouden hebben, maar ik vind Promise in sommige opzichten wel moeilijk. Al heeft zij dat ook wel gezegd, maar ik ben er gaandeweg achter gekomen wat hiermee bedoeld werd.

nee ben het nooit zat geweest, nooit, nog geniet ik iedere dag van bamse, ook van haar streken.
vind het jammer dat bamse gesetteld raakt, de pup en puberteit streken mis ik wel eens, ze luisterd nu als de beste. ze wordt volwassen.
tuurlijk is dat ook prettig, maar het pup zijn mis ik.

en als je met je hond blijft oefenen voor die dingen die wat tegen zitten, krijg je er alles voor terug dat het kwartje gaat vallen, dat ze beseffen , he dat moet ik toch maar niet meer doen.

nou is bamse niet mijn eerste hond, dat scheelt ook een hoop. en ik zou niet zonder hond door het leven willen gaan.

Ik ben het ook nooit zat geweest, maar kan Tom wel met regelmaat achter het behang plakken
Hij heeft een pittig karakter en als ik afgeleid of mijn dag niet heb neemt hij gelijk een loopje met me, of probeerd dat in ieder geval...Och het gaat weer voorbij, straks als ie groot is ( ) dan lach ik erom