levensverhaal over skipke :'(

Dag iedereen,

Dit is eigenlijk een verhaal over skipke's zen korte leventje het helpt me om het te schrijven en om het een plaats te geven..

skipke was eigenlijk een afstoteling hij zat zo gans achteraan in een kooitje met nog andere cavalietjes en die andere hondjes echt springen om hen te kiezen en er zat daar 1 hondje gans achteraan die niet sprong en als hij probeerde werd hij altijd weggeduwd maar toch heb ik skipke gekozen maar ik voelde me wel erg schuldig ten opzichte van al die andere hondjes het liefste van al zou ik hen allemaal willen meenemen maar dat ging tuurlijk niet..

De eerste 2 jaren ongeveer was skipke nooit ziek buiten een oorontsteking maar verder niks hij ging dan overal mee met ons naar het zeetje, op vakantie, ik weet het nog goed van in bretange we vertrokken daar s'morgens naar huis en skipke ging zo in de auto en toen we na 6u rijden terug thuis kwamen verstond het ventje het niet goed dat hij ommekeer terug in z'n vertrouwde omgeving was dat kopje ga ik nooit vergeten!

We zijn dan een jaar later op vakantie geweest naar de champagnestreek maar skipke kon niet meer mee het was gewoon te lastig voor hem maar men jongste zus was wel thuisgebleven en het ging gans de week goed met hem al heb ik hem enorm gemist die week! maar de dag dat we terug naar huis gingen kreeg ik telefoon van men zus dat skipke ommekeer erg ziek was hij at niet meer, dronk amper en hij begon te bloeden en men zus heeft hem dan naar de dierenarts gedaan met haar fiets en juist voor ze bij de dierenarts was gekomen is skipke gans begin bloeden en het was overal op haar kleren, schoenen, fiets en 5 min later zei de dierenarts dat het een opengesprongen abbces was dat hij had en ik kon tuurlijk niet rap genoeg thuis zijn maar het was 8u rijden en toen ik die telefoon kreeg waren we nog maar net vertrokken in frankrijk echt die 8u in die auto en het was toen nog file waren echt de langste uren uit men leven!

ik was dan ook dolblij dat ik skipke terug zag maar hij lag mooi te slapen in z'n mandje hij was nog erg zwak maar zo lief!! Ik ben men zus nog altijd heel dankbaar!!

vorig jaar ben ik meegeweest met men ouders naar duitsland maar dat waren 4 dagen ze hadden een bon cadeau gekregen voor 3 personen voor hun huwelijksverjaardag en ik mocht mee maar gelukkig heeft skipke het goed gedaan dan maar ik belde zo eens naar huis en hij blafde toen had ik het wel erg moeilijk!

maar het was 2 dagen na kerstdag 2008 toen die diagnose kwam skipke was al een paar dagen zwak, hoestte, speelde niet meer dus we dachten een valling ofzo.. maar het was een hartafwijking z'n hartje was eigenlijk 2 keer zo groot of het normaal moest zijn en dat drukte op z'n longen waardoor hij moeilijk ademde.. de dierenarts gaf hem dan nog maar een jaar te leven maar echt het was zo'n vechtertje dat hij 2010 gehaald heeft de dierenarts vond dat echt een wonder maar 26 januari kwam die vreselijke dag.. een week ervoor was hij wel nog erg zwak hij kon niet meer liggen omdat hij zo'n dikke buik had van het vocht dat hij niet meer kon liggen echt erg om te zien hij zat dan altijd naar mij te kijken maar ik kon niks doen en dat deed zo'n pijn!! die dierenarts was dan aan het denken om hem in te laten slapen maar ik kon dat echt niet.. maar de 26ste is hij overleden ik was die avond nog naar de tv beneden aan het kijken en skipke lag mooi te slapen op z'n kussen en kben dan naar men kamer geweest voor eventjes maar toen ik terug naar beneden ging om z'n medicatie te geven vond ik hem niet direct en hij lag daar achter de zetel en ik dacht eerst dat hij sliep maar hij ademte niet meer.. echt toen stortte men wereld zo in!!! en ik voel me wel enorm schuldig want eigenlijk was ik 5 min te laat beneden voor z'n medicatie dus ik maak mezelf nu nog meer verwijten had ik maar eerder geweest of als dat,.. maar de dierenarts zei dat hij al zeker een uur dood was hij heeft nog geluisterd naar z'n hartje maar niks meer.. we hebben hem dan in een dekentje naar de dierenarts gebracht het was toen rond 23:30 en ik wilde hem niet achterlaten maar het moest.. ik ging binnen met hondje in z'n dekentje en ik ging buiten met dekentje maar zonder hondje..

aan de ene kant ziet hij nu niet meer af maar aan de andere kant mis ik hem enorm!!
maar 1 ding weet ik zeker skipke was een vechtertje en hij gaf nooit op en de liefde dat ik kreeg van hem was echt wat van sommige mensen niet zo is..

sorry voor men lange tekst.. pff ondertussen ben ik ook beginnen wenen.. normaal zou hij op 8 mei 6 jaar geworden zijn..

Veel liefs! Anne-Laure

Anne-Laure, ik vindt het verschrikkelijk wat jij mee maakt nu met het missen van Skipke, maar realiseer je wel dat Skipke nu op een plek is waar hij geen pijn meer heeft. Waar hij lekker gelukkig en gezond rond kan rennen en op die plek wacht hij geduldig af tot de tijd daar is dat jij bij hem komt. Echt waar, je zal hem ooit wederzien. Maar tot die tijd zou Skipke erg graag zien dat jij gelukkig bent, want zolang jij hier niet gelukkig bent ... is het voor Skipke moeilijk om daarboven een gelukkig en vrij hondje te zijn. De zorgen om jou drukken zwaar op hem. Dus meisje, koester de mooie herinneringen aan je hondenkind en laat hem gaan! Hij is daar zonder pijn, zonder moeheid en zonder ziekte. Hij heeft eindelijk rust. Vergeten zal hij jou nooit en jij hem nooit. En geloof me, ik weet hoe het voelt ... maar echt meis, het leven gaat door en Skipke zou heel graag zien dat jouw hartje hier beneden wat verlicht gaat worden. Laat de mooie herinneringen toe, ze verzachten je verdriet. Schuldig voelen hoeft niet, je hebt gedaan wat je kon doen! Laat hem gaan meisje, laat hem vrij! Hoe moeilijk ook, probeer het voor Skipke, en wie weet is er een ander hondje wat jou liefde nodig heeft ... het zou je kunnen helpen bij je verwerkingsproces. Succes meis!

pfffffff wat vreselijk, ons verhaal lijkt heel hard op die van Skipke het is heel hard en ik voel zeker met je mee, veel sterkte

Hey meid.
Goed dat je het van je af schrijft!.
Helpt je echt om het te verwerken!.

Ik mail je morgen nog even weer!. Heb het de laatste dagen erg druk gehad, maar komt goed!.

Hoi Anne Laure,

Wat een kanjer was jouw Skipke, Hetty heeft gelijk, hij maakt zich zorgen om jou en wil dat jij gelukkig bent. Jij bent en blijft zijn vriendinnetje, natuurlijk heb je verdriet om hem, iedereen die ooit een dier verloren heeft begrijpt precies wat je voelt, maar alles wat Skipke nu wil is dat jij met plezier aan hem terugdenkt, aan de goede dingen die jullie hadden. Hij is je zo dankbaar dat hij een fijn leven had.

Hier nog een gedichtje wat ik zelf mooi en troostend vind.

Do not stand at my grave and weep,
I am not there, I do not sleep.
I am in a thousand winds that blow,
I am the softly falling snow.
I am the gentle showers of rain,
I am the fields of ripening grain.
I am in the morning hush,
I am in the graceful rush
Of beautiful birds in circling flight,
I am the starshine of the night.
I am in the flowers that bloom,
I am in a quiet room.
I am in the birds that sing,
I am in each lovely thing.
Do not stand at my grave and cry,
I am not there. I do not die.

Huil niet aan mijn graf
Ik ben daar niet. Ik slaap niet.
Ik ben duizend winden die waaien
Ik ben de diamanten glinstering op sneeuw
Ik ben het zonlicht op het rijpend graan
Ik ben de zachte herfstregen
Rouw niet bij mijn graf
Ik ben het bedauwde gras bij het ochtendgloren
Waar rustige oceanen het land ontmoeten
Ben ik de voetstappen in het zand
Om je door de uitputtende dag te leiden
Ik ben nog hier... Ik zal altijd blijven
Als je in de morgenstilte wakker wordt
ben ik de snel opstijgende vlucht kalm rondcirkelende vogels
Ik ben de sterren die 's nachts schijnen
Huil niet aan mijn graf
Ik ben daar niet. Ik ben niet dood.

Hey Anne-Laure,

Wat een triest verhaal, begrijpelijk dat je het zo moeilijk hebt maar het leven gaat door ... je moet je echt gaan herpakken, dat wil Skipke ook, hij ziet niet graag dat jij verdrietig bent want dat maakt hem ook treurig ...
Het is wel goed dat je het van je afschrijft, en dat zal je ook wel helpen, hier op HP leeft echt iedereen met je mee, want veel onder ons zullen al wel eens een hond hebben moeten afgeven ...
Herpak je, ga ervoor en misschien in de toekomst wel met een ander hondje, en dan nog zal je Skipke nooit vergeten ...

Grtz,

Anne-Laure,
Heel goed dat jij je verhaal hebt opgeschreven. En huil maar...dat is goed. Je bent in een rouwproces. Dit hoort erbij. Maar....Anne-Laure, waak ervoor dat je niet in je verdriet verdrinkt. Wat ik bedoel, probeer wel door te gaan met leven. En Skipke die gaat nooooooit meer bij je weg. Die zit in jou leven verweven. In je hart gevangen. Er is maar één ding dat hij zou willen, dat jij door gaat met leven. Recht je schouders en kijk met goede moed vooruit en met een glimlach terug op al die mooie herinnering op jou lieve Skipke. En weet je, Skipke heeft misschien niet lang geleefd, maar zijn korte leven was waardevoller dan menig hond hier op aarde die ouder werd dan Skipke. Er zijn honden die hun leven lang aan hun lot worden overgelaten. Die mishandeld worden, verwaarloosd. Maar jij bent een wereldbazin voor je hondje geweest. Je hebt hem het beste van het beste gegeven. Nu is het op, Skipke kon niet meer. Maar hij heeft het zo goed gehad bij jou...Hou daar aan vast!!!
Dikke knuffel van mij.

heel veel sterkte en succes

dank je wel allemaal voor jullie steun!
vandaag ben ik gaan shoppen het was héél druk maar wel leuk mja ik moest alleen gaan ik heb geen vriendinnen om mee te gaan.. ik voelde me tussen al dat volk zo eenzaam! hopelijk klinkt het niet onozel ofzo maar ik voelde me echt een afstoteling zoals skipke was..
Veel liefs! Anne-Laure

Nou dat is alvast een begin toch? Goed hoor een beetje afleiding zoeken. En ja als je tussen zo'n mensenmassa loopt kan het best eenzaam voelen. Maar eigenlijk zijn we dat allemaal hoor, met of zonder vriendin. Maar gelukkig heb je altijd jezelf bij je.

(Misschien een idee om bij een asiel te gaan werken waar nog meer jongeren werken? Of iets anders waar je ook leeftijdgenoten ontmoet die dezelfde hobby hebben)

In elk geval zal Skipke vandaag wel heel tevreden over je geweest zijn

Hallo iedereen,

Sorry voor m'n laatste reactie maar khad het te druk.. ik probeer me zoveel mogelijk bezig te houden want anders pieker ik echt veel te veel! Ik ben terug gans de week gaan werken khad het wel erg moeilijk en ik liep terug in de stad en als er een hondje passeert dan breekt men hart! Dinsdagavond zat ik op de trein naar huis en ik zat in een wagon en er zat daar een mevrouw met een cavalietje een zwart men licht bruintje en ik zat daar bij en ik gans de tijd met dat hondje spelen en over z'n kopje wrijven en ik heb ook een lekje gekregen.. en toen ik naar huis aan het fietsen was ben ik ook beginnen wenen gewoon dat karakter was gans skipke!! En vanmiddag in de pauze was er een hondje mee met een mevrouw ik weet het ras niet maar twas wel een lieveke! Hij heette Mickey en ik heb een half uurtje met dat hondje gespeeld en dat beestje was zo content! Ik wilde wel terug niet naar boven mja ik kon niet anders.. De laatste 2 dagen voelde ik me redelijk.. Ik moet aan de goeie dingen denken dat ik meegemaakt heb met skipke en dat was zoveel!! Die avond dat hij stierf heb ik nog gezegd tegen hem dat hij men bestje maatje is en een schat van een beestje en nog een zoenje gegeven dat ik deed ik elke avond! En dan een beetje later toen ik hem dood gevonden had voor hij weg 'moest' heb ik hem nog een zoen gegeven.. dat was raar want als iemand sterft dat ik kende ga ik nooit gaan kijken ofzo gewoon omdat ik daar abosoluut niet tegen kan bij men opa en pépé ben ik flauw gevallen.. maar bij skipke was het 'anders..' hij was de einge die er altijd en altijd was voor mij geluk en verdriet dat deelden we samen.. en van de week voelde ik me zo slecht en ik zei op men werk tegen men begeleider dat ik me slecht voel en alles beu ben en hij begon me gewoon uit te lachen echt toen zakte de grond onder men voeten weg.. en toen ben ik wenend weggelopen.. maar nu durf ik echt tegen niemand meer zeggen dat ik me slecht voel als iemand vraagt tegen mij zeg ik altijd goed ook al is het niet zo gewoon kben zo bang!
En Skipke kon ik echt alles vertellen hij gaf me zoveel liefde en ik mis hem nog enorm!! en op 8 mei zou hij normaal 6 jaar geworden zijn dat gaat nog een moeilijkere dag zijn.. pff!

Veel liefs! Anne-Laure

Lieve Anne-Laure,

ik probeer je prive zo veel mogelijk te steunen,maar
hier kan je ook je ei altijd kwijt,
schrijf het van je af over Skipke dat is goed,dan kan
je het even kwijt en je hart luchten tot gauw,meis,


liefs mag en bruco

Hey,
Ja dat ga ik zeker doen, bedankt!!!
Liefs! Anne-Laure

Wat is dat voor begeleider dat hij jou uitlacht. Nou, weet lieve Anne-Laure dat ik door jou verhaal hier zit te huilen. Ik vind het zo verdrietig voor je. Je hebt het zo moeilijk. Maar meid, de zon gaat voor jou weer schijnen. Nu nog niet, dat is te vroeg, maar het komt weer goed. Geloof hierin, Anne-Laure. Je zit nu in de rouw, dat heeft tijd nodig, maar weet dat je weer kracht krijgt om verder te kunnen. En je Kanjer zal je hier van bovenaf bij helpen. Hou vol, Anne-Laure.

Een dikke knuffel voor jou.

heel veel sterkte
heel goed dat je het van je af hebt geschreven.
denk aan de mooie momenten met skipke misschien helpt dit een beetje met de verwerking

Wat verschikkelijk om je hondje te moeten missen maar van je afschrijven is ook een verwerking.Wij hebben een pup van bijna 5 maanden die heeft een aangeboren hart afwijking we zijn met hem naar Utrecht geweest en in Aug weer voor een echo ook wij hopen dat het goed blijft gaan.Veel sterkte Corrie

Dank je wel voor al de steun!
Ik probeer me echt sterk te houden maar ik heb het toch erg moeilijk en ik ben erg verdrietig!
Ik heb nog een paar foto's van skipke toegevoegd.
Dikke knuffel aan iedereen die er 1 kan gebruiken!
Xxx Anne-Laure

Hé meis,

wat vervelend dat je het zo ontzettend moeilijk hebt en wat een rare en vooral slechte begeleider. Heel veel sterkte en blijf van je af schrijven.
Hele dikke knuffel!

Thera

Mensen die je uitlachen weten waarschijnlijk niet hoe ze moeten reageren en kunnen blijkbaar niets beters bedenken dan lachen.

Goed dat je hier bent bij mensen die precies begrijpen hoe jij je voelt en het van je af kan schrijven.

Ja dat is zeker waar, het afschrijven helpt me echt!
Pff, ik mis m'n beestje zo hard!
x

Hallo,
Pff, momenteel voel ik me héél slecht!!
kheb al veel geweend vandaag.. ik zie gans de tijd dat beeld voor mij van skipke dood in z'n dekentje ( de laaste keer dat ik hem zag )had ik maar op tijd geweest voor z'n medicatie ik was anders gans de tijd op tijd maar die avond was ik juist een paar minuutjes te laat maar als ik op tijd was geweest dan had hij nog een paar minuutjes of langer geleefd en daar zou hij zo van genoten hebben! pff stom mens dat ik ben het is gewoon allemaal m'n schuld!
ik heb echt geen vrienden alleen skipke, men ouders en men zussen heb ik en nu is skipke weg.. en vandaag zat ik nog eens gans de dag alleen men ouders waren met men oma naar men tante ( zij is verhuisd naar frankrijk ) en men zussen waren uit. het huis was zo stil geen pootjes meer dat afkwamen om hem te helpen met z'n koekje of z'n balletje.. ik voelde me zo nutteloos.. en het hondje van men tante is zwanger pff dat word voor mij nog lastiger het is totaal niet dat ik dat andere hondjes niet gun ofzo het is gewoon dat ik het gevoel heb dat er geen andere hondjes mogen geboren worden skipke moet gwn terug keren.. ik weet echt dat het grof klinkt maar zo is men gevoel gewoon.. niemand kan dat ventje vervangen!! ik denk niet dat ik nog een ander hondje ga kopen.. skipke was gwn alles voor mij!! en op men werk heb ik gehoord dat een paar mensen zeiden dat het nog altijd beter een hondje is dan een mens.. echt ik wilde gewoon op hen 'slaan' é echt zo frustrerend om te horen en zeker omdat m'n hondje nog maar gestorven is! xxx

Anne-Laure,

Je mag jezelf zeker geen schuldgevoel geven hoor, want dat verdien je niet en Skipke zou dat zeker niet willen ...
En mensen die zeggen dat het beter maar een hond is als een mens weten waarschijnlijk niet hoeveel vriendschap en liefde zo'n beestje kan geven, aan die uitspraken moet je zeker niet te zwaar tillen want ze weten niet waarover ze praten ...
Schrijf je verdriet hier maar van je af, hier zitten zoveel mensen die net als jij al eens een hond hebben moeten afgeven en die jou zeker en vast begrijpen ...

Veel sterkte meid en probeer je goed te houden, hoe moeilijk het ook is ...

Grtz,

Och meiske toch.
Het valt niet mee om je vriendje te moeten missen. Helemaal als je niet zo lekker in je vel zit. Blijf je gevoel hier gewoon delen, schrijf het van je af en probeer troost te putten uit het feit dat Skipke nu geen pijn meer heeft en niet ziek meer is.

Hou je goed!

Knuf Thera

ik mis skipke echt enorm!!!
de pijn is soms echt zo ondraaglijk!
x

Anne-Laure, ik denk vaak aan je en vraag me dan af hoe het met je is. Ik herken je pijn om het gemis van je lieveling. Ikzelf denk ook nog elke dag aan mijn "oudje" die ik vorig jaar in augustus in heb moeten laten slapen ivm een hersentumor als gevolg van de ziekte van Cushing. Wanneer ik ga tobben over wat voor een hoofdpijn hij gehad moet hebben word ik helemaal naar. Ik bedenk dan bij mezelf dat ik beter aan de leuke dingen met hem kan denken, ik kan het n.l. niet terugdraaien, en kijk dan naar zijn foto. Ik kijk vervolgens naar mijn nieuwe pup waardoor ik weer een glimlach op voel komen. Meid, ik wilde dat je in de buurt woonde. Je eens met Murph kon wandelen om te zien wat een plezier je weer kunt beleven aan een nieuw maatje. Het wordt voorjaar en het is weer zo heerlijk om er op uit te trekken! Probeer de positieve dingen te zien en niet in een dip te geraken, dat zou hij echt niet gewild hebben. Het nadeel van huisdieren is dat ze dood gaan. Het verdriet is vreselijk maar het plezier van een nieuw, ander maatje is ook een ontzettend fijn gevoel. Eens krijg jij dat ook! Wedden? Hug van mij en een likje van Murph

Pff ik mis skipke echt enorm!!!
De pijn is soms echt ondraaglijk!
Zoals nu ik ben alleen thuis en vroeger was skipke er die bij me kwam zitten maar nu helemaal niemand meer..
De eenzaamheid is echt zo groot!!
Ik vraag me echt af waarom ik nog op deze wereld ben en niet gewoon bij men beste maatje!??
x

Anne-Laure

Het verdriet is groot geloof me iedereen voelt met je me en weet wat het is om je maatje teverliezen.........

Schrijf hier van je af wij/IK help je hoor!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Hoi Anne-Laure,

Blijf hier van je afschrijven hoor! Er zijn hier genoeg mensen die je willen helpen en er voor je willen zijn.

Liefs Thera

ik leef met een mee hoor
en veel sterkte toe gewenst

GEDICHT

Liefste hondje ik hou van jou !!Ik heb je zoveel verdriet
Die niemand anders ziet
S'avonds moet ik huilen
vroeger kon ik altijd bij jou schuilen
Nu ben je daar boven
Moet ik dat geloven ?
S'Morgens word ik wakker
Met een traan op mijn linker wang
Dan kijk ik weer naar jou foto
Was je maar hier
Samen rennen door het bos
Samen springen op het mos
Sammen slapen
samen spelen
Ik wou met jou altijd mijn leven delen
Nu ben je ver weg uit mijn leven
Maar je hebt een plekje in mijn hart !!
Nu doe ik mijn ding
Met jou in mijn hart
Vaarwel mijn schat


Xxx Loveyou

GRT WILMA

Hallo,

Bedankt voor de steun en het hele mooi gedichtje!
Vrolijk pasen aan iedereen! ( wel een beetje laat maar dat is beter dan nooit hé )
Gisteren ben ik naar men oma geweest en ik heb heel veel met haar hondje pluimke gespeeld. Zij heeft de kus gekregen van skipke en ze ligt er zo graag op ze is er bijna niet af te krijgen. Ik heb daar wel een dubbel gevoel blij kben wel content dat er een ander hondje heel blij is maar aan de andere kant heb ik die kus vroeger voor skipke gekocht.. Ik mis dat beestje echt zo hard!! Dat gevoel is echt zo ondraaglijk! Soms wil ik gewoon een eind aan men leven maken gewoon om bij hem te kunnen zijn maar ik denk dat skip liever zou gehad hebben dat ik bleef vechten zoals hij dat ook gedaan geeft.. en kheb vandaag naar de paasfoor geweest met men zussen en kheb zoveel hondjes gezien en ik bij al die beestjes over hun kopje wrijven en kmoest bijna iedere keer beginnen wenen.. Ik heb echt het gevoel dat ik niet meer kan verder leven en gelukkig kan zijn zonder m'n beste maatje.. hij was er altijd voor mij en nu heb ik niemand meer..
Veel liefs! Anne-Laure xxx