Hond voelt mij niet aan

Ik lees altijd mooie verhalen over dat de hond aanvoelt als je je rot voelt, ziek bent, etc. Ik heb nooit het idee dat Nero mij aanvoelt.

We hebben een goede band. Hij luistert goed en leert graag nieuwe dingen. Maar savonds vraagt hij altijd heel veel aandacht. Dan gaan we ook gewoon lekker spelen enz. Maar als ik ziek ben en me te slecht voel voor dat, dan kan hij zich gewoon net zo opdringen. Trekken aan mijn mouw, sok, etc. Pas als ik duidelijk zeg 'Nee' of hem iets anders te doen geef, houdt ie op. Het is mij ook niet te doen met dat ie zich opdringt, maar het is meer dat ik me afvraag of hij me wel 'aanvoelt'.

Niet alle honden reageren hetzelfde, ook al voelen ze wel aan dat er wat scheelt. Sommige honden reageren empathisch, sommige beschermend of waakzaam. Anderen voelen wel degelijk wat aan, maar worden daar ongemakkelijk van en gaan dan proberen je terug 'normaal' te krijgen (aanporren, uitdagen,...).

En ja, er zullen zeker ook honden zijn die helemaal niet zo sensitief zijn en weinig medeleven kennen. 

Maar dat je hond zich opdringt, wil dus niet meteen zeggen dat hij je niet aanvoelt. Het kan ook zijn manier zijn om je weer beter te doen voelen en je uit je cocon te halen.  

Heel herkenbaar. Hier ook niet zo'n empathisch type. Ik vind het zelf wel jammer; ik denk dat een gevoelige hond beter bij me zou passen.

Maar... het heeft ook echt zijn charmes en zijn voordelen. Zo is hij niet snel bezorgd of uit zijn balans gebracht.

Ik denk niet dat je invoelbaarheid kan aanleren. Het zit wel of niet in de aard van de hond.

"  
Niet alle honden reageren hetzelfde, ook al voelen ze wel aan dat er wat scheelt. Sommige honden reageren empathisch, sommige beschermend of waakzaam. Anderen voelen wel degelijk wat aan, maar worden daar ongemakkelijk van en gaan dan proberen je terug 'normaal' te krijgen (aanporren, uitdagen,...).
En ja, er zullen zeker ook honden zijn die helemaal niet zo sensitief zijn en weinig medeleven kennen. 
 
Maar dat je hond zich opdringt, wil dus niet meteen zeggen dat hij je niet aanvoelt. Het kan ook zijn manier zijn om je weer beter te doen voelen en je uit je cocon te halen.  
  "

Alaska's Finest!

Zo heb ik dat eigenlijk nog nooit bekeken. Duidelijkere emoties, zoals als ik aan het huilen ben, dat merkt hij wel duidelijk en daar reageert hij op naar mijn idee. Dan gaat ie rustig tegen me aan liggen en geeft likjes aan m'n oor bijvoorbeeld. Ook als er stress is in huis, kruipt hij weg en als iedereen heel blij is, wordt hij ook blij en komt springend naar mij/ons toe. Maar als ik gewoon een rotdag heb gehad of net slecht nieuws heb gehad, daar reageert hij niet echt op. 

Duidelijke emoties merkt hij wel en reageert hij ook op (zoals huilen/boos/etc). Maar iets subtieler emoties lijkt hij niet te herkennen. Ik denk inderdaad dat hij niet heel gevoelig is. Wat opzich ook niet erg is, maar hij dringt vaak zijn eigen zin door ook op 'ongepaste' momenten

Hoe lang heb je je hond. Doe je er spelletjes mee, behendigheid of speuren. Je moet er ook een band mee opbouwen en dat kost tijd. Een hond verandert ook in de loop van z'n leven. Het hangt er ook van af of het een reutje of een teefje is. Mijn ervaring is dat teefjes aanhankelijker zijn. Ook het ras maakt uit. Vaak zijn de signalen van de hond heel subtiel en merken wij ze niet op. De hond voelt jou beter aan dan dat jij hem begrijpt want hij heeft de hele dag de tijd om jou gedrag te bestuderen terwijl wij de tijd nodig hebben om andere dingen te doen zoals werken.

Mijn hond reageert ook niet als ik ziek of verdrietig ben. Hij is dan net zo'n drammert als normaal  Mijn vorige bull reageerde er ook niet op. Ik vind het niet zo erg, vind het wel grappig dat hij compleet zijn eigen gang gaat en zich niet (merkbaar) laat beïnvloeden door hoe een ander zich voelt. Het wil  niet zeggen dat ze het helemaal niet aanvoelen denk ik. 

" Hoe lang heb je je hond. Doe je er spelletjes mee, behendigheid of speuren. Je moet er ook een band mee opbouwen en dat kost tijd. Een hond verandert ook in de loop van z'n leven. Het hangt er ook van af of het een reutje of een teefje is. Mijn ervaring is dat teefjes aanhankelijker zijn. Ook het ras maakt uit. Vaak zijn de signalen van de hond heel subtiel en merken wij ze niet op. De hond voelt jou beter aan dan dat jij hem begrijpt want hij heeft de hele dag de tijd om jou gedrag te bestuderen terwijl wij de tijd nodig hebben om andere dingen te doen zoals werken. "

Paul (Eefke)

Ik heb de hond 3 jaar. Het is een golden retriever reu. In het weekend heb ik speurles met hem. Ik onderneem ook veel met hem, lange wandelingen  natuurlijk maar we gaan ook in het weekend naar nieuwe plekken, in de zomer gaan we suppen. En de kast zit hier vol met hondenspelletjes wat we savonds doen:-)

Het is wel zo dat hij ontzettend veel observeert. Heb je niet door als je er niet op let, maar als je er op let, merk je dat hij continu let op wat wij doen. Waarna hij ook snel koppelingen legt. (Zoals ik doe sochtends de jas aan  = naar het werk, etc). 

Kunnen honden ook lezen? Het lijkt alsof Nero dit topic gevonden heeft ;-). Ik ging net douchen en vervolgens op de bank zitten. Hij kreeg wat te kauwen  en ging daarna tegen me aan liggen. Hij slaapt nu op zijn schoot. Alsof ie wil zeggen "hallo, ik voel je wel aan hoor!?!" :-) Voor de duidelijkheid, normaal ligt ie wel graag in m'n buurt maar niet zo dicht. Hij heeft andere, favoriete plekjes. Misschien voelt hij me dan toch aan maar is het wat subtieler, dat ik het niet altijd doorheb. :) 

Ja precies, het is niet subtiel, maar het moet er 'heel dik bovenop liggen' voordat hij het lijkt te begrijpen.

Hij kan niet goed inzien wanneer hij wat meer ruimte moet geven of juist wanneer hij toenadering zou mogen zoeken.

Hij is zelf ook niet subtiel in zijn eigen signalen, trouwens. Hij laat heel duidelijk merken als hij iets wil. Heeft Nero dat ook?

Ja, dit herken ik wel. Nero heeft vanaf pup al een duidelijk eigen wil en dat heeft hij nu nog steeds. Hij kan ook goed duidelijk maken wat hij wil. Wel luistert hij goed als het niet kan/mag, maar het is wel een hond die soms nog even zijn zin probeert door te drammen. Net een puber :-)

Penny voelt mij wel heel erg aan en soms is dat juist heel moeilijk. Als ik me niet goed voel merk ik dat direct aan haar, ze wordt moeilijker, is heel erg onzeker, heeft minder zin, doet juist wat afstandelijk. Dat maakt het voor mij niet beter waardoor we onze negatieve gevoelens heel erg bij elkaar versterken.

Gelukkig is dat al een hele lange tijd niet meer gebeurt, maar we hebben wel periodes gehad waarbij we er echt heel veel last van hebben gehad. Dat is dus de andere kant van een hond die je heel erg aan voelt.

Troosten of steunen als ik verdrietig ben doet ze dan weer heel weinig. Mensen die verdrietig zijn vind ze vervelend want die willen haar aanraken en knuffelen en daar heeft ze geen zin in, meestal loopt ze dus weg. Er zijn wel uitzonderingen, maar het is geen hond waar je veel troost van kan verwachten en ik heb daar ook niet echt problemen mee. Honden knuffelen vind ik leuk, maar actief bezig zijn vind ik nog veel leuker en dat kan dan (zeker gezien haar leeftijd) wel weer heel goed :)

Die van mij als ik ziek ben dan is hij extra beschermd. Ook is hij zoals jij beschrijft opdringerig om te spelen en leuk te doen… lange wandelingen te doen wilt hij dan ook.. maar ik merk dat als ik me mega ziek voel en hij dan naar me toe komt en wilt spelen, lang wandelen… Hij dan pijn wegneemt.. omdat ik afleiding heb en me niet focus hoe ik me voel….. Dit helpt echt mega erg!  Duss t is niet dat hij niet zo emapthisch is maar een eigen manier heeft…. En die Werkt ook :)

Ik ben er alleen maar dankbaar voor! Even rustig spelen of lange wandeling helpt mij toch wel veel. Als ik alleen in bed lig voel ik me nog slechter omdat ik aan niet lekker voelen denk en zo meer niet lekker me ga voelen.  

Nou Danielle, zo te lezen doe je het prima. Hier wordt ook gespeurd op mensen. We hebben daarvoor diverse speurlopers. Je bent tijdens het speuren samen met je hond een team waarbij de hond de leiding heeft want zelf loop je er met de lange lijn achteraan. Als het goed is leer je je hond te "lezen". Wat je ook nog kunt doen zijn de z.g. T-Touches. Dit is van Linda Tellinton-Jones. Het lijkt wat zweverig maar het werkt goed. Het komt uit de paardenwereld. Ik heb het al eens eerder hier in een topic genoemd. Google er maar eens op. Je krijgt ook daarmee een hele goede band met je hond.

Ik viel een keer languit op de grond, en bleef even liggen om te kijken wat mijn hond zou doen. Ik deed er nog een dramatisch ‘au’ geluid bij. Nee hoor, geen reactie. Ze liep gewoon door en ging andere dingen doen. Al heb ik wel het idee dat honden allergisch zijn voor melancholie, dus misschien had ze me serieuzer genomen als ik niet dramatisch bleef liggen. Andere momenten is ze wel heel lief. Mijn tranen likt ze weg maar ik ben ervan overtuigd dat ze zout lekker vindt. Eigenbelang 

Ik heb ook honden gehad die wel erg gevoelig waren, maar dat uitte zich meer in nerveus worden als het niet goed met mij ging. Had er ook een die onder de tafel dook zelfs als ik moest huilen om een film o.i.d. Die kon echt niks hebben haha. Dus dat wil je eigenlijk ook niet.

Je hebt ze er wel tussen zitten hoor, honden zoals Hachi. Maar dat moet ook vaak groeien.

Support-Dog

Iglo, ik heb datzelfde ook wel eens gedaan toen ik met hardlopen struikelde over boomwortel. Bleef even liggen en deed niets. Ze begon aan mijn hoofd te krabben en met de snuit mijn gezicht te bewegen. Ook als ik met haar liep en ze liep voorop een heuveltje op keek ze om waar ik bleef. Het is een herder kruising. Ze is nu bijna vijftien dus dat is nu helaas verleden tijd. Ze loopt nu nog maar een klein eindje.

Ik heb er een, mijn oudste, die me heel goed aanvoelt. Dat kan wel fijn zijn, maar het is niet per se altijd positief. Zij is van zichzelf nogal een serieus hondje en als ik me niet goed voel, is zij gelijk niet meer haar speelse, zorgeloze zelf. Je merkt echt dat ze er in een bepaalde mate wel echt ‘last’ van heeft. Mijn jongste is heel anders, maar is natuurlijk ook nog pas 10 maanden, maar zij past zich echt niet aan aan het feit dat ik me rot voel (ze heeft het wel door en kan door haar spiegelgedrag juist behoorlijk opstandig worden op dat soort momenten). Nu is ze daar ook wel op uitgezocht, ik wilde heel specifiek geen hond die mijn wereld op haar schouders zou nemen. Dat heeft zij ook zeker niet in zich, dus dat is alvast gelukt.  

Ze komt overigens wel naar me toe als ik val oid. Dat is wel eens voorgekomen en doen ze allebei. Eerst kijken hoe het met de baas gaat en dan verder. 

Ik kan nog niet zeggen of mijn hond me goed aanvoelt (hij is nog geen 1 jaar oud), maar hij is wel een heel zorgzaam type. 

Ik weet eigenlijk niet of je van een hond kan verwachten dat hij voelt dat je bvb wat grieperig bent en niet naar buiten wil gaan. Het zal een echt hoogsensitieve hond moeten zijn.    

Toen ik ziek was door corona had ik de indruk dat mijn hond die dagen wat kalmer was dan anders. Op zo'n moment denk je, 'hoe lief, ze voelt het', maar dat kan gewoon projectie zijn ook natuurlijk.

Eén keer ben ik gestruikeld, zomaar uit m'n instappers. Ik viel bijna, m'n schoenen bleven ter plekke en ik vloog klapwiekend door de lucht en eindigde een paar meter verder ongedeerd en op beide (blote) voeten.  Die keer was ze in ieder geval bezorgd om m'n schoenen, ze ging die precies niet achterlaten, haha.

Ik zou me daar eigenlijk niet te veel zorgen in maken, ik denk dat een goede connectie hebben met je hond niet noodzakelijk wil zeggen dat zij moeten voelen dat je griep hebt of een dipje ofzo.

Jazeker dat die van mij het aanvoelen. Ik kreeg laats een heel naar bericht dat een oud cliënt van mij zelfmoord heeft gepleegd en dat dat gelukt is. Werd er naar van, ze kwamen alletwee uit een andere hoek van het huis aangelopen. Kwamen naast mij op de bank liggen. Van de een kreeg ik een poot op mijn been en van de andere een kop. En zo hebben we een tijde samen gezeten. 

En zo zijn er nog zat meer voorbeelden van mijn twee heren, maar dan ben ik wel even bezig haha. 

Wel ieder op zijn eigen manier en dat maakt het zo waardevol voor mij.

Denk wel dat nero je aanvoelt maar dat hij het anders uit dan dat je gewend bent, of dan wat je eigen interpetatie zou zijn. 

Dat hoeft ook helemaal niet... die van ons deed dat ook echt niet, zat gewoon niet in haar karakter. Maar was heus niet zo dat ze niet aan ons gehecht was ofzo, wij waren juist echt alles voor haar. Laat je niet wijsmaken dat alle honden zo zijn of dat ze niet om je geven als ze niet zo doen.