Pup bijt in alles en is constant in 'overdrive'

Nee naar mijn mening hoef je echt niet perse 3 per week naar een hondenschool. Een hondenschool KAN een leuke leerzame (voor de baasjes dan nog het meest) toevoeging zijn, maar is geen noodzaak. 

Sommige honden raken er juist erg opgefokt van, en dan is het helemaal geen goed idee om dat kost wat kost door te zetten.

Bij Lola en Jenna (beiden volwassen herplaatsers) ben ik zelfs helemaal niet naar een hondenschool gegaan, dat was gewoon niets voor hen, daar hadden ze de zin niet van ingezien.

Ik ken het idd van hondenscholen die ik bezocht heb met mijn eerste hond, dat 1 persoon met de hond traint, waarom dat precies is weet ik niet, als je dan bijv. een keer niet kon of ziek was dan mocht er wel een vervanger komen, maar het was dus eigenlijk niet de bedoeling.

Ik lees nu pas je andere opmerking over de hondenschool.

Les waar ik nu zit vraagt mij soms gekscherend of ik wat heb geleerd, omdat bij mijn telefonische intake ik had aangegeven bewakingssport (toen nog IPO) getraind te hebben.

Soms vind ik dat een beetje flauw, omdat ook daar we dingen aanleerden middels beloning, oefeningen moeten echter strak uitgevoerd worden en daar werk je aan. Die meneer is er nu wars van, terwijl hij vroeger dus zijn herders ook zo heeft afgericht en nu heeft hij een wat gematigder ras. En niets mis mee, maar soms moet je ook niet het karakter van de hond uit het oog verliezen, sommige honden nemen gewoon bij een vinger je hele hand.  En eerlijk gezegd zie ik dat bij onze laatste hond, klein en schattig maar ze heeft een vrij pittig karakter wat begrensd dient te worden, de foster heeft het dan ook goed ingeschat dat ze niet in een gezin zou komen die haar als schattig schoothondje met een verleden zou aanzien.

Wat ik net al zei, overdaad aan training schaadt m.i. je moet het geleerde ook thuis in praktijk kunnen oefenen waarna je bij een volgende les weer nieuwe dingen leert of juist weer dingen herhaalt. Hier bespreek ik het geleerde weer met mijn vriend, en laat zien wat we geleerd hebben zodat hij ook idem op dingen reageert m.b.t. de honden zodat er eenduidigheid ontstaat.  Maar ik ben op les. En dat doet niets af aan de gehoorzaamheid of hang van de hond aan de ene of de andere persoon, hier althans niet. Zij hangt meer aan hem dan aan mij bijvoorbeeld op momenten.

***

Manier van belonen vind ik sterk afhankelijk van een hond. Ik wil het liefst ook werken met balbeloning, maar op dit moment (les 2 pas) merk ik dat werken met brokjes en de invulling van de oefeningen op wijze van geven prima werkt. 

Zou ik met mijn herder(s) in achterhoofd continue trekspel als beloning geven, dan had hun gemoed/energieniveau te hoog geworden en zou ik moeite moeten gaan doen om het trekspel te beëindigen, ik moest dus echt belonen vanuit rust. En vind dan ook dat een hondenschool en trainers ook moeten inzien dat niet dezelfde manier van belonen toegepast kan worden op ieder type hond.

Ze doet het idd ook op wandeling, blaadjes en vogels achterna jagen. Dan probeer ik haar daar ook wel onmiddellijk van te weerhouden.

Ik las wel ergens dat het zelfbelonend gedrag is (in de tuin bijvoorbeeld) en dat het kan uitgroeien naar een echte obsessie waardoor er dan uiteindelijk ook bijna niet meer mee te wandelen valt bij winderig weer. Daarmee mijn twijfel, of het wel zo goed is dat ik haar daar laat mee amuseren in de tuin, maar ja, wat is het alternatief, ik kan haar moeilijk altijd binnenhouden of aangelijnd houden in eigen tuin als het waait?

Halfcheck heb ik moeten opzoeken. Werkt dat een beetje als een sliplijn? Dat zou in mijn huidige hondenschool ook niet mogen, vermoed ik.

" Nee naar mijn mening hoef je echt niet perse 3 per week naar een hondenschool. Een hondenschool KAN een leuke leerzame (voor de baasjes dan nog het meest) toevoeging zijn, maar is geen noodzaak. 
Sommige honden raken er juist erg opgefokt van, en dan is het helemaal geen goed idee om dat kost wat kost door te zetten.
Bij Lola en Jenna (beiden volwassen herplaatsers) ben ik zelfs helemaal niet naar een hondenschool gegaan, dat was gewoon niets voor hen, daar hadden ze de zin niet van ingezien.
 
Ik ken het idd van hondenscholen die ik bezocht heb met mijn eerste hond, dat 1 persoon met de hond traint, waarom dat precies is weet ik niet, als je dan bijv. een keer niet kon of ziek was dan mocht er wel een vervanger komen, maar het was dus eigenlijk niet de bedoeling. "

Dobry

Ik kan me inderdaad goed voorstellen dat een hondenschool niet voor iedere hond een goede zaak is, maar mijn pup leek het allemaal wel heel vermakelijk te vinden. Ze deed alles redelijk goed mee, na het (korte) intake gesprek moest ze gewoon mee oefenen met de al bestaande eerste groep en dat stelde weinig problemen, behalve dat ze af en toe afgeleid was door andere honden en daar meer interesse in had, dan in haar eigen oefeningen en bijhorende voertjes.

Vooral de andere groep die met hoopers bezig was vond ze interessant. Ik verdenk er haar soms van last te hebben van fomo, thuis moeten we haar overdag ook nog vaak in de ren stoppen omdat ze anders tijdens haar dutjes bij ieder geluidje opspringt om te gaan kijken wat ze eventueel aan het missen is.

De vrouw waarschuwde me dat ze wel eens achteraf door het lint zou kunnen gaan, wat vaak gebeurt bij pups die zich zo lang moeten concentreren en aanpassen aan die nieuwe omstandigheden, maar eigenlijk was ze achteraf heel rustig, ze viel gewoon als een blok in slaap. Vandaar dat ik wel denk dat die hondenschool een goede zaak kan zijn voor haar, al vraag ik mij af of 3 keer in een week haar op den duur ook niet wat gaat vervelen.

Ik kreeg trouwens ook negatieve commentaar op een paar zaken die ik haar aangeleerd had: oa pootje en high five. High five doet ze heel graag en als ze even niet weet wat je precies bedoelt, probeert ze je altijd een high five te geven om toch maar aan haar voertje te geraken (wat ik eigenlijk schattig vind). Dat deed ze ook toen de vrouw wou helpen met het 'draaien'-commando, omdat dit niet direct lukte. Zij: 'kijk, nu probeert die poedel (sic) het voertje gewoon uit mijn hand te slaan'. Ik: 'nee, ze probeert je een high-five te geven, ik heb haar dat aangeleerd'.

'Compleet nutteloos' vond die vrouw, 'dat mensen zich daarmee bezig houden, ze gaat dat nu bij iedereen doen die bij je op bezoek komt, niet iedereen apprecieert dat' enz.

Pff, niet simpel, een hond opvoeden en bij iedereen goed doen. Ik heb gewoon ondervonden dat mijn pup eigenlijk graag allerlei 'truukjes' leert. Ook geen idee waarom het rondjes draaien van de hondenschool zoveel 'nuttiger' is dan die high-five.

Slip en halfslip worden als correctiemiddel gezien, is het ook als je het inderdaad zo inzet. Ik vind het zelf gewoon een makkelijke halsband die je zo om en af kan doen maar die bij tegendruk niet makkelijk af kan schieten mits goed passend.

Maar goed, ik heb ook gewone halsbanden dus bij die training loopt ze aan gewone halsband.

Jouw hond is een jonge hond, en die vinden het nu eenmaal leuk om achter dingetjes aan te gaan. Glory hier vlinders, blaadjes etc.. pas geleden helaas een wesp en dat ging niet goed. Ik ben ook niet iemand die star is in alles, maar buiten aan een lijn kan het soms gewoon niet als je over straat loopt (ik loop hier ook vaak vlak langs de weg) als ze achter ieder dwarrelend blaadje aangaan dan is dat gevaarlijk. Idem met vogels/duiven/meeuwen en ook andere dieren zoals katten of ratten en muizen.. 

Buiten ben ik daar dus erg alert op, en nogmaals ik heb een hond gehad die daarin van jongs af aan niet in was begrensd, die kwam van platteland en daar kon dat allemaal. Maar in een drukke woonwijk gaat dat niet. Voor mij en haar werkte het het best om het in eerste instantie vast en ook los, totaal niet toe te staan. Later kon ik daar wat soepeler in zijn, soms is er niets leukers dan een groep meeuwen op strand op te laten vliegen, of een grote reiger met een gak weg te laten vliegen..  maar dus niet altijd of wanneer het hun uitkomt. Als zo'n reiger aan de overkant van een weg staat, moet je domweg kunnen zeggen dat het op dat moment niet mag. Voor mijn gevoel kon ik dat alleen maar bereiken door eerst het nooooit toe te staan en altijd aandacht vragen, later was het bij kijken "Nou, toe maar dan" op strand met groep meeuwen buiten broedseizoen.

Komt over als ijzeren discipline maar valt echt wel mee. Ik vind het gewoon niet fijn om geen invloed te kunnen hebben op gedrag wat gevaarlijk kan worden of dermate irritant dat loslopen niet te doen is.

In de tuin wat spelen en onderzoeken vind ik wat anders dan buiten aan een lijn. Al vind ik die kippen bij jou dan wel weer een ding. Zijn de kippen zo druk dan, of reageren ze op het drukke gedrag van de hond? Kun je er niet eens een tijdje bij gaan zitten met haar aan de lijn en de kippen wat voer strooien en aan haar ook beloning geven als ze kijkt maar blijft zitten? Zo zaten wij bij de schapen, maar ook bij introductie met de katten en de nieuwe honden. Aan de lijn en rustig blijven was iedereen een vreetje.. dat vergde wel een lange adem en ongeveer een week op die manier.

Quote:

"Er is nog veel werk aan. Ik denk soms aan de tijd dat ik met mijn brave peuters in winkels of aan de schoolpoort geconfronteerd werd met andere, minder fortuinlijke moeders die kindjes hadden met hevige tantrums of compleet ongehoorzame kleuters. Ik was toen altijd stiekem blij dat dit mij (zelden) overkwam. Karma zeker dat ik nu met zo'n hond blijk te zitten?  "

Bedankt voor je update. Om dit laatste stukje moest ik even lachen...

Jammer dat de dame van de proefles zo overtuigd is van zichzelf... Toch heeft je hond wel laten zien dat ze aandacht voor jou kan hebben. Tuurlijk is ze af en toe afgeleid maar toch zijn er ook al dingen wel goed gegaan.

Drie keer per week naar les vind ik best heel veel... Jullie oefenen thuis toch ook? daar krijg je bij 3x per week amper tijd voor...

En die discussie tussen de instructeurs...

Toch nog eens goed over na denken of dit de juiste hondenschool is voor jullie... Als er meer keuze is in jullie omgeving, is het de moeite waard om ook daar eens te kijken alvorens je een keuze maakt.

Hebben jullie trouwens ook iets geleerd over impulscontrole? Dat je hond leert zich terug te houden en niet meteen de eerste impuls in daden om te zetten.

Ik kan me voorstellen dat dit ook behulpzaam kan zijn. 

Quote:

"We proberen dat nu heel consequent te doen: van de eerste hap, de kale bench in voor een paar minuten. Ze ondergaat dat ondertussen gelaten en is altijd gekalmeerd als ze er terug uit mag. Ik heb de indruk dat het bijten thuis nu vermindert, een paar keer kwam ze met open mond om te happen, maar 'niet bijten' snapt ze nu heel goed en ze hield gewoon haar mond wijd open tegen m'n arm, als bevroren in de lucht en keek vervolgens de andere kant op, alsof ze helemaal niks van plan was. Het was nav het feit dat ik haar verbood aan mijn stoel te knagen terwijl wij aan het eten waren, ik gaf haar in eerste instantie een botje in de plaats, maar ze keek me recht aan en begon weer op mijn stoel te kauwen. Ik corrigeerde haar door haar van m'n stoel weg te halen, haar eerste reactie was happen, maar die hap bevroor dus in de lucht na het 'niet bijten'-commando. Vond ik wel een succes, eigenlijk."

Dit vind ik een mooi stukje! Jullie zijn consequent bij ongewenst gedrag en mevrouw begint het te snappen. Duidelijk de grens aan geven en er niet teveel woorden aan vuil maken. Het kwartje gaat uiteindelijk vallen. En als dan het bekkie minder pijnlijk is... scheelt vast ook een stuk.

Ik zie zoveel inspanning van jullie kant en duim dat het steeds beter gaat. 

groetjes

Tukker

aanvulling naar aanleiding van 

"Ook geen idee waarom het rondjes draaien van de hondenschool zoveel 'nuttiger' is dan die high-five.  "

Zóoo mee eens!!! Maar sommige honden vinden het leuk om trucjes te leren en lekker samen te werken met de baas. Nou en! Als jullie daar samen plezier aan beleven. Doen!

Tja, zoals je inmiddels gemerkt hebt zijn er vele meningen over het opvoeden van honden. Onze honden kunnen ook allebei een poot geven en een high five. Nuttig is het misschien niet direct, al kan het wel fijn zijn als er iets met een pootje is dat je ze makkelijk na kan kijken. Ook vind ik het voor onze jongste hond een hele goede oefening om zijn lichaamsbewustzijn te vergroten. Hij had er in het begin serieus moeite mee om in balans te blijven op drie poten, voor hem is dat dus best een nuttige oefening. Ik zie er verder ook weinig kwaad in hoor, ik ken weinig mensen die er een probleem van zouden maken als ze een poot zouden krijgen. Overdrijven is ook een vak denk ik dan.

Drie keer in de week is ook gewoon best veel. Ik kan me voorstellen dat het voor de hondenschool fijn is als iedereen elke training komt zodat de groep een beetje gelijk op gaat. Ik vind een hondenschool überhaupt geen must dus ook met één keer per week zou het moeten kunnen. 

Wat betreft het corrigeren met de lijn, ik ben daar geen voorstander van maar ik kan me best voorstellen dat dit qua hondenschool de beste optie is in jouw omgeving en mits het niet extreem is zou ik er denk ik niet een te groot probleem van maken. Ik ben er ook niet zo van om honden alleen maar met beloning op te voeden, bij sommige honden kan dit (daar hebben we er één van) maar sommige honden hebben gewoon duidelijke grenzen nodig. Ik laat af en toe ook echt merken als ik iets niet wil hebben maar dan verbaal door mijn stem te verheffen bijvoorbeeld. Het hangt ook heel erg van de hond in kwestie af. Bij onze ene hond verhef ik mijn stem nooit maar zij doet zelden iets verkeerd en is heel gevoelig, als ze een keer iets doet wat niet mag hoef ik alleen maar nee te zeggen en dan stopt ze. Onze nieuwe aanwinst is een stuk steviger qua karakter en enorm lomp en die is nu echt grenzen aan het verkennen dus daar kan ik best eens stevig op reageren. Hij reageert zelf overigens ook stevig en is niet snel onder de indruk. Fysiek corrigeren wil en doe ik niet maar ik denk dat onze laatste aanwinst daar niet heel erg van onder de indruk zou zijn onze andere hond daarentegen zou helemaal dichtklappen denk ik. 

De vrouw van de hondenschool klinkt inderdaad wat stellig, ik zou me er niet teveel van aantrekken en er gewoon dingen uit halen waar je wat aan hebt en de rest ene oor in, andere uit;)

Die high five en dat pootje komen me ook soms van pas als ze door het lint gaat. Zitten en vervolgens een pootje of een high five geven zijn commando's die ze graag doet en waar ze soms in het midden van een crisis naar luistert. Dat geeft iedereen de gelegenheid even te kalmeren. Lukt soms, niet altijd, soms doet ze achteraf gewoon weer door.

Maar de hond doen zitten vond de vrouw ook niet goed, want dat is een onnatuurlijke houding voor een hond en op die manier kan ze geen signalen geven en kan je als baasje dus ook haar signalen niet lezen.

Ook fout dat ze soms gaat zitten als ze een andere hond wil bekijken, foutief aangeleerd gedrag naar het schijnt...

Ik heb nochtans de indruk dat ze dat gewoon uit zichzelf heel vaak doet, als ze iets interessants ziet gaat ze zitten en bestudeert ze het. Laatst kwam ik mensen tegen met een poedel die net hetzelfde deed en volgens die mensen zou dat typisch zijn voor een poedel, zo gaan zitten.

Tja..., maar ik zal de wijze raad sowieso voor ogen houden: de dingen eruit halen waar ik wat aan heb en de rest ene oor in andere uit.

Edit: ik vergat ook nog: ze zei dat de zit-houding bovendien erg slecht is voor de gewrichten.

quoten lukt opeens niet meer

Moest wel een beetje lachen, high five is niet nuttig maar rondjes draaien wel...ok...

Ik heb Jenna niet veel kunstjes geleerd maar high five wel, dat had ze ook zo door en lijkt het leuk te vinden, ze zet het soms ook in om iets duidelijk te maken. Lijkt mij alleen maar goed dat een hond ook zelf dingen aangeeft en zo communiceert met ons mensen.

Persoonlijk zou ik een jonge hond waarbij zoveel kans is op een onverwachte beweging het liefst een tuigje omdoen, om alle risico op nekletsel te voorkomen.

Fijn dat je update toch positief is!

Beetje jammer dat die lesgeefster zo'n sterke mening heeft en dat er een paar vreemde regels zijn maar ja, zolang je zelf wat kunt filteren en de dingen er uit kunt halen die voor jouw en je pup als combinatie werken geraak je denk ik wel al een heel eind vooruit, het kan vooral handig zijn om andere honden te leren negeren op die manier. Zolang je overigens thuis blijft oefenen kun je echt perfect 1x in de week gaan. Het is voor honden vaak verwarrend om dezelfde commando's door verschillende mensen aangeleerd te krijgen omdat iedereen dat toch net op een iets andere manier doet, wat er wel kan voor zorgen dat het allemaal wat trager gaat.

Correcties via de lijn ben ik persoonlijk ook absoluut geen fan van, maar uiteindelijk vind ik het het belangrijkst dat je een methode vindt waar zowel jij als je hond je fijn bij voelen en profijt van hebben 

Mijn hond kent ook een hele rits aan (volgens velen) nutteloze commando's, zoals onder andere dood spelen, als een stokstaartje recht zitten, onder dingen kruipen, etc. Al deze dingen helpen ons juist enorm om zijn aandacht bij mij te houden als er op het strand bijvoorbeeld honden heen en weer aan het lopen zijn, of als we even op een stuk gras aan het spelen zijn en er mensen passeren. Het is trouwens normaal dat een hond zelf bepaald gedrag gaat aanbieden als hij/zij niet precies begrijpt wat er verwacht wordt (zoals bijvoorbeeld dat pootje geven), ik vind het juist erg leuk om ze zo zelf dingen uit te laten zoeken en ze te zien nadenken! Over dat zitten; het klopt wel dat dat niet per sé een "natuurlijke" houding is voor een hond maar om op die manier schade te veroorzaken zou je echt  al je best moeten doen denk ik.

Uit mijn achtergrond als opleiding tot fitness instructeur ben ik ook geen voorstander van de zit positie en het pootje geven (bij pups)

Poot geven wordt vaak veel te hoog gevraagd en enorm veel wordt de poot zelf ook vast genomen en er nog eens goed mee geschud ook.

Dus in dat opzicht begrijp ik wel dat men eerst aan flexibiliteit en lichaamsbewustzijn wil werken (zoals de twist en turn) ipv krachtoefeningen te gaan doen, die vaak nog enorm veel keer gevraagd worden ook. 

Maar het gewoon meedelen zonder er verder enige uitleg over het waarom te geven, vind ik niet van kennis getuigen.

Uiteindelijk doet iedere eigenaar wat hij wil, maar ik probeer toch wel sommige zaken te gaan benadrukken en te zeggen dat het soms slimmer/beter/veiliger is te wachten tot wanneer het lichaam er ook klaar voor is. Of op zijn minst de impact ervan op het lichaam te gaan benadrukken.

Wat dat betreft is het beter om ze  'wacht '  te leren. Dat kennen mijn beide honden. Betekent niet meer dan blijven waar je bent en of ze staan, liggen, zitten maakt niets uit.

Ik had idd ook ooit geleerd dat vaak moeten zitten best belastend is voor een hond.

Pups gaan vaak van nature zitten om dingen te bekijken. Het aanleren van wacht in een staande positie is denk ik inderdaad beter. Het nadeel daaraan vind ik dat het voor honden moeilijker is omdat ze moeten stoppen met bewegen, dat vergt veel zelfcontrole bij het gaan zitten vraag je ze iets uit te voeren, wat vaak makkelijker is. Bij honden die regelmatig doorflippen vind ik dat zitten een prima oplossing. Ik heb inmiddels ervaren dat het perfect oplossen van dat soort situaties vaak praktisch onhaalbaar is. Wanneer ik zit niet zou gebruiken in dit soort situaties dan heb ik een hond die op z'n achterpoten staat, met zijn tanden in mij hangt en vervolgens alle kanten op valt inclusief een paar auto's. Zitten is dan misschien niet optimaal voor de gewrichten (al valt het in de praktijk denk ik wel mee) maar het alternatief is hier in ieder geval stukken slechter. 

Wat betreft het poot geven is het inderdaad belangrijk om je hand niet te hoog te houden en de poot niet vast te houden maar verder zie ik er geen probleem in. Laatst kwam ik er trouwens achter dat dood liggen heel handig kan zijn bij het maken van een röntgenfoto van de heupen, dat scheelt je hond dan weer een roetsjen. Uiteindelijk vinden veel honden het ook gewoon leuk om nieuwe dingen te leren (stukje mentale uitdaging) en veel dingen helpen ook nog eens bij het vergroten van het lichaamsbewustzijn van een hond en vergroten de band ook nog eens.

Het is altijd goed om kritisch te kijken naar wat je waarom aangeleerd, de opmerkingen van Dagmar vindt ik bijvoorbeeld wél zinvol. Hoe je de opmerking van de trainer omschrijft klinkt het wat kort door de bocht. 

Overigens zit mijn hond terwijl ik dit typ met haar poot tegen mijn arm te tikken omdat de ventilator aan moet

Gisteren wat meer uitleg gekregen over oa dat rondjes draaien. Het is eigenlijk met een 'touch' dat dit gebeurt en die touch is nuttig om de hond ook dicht te leren lopen in situaties waar dat nodig is voor de veiligheid. We leren eerst alles aan zonder verbale commando's, de honden (en baasjes) moeten eerst de oefening begrijpen voor er een woord aan gekoppeld wordt. Inderdaad aangenaam als zaken uitgelegd worden, dan blijken bepaalde oefeningen of zelfs opmerkingen idd zindvol.

Gisterenavond was mijn hond erg vervelend in de les, altijd maar trekken naar de andere pups en op den duur gefrustreerd opspringen en happen naar mij. Toen ze even gewoon neerlag tijdens een uitleg en ik haar riem wat kon lossen was ik opgelucht. De boxer naast mij ging door het lint en ik was blij dat het eens de mijne niet was. Daarop zegt de instructrice: ja, het is normaal dat die boxer zo over z'n toeren geraakt, met die poedel die de hele tijd ligt te staren. En tegen mij: jij laat je hond gewoon staren, da's vijandig tov de andere honden.

Na nog zo'n paar 'verwijten' richting 'de poedel' heb ik haar uiteindelijk gevraagd of ik daar wel op mijn plaats was, of ik niet beter een gedragstherapeut zou raadplegen. Vanaf toen werd ze ineens begripvoller en begon ze écht tegen mij te praten zonder het verwijtende toontje tov 'de poedel' :  'Zo'n gedragstherapeut kan niets meer dan wij,  ofwel zegt die dat je iedere prikkel moet vermijden en da's ook geen oplossing, en bovendien ga je nog een pak geld kwijt zijn ook... Je moet gewoon simpelweg beginnen met die hond op te voeden, en wij gaan je daarbij helpen' (alsof ik de afgelopen maanden als een soort halve wilde met die hond ben omgegaan ipv op te voeden ).

Toen zei ze ook wel iets dat ik wou horen: dat het een fase is, dat mensen pas op hun 21ste  volwassen zijn, maar dat het bij honden rapper gaat, dat ze op anderhalf jaar al veel kalmer dan zijn. Bovendien merkte ze op bij een andere hond dat de eigenaar moest opletten, dat ze de hond al twee keer nijdig had zien reageren. 'De poedel is ook hevig', zei ze, 'maar da's helemaal anders, daar zie ik geen nijd of agressie, da's pure onstuimigheid, waarschijnlijk was er onvoldoende begrenzing door de moeder of de fokker, maar dat komt wel goed'. Dat was voor mij een opluchting, want daar twijfel ik vaak over.

De oefeningen verliepen verder moeizaam, ik ben zelf slecht  in coördinatie-oefeningen, weet soms niet of ik naar links/recht, buitenkant/binnenkant moet en door m'n hond die zich zo hevig gedroeg kon ik me maar half concentreren op de uitleg. Volgende keer hopelijk beter, met  wat meer rust. Het kon ook door het tijdstip komen. 's Avonds is ze meestal veel wilder  dan overdag.

Ha nou ik weet niet of die vrouw mijn type zou zijn al zal ze vast op een bepaalde manier ook kundig zijn.

Naar mijn mening is omgaan met een hond zoveel meer dan alleen opvoeden. 

Elkaar goed leren kennen,aanvoelen is een heel proces. Vanuit de mens moet ook inleving in de hond komen en respekt voor de behoeftes van de hond. Een goede gt kan daarbij echt wel behulpzaam zijn.

"High five doet ze heel graag en als ze even niet weet wat je precies bedoelt, probeert ze je altijd een high five te geven om toch maar aan haar voertje te geraken (wat ik eigenlijk schattig vind). Dat deed ze ook toen de vrouw wou helpen met het 'draaien'-commando, omdat dit niet direct lukte. Zij: 'kijk, nu probeert die poedel (sic) het voertje gewoon uit mijn hand te slaan'. Ik: 'nee, ze probeert je een high-five te geven, ik heb haar dat aangeleerd'."

Dat is toch ook gewoon gedrag wat die lerares zou moeten herkennen. Veel van de honden die ik heb en heb gehad gingen bij een nieuwe oefening die ze niet begrepen de hele trucendoos laten zien. 

Bij training laatst kreeg ik meer en meer respect voor die man toen een doedel een bepaalde oefening met voer (aan de slappe lijn kunnen volgen uit vrije wil, dus zonder commando volg) niet zo goed oppakte, het voertje werd daarbij in het zicht van de hond gegooid als de aandacht van beweging van baas wat verslapte. De hond had niet veel interesse. "is hij aan het wisselen?" en ja hij was aan het wisselen en had wat last van de bek. Prima, dan deze oefening nu niet doen, want dat heeft geen nut. Ik had daar totaal niet bij stilgestaan, maar hé daarom is hij trainer en ook diverse trainingen gedrag gevolgd. De oefening zelf vond ik lastig om te doen trouwens, maar dat is meer omdat ik eigenlijk onze honden nooit aan een kortere riem uitlaat.. maar wel een handige oefening.

Hé Marie,

Ik was een paar daagjes op vakantie, dus ik kon niet eerder reageren.

Je vraagt: 'Klopt het dat 1 keer per week naar de hondenschool gaan onvoldoende is om echt resultaat te zien?

En:
'Denken jullie dat het een nadeel kan zijn als je met 2 gezinsleden afwisselt voor het volgen van die lessen?'

Ik denk dat hoe vaak je naar een hondenschool gaat minder belangrijk is dan hoe vaak je zelf oefent en wat je leert adequaat en consequent in praktijk brengt.

De vrouw die veel lessen aanraadt, heeft wellicht goed ingeschat dat jouw hond best wel pittig is. Ze heeft er misschien ook ervaring mee dat veel mensen de lessen aan hun laars lappen.

De hondentrainer waar ik lessen heb gevolgd, raadt ook regelmatig mensen aan om vaker te komen, maar dan ook alleen bij lastigere mens-hond combinaties. Dit zijn meestal oudere honden waarbij ongewenst gedrag zich langer heeft kunnen ontwikkelen. Dus niet bij pups. Ik hoefde ook maar 1 keer per week te komen. Maar misschien ligt het er ook aan hoe de trainer de mensen inschat. Die vrouw heeft misschien niet goed gezien hoe serieus jullie ermee aan de slag gaan omdat ze jullie nog niet goed kent. De hondentrainer waar ik lessen heb gevolgd, kon mensen wel redelijk goed inschatten. Sommige mensen doen alleen iets tijdens de les en thuis niets en dan kunnen ze beter wat vaker komen.

Daarnaast is succes ook afhankelijk van of wat je leert ook past bij jou en jouw hond. Je schrijft zelf dat omdraaien bijvoorbeeld bij jouw hond niet werkte in overdrive-situaties, terwijl dat bij andere honden prima kan werken. Als iets niet werkt voor jouw hond, heeft het vaker toepassen ervan ook weinig zin.

Dus het korte antwoord: 1 keer per week hoeft niet onvoldoende te zijn.

Laat je hoe dan ook niet wijsmaken dat alleen maar omdat je niet meerdere malen per week komt, je daardoor niet a la minute succes boekt.

Ik denk niet dat het een nadeel zal zijn als twee mensen uit hetzelfde gezin met een hond oefeningen doen. Het enige 'nadeel' is dat twee mensen oefeningen nooit exact hetzelfde zullen uitvoeren.

Ik vind het wel grappig dat twee instructeurs van dezelfde hondenschool zo enorm verschillen van persoonlijkheid, visie en aanpak. Zo zie je maar hoe verschillend mensen er in staan.

Ik zie helemaal niets mis met het aanleren van een 'high five'. Dan vindt ze dat maar nutteloos, niet mee zitten. High five is toch leuk? Niet alles hoeft direct nut te hebben of blijkt onverwacht wel degelijk nut te hebben.

Je schrijft: 'Daarmee mijn twijfel, of het wel zo goed is dat ik haar daar laat mee amuseren in de tuin, maar ja, wat is het alternatief, ik kan haar moeilijk altijd binnenhouden of aangelijnd houden in eigen tuin als het waait?'

Ik zou haar zeker vrijheid geven in de tuin, helemaal omdat je haar buiten de tuin niet veel los durft te laten lopen. Maar net zoals Blondie, zou ik er wel bovenop blijven zitten. Nooit zonder toezicht los in de tuin. Achter kippen en katten aanrennen is not done. Dat wordt niet getolereerd en meteen afgekapt. Geen discussie. Dat gedrag wil je er niet in laten slijten.

Het najagen is inderdaad zelfbelonend. Ik zou het niet per se een obsessie willen noemen, maar je bent wel die najaag-instincten en driften aan het versterken als ze het vaker mogen doen.

Wat ze op de training zeggen over dat je met een tuigje minder controle hebt dan met een halsband, dat ben ik wel met hen eens. Maar de keuze voor een halsband of tuig is uiteindelijk een persoonlijke voorkeur.

Ik ben het volledig met Blondie eens dat de manier van belonen sterk afhankelijk is van een hond.

Zelf vind ik het wel een voordeel om in aanwezigheid van andere baasjes en honden te trainen i.p.v. individueel. Dat je hond zeker aan het begin erg hyper of afgeleid zal zijn, is niet zo gek, maar ik denk dat het op langer termijn juist in je voordeel gaat werken. Dan worden die andere mensen en honden 'ruis' in de omgeving.

Ik heb ook wel eens gehoord dat zitten een onnatuurlijke houding is voor een hond. Maar net zoals je jouwe, is de mijne als pup ook wel een 'snel-zitten-en-dan-observeren'-type geweest.

Of jou hond staarde, om een signaal af te geven naar de boxer toe. Dit doen honden ook om o.a de situatie te willen veranderen/conflict te voorkomen. Dit kan ook iets positiefs zijn.

Ik vraag mij soms af of een hondenschool wel de juiste plek is. Zeker voor een hond die moeilijk reageert op veel prikkels. Mijn hond vond het fantastisch, we wilde niet perse resultaten zien. We gingen, omdat zij het leuk vond. Onze andere pup, vond het vreselijk. We zijn gelijk gestopt. Als een hond zich niet veilig voelt/op z'n gemak, leert hij niks. 

Het valt me op dat je erg vaak begint over een GT. Wat houdt je precies tegen? Je hebt toch niks te verliezen door wel met een goed getraind positief iemand te trainen? Baat het niet dan schaadt het niet toch? Je hebt best wel wat vragen. Zn persoon kan ook jou hier goed hij helpen. 

Het kan best zijn dat je zelf een bepaalde stress overbrengt op de hond als je al denkt; wat zal er nu weer mis gaan bij bijv de hondenschool. Onze oudste hond is 2x gebeten. Zodra ik met haar liep, viel ze compleet uit na deze incidenten. Ik bracht mijn angst onbewust over op haar. Liep onze GT ermee, dan was er niks aan de hand. Zij hebben juist mij heel erg geholpen. 

Tekst hierboven met interesse gelezen. Dat leiderschap, of zelfs die autoritaire houding, daar ging het laatst in de hondenschool over.

We hadden een andere instructrice, die een pak geduldiger was en achteraf nog even kwam praten, oa over de felheid van onze hond. Een vriendin, die er nu ook de lessen volgt met haar pup, haalde aan dat wij een 'te zachtaardig' gezin zijn. De instructrice, die ondertussen mijn zoon had leren kennen, vroeg of ik eigenlijk ooit in mijn leven kwaad hadden moeten zijn op mijn zoon. Zelden tot nooit, was mijn antwoord. Ik heb gewoon hele brave kinderen gehad, het was absoluut niet nodig hen autoritair op te voeden. Met je hond zal dat wél moeten, je moet daar echt veel kordater mee zijn, was de boodschap.

Toen mocht mijn hond met de pup van m'n vriendin spelen onder toezicht van de instructrice. Ik was blij dat zij erbij bleef, want ik zou te vroeg ingegrepen hebben, er werd gegromd en gebeten, mijn pup 'domineerde', maar da's normaal dat een teefje een reu domineert, zeiden ze daar. Maar het ene gegrom is blijkbaar het andere niet, want op een gegeven moment greep de instructrice wel in, ze trok mijn hond weg en sprak haar echt heel streng toe. Werkte eerst niet, want ze herbegon, maar na een paar keer had ze het begrepen en bond ze in. Zelf vind ik het moeilijk om in te schatten wanneer het gegrom puur speels is en wanneer er echt wel moet gecorrigeerd worden, ik vind het spelen al van minuut één een beetje te spannend.

Dat echt héél streng toespreken heb ik thuis ook geprobeerd, toen ze weer eens hapte uit frustratie (omdat ze niet mee mocht bij de kippen, omdat ze niet met haar voorpoten op de eettafel mocht steunen, omdat ze geen schaar mocht pakken uit de schuif die eventjes open ging enz.). Ik dacht dat ik het gevonden had! De eerste keren verstijfde ze en stopte ze met happen. Er kwam geen time-out meer aan te pas, het happen stopte eindelijk meteen.

Dat was het, ik moest gewoon wat luider en kwader klinken! Maar na de derde keer was het verrassingseffect duidelijk weer verdwenen en hielp het weer geen sikkepit meer. Enkel na een verplichte (korte) time-out in de bench kalmeerde de boel...

Dus ja, 'aangeven wat mag en niet mag', 'niet capituleren', 'de strijd om het leiderschap winnen', 'een beslissende houding aannemen'... , dat klinkt allemaal wel heel logisch en gemakkelijk, maar voor mij blijft het een zoektocht naar wat werkt en wat niet werkt.

Voorlopig werkt alleen de time-out in de bench (die verder niet meer gebruikt wordt) hier echt, maar ik merk dat dit afgekeurd wordt door veel mensen. In de hondenschool vroeg de instructrice mij ook waarom dat nodig was, gewoon direct zeggen dat de hond moet ophouden en als je dat kordaat genoeg doet zal de hond wel stoppen, dan heb je geen bench nodig... Bovendien kan ik dat niet gebruiken op wandeling of op verplaatsing.

Het is idd een beetje een teken van onmacht, omdat ik de hond anders niet kan laten gehoorzamen (stoppen met happen en opspringen) dat ik die even in time-out moet zetten.

Ik heb nog een apart vraagje, dat ook te maken heeft met het gedrag van mijn pup (puber?) van vijf maanden. In de hondenschool ging het ineens over castratie en daar werd mij aangeraden mijn teef niet te laten castreren, vooral omwille van haar felheid. Dat zou nog verergeren na castratie volgens hen, dus zouden ze in mijn geval zeker aanraden haar intact te houden.

Jullie mening hierover?

Ik krijg de kriebels van al die leiderschappen en moeten en domineren en gezag uitstralen en geen tegenspraak dulden.

Een leider die moet schreeuwen om een punt duidelijk te maken? Daar heb ik net 0 respect voor.  Ik heb ooit gewerkt voor een baas, die me ineens in bijzijn van anderen, de huid volschold. Echt tieren en roepen.  Hoe kan dat nu respect bijbrengen? Uiteraard ging mijn ontslagbrief dezelfde dag nog op de post. 

Ik heb heel veel respect voor mijn bazen en ik hou ook van die structuur. Maar als je die dagelijks moet gaan afdwingen door te gaan roepen en schreeuwen, is er ergens toch iets niet juist in de verstandhouding. Net zoals er een constante strijd zou zijn om wie baas is. Ik heb helemaal geen behoefte om baas te worden op mijn werk.

Zo ben ik identiek met mijn honden. We zijn allemaal vrienden en er mag veel, zolang er gewoon maar geweten is dat er een grens is en áls het erop aan komt, ik aan het langste eind trek. Dat moet nooit duidelijk gemaakt worden, dat is gewoon zo. En het is nog nooit bij ze opgekomen om te proberen baas te worden over mij. Honden zijn daar doorgaans ook helemaal niet bezig. 

Ik merk dat het mij ook niet ligt, dat bazig en overdreven streng gedoe. Ik heb vroeger les gegeven aan oudere leerlingen (+16 ) en ook in mijn job vond ik wederzijds respect veel belangrijker dan 'de leider' zijn. Dat interesseert me gewoon niet en mijn manier van omgaan met leerlingen werkte perfect. Idem met mijn kinderen.

Maar nu wordt het er me wel regelmatig ingepeperd dat ik toch meer 'baas' of 'leider' zou moeten zijn om mijn hond onder controle te houden. Zowel door vrienden, als op de hondenschool, als hier, als ik zo de tekst van dutcheye lees.

Pfff op den duur weet ik het niet meer, iedereen heeft wel punten van kritiek, voor de enen ben je niet streng genoeg, anderen vinden dan weer dat je geen connectie genoeg hebt, dat je niet opvoedt, dat je dit niet genoeg doet of dat niet genoeg doet, of je leest de verkeerde boeken, je gaat naar de foute hondenschool, je bent nog niet naar een GT te gegaan, wat GT betreft: ook daar is de aanpak heel vaak heel verschillend, dus dat moet je ook heel nauwkeurig uitvogelen de welke wel of niet geschikt zijn... Moeilijk allemaal.

Ik wil er niet enkel klaagzang van maken. Er is dagelijks wel nog eens een incidentje met de hond, ze wordt niet graag iets verboden en dan is de kans groot dat ze 'aanvalt', dus tegen je opspringt en bijt, maar het is beheersbaar. Het verergert voorlopig niet en ze loopt niet meer de hele dag te happen en te bijten zoals een paar maanden geleden. In die zin zie ik wel een positieve evolutie. Ze beseft nu ook dat het niet mag. Een paar dagen geleden begon ze te springen en te happen, maar het was zo zacht dat ik gewoon zei 'je zal in je bench vliegen hoor', en toen ging ze er ineens zelf naartoe, terwijl ik haar er bij een echte hysterische aanval echt in moet slepen. Dus ze weet nu ergens wel dat dat happen niet geapprecieerd wordt, maar soms is het precies echt sterker dan haarzelf.

Een GT, ziet jou hond. Wij niet. Jou hondenschool ziet jou hond alleen in een omgeving vol prikkels. Niet in een normale situatie.

Je moet idd goed kijken welke GT je mee samenwerkt. Je moet op zoek naar een goed gediplomeerd iemand met ervaring. Niet zomaar iemand die zich een GT noemt. Je geeft nu weer aan dat je niet weet welke aanpak wel of niet werkt, het zoeken blijft. Hoe fijn dat je iemand hebt die aan huis komt en gewoon mee kijkt? Mee loopt met wandelingen. Je altijd kunt bellen of mailen. Filmpjes kunt sturen. Gewoon 1 iemand die je aangeeft wat je het beste kunt doen ipv 100 verschillende verhalen en manieren.

https://www.nvgh.nl/vind-een-nvgh-gedragstherapeut/

Ik zou sws op deze site kijken welke in de buurt zitten en ze dan opzoeken op Google/Facebook voor eventueel referenties. Wij hebben ze destijds ook allemaal gemaild en toen pas gekozen omdat wij positief trainen enorm belangrijk vinden. 

Eens met Dagmar. 

Laat je nou niet aanpraten dat je te zachtaardig bent, men hoort juist zachtaardig met elkaar en met dieren om te gaan. Zachtaardig zijn wil niet zeggen dat er niet opgevoed wordt. Opvoeden, omgaan met, hoeft echt niet op een harde luide manier te gaan.

Uiteraard als er iets is wat echt niet kan, kan men ook weleens zijn stem verheffen, maar idd niet standaard, dat heeft geen zin en zorgt alleen voor onrust.

Dat een hond bezig is om een strijd om het leiderschap met ons mensen aan te gaan stamt uit de tachtiger jaren uit de vorige eeuw, en is inmiddels alweer sinds decennia achterhaald. Honden zijn daar idd helemaal niet mee bezig. Meer achtergrond lees je bijv. hier

Wat is er met dominantie? - Honden Encylopedie (hondenpage.com)

Voorlopig werkt alleen de time-out in de bench (die verder niet meer gebruikt wordt) hier echt, maar ik merk dat dit afgekeurd wordt door veel mensen. In de hondenschool vroeg de instructrice mij ook waarom dat nodig was, gewoon direct zeggen dat de hond moet ophouden en als je dat kordaat genoeg doet zal de hond wel stoppen, dan heb je geen bench nodig... Bovendien kan ik dat niet gebruiken op wandeling of op verplaatsing.

Het is idd een beetje een teken van onmacht, omdat ik de hond anders niet kan laten gehoorzamen (stoppen met happen en opspringen) dat ik die even in time-out moet zetten.

Ik vind dat je beter kan inzetten op zoveel mogelijk voorkomen van het het gedrag wat je niet wil zien. Uiteraard is dat niet altijd mogelijk, en dan kan een time out een prima hulpmiddel zijn, als een bench daarbij helpt, waarom niet. Eenmaal helemaal over de toeren is al te ver, dan helpt kordaat iets zeggen ook niet meer.  Ik denk dat hoe beter je je hond gaat kennen, je ook op wandeling veel kunt voorkomen al is het helaas niet alles altijd.

Ik krijg de raad de hond te verbieden de kippen (achter de draad) na te jagen, hetzelfde voor de kat.

Als de kat passeert en ik verbied mijn hond er achteraan te gaan (aandacht afleiden alleen helpt dan niet, ik moet haar echt tegenhouden), dan kan het gebeuren dat ze tilt slaat uit frustratie. Kan ik dat voorkomen? Ik denk het niet.

Er is geen losloopgebied in mijn buurt, maar toch worden we vaak benaderd door loslopende honden op wandeling. Dan wil mijn pup die achterna. Dat mag ze niet. Ook dit kan ik niet voorkomen en ook dit is een situatie waarin zo'n crisis zich kan voordoen. 

Als het waait wil ze ieder blaadje achterna rennen op wandeling. Dat kan natuurlijk niet. Reactie op haar begrenzing: springen en bijten. Kan ik dat voorkomen?

Thuis springt ze op het aanrecht of op tafel met haar voorpoten. Dat mag ze niet. Ik zou dat kunnen voorkomen door haar continu in haar ren op te sluiten, maar dat doe ik uiteraard niet. Dus probeer ik haar te leren dat ze niet met haar voorpoten op mijn aanrecht, fornuis of tafel moet komen. Dat frustreert haar soms, dus: springen en happen.

Ik snap echt niet hoe andere mensen al die situaties kunnen vermijden. Enerzijds lees ik hier, laat ze niet zomaar vrij in de tuin, je moet er echt opzitten, anderzijds krijg ik de raad alle situaties waarbij je iets moet verhinderen of verbieden moet voorkomen. Beste mensen, op den duur geraak ik hier zelf gefrustreerd van, maar maak jullie niet ongerust, ik ga nog net niet happen.

Dat klopt, je kunt ook niet alles voorkomen hoor.

Je kan wel bijv. als je hond van opvliegende blaadjes erg onrustig wordt, de wandeling heel kort houden. Je kan als je ziet aan de hond dat ze het op de kippen gemunt heeft, haar voordat het echt gebeurd haar naar je toe roepen, daarvoor belonen, lukt dit niet, dan meteen naar binnen, of flinke afstand maken van de kippen en samen met haar als ze weer rustig is, de kippen bekijken en benoemen kan ook weleens nuttig zijn. (Zie ook boek van Trisha Stewart BAT2)

Op het aanrecht springen, deed Jenna in het begin ook. Het hielt vanzelf op toen ik het aanrecht leeg hield.

Ik weet het klinkt allemaal makkelijk en dat is het niet, en gaat ook niet altijd lukken, het is en blijft een proces van elkaar door en door leren kennen, en dan nog..... maar het scheelt zeker wel een heleboel frustratie voor beiden.

Zou het helpen als ze een paar keer in de week haar energie er eens helemaal vrij uit kan rennen?

Dat je met de auto ergens heen gaat, een rustige plek, aan het strand mag ze op bepaalde tijden ook wel los?

Misschien als ze af en toe zich helemaal kan uitleven, dat ze dan een stuk frustratie kwijtraakt.

Zoals je zelf ook aangeeft je zal het altijd in iemands ogen verkeerd aanpakken. Daar kwamen we met onze eerste hond ook vrij snel achter. Sommige mensen vonden dat we een doodsbange verstijfde hond maar moesten laten aaien door iedereen, dan zou die daar wel aan wennen. Wij gaven haar liever de tijd om te ontdooien. Ik sta daar nog steeds achter en ze is inmiddels goed 'ontdooid', toch staan die mensen waarschijnlijk ook nog steeds achter hun advies. Ik maak me daar allemaal niet meer druk om, zeker nu jaren later gebleken is dat onze aanpak prima gewerkt heeft.

Ik denk dat dat is wat het voor jou nu lastig maakt, het gaat allemaal nog wat moeizaam en je hebt beperkte ervaring. Zodoende ben je op zoek naar ondersteuning hierin en stel je je open voor adviezen van anderen. Helaas is het zo dat er in de hondenwereld veel mensen zijn, ook de professionals, die (naar mijn mening) nogal achterhaald en simplistisch advies geven. Wij hebben deze fase met onze eerste hond ook gehad, uitlaten was een ramp, omdat ze constant verstijfde van angst. Dit was voor ons ook echt zoeken naar de beste oplossing (uur op dezelfde plek staan, optillen en verder lopen of de hond meeslepen) we kozen voor de eerste twee opties, afhankelijk van de situatie. In het begin, de eerste paar maanden ofzo, zat er echt nul vooruitgang waardoor we ook onzeker werden mede door alle verschillende adviezen. Nu, achteraf ben ik heel blij dat we ons gevoel hierin gevolgd hebben, ondanks commentaar. Ik heb de indruk dat je gevoelsmatig wat moeite hebt met het streng corrigeren van je hond, misschien goed om daar naar te luisteren. Er zijn echt meerdere wegen naar Rome, kies de weg die bij jou past, dan hoef je achteraf ook nergens spijt van te hebben.

Ik ben wel van mening dat honden behoefte hebben aan leiderschap en structuur maar zeker niet door hardhandig op te treden. Maar het is ook zo dat niet iedereen een geboren leider is, sommige mensen zijn wat volgzamer van nature. Wel denk ik dat we dit allemaal kunnen leren. Bij onze puber reu ben ik heel kort en duidelijk in wat ik wil, het belonen time ik zo goed mogelijk en ook let ik erop dat ik commando's duidelijk en kort geef, ook ben ik me bewust van mijn lichaamshouding. Hij heeft dit voor nu echt nodig maar ik ben inderdaad vooral bezig met het voorkomen van bijtgedrag en als ik corrigeer is het een duidelijke nee, gevolgd door een uitnodiging tot het gewenste gedrag. Bij onze oudere hond gaat alles vanzelf en natuurlijk, we zijn zo erg op elkaar ingespeeld dat ik echt niet bewust leiding aan het geven ben, alles gaat in samenwerking. Dus wat nu allemaal onmogelijk lijkt kan echt nog veranderen.

Wat betreft castratie zou ik zeker nog even wachten. Ik denk dat het beter is om een hond eerst volwassen te laten worden, zowel fysiek als mentaal voordat er eventueel gecastreerd wordt. Hormonen hebben een enorme invloed op het gedrag (net als bij mensen) dus dat zou ik voor nu even laten. Maar het zal je niet verrassen dat ook hier de meningen sterk over verdeeld zijn. Fysiek zitten er trouwens voor en nadelen aan, daar zou je je even over in kunnen lezen.