Zo verdrietig, mijn hondje overleden 
Hallo,
Vorige week had ze een ontstoken oog, die ze dus niet open deed. Oogdruppels gekregen en die hielpen niet, hield het oogje dicht en er liep ineens wat bloed uit. Uiteindelijk besloot de dierenarts om toch achter haar oogje te kijken of er iets in zat. Daarvoor moest ze wederom onder narcose. Waar ik dus al huiverig voor was omdat dat vorige keer niet zo goed ging. Ze hebben haar vrijdag de helft van de normale hoeveelheid aan narcose gegeven en daar sliep ze goed op. Ze verzekerde mij dat ze mij pas zouden bellen als ze helemaal wakker was en goed op haar poten kon staan. Dat deden ze ook, ze belde mij dat ze bij was, ik blij, en mocht haar ophalen. Ze liep goed, dronk ook thuis, wilde nog niet zo graag eten. Wat niet zo gek is na narcose. Ze liep wel af en toe te piepen, maar dat deed ze vaker na narcose. (Volgens mij is dat ook normaal? Beetje jammeren?) de dag erna, zaterdag ben ik nog een stukje met haar wezen wandelen en verder rustig thuis, ze zat wel wat te hijgen maar het was 32 graden. Ze wilde nog niet eten maar zag online dat ze uiterlijk de tweede dag moeten eten. Dus dacht als ze zaterdag nog niet gegeten heeft, bel ik zondag even.
Die nacht werd ze ineens anders, ze liep weer rustig te piepen, maar ik dacht wederom misschien nog wat van slag van de narcose. Daarna begon ze een vreemd geluid te maken, dat was midden in de nacht, een soort apart brommen? ik kan het niet uitleggen. Toen was ze onrustig en liep ze te drentelen. In eerste instantie zette ik haar toen even kort in de badkamer, omdat ik ook moe was en ik dacht daar is het wat koeler voor haar. Voel me daar nu zo schuldig om :(
wat verdrietig zeg....je niet schuldig voelen, je hondje was al een poos erg ziek, en het heeft zo mieten zijn, ze lag lekker bij je in de slaapkamer, je bent nog bij dr gaan liggen ze heeft je nabijheid gevoeld ze was niet alleen....nietemin heb je afscheid van haar nu moeten nemen....dat is moeilijk om dit te verwerken ...neem de tijd ervoor, en echt voel je niet schuldig je bent bij dr gebleven, en heus dat heeft ze gevoeld, voor nu zoveel sterkte....en ja ze was gelukkig bij je...je hebt goed voor dr gezorgd....al heel vroeg in haar leventje had ze gebreken en heb jij tot nu toe heel goed voor dr gezorgd....
Ik zag een foto van je lieverd, wat een lief en mooimeisje, begrijp je gemis....Petra, heel veel sterkte.
Petra ,je hebt er alles aan gedaan ,Ze is in je armen gestorven ,ondanks al haar gebreken toch 10 jaar geworden, Ik denk dat we allemaal schuldgevoel hebben ,had ik dit moest ik niet dat ,en dat zijn heel normale gedachtes ,
Het gemis is vreselijk en ik wens je alle sterkte voor nu en de komende tijd .
Heel veel sterkte. Het is nooit makkelijk en we stellen ons allemaal die vragen.
Je bent bij haar gebleven. Ze is vredig in je armen gestorven. In jouw nabijheid waar ze zich veilig voelde. Rust zacht.
Het is heel naar wat je meegemaakt. Hebt. Schuldig voelen is niet nodig. Heel veel mensen hopen dat hun huisdier zo inslaapt zodat ze niet de keuze tot inslapen hoeven maken. Je was erbij, je hond voelde zich veilig en is rustig gegaan.
Heel veel sterkte.
Niet schuldig voelen hoor, over een tijdje ben je blij dat ze in jouw armen is gestorven, ze heeft tot het laatst je liefde mogen voelen.
Wat een lieverd zo erg altijd heel veel sterkte begrijp goed je verdriet voor altijd in je hart is ze
Wat de anderen ook al zeggen, je niet schuldig voelen, ze is in jou armen overleden en heeft je nabijheid zeker gevoeld.
Sterkte.
Petra je hebt haar tot het einde met alle liefde die je hebt verzorgd, ze heeft je liefde zeker gevoeld. Meer dan dat kon je écht niet doen, voel je echt niet schuldig. Veel sterkte.
Hi Petra,
Wat je nu voelt en doorstaat is precies waar ik nu ook doorheen ga. De pijn en verdriet komen uit het diepste van mijn ziel. 21-7 heb ik afscheid genomen van mijn kind. mijn puppy. mijn baby :(. Ik heb nog nooit iemand zo dierbaar verloren. Ik ben begonnen aan een boek. Het heet 'dan neem je toch gewoon een nieuwe'. Het is zeker een aanrader.
Ik heb ook gemixte gevoelens, van ongeloof en schuld en spijt. En gemis. Het gemis zal altijd blijven. Het hoort bij het rouwproces. Ik ben via mijn ha doorverwezen om met iemand te gaan praten.
Praat erover en zoek afleiding en haal steun uit dit forum.
Heel erg veel sterkte. Liefs Danique
Dank jullie wel. Voelt wel fijn deze berichten.
Het is alleen zo leeg in huis en heb nog nooit helemaal in mijn eentje gewoond.
De nachten zijn ook zwaar, ze sliep altijd bij mij in de slaapkamer.
Maar dat kost gewoon tijd denk ik...
Weet iemand trouwens waarom een hond vaak een rustig plekje opzoekt om te sterven? Zit dat gewoon in ze? Ik heb haar uiteindelijk natuurlijk bij mij gehouden en ik had het idee dat ze dat toen ook prima vond want ze ging liggen bij me.
En op het laatste moment, wat ik dan hoorde, gaf ze af en toe een blafje. Geen piepje maar echt een blafje. Een laatste roep of zo.
Is dat ook iets wat ze vaker doen voor ze sterven? heb nog nooit een hondje in moeten laten slapen, dat gaat dan waarschijnlijk heel anders
Mijn hondje had hartfalen plots gekomen nog medicijnen gehad van da maar niet geholpen ze was op 1 morgen aan het stikken rap terug da gebeld in mijn armen ingeslapen door da nog steeds pijnlijk na 5j maar ze heeft rust heel veel sterkte verder begrijp je goed zoals vele hier nog heel veel sterkte verder
Wat vreselijk om mee te maken Petra... en wat een gemis.
Voel je niet schuldig! Hoe het op mij overkomt is dat jij zo een groot hart hebt voor jouw lieverd. Je bent bij haar gebleven, bent naast haar gaan liggen. Je hebt gedaan wat je kon.
Heel veel sterkte met dit grote verlies
Och wat vreselijk triest en wat een lieverd... ik weet wat je voelt... en triost je dat ze zich tot het laatst veilig en geliefd heeft gevoeld. Ze had zo’n geluk dat jij in haar leven kwam. Sterkte.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?