Botjesnijd om één bot

Hallo allemaal,

Ik heb een puberhond van 1.5jr. Nooit echt dingen gesloopt of bezitterig geweest om botjes of speeltjes. Botjes worden normaal gesproken op onze schoten gelegd in de hoop dat we deze vast moeten houden. Hij kijkt bijna beledigend als we zijn botje even niet willen of kunnen vast houden. We hebben altijd verschillende soorten botjes, oren, poten, paardenstrot, varkensneus noem het allemaal maar op. Het hele huis stinkt er naar. Maarja, zolang het 'hondenkind ' maar gelukkig is.

Maar nu hebben een achillespees rund gekocht. Meneer was ervan aan het genieten maar omdat er botjes in zitten wilden ik na 20minuten even kijken hoe het ging. Ik vroeg vanaf de bank: "Is het lekker?" en stond op. Maar hij ging er meteen vandoor. Rennend door het huis met zijn bot tussen zijn kaken, grote ogen en grommen. Normaal laat hij los op het commando los, maar nu moest ik hem insluiten om maar bij hem in de buurt te komen.

We hebben het botje even weg gelegd (doen we normaal gesproken na een half uur kluiven) en de dag erna weer gegeven. Weer hetzelfde. Ik hielt het botje vast, zoals meneer altijd graag wil maar hij keek me de hele tijd met een blik aan die ik niet van hem ken.

Nu is het botje gelukkig op. Ik kan gewoon in zijn voerbak met mijn hand, andere botjes die daarna gegeven zijn gewoon aanraken en er lijkt niks aan de hand. Ik heb bij vrienden met honden gevraagd wat zij doen, maar de meningen zijn hierover verdeeld. 

Moet je het botje ten alle tijden kunnen pakken? Moet je, je hond gewoon laten genieten en er geen aandacht aan geven? Of moet ik hier iets mee? Ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden want ik vind het toch spannend om een nieuwe achillespees te geven.

Wij gaven nooit botten ivm met splinter gevaar, maar hij mocht van ons altijd gewoon zijn kluif opkouwen en nooit afgepakt. Misschien smaakte dit botje/kluifje hem gewoon echt te lekker haha. Wat is de rede dat jullie hem af pakken na een half uur?

Volgens mij zijn de meningen hierover een beetje verdeeld.

Persoonlijk vind ik dat je eten ten alle tijden moet kunnen afpakken mits het vertrouwen er is en er goed geoefend is.

Bedankt voor je reactie! We zetten geen timer om hem precies een half uur te laten kauwen haha. Maar we merken in zijn ontlasting als hij bepaalde botten helemaal opeet hij daar slecht op reageert. Dus over het algemeen doen we na een half uur kluiven OF als iets half op is het weg leggen.

Als je als eigenaar het bot of eten wilt beheersen, dan maak je het zelf tot iets, wat je hond kan gaan verdedigen.

Als je hond dan iets extra lekkers krijgt, dan heeft hij in zijn achterhoofd, dat je het kan afpakken en dus kan hij daarom anticiperen. Zelf agressie inzetten om het te behouden.

Hoe ik het deed, nooit iets afpakken, kwa eten of speeltjes. Eten doet ze in rust, ik ben in de keuken, geef soms nog een eitje in de bak als ze aan het eten is.

Ze leert dat er niets te verdedigen is.

Daarnaast oefen ik met haar overal aanraken en ook benoemen wat ik aanraak. Dit op verschillende locaties, zodat ze ook minder moeilijke omstandig heden went aan aanraken en in de bek kijken. Hierdoor wordt het aanraken een vertrouwd iets. 

Stel dat ze een keer iets eet wat niet veilig is, ik heb de nee als commando aangeleerd, dan laat ze het los en komt bij mij iets lekkers halen.  De nee betekend een feestje bij mij.

 Laatst zat er iets tussen haar tanden, zonder problemen maak ik haar bek open en haal het weg. Ze is gewend overal aanraken en ik ben geen bedreiging als ze iets eet of in haar bek heeft.

Speeltjes of balletjes heb ik nooit afgepakt. Met spelen laat ik haar heel vaak winnen en ze mag de speeltjes houden. Het loslaten is geen issue voor haar. Ik vind het niet belangrijk iets te willen wat zij heeft en daarom is het ook geen onderwerp, afgeven of afpakken.

Het is omdenken, maar het werkt echt.

Gekookte botten kunnen splinteren, maar rauwe botten niet.

Het voordeel van rauwe botten dat ze er heel lang mee bezig zijn en je hebt niet zoals met gedroogde oren en ander kauwspul, dat ze een groot stuk kunnen inslikken waar ze in hunnen stikken.

ik zou dan een kleiner iets te kauwen geven, want steeds  afpakken maakt dat je hond kan gaan reageren.

Het is niet erg dat je het aan de ontlasting merkt. Tenzij het diaree is, maar dan zou ik die niet meer geven.

" Gekookte botten kunnen splinteren, maar rauwe botten niet.
 
Het voordeel van rauwe botten dat ze er heel lang mee bezig zijn en je hebt niet zoals met gedroogde oren en ander kauwspul, dat ze een groot stuk kunnen inslikken waar ze in hunnen stikken. "

Suzanne en Luca

Klopt ik dacht ook dat TS gedroogde botten bedoelde maar eigenlijk bedenk ik me nu dat zij/hij dat helemaal niet gezegt heeft  

" ik zou dan een kleiner iets te kauwen geven, want steeds  afpakken maakt dat je hond kan gaan reageren.
 
Het is niet erg dat je het aan de ontlasting merkt. Tenzij het diaree is, maar dan zou ik die niet meer geven. "

Suzanne en Luca

Ja, even wat achtergrond informatie. We hebben een hond die eigenlijk voor alles allergisch en gevoelig is. Groente en fruit reageert hij heel sterk op tot jeuk en kaalheid tot gevolg. Kip idem dito. Op de rest reageert hij gevoelig. Dus op advies van de dierenarts geven we gedoseerde porties van dingen om diarree te voorkomen. Maar zit nu zelf te denken om dan grotere botten zelf in gedoseerde portie te 'hakken' om dit soort gedrag te voorkomen. Maar is zo opvallend dat het alleen bij één soort bot is. 

Niks 'moet', het is wat je zelf wenst. Persoonlijk wil ik alles uit de bek van mijn honden kunnen halen zonder bang te moeten zijn dat ze me bijten. Maar dat moet je op een juiste manier aanleren, de kern is dan dat ze weten dat je geen bedreiging bent en het 'no big deal' is om iets af te geven.

Wat je nu hebt gedaan is het omgekeerde: de hond liep met grote ogen en grommend weg en jij ging hem insluiten zodat ie geen kant opkon. Dat is bedreigend. Je geeft het wegnemen van het bot een zeer negatieve lading. De kans is dan groot dat je hond in verdediging schiet en zal bijten. Niet de juiste aanpak dus. Het gaat erom dat ie het net helemaal niet erg vindt dat jij wat van hem wegneemt.

Dus begin positief: zorg dat er iets extra lekkers komt, hij laat het bot los, jij geeft hem extra. Je kan er een commando 'los' aankoppelen, indien je dat wenst. 

Maar zolang je hond jou niet vertrouwt en met zijn buit wegloopt, ga hem dan niet insluiten en het afpakken, want dan creëer je zelf wantrouwen en strijd.

Opbouwend en positief aanleren, dus. 

"Opbouwend en positief aanleren, dus.  "

Alaska's Finest!

Heel erg bedankt voor je reactie en de manier waarop ik dit kan aanleren. Dit heb ik in het verleden gedaan maar misschien met dit extra lekkere snackje er zeker (opnieuw) mee aan de slag.

De actie die ik ondernam toen dit gebeurde was ook eerder impulsief omdat hij dit nog nooit heeft gedaan en ik eerder dacht aan de botjes die erin zitten. Maar merkte al toen ik, met de tweede keer met dat bot, rustig naast hem kwam zitten en hem begon te strelen het wel beter ging.

Luca heeft ook een voedselallergie, ze verdraagt oa geen dierlijke eiwitten.

Als iets niet goed gaat, dan naakt het niet uit of dat een beetje is of veel.

Als ik merk dat iets niet goed gaat, streep ik die van de lijst.

Sommige plantaardige snacks gaan niet goed, die krijgt ze niet meer.

De hoeveelheid zou niet uit moeten maken als het goed gaat.

In principe is het zo dat als je iets aan je hond geeft het van hem is. Ik zou het ook niet leuk vinden als iemand mijn snoep afpakt. Het is dus heel wat voor een hond om het af te geven, maar ik ben wel van mening dat dit nodig is.. ik pak eigenlijk nooit iets af, maar wanneer ze een runderkop huid plaat hebben en ik deze niet af pak, zijn ze na 3 u nog aan het kauwen. 

Ik heb het op een positieve manier aangeleerd door te ruilen. Ik pak iets lekkers (plakje kaas, stukje pens) en geef dat aan de hond. Intussen pak ik het andere bot af, wanneer ik het heb afgepakt krijgt ze nog iets lekkers en beloon ik. 

Soms hebben ze een bot dat ze niet willen afgeven. Als ik dan iets lekkers pak, staan ze op en lopen ze weg. Prima, dan niet. Zolang het niet gevaarlijk is, eten ze het maar op. Ik ga er geen strijd van maken. 

"Als iets niet goed gaat, dan naakt het niet uit of dat een beetje is of veel."

Suzanne en Luca

Dat is het verschil tussen een allergie en 'gevoelig voor'. Groente, fruit en kip geef ik daarom ook niet. Nieteens in een kleinere portie.

Zolang het voor Twisko werkt en na een half runderoor geen last heeft en na een heel oor wel vind ik het een kleine moeite om daar rekening mee te houden. En of ik dit moet doen door zelf een half oor te knippen/snijden/hakken of vriendelijk weg te nemen is de reden geweest op dit topic te openen om hiervan de meningen te polsen. 

Dankjewel voor je bericht.

En, hopelijk nooit nodig geweest, als het wel gevaarlijk zou zijn (botjes of iets niet bestemd voor een hond) en de hond wil het niet afstaan.. Wat eigenlijk nu het geval nu was met de achillespees (botjes) en hij normaal het wel wil ruilen voor iets anders en nu niet..

Ben nieuwsgierig welke 'methode' je dan zou gebruiken. Want hem insluiten was inderdaad niet de methode haha.

Ik geef dat soort botten eigenlijk nooit. Maar ze eten hier barf, en hele prooidieren en karkassen. Ik maak me niet zo druk om een botje. 

Maar het laatste stukje bullepees of kophuid, geven ze met liefde af voor een stukje kaas hoor. En zo niet is het ook prima. Ze kauwen erg goed gelukkig. 

Ja dat klopt. Ik heb ook lactose intolerantie, maar een beetje melk gaat wel.

Je loopt gewoon altijd risico dat een hond iets gaat verdedigen als je met ruilen oefent, of het afpakt.

Een hond weet dat hij iets moet afgeven, ook al krijgt hij er iets lekkers voor terug. Als  hij iets veel lekkerder en belangrijker heeft, blijft de kans dat  zal hij weg lopen en het gaan verdedigen.

Wat je kan proberen, een gaatje maken in de kauwsnack en ergens in doen, vast maken met het touwtje, zodat hij hem maar voor de helft kan opeten.

Dit kan je ook doen, als je niet wilt dat ze het laatste stukje op  eten.

Je hebt speciale ballen waar je ze in kan stopen voor de helft.

Dan kan hij niet verder eten

Dit doet me denken aan mijn honden vroeger met kluifjes. Ik gaf ze overigens al snel de kluiven in aparte ruimtes, zodat ze allebei op hun gemak konden kluiven.
Bobby had namelijk haar kluif altijd snel op en pakte dan die van Kimmi weg. En Kimmi liet hem gewoon afpakken. Sterker nog, als ik ingreep en Kimmi haar kluifje weer terug gaf, weigerde ze hem aan te pakken.
Behalve als ze een bevleesd bot kregen. Dan begon Kimmi waarschuwend te grommen als Bobby eraan kwam en dan was Bobby degene die dat respecteerde en echt niet dichterbij kwam.

Ik denk dat het draait om belangrijkheid. Gewone kluifjes waren niet belangrijk genoeg voor Kimmi om er een conflict voor aan te gaan, dus die gaf ze gewoon af. Maar dat vleesbot vond ze wel belangrijk genoeg om te verdedigen en dan was Bobby degene die het niet belangrijk genoeg vond om de onvermijdelijke strijd die erom zou volgen aan te gaan.

Vervolgens kon Kimmi uren blijven kluiven en moest ik ook wel eens weg. Dan legde ik inderdaad iets bijzonder lekkers neer en kon dan rustig het bot pakken terwijl zij naar het lekkers toe ging.

Ik zou met Twisko inderdaad door kluiven op maat of in een houder te geven voorkomen dat het afgepakt moet worden. Als het toch nodig is afruilen of afleiden met iets anders lekkers zodat je het zonder strijd kunt pakken.

Heb even gegoogled en er zijn inderdaad 'kluifjeshouders' nooit van gehoord maar kan inderdaad een uitkomst zijn. Dankjewel!

Ik geef nooit iets wat ik later bedenk dat ik het dan terug wil. 

Ooit mijn reu met hele erge voedsel agressie een rat in de varkensstal zien naar binnen werken... Nou reken maar dat ik met mijn hand tot vanachter in zijn keel zat om die rat er uit te halen. 

Ze hebben die bezitsagressie ook op speelgoed. Ik pak het zelden af, geef gewoon commando los.  Als niemand het vervolgens heeft, kunnen ze zich er nog bij neerleggen om het zelf ook niet meer te pakken ;)