Onze onzekere pup van 8 maanden

Hallo allemaal,

Wij hebben recent (week geleden) een lieve pup genaamd Bailey uit Griekenland geadopteerd. Ze was al geplaatst bij een gezin die haar na twee weken een te grote uitdaging vonden en haar graag wouden laten herplaatsen. Sindsdien is ze bij ons! We zijn gek op haar en zij op ons, binnenhuis is ze lekker zichzelfs en doet ze stoute puppy dingen. Buiten is echter een ander verhaal, van elk geluidje schrikt ze andere honden zijn uit den boze. Wij hebben met meerdere honden trainers contact opgenomen om haar beter te kunnen begeleiden bij het uitlaten en te helpen over haar angst heen te komen. Deze geven continu de tip om haar gedrag te negeren en gewoon mee te trekken. Dit doen we ook trouw alleen wij merken dat dit niks voor haar doet en eigenlijk haar angst als het ware voed. Vooral de laatste uitlaat beurt van 23:00 is een probleem ze vertikt het dan om te lopen en blijft strak op het gras zitten. Koekjes,lieve woorden, een aai over bol helpen niet. De angst voor de angst is dan te groot. Hebben misschien mensen hier ervaring met dit gedrag of misschien tips hoe we haar het beste kunnen helpen? We zien zoveel potentie in haar en binnenshuis is het echt lekker lief boefje die graag met je wil spelen en knuffelen. 

alvast bedankt voor jullie reacties.

Niet meetrekken hoor! Ze is nog maar net bij jullie. Alles is nog spannend en al helemaal in het donker. Geef je hondje nog even de tijd. Wil ze 's avonds laat niet meer plassen en plast ze verder ook niet in huis, dan zou ik er geen druk op leggen. Komt vanzelf. 

Je hebt alles geprobeerd... behalve je hond de tijd geven te wennen aan de nieuwe omgeving.

Binnen voelt ze zich vertrouwd, buiten niet. Laat haar dus rustig om zich heen kijken en hou de rondjes voorlopig kort.

 

Succes hoor! Ziva is ook onzeker maar met veel geduld durft ze nu heel veel en herstelt ze zich ook goed als ze geschrokken is. 

Mijn advies. Doe voorlopig vooral niks. Er wordt constant over de grenzen van dit diertje gewalst. Diertje lekker binnenhouden en eerst wennen in huis, misschien plasje in de tuin. Meer niet. En stapgewijs uitbreiden op háár tempo. 

En die gters een bombrief schrijven. 

ik ga helemaal mee met Chantal .

De hond heeft veel meegemaakt ,komt uit griekenland ,in een gezin die er na 2 weken weer genoeg van hebben en nu nog maar een week bij jullie .

Wat heeft ze in griekenland meegemaakt ,hoe is het eerste gezin ermee omgegaan ,

Zo'n hond moet vooral rust hebben ,wennen in huis en tuin ,jullie gaan vertrouwen ,nergens druk op leggen en vooral niet luisteren naar die zg hondentrainers .

Niet teveel aandacht aan haar angsten schenken en ook haar in huis met rust laten ,het heeft zijn tijd nodig ,

Zelfs pups die bij de fokker vandaan gaan met 8 weken hebben een paar weken nodig om te wennen ,laat staan een hond die dit allemaal meemaakt .

Succes .

Ik ga mee met mijn voorgangers. Jullie willen te snel. En die gt's hebben totaal geen kaas gegeten van bange honden, helemaal niet die uit het buitenland.
Nog een extra advies: neem even contact op met de stichting die het hondje naar Nederland haalde. Normaal is het namelijk helemaal niet de bedoeling dat adoptanten zelf een nieuw baasje zoeken, dit neemt de stichting voor haar rekening. Ik denk dat zij graag willen weten dat het hondje nu ergens anders woont, zodat ze ook nazorg kunnen geven (hulp als het niet goed gaat, vragen beantwoorden en zo).

 

 

Dit is wat ik bedoel met het 'jullie willen te snel'. Ik snap dat je de adviezen van 'kenners' opvolgt, maar voor de hond komt het helaas op hetzelfde neer: het gaat veel te snel. Ik denk dat je blij moet zijn dat ze binnenshuis zo vrij is. Voor een hondje dat niks meegemaakt heeft en in korte tijd een lange reis gemaakt heeft, nieuwe omgeving kreeg en twee keer verhuisd is, doet ze het erg goed .

Maar, ze laat wel heel duidelijk zien dat het te snel gaat: niet mee willen lopen, niet mee te lokken etc. Wat je zelf zegt: de angst is te groot. En de oplossing is dan eigenlijk heel simpel: ervoor zorgen dat ze niet op het punt beland dat de angst te groot is.

Ik zou haar eerst even een maand bij laten komen bij jou thuis. Laat haar lekker in de tuin plassen en poepen, zodat ze die druk niet meer heeft. Neem haar maar lekker mee op korte wandelingetjes. En houd in gedachten dat het niet gaat om afstand. Snuffelen en de omgeving rustig verkennen zonder bang te worden is beter dan kilometers maken .

Oh, en fijn dat de stichting op de hoogte is .

Alleen maar goede adviezen gekregen... die een beetje hondentrainer met kennis ook zo zou geven(en niet alleen bij buitenlandse honden... maar bij iedere hond die angsten ervaart in dergelijke situaties)... want indd zoals jullie het aanvoelen en opmerken, zo is het ook... forceren werkt alleen averechts.

Ik zou inderdaad ook niet teveel doen, behalve band opbouwen en elkaar leren kennen... en vooral niet ver van huis naar buiten gaan en dit in babystapjes uitbouwen, met als leidraad haar eigen gemoedstoestand.
Dus hoe meer relaxed ze bij de situatie is, hoe verder je het rustig kunt uitbouwen... maar houdt het positief en vooral dicht bij huis, zodat wanneer je ziet/voelt/merkt dat het emmertje begint vol te raken en ze onrustig wordt, of wanneer er onverhoopt iets plaatsvind waarvan ze schrikt, je snel veilig terug thuis kunt zijn... liefst nog voordat het haar teveel wordt, want wanneer het teveel wordt, wordt hetgeen wat je een positieve iets wilt maken, juist het tegenovergestelde.

En juist omdat wanneer vooral zulke honden in de stress schieten, zelfs de kleinste dingetjes waaraan de hond al gewend leek, de trigger kunnen zijn tot paniek (soms zelfs de baasjes, waaraan ze verknocht zijn), en je daarmee met een beetje pech weer bij nul begint, is het het veiligst dicht bij huis te blijven.

Ook is het punt waarschijnlijk niet zozeer het buiten zijn... maar vooral alles wat daarbuiten gebeurt en ze niet kent.. daarom zou ik vooral verkiezen om langzaam met haar naar buiten te gaan, wanneer er zo min mogelijk prikkels (andere honden, mensen, verkeer etc) spelen.
Niet alleen zozeer alleen omdat het de hond meer rust- en vertrouwen geeft, maar vooral ook omdat er dan minder onverhoopte verrassingen te wachten staan.

Bedankt allemaal voor jullie lieve reacties! Wij houden onze lieve Bailey voorlopig nu binnen en laten indd lekker haar behoefte doen in de tuin. We merkte gister avond eigenlijk al verschil kwa haar gemoedstoestand, hoe ze in de tuin was. Verder heb ik echter nog een vraag! Ze blijft heel erg grommen naar haar eigen reflectie in het raam en de tussen deur, ik weet dat honden dat niet snappen en dat ze daar aan moet wennen. Maar is dit dan ook niet teveel prikkels voor haar? Of is het misschien verstandig om tijdelijk van dat folie op de ramen te doen totdat ze zich echt helemaal zeker voelt in huis en tuin? 

 

Ah, dat klinkt goed! <3

Wb. het grommen: misschien kun je samen met haar bij de deur gaan zitten, zodat ze ziet dat jij ook in haar reflectie zit. Als ze dan wat rustiger is, wordt die 'andere hond' het ook. Dat scheelt ook.

Je kunt het eerst even afplakken, maar als ik het zo hoor is ze binnenshuis juist al goed gewend. Dus ik denk dat het haar gewoon zou laten wennen. Eventueel kun je de deur ook op een ruime kier open laten staan, zodat ze eventueel om de deur kan kijken en ziet dat er niks is.