Rust zacht Ravik (De diagnose is gesteld en ik moet het even van mij af schrijven) 
Ze zeggen dat het helpt als je alles op papier zet. Dus ik hoop dat ik via deze weg even alles van me af kan schrijven bij mensen die misschien (helaas) hetzelfde hebben meegemaakt.
Bij mijn mooie lieve jongen is gisteren vergevorderde kanker vastgesteld. Het zit in beide nieren, zijn milt en een kleintje in zijn longen. Vanmiddag heb ik een gesprek met mijn dierenarts over hoe we verder gaan maar het ziet er niet goed uit.
Je denkt dat je er klaar voor bent. Als hij ouder wordt dan zal hij moeilijker gaan lopen, hij komt niet goed meer mee met trainingen, hij zal moeite hebben met opstaan en misschien slechter gaan eten, horen en zien.
Maar mijn ventje is pas acht en een half, hij zal nooit oud genoeg worden om hier last van te krijgen.
Ondanks dat het idee in je achterhoofd zit kwam dit bericht erg hard bij mij aan. Gisterochtend zei ik nog dat zelfs als het slecht nieuws is we dan in ieder geval verder kunnen met een behandeling. Op dit moment ziet het er naar uit dat we hem alleen maar verder lijden kunnen besparen en we hem nog een goed verder leven kunnen geven.
En ja, dan kunnen mensen denken "Het is hond, dat is niet hetzelfde als een mens" en dan hebben ze gelijk. Hij is geen mens, hij is zich van geen kwaad bewust. Hij loopt nog net zo makkelijk met iedereen in de praktijk mee en begroet iedereen die we tegen komen tijdens wandelingen. Het is een hond.
Maar hij is ook mijn hond, mijn knappe vent die al eerder bij de deur staat dan ik, mijn blonde god die laatst nog liet zien een fantastische speurhond te zijn maar bananen in zijn oren heeft bij het appèl lopen, mijn Hovawart die ik als puppy heb uitgezocht en die met mij mee ging naar mijn eerste huis waar hij nu onder mijn stoel heerlijk ligt te slapen. Mijn altijd lieve, eigenwijze, koppige, knappe,... Mijn Ravik
L&R wat een verdrietig nieuws......zo jong nog en dan dit te horen krijgen, nee het is geen mens maar een hond kan meer betekenen als een mens voor je...nu afscheid binnenkort moeten nemen op deze leeftijd is verschrikkelijk....geen woorden voor, zoveel sterkte om een moedig besluit te moeten nemen.
Je verdriet spat van het scherm. Heel veel sterkte aankomende tijd, en dat hij nog lang pijnloos bij jullie mag zijn!
Wat vreselijk, echt het ergste nieuws dat een liefdevol baasje niet wil horen 
Het is een hond ja, maar een hond is je beste, trouwste maatje, ik wens je heel veel sterkte en hoop dat jullie samen toch nog wat kunnen genieten van mooie momenten.
Het is een hond, ja en honden zijn zo trouw en eerlijk en kunnen je allerbeste vriend zijn, of zelfs als familie gezien.
Heel veel sterkte met verwerken van dit vreselijke nieuws, en hoe moeilijk het ook is, probeer nog zo veel mogelijk te genieten, maak foto's, mooie herinneringen, knuffel wat extra, voor jezelf, maak zijn laaste tijd mooi en geniet daar van, meer kan je niet doen..
Heel veel sterkte, ik weet hoe het voelt, wij kregen dezelfde diagnose ook heel onverwachts bij de vorige hond van mijn ouders terwijl ik nog thuis woonde. Ze was een zwerfhondje, en precieze leeftijd was niet bekend, maar zij was waarschijnlijk ook nog maar 8, misschien 9.
Wij hebben helaas al snel afscheid moeten nemen na de diagnose.
Nogmaals sterkte, geniet nog lekker van elkaar nu 
Wat een triest nieuws en dan ook nog veel te jong.
Je schrijft
Op dit moment ziet het er naar uit dat we hem alleen maar verder lijden kunnen besparen en we hem nog een goed verder leven kunnen geven.
Dit is de weg, die ik ook zou bewandelen; hoe moeilijk ook.
Neem de moeilijke beslissing als leven lijden wordt.
Heel veel sterkte en probeer de korte tijd, die jullie nog gegeven is, van je lieve hond te genieten en verwen hem.
Dank jullie wel voor de lieve woorden.
Begin van het jaar is hij geopereerd aan zijn achterpoot en vanaf die tijd loopt hij al wat te klungelen met zijn conditie en de wond wilde niet goed genezen. Daarvoor zijn we het afgelopen jaar dus vaak bij de DA geweest.
Vandaag heb ik dan ook een goed gesprek met haar gehad waarin we de uitslag hebben gesproken, wat we kunnen verwachten en wat we eventueel nog kunnen doen.
We hebben besloten volgende week eerst nog naar de universitair diergeneeskundige kliniek in Utrecht te gaan waar ze een biopt nemen om te kijken wat voor soort tumoren het zijn. Voornamelijk willen we weten of we met chemo zijn leven op een goede manier kunnen verlengen. Dan weten we tenminste dat we alles hebben geprobeerd.
Voor nu heeft hij afgezien van het vele drinken en plassen nog nergens last van en geniet hij nog van zijn wandelingen. Al blijft hij wel wat dichter bij mij want hij zal mijn emoties wel aanvoelen. Het schatje.
Oh nee Ravik.. :( Wat ontzettend verdrietig. Mijn beide hovawarts hadden ook kanker op het laatst. Ze bleven bikkelen tot het eind. Heel erg veel sterkte, ik hoop dat jullie nog een mooie tijd mogen hebben samen.
Och, wat naar :(... Zoiets heb ik drie jaar geleden meegemaakt met mijn hond. Die had ineens een knobbeltje in de buik, na een paar weken aankijken toch naar de da gegaan: kanker. Hier is het gelukkig goed afgelopen, maar bij jouw hond is het al vergevorderd en uitgezaaid. Pfff... Heel moeilijk dit!
Ik lees dat je toch nog wilt kijken of chemo effect kan hebben. Ik zou hier wel voorzichtig mee zijn, een chemo schijnt behoorlijk pittig te zijn. Helemaal omdat het al zo vergevorderd is én uitgezaaid. Vaak zie je dat als een hond begint te kwakkelen en daarna ook de diagnose gesteld is, dat het ook snel bergafwaards gaat. Ik weet niet of chemo dan nog een waardige levensverlenging geeft... Maar ik ben geen DA. Ik hoop dat je snel meer weet door een biopt!
En heel veel sterkte in de tussentijd :(.
Vanavond hebben we Ravik moeten laten gaan. Hij is rustig heen gegaan met zijn hoofd in mijn schoot en mijn handen door zijn vacht.
Vorige week donderdag zijn we in Utrecht geweest waar ze hem uitgebreid hebben onderzocht. In afwijkingen in beide nieren blijken maligne lymfonen te zijn. Niet opereerbaar maar dat wisten wel al. Chemo hebben we om meerdere redenen en in goed overleg afgeslagen. Sinds het weekend kreeg hij prednison en hij zou een wekelijkse controle hebben bij onze eigen DA. Met de prednison leefde hij weer op. Zijn conditie was hij kwijt maar zijn vrolijkheid kwam weer terug net als een deel van zijn eetlust. Zondag hebben we zelfs nog weer heerlijk gespeurd en heeft hij met iedereen geknuffeld.
Vandaag ging het echter zeer snel verkeerd. Bij het uitlaten bleef hij wat achter, zijn eten heeft hij niet opgegeten en hij kon zijn draai niet vinden. We hoopten op een klein dipje.
Vanavond zijn we nog naar training geweest mij hij kon in de auto niet meer lekker liggen. Toen kwam het besef bij mij binnen dat dit het einde is. Vrienden hebben daar afscheid van hem genomen en de verwachting was dat we hem vrijdag zouden laten inslapen. Hij is thuis heerlijk op zijn mat gaan liggen maar toen ik hem een snoepje en een extra dosis pijnstillers wilde geven kon hij zijn achterpoten niet meer goed onder zich krijgen en deed zijn buik zeer.
En dan moet je het moeilijkste telefoontje ooit plegen en de dierenarts bellen om te zeggen dat het tijd is.
Mijn Ravik, mijn blonde god.
Foto van 13-10
Och... Wat erg 
. Het is dan toch nog weer snel gegaan hè?
Hopelijk geeft het (later) troost dat je hem verder lijden hebt kunnen besparen.
Je nieuws komt hard aan, even dacht ik nog dat je wat meer tijd zou hebben samen, zo ontzettend verdrietig, Ravik zal je gaan missen, zoveel sterkte gewenst met zijn verlies.
Jeetje, wat heftig! Hoe snel het dan opeens kan gaan..
Ravik heeft zo te horen wel een gouden mandje gehad bij jou! Heel veel sterkte met dit verlies..
Bah wat een akelig verhaal. Super knap dat je zo goed naar je hond keek en deze stap durfde te maken ondanks de onnoemelijke pijn dat dit geeft. Heel veel sterkte
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?