Blaffertjes aan de afsluiting...

Hej daar!

Ik heb al aardig wat tijd doorgebracht om de berichtjes op het forum eens te bekijken (zoveel leuke topics ) en ik heb over mijn vraag al wel iets gevonden, maar het betreft een nogal oud berichtje.

Vandaar dus, effe concreet: ik heb drie Chinese naakthondjes, echt dotjes, alle drie herplaatsertjes. Eentje van 1,5, eentje van 4 en eentje van 4,5 jaar. Die laatste, daar moeten we eigenlijk geen rekening mee houden, in de zin van: die is zooooo braaf, zindelijk, blaft nooit, wandelt goed... PERFECT. Nummertje 1 en 2 zijn ook echt héél lief, maar het zijn nogal blaffertjes. Onze jongste is duidelijk een angstblaffer. Tijdens de wandeling valt hij vooral uit naar andere honden, niet zozeer naar mensen. Nummertje 2 is een aandachtsblaffer. Als ik haar los zou laten lopen, zou ze nooit blaffen, maar gewoon naar alle mogelijke mensen en dieren heen rennen om ze te begroeten en te spelen enzovoort. Het is maar als je ze aan een lijntje hangt, dan kan ze er niet bij en ja, dan wordt ze helemaal gek natuurlijk. Beide rakkers hebben thuis bovendien de neiging om de omheining van de tuin nogal te bewaken. Ze zijn in het algemeen erg alert voor prikkels. Mensen, honden... eender wat passeert, ze hebben het gezien. Nu hebben we al de volgende maatregelen genomen:

- Als we niet thuis zijn, dan blijven ze in de living/keuken met de gordijnen dicht. Geen prikkels, geen blafjes, makkelijk. 

- Als we wel thuis zijn, dan gaan ze in principe enkel onder begeleiding in de tuin. Soms lukt dat echter niet (omdat we ook niet CONSTANT op hen gefocust zijn) en dan gaan ze tekeer tegen alles en iedereen dat passeert. Mijn vraag: wat doe je dan? Ik las op het forum dat jullie je blaffers - zodra ze blaffen - met een duidelijk 'nee' onmiddellijk naar binnen halen. Uiteindelijk zouden ze de link moeten leggen dat blaffen = binnen zitten. Nu kost het mij wel ontzettend veel moeite om die allebei binnen te halen. Onze tuin is groot - zeg maar héél groot - dus ik moet al achter hagen en bomen duiken om ze te 'vangen'. Niet erg handig... We werken er sowieso wel aan om de afsluiting zo dicht mogelijk te maken, maar je kan echt niet alles dekken. Zeker niet als ze ook op geluid reageren. 

Wat ik NIET meer doe, is ze binnenroepen en hen belonen met een snoepje als ze naar binnen komen. Ik merk immers dat ze op de duur gaan blaffen, ze zoeken mijn aandacht en wachten tot ik hen roep... mét snoepje. Blaffen wordt dus = binnenkomen met snoepje.

- Tijdens de wandeling houd ik de 'angstblaffer' naast me en loop ik zelfzeker voorbij andere honden, op een zo groot mogelijke afstand. Ik schenk geen aandacht aan zijn blaffen. Zodra hij stil is, krijgt hij wel een snoepje. De 'aandachtsblaffer' leid ik dan weer af. Ik laat haar zitten als er prikkels zijn en ze krijgt een snoepje zodra ze de focus op mij heeft en zit. Als ze trekt aan de lijn blijf ik stilstaan en roep ik haar bij me. Het kan lang duren voor ze reageert, maar ze krijgt pas een beloning als ze naar mij komt en zit. Ik trek nooit aan de lijn. 

Heeft iemand ervaring met dit soort 'typetjes'? Uiteraard ga ik genoeg wandelen en speel ik spelletjes met ze. Maar dit is een hele moeilijke. Ze steken elkaar ook aan: de ene uit angst, de ander uit overdreven enthousiasme. Wat nu?

Veel groetjes!!

Hier ook precies hetzelfde. Vea angstblaffer en Noe een aandachtsblaffer.

Ik heb er wel vrede mee eigenlijk. Dat geeft ook veel rust.
Vooral als we net gaan wandelen zijn ze erg blafferig, als we al even op pad zijn word het een stuk minder of echt helemaal rustig en stil. Is dat bij jou ook zo?

En het kan ook echt per dag en wandeling verschillen. Dat vea een dag echt stil en relaxed is en de volgende dag weer erg blafferig. Geen idee hoe dat komt.

Ja inderdaad! Het begin van de wandeling is altijd 'dodelijk' haha. De snuit naar buiten en meteen 'hallo wereld!'. Ik wandel met elk afzonderlijk, telkens gecombineerd met nummertje 3 waar je dus overal mee kan komen. Kwestie van het goede voorbeeld mee te nemen :) 

Als ze echt laat ons zeggen 'gestoord' aan de wandeling wil beginnen, dan laat ik mijn aandachtsblaffer eerst een paar oefeningen doen. Er wordt niet gewandeld als ze niet even rustig kan zitten op het voetpad. Lukt dat niet? Dan gaan we weer naar de voordeur en terug opnieuw. Tot ze luistert als ik het vraag. Het trekken mindert dan wel tijdens het wandelen als er wat meer snuffeltjes te doen zijn :) 

De wandelissues zijn dus volgens mij wel op te lossen. Het zal alleen nooit lukken om ze tegelijk uit te laten (ik kan niet op twee 'problemen' tegelijk focussen). Het belangrijkste is vooral dat blaffen in de tuin naar voorbijgangers. Dat moet er echt uit. Ik weet alleen niet hoe (en vooral: of ik wel goed bezig ben door ze binnen te halen, want eigenlijk krijgen ze dan wel telkens mijn aandacht doordat ik ze ga zoeken...).

Het is super lastig. In de tuin deden ze het bij mij ook, maar na intensieve begeleiding veel minder. Consequent nee zeggen en anders naar binnen brengen (wat ze echt niet leuk vinden). Ook een heerlijk botje wil ook helpen in de tuin, zodat ze heerlijk kluiven en niet opspringen want te lekker botje, maar wel de geluiden horen.

Het blijft lastig met een ras waar de blaf wel een beetje in zit.