Mijn liefste maatje is er niet meer... 
Goedemorgen..
Donderdag 13 december heb ik mijn liefste hond Tyson moeten laten inslapen. Vorig weekend zag ik aan hem dat er iets niet goed was. Maandag naar de dierenarts gegaan en een bloedonderzoek gedaan. Dinsdagochtend werd ik gelijk gebeld dat de waarder niet goed waren en ze gelijk een echo wouden maken. Op de echo vonden ze ontstekingen/tumor bij de lever en alvleesklier. Ze zei hij is achteruit aan het gaan. Dit nieuws kwam zwaar aan en ik wou mij langzaam voorbereiden op het feit dat hij niet meer zo lang mee zou gaan.
Donderdag zat ik op mijn werk en mijn vriend appte me. Het gaat niet goed met Tyson, hij loopt wankel en heeft alles in huis omgegooid. Hij had ook geplast in huis. Ik ben met spoed naar huis gereden. Thuis aankomend loop ik naar dr bench waar hij lag, ik riep Tyson maar hij reageerde erg laat. We hebben Tyson in de auto gezet en met een rap tempo naar de dierenarts gereden. Ze heeft hem onderzocht en gaf aan dat zijn rechterkant was uitgevallen. Hij had een te laag suikergehalte en dat gaf de reactie dat zijn rechterkant was uitgevallen. Ze zei ik kan hem aan het infuus met suiker doen maar de kans is erg groot dat hij weer een aanval zal krijgen. En misschien dan wel wanneer ik er niet bij zou zijn. Mijn grootste angst werd waarheid en ik kon niet anders kiezen dan hem te laten inslapen. Hij is 11 jaar geworden.
Ik heb hem gekregen toen hij 3,5 was en ben zijn 4e eigenaar. Mijn ventje heeft in zijn jonge jaren al veel meegemaakt met verschillende bazen. Mijn doel was om hem een zo goed mogelijk leven te geven en het gevoel geven dat hij gewild was.
Ik heb nog nooit zoveel pijn en verdriet gehad en ik weet niet hoe ik ermee moet omgaan. Hij was mijn eerste hond en heb geen andere dieren. Ik kan alleen maar huilen. Bij elk klein ding schiet ik vol. Ik ben helemaal uit mijn doen. Hoe kan ik hier het beste mee omgaan? Gaat dit ooit over? Stop ik ooit met huilen? Ik mis mijn maatje zo erg. Heb ik goed gedaan? Kon ik niks anders voor hem doen? Pfff dit gaat allemaal door mijn hoofd. Ik voel me slecht, heel slecht!
Sorry voor het lange verhaal maar ik moet het kwijt.
Glady,s....wat verdrietig...je niet schuldig voelen meis, je hebt Tyson veel pijn bespaart door de keuze te maken..het is verdrietig altijd...je vraag of verdriet over gaat, geef het de tijd..het gaat over de pijn maar dat duurt even voor je het aanvaard, koester de mooie herinneringen, en neem de tijd om je verdriet te verwerken, heel veel sterkte, Glady,s.
Dank je wel Willemijn! Diep van binnen weet ik ook dat ik de juiste keus heb gemaakt. Het feit dat hij nog een mooi leven heeft gehad bij mij en nu geen pijn meer heeft geeft mij een goed gevoel. Ik ga vanmiddag foto's uitprinten en in een mooie foto lijst hangen. Zodat ik altijd naar hem kan kijken.
Heel, heel veel sterkte met dit zware verlies en dit enorme verdriet.
Het verlies van een hond kan ontzetend zwaar en moeilijk zijn, dat weten velen van ons hier op HP.
Het feit dat het allemaal zo plotseling is gegaan, maakt het vaak nog moeilijker. Je hebt je niet goed op het afscheid kunnen voorbereiden.
Uit je bericht is je liefde voor Tyson zo duidelijk te lezen. Je hebt hem een prachtig leven gegeven. Wat een geluk heeft hij gehad dat hij bij jou terecht gekomen is
Het verwerken van het verlies kan lang duren. Geef het de tijd. Huil zo vaak en zo lang je wilt. Schrijf over hem hier op dit forum. En maak een mooi gedenkplekje voor hem. Ik weet nog dat ik na het verlies van mijn honden het gevoel had dat er een stuk uit mijn hart was weggesneden en alsof er een vrachtwagen over mij heen was gereden. Ik wilde niets meer. Had geen honger en kon niet slapen. Wilde niet werken, ik wilde alleen maar dat het niet gebeurd was. Maar op een gegeven moment gaat het weer beter, probeer dat voor ogen te houden. Ook al voelt dit op dit moment niet zo.
Nogmaals heel veel sterkte.
Rust zacht lieve Tyson.
heel veel sterkte, elf jaar, en vanaf zijn drie en half jaar bij jou, als vierde eigenaar. Geweldig dat hij na een moeilijke start nog zoveel fijne jaren bij jou mocht doorbrengen.
Nogmaals heel veel sterkte met het verwerken van dit grote verlies.
Geen schuldgevoel hebben,je hebt er alles voor gedaan jullie waren goede baasjes,heel veel sterkte verder.
Het verlies van een hond kan ontzetend zwaar en moeilijk zijn, dat weten velen van ons hier op HP.
Het feit dat het allemaal zo plotseling is gegaan, maakt het vaak nog moeilijker. Je hebt je niet goed op het afscheid kunnen voorbereiden.
Uit je bericht is je liefde voor Tyson zo duidelijk te lezen. Je hebt hem een prachtig leven gegeven. Wat een geluk heeft hij gehad dat hij bij jou terecht gekomen is
Het verwerken van het verlies kan lang duren. Geef het de tijd. Huil zo vaak en zo lang je wilt. Schrijf over hem hier op dit forum. En maak een mooi gedenkplekje voor hem. Ik weet nog dat ik na het verlies van mijn honden het gevoel had dat er een stuk uit mijn hart was weggesneden en alsof er een vrachtwagen over mij heen was gereden. Ik wilde niets meer. Had geen honger en kon niet slapen. Wilde niet werken, ik wilde alleen maar dat het niet gebeurd was. Maar op een gegeven moment gaat het weer beter, probeer dat voor ogen te houden. Ook al voelt dit op dit moment niet zo.
Nogmaals heel veel sterkte.
Rust zacht lieve Tyson. "
Dank je wel Marry! Het is echt een rip uit m'n hart. Ik ben wel blij dat ik met verhaal hier kan delen met mensen die het ook begrijpen en weten wat ik voel op dit moment. Ik voel me ook erg lusteloos en weet soms niet waar ik het moet zoeken. Ook lijkt het alsof ik hem soms hoor. Ik heb net een mooie fotolijst van hem gemaakt. Dat geeft me ook weer een goed gevoel!
Dank je wel Marga!
Nogmaals heel veel sterkte met het verwerken van dit grote verlies.
"
Dank je wel Dobry! Het feit dat ik hem nog een mooi leven heb kunnen geven geeft me een goed gevoel..
Dank je wel Ingrid! Ja, achteraf gaat er natuurlijk alles door je hoofd. Maar ik weet dat dit de beste keus was ongeacht hoe moeilijk het is..
Heel veel sterkte weet hoe erg het is je maatje af te geven ben zelf erg ziek geweest 3 j geleden
Bekend gevoel in deze situatie, had ik niet....., was het niet beter als....wat wilde de hond zelf...... je verstand zegt dat je het goed hebt gedaan, en dat heb je ook. Maar je gevoel is het er nog niet mee eens NOG niet, en dat kan best lang duren.
Maar bedenk dat je dierenarta al aangaf dat medische hulp waarschijnlijk niet meer zou helpen en dat zegt een dierenarts niet als deze nog gelooft dat er wel IETS aan te doen is!
Heel veel sterkte en je hebt de juiste beslissing genomen. Je hebt nu juist gezorgd dat je hond niet meer hoeft te lijden. Je bent een kanjer! Maar het is heel erg zwaar, Kerst zal niet een fijn feest zijn dit jaar voor jullie.
Ach ja, schuldgevoelen, we kennen het denk ik allemaal wel, maar eigenlijk heb je hem een hoop pijn bespaard, houd dat voor ogen, het verlies van je beste trouwe maatje is vreselijk, het gemis zal blijven, maar het verdriet slijt, neem er de tijd voor, praat het lekker van je af, en als mensen je verdriet niet begrijpen kan je altijd hier terecht, wij snappen hoe het voelt, ik spreek voor anderen, maar ik weet dat het zo is, heel veel sterkte met je verdriet..
Dank je wel Nadine! Ik hoop dat je je nu weer beter voelt. Het gemis zal altijd blijven..
Maar bedenk dat je dierenarta al aangaf dat medische hulp waarschijnlijk niet meer zou helpen en dat zegt een dierenarts niet als deze nog gelooft dat er wel IETS aan te doen is!
Heel veel sterkte en je hebt de juiste beslissing genomen. Je hebt nu juist gezorgd dat je hond niet meer hoeft te lijden. Je bent een kanjer! Maar het is heel erg zwaar, Kerst zal niet een fijn feest zijn dit jaar voor jullie. "
Dank je wel ientje! Ja er gaan zoveel emoties door mij heen.. De dierenarts heeft zijn uiterste best gedaan in een korte periode en daar ben ik dankbaar voor. Het is super zwaar en kerst zal inderdaad niet leuk worden. Ik had de kennel van de week nog afgebeld voor oud en nieuw. Want ik wou bij mijn vriendje blijven.. Nu door zonder hem 
Dank je wel Yooop! Ik probeer mezelf ook elke keer te zeggen dat het goed is. Dat hij nu rust heeft en geen pijn meer heeft. Het zal altijd moeilijk blijven. Ik ben erg blij dat ik mijn gevoel hier kan delen. Jullie reacties en lieve woorden doen mij goed! Vandaag heb ik een mooie foto lijst gemaakt en nu brand ik een kaarsje voor mijn beste vriend.
Het kan op dit forum er nog wel eens hard aan toe gaan, maar als je hond overlijd dan krijg je enorm steun, ik heb er heel veel aan gehad, ik schreef alles op, wel persoonlijk, maar ik deed het gewoon..
Er is hier niemand die het niet begrijpt..
Er is hier niemand die het niet begrijpt.. "
Ja heel erg fijn dat dit kan! Ik heb er op dit moment veel aan!
Dank je wel Baasje van Spaiky!
Ik heb 3j geleden ook erg veel steun gehad aan het forum hier toen mijn lieve queenie ingeslapen was het doe goed en mensen weten wat het is en voelt we begrijpen elkaar heel veel sterkte nog
Fijn dat je veel steun hebt gehad! Dank je wel!
Vanmiddag deze fotolijst gemaakt voor mijn lieverd! 
Ik krijg de foto niet recht.
Zeer mooi foto s van je lieverd gladys ik heb er ook zo veel gezet nog steeds praat ik tegen haar vooral dat moment van het jaar denk ik erg aan mijn queenie ook Wenen doe ik terug al is het 3j geleden bij jou nog zo vers heel veel sterkte verder hoor
Dank je wel! Het is zo moeilijk. Ik kan alleen maar blijven huilen. Vooral in de ochtend als ik in een stille woonkamer kom.
Begrijp je heel goed praten over helpt ook hier kan dát we begrijpen elkaar
Ja ik ben blij dat dat kan.. Het is gewoon elke dag weer kijken hoe ik die door kom. Het gaat elke dag wel een stukje beter. Maar ik kan het nog niet accepteren dat hij er niet meer is. Elke x denk ik dat hij hier nog rond loopt.
En het is zo stil in huis, en je dagelijkse ritme is totaal weg. Want wandelen zonder hond is niks, iedereeen die gaat vragen, zo pijnlijk. Tenminste zo heb ik het ervaren.
Wat een mooie foto's van je lieverd, Gladys. Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd. Dat het zo snel gegaan is maakt het denk ik nog moeilijker. Toen ik Lucky, mijn Beagle, in heb laten slapen was ik toch min of meer voorbereid op het einde, want ze is bijna 17 geworden. Maar dan nog was het afscheid loodzwaar. In jouw situatie is het nog moeilijker te bevatten. Maar je hebt hem een fijn leven gegeven, en hem verder lijden bespaard. Laat dat een kleine troost voor je zijn
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?