Met mijn handen in het haar!!

hoi lieve mensen,

ik zit even met mijn handen in Mn haar. Weet niet meer wat ik met Puk aanmoet!!! 

Puk is bijna 4,5 maanden oud en echt een schatje. Stront eigenwijs maar dat hoort bij de teckel tenslotte. 

Overdag is er met uitlaten niks aan de hand. Wel eens bang voor honden maar toch nieuwsgierig, achter vogels aan. Plasje doen, poepje doen. Helemaal goed. 

Nu komt het. Zodra het donker is (nu dus wintertijd: bijna altijd!), wordt ze kneeeeiter vervelend buiten ! Stilstaan, niet meer meelopen met mij, OVERAL snuffelen, aan dingen likken, soms 5 minuten aan een lantaarnpaal ruiken, als er mensen of honden buiten zijn dan is ze daarop gefocust totdat ze weg zijn, en ik woon bij een watertje met ganzen en zwanen, daar gaan haar nekharen van overeind staan. Grommen, blaffen. Ze doet ook dan helemaal niks meer buiten waardoor ze alles binnen doet. Terwijl ze tot vorige week redelijk zindelijk was en wel met me meeliep  

Ik raak ook super geïrriteerd en probeer dit niet te laten merken aan haar. Maar ik word er gewoon zoooo kwaad en wanhopig van! Ik kan helemaal niks met haar zodra het donker is. Help!

Het klinkt alsof ze het 's avonds spannender vindt. Wat wel eens wil helpen is beginnen met wandelen als het schemert en dan tot het donker wordt. Snuffelen kalmeert, vandaar dat ze vaker en langer snuffelt, ze probeert zichzelf gerust te stellen.

Het is ook gewoon 'enger' buiten, mijn volwassen hond schrikt ook sneller buiten in het donker.

Het komt goed (grotendeels XD) Succes met je pittige puppy

Do heeft gelijk, schemer en donker is spannend......voor die tijd gaan wandelen en zo het donker in wandelen, doe je dat ieder dag dan went je jonge hond er aan, en laat de laatste wandeling, dat is het toch, lekker snuffelen, niet mee trekken, laat hem......plasje komt van zelf dan, kleed je warm aan zodat jij niet staat te hupsen van schiet op....

Honden zien vaak in het schemer niet goed, daardoor worden ze onzeker !

Ik herken dit gedrag zo goed. Ons dwergpoedeltje had dit ook altijd in de avondschemer.

Wat bij haar heel goed hielp, was dat ik heel duidelijk de leiding nam. Dat gaf haar een houvast. Uiteindelijk werd het gedrag minder.

Wat de anderen al zeggen, ze is onzeker in het donker. Mijn eigen honden hebben dit ook wel, mijn inmiddels overleden hond kreeg ik in het donker echt de deur niet meer uit. Ze was op leeftijd en had staar dus ze zag minder en was in het donker zeer wantrouwend en bang.

Ik weet nog van mijn Duitse Herders dat die dat ook hadden rond deze leeftijd, van onbevangen pup, naar toch wat meer bewustwording van hun omgeving.

Ineens een bruggetje niet meer over durven lopen, voorheen er gewoon overheen gaan.

Er was er ook een die ineens bang was voor zijn eigen schaduw, om nog een voorbeeld te noemen.

Het is logisch dat dit in het donker nóg enger is.

Het is dus een fase waar ze doorheen moeten, het gaat voorbij.

Word dus niet boos, hondje kan er niks aan doen, schenk er niet te veel aandacht aan en laat haar snuffelen als ze dat wil.

Door zo wanhopig en kwaad te worden, beland je straks in een vicieuze cirkel, waarbij jullie elkaars gevoel alleen maar gaan versterken. Nergens goed voor. 

In het donker lopen is deel van de socialisatie, dat pak je dus hetzelfde aan als bijvoorbeeld je pup vertrouwd maken met drukte, lawaai, stormweer, enz: je geeft je hond tijd om alles in zich op te nemen, je bent zelf rustig en ondersteunend, je verkent de wereld op een kalme en niet dwingende manier.  

Dus laat hem maar snuffelen, ga samen op een bankje zitten en kijk naar de nachtelijke wereld om jullie heen. Bij sommige honden kan het helpen dat je praat: 'kijk, daar zijn de eendjes' of 'dat is okee, dat is een vuilnisbak'. Beter 5 minuutjes in het donker die prettig zijn verlopen, dan 30 minuten onzekerheid, frustratie of angst.

De insteek van socialisatie is niet: zo veel mogelijk of zo snel mogelijk, maar wel het gewenste en positieve gevoel bij je hond geven. En dat is dat ie zich ontspannen en zelfzeker voelt in de situatie en zich dus er goed bij voelt. Eens dat er is, kan je zoveel in het donker gaan wandelen als je maar wenst. 

Hallo, Ik herken dit gedrag!! mijn jackrussel heeft dat ook als pup heel erg gehad . En nu ze 10 is is ze ook geen held .Maar wat wel hielp als ik naar buiten ging... haar optillen en rustig tegen de praten van het is goed .en zo ...En als je merkt dat ze op jestem reageer neer zetten... en dan met der spelen een leuk speeltje mee nemen... met een piepje of zo dat ze enkel met jou bezig is ...en niet met de omgeving. Je hondje zit met 5 mnd ook weer in een angstfase en kan dan ook er angstig worden. Wat ook wel help is Bachresceu dat koopt je bij de Kruivat of DAof  Dio Drogist en dat geven.ik hoopt dat je erwat aan heeft .Succes en sterkte

Mijn teckelpup vind het ook niet heel leuk om s'avonds buiten te lopen.. merk dan meer aan hem dat die toch wel weer sneller terug naar huis wilt. Hij loopt wel mee maar in een aardig tempo doet ze behoeftes en weer terug naar huis.

Spannerder savonds en 4,5 maand misschien angsfase erbij. Rustig begeleiden en in t donker dan wat dichter bij huis blijven als je pup dat door heeft dat je dan in de buurt blijft gaat t misschien ook wel wat beter.

Maar proberen niet te forceren want dat maakt de lading alleen maar groter.

Het gaat inmiddels al een stuk beter! Ze is soms niet weg te slaan buiten. 

 In het donker uiteraard nog steeds wel meer op haar hoede dan overdag, maar een kleine wandeling gaat ons nu met veel minder moeite af. Merk wel dat ze het 's avonds moeilijker vindt om al haar behoeften buiten te doen, maar daar werken we aan. Bedankt voor alle reacties! 

Dat klinkt als een hele vooruitgang op amper 2 weken tijd! Super hoor! Dat komt helemaal goed! 

Wat fijn om te lezen!