Wennen aan het hebben van een hond

Hoi Cody,

Wat triest en bijzonder om te lezen dit gedicht!!!.

Wat mooi dat je dit gedicht kreeg  bij jouw hond.

Heel bijzonder en mooi dat jou hond bij jou een warme mand heeft gekregen!!!

Hoi puk,

we zijn weer een paar dagen later.

ik ben erg benieuwd hoe het gaat?

Hopelijk weer ietsjes verder met een band aan het smeden.

We hebben onze hond teruggebracht naar zijn gastgezin waar hij zich gelukkig nog helemaal thuis voelt. Dit was een ontzettend moeilijke beslissing, maar langer wachten had niet geholpen. Mijn vriend was nog niet aan hem gehecht en de band met het gastgezin en de daar aanwezige honden was er nog. Ik ben enorm teleurgesteld omdat ik mezelf zo verkeerd heb ingeschat. We hebben een emotionele week afgesloten en ik heb geleerd dat leven met een hond niet bij me past. Nogmaals bedankt voor jullie lieve woorden, ook al hebben ze niet het effect gehad waar jullie ongetwijfeld op hoopten. 

Jammer maar wel op korte termijn de juiste beslissing. Als een hond niet past er helemaal nooit meer aan beginnen. Het zijn nl geen artikelen die even terug kunnen. Het zijn dieren met gevoel. Ik hoop dat anderen een leer uit dit topic nemen als ze aan een eerste hond willen beginnen. Goed gedaan Puk.

Snap ik wel, je kent hem nog niet, je weet niet altijd wat hij gaat doen enz, Raiko kwam hier als pup en het heeft toch enkele maanden geduurd voor ik 'echt' een band voelde. Ik dacht dat dat meteen ging komen, je ziet soms op fb berichten 'dit is... , Hij is nu een weekje bij ons maar we zouden hem al niet meer kunnen missen..' (over een pup of herplaatser) en het is heel cru maar ik had dat dus niet. (Versta me niet verkeerd, ik zou het heel erg vinden als er iets met hem zou gebeurd zijn ! Maar als ik hem bij manier van spreken na enkele weken zou moeten terugbrengen hebben zou ik hem niet heel erg gemist hebben, wel 'een' hond, ermee bezig zijn en verzorgen en spelen enz... Maar niet specifiek 'hem' missen) maar nu kan ik hem echt wel niet meer missen, hij is mijn maatje en krijgt bestaansrecht hoe hij is, hij is niet altijd makkelijk, niet altijd meegaand, niet altijd gehoorzaam maar ik weet dat dat los staat van onze band die we hebben die heel sterk is

Bedankt Cody. Ik hoop ook dat anderen ervan kunnen leren.  Mede daarom heb ik dit bericht geplaatst. Je kunt niet alles overzien in deze keuze, maar ik kan uit ervaring vertellen dat het niet alleen gaat om beschikbare tijd, geld en dierenliefde. Ik heb het allemaal, maar de afhankelijke aard van een hond maakt me onzeker en nerveus. Voor mij blijft het dus bij het knuffelen van honden waar anderen met liefde voor zorgen. In dit geval was er gelukkig een mogelijkheid die de hond (volgens de adoptiestichting en mijn eigen waarneming toen we hem terugbrachten) geen schade heeft toegebracht. 

Ik lees net dat je de keuze gemaakt hebt hem terug te brengen. Prima, kan zijn dat de hond niet bij jullie past, al vind ik het wel wat sneu als dat na een weekje zo al blijkt te zijn.. (zelf zou ik het gewoon wat meer tijd gegeven hebben..) maar ik begrijp het natuurlijk wel hoor, alleen is dat een beetje het 'risico' met een herplaatser en dat vraagt veel tijd. Een pup is nog een onbeschreven blad.. 

It takes courage to admit that you are wrong! Ik ben blij dat je er niet tegen hebt gevochten en gewoon hebt toegegeven dat het niet ging. Er zijn er zoveel die zouden vechten en zichzelf zouden voorliegen "want wat zullen de andere toch niet denken" 

Ik rij 's avonds ook soms naar huis en dan denk ik "ppff straks nog wandelen...tzou toch makkelijker zijn moest Pyx er even niet zijn" En dan kom ik thuis, zie ik die snoet en kan ik niet wachten om mijn botten aan te trekken. Een beetje twijfel is ok...maar enkel jij kan weten wat juist is.

Ik weet dat de ts al een besluit heeft genomen, maar toch reageer ik hier graag nog even op.

Wat jij had Osumi dat had ik ook. Met mijn vorige hond mogelijk nog meer en langer. Maar beide hondjes voelde in het begin als logé honden waar ik op moest passen. Wel leuk, maar als ze weer opgehaald zouden worden dan zou ik niet perse deze honden missen. 

Vooral mijn eerste hond, die ook echt een hele flinke rugzak had, daar moest ik en aan haar wennen, zij was helemaal niet toegankelijk, en aan het feit dat ik er tijd voor vrij moest maken (mijn leven anders inrichten) en aan de verantwoordelijkheid. Ik heb zo vaak gedacht 'waar ben ik aan begonnen? '. Tot ze enkele maanden nadat ik haar in huis haalde ineens parvo kreeg en echt heel ziek was en ook liet merken dat ze me nodig had en waardeerde. Toen was ik bang dat ik haar zou gaan verliezen en heb haar gesmeekt om te vechten en bij me zou blijven. Toen besefte ik me dat er een band was ontstaan. 

Bij Moh had ik hetzelfde gevoel in het begin, maar toen was mijn leven al ingericht op het leven met een hond. Ook was (is) Moh veel toegankelijker,  blijer en dus dat kwam de band sneller. In begin dus wel het gevoel van logé hond, maar na twee maanden ongeveer wilde ik al niet meer dat ze me werd afgenomen. 

Een band moet groeien en bij de ene persoon gaat dit sneller als bij een ander, maar ook verschilt het heel erg per hond.

Bij mij was het een beetje omgekeerd. Ik kende mijn hond al wel langer voor ze bij mij kwam wonen, omdat ze van mijn vader was. Ik had daardoor wel al een band met haar persoonlijk. Maar ik wilde eigenlijk liever niet 'een hond' in huis en alles wat daarbij hoorde. Alleen kon ik haar niet terugbrengen (mijn vader was overleden dus ze kon niet terug) en herplaatsen kon ik niet over mijn hart krijgen, omdat ik haar daarvoor te goed kende. 

Het 'logéhond' gevoel had ik dan wel, omdat ik vroeger ook op haar paste als mijn vader op vakantie ging of in het ziekenhuis lag. Dus ik had meer het gevoel dat ze nog steeds zijn hond was, die ik even moest verzorgen. Als ik er dan bij nadacht dat ze definitief bleef voor altijd kon ik me dat bijna niet voorstellen. Dat logéhond gevoel is bij mij daardoor wel héél lang gebleven. Het idee van 'ik moet de beslissingen nemen die mijn vader zou nemen want het is nog steeds zijn hond'. Ondertussen beschouw ik haar wel 100% als mijn eigen hond, maar dat heeft toch wel meer dan een jaar geduurd voor dat gevoel volledig verdwenen was.

@TS: Of het de juiste beslissing is, kun jij alleen inschatten, maar voor de hond is het in ieder geval fijn dat je nu de knoop doorgehakt hebt ipv binnen een langere tijd zodat hij weer naar het vertrouwde opvanggezin kan en daar niet opnieuw moet wennen. Ik begrijp de beslissing ook wel want in andere omstandigheden zou ik misschien dezelfde beslissing gemaakt hebben. Dat weet ik niet. Ik had geen goede alternatieve oplossing dus de hond moest wel blijven en ik moest er wel aan wennen.

@syntara Ik had ook het omgekeerde gevoel: aan de hond ligt het niet, aan het leven met een hond in zijn algemeen wel. Ik kon deze beslissing ook alleen maar maken doordat ik het gastgezin kende waar hij nog steeds welkom was. Daar is hij voorlopig goed op zijn plek.  Omdat we hem zelf weggebracht hebben, kon ik zien hoe blij hij daar naar binnen stapte. Weekje gelogeerd.... Ik vind het overigens fantastisch dat jij de hond van je vader een mooi leven geeft en je eigen gevoel daaraan ondergeschikt hebt gemaakt. Inmiddels is het dan toch je lieve hondje! Geniet ervan...en van je huwelijksreis!!! Veel geluk alvast met je aanstaande! 

Mijn zwerver zag ik 3 minuten en moest gewoon mee. Kwam een week later dan mij aan in NL. 5 mnd oud. Gelijk gek met die hond. Geen tel afgevraagd of ik een band had. Daar was ik al over uit dat wennen van zo'n zwerver echt een jaar tot 1.5 jaar ging duren. Ze maakte me iedere dag aan het lachen met haar meest idiote fratsen.  En....waar ik het meest blij mee was was dat ze direct haar rust vond thuis. De Groenendaeler waar ik altijd mee trainde zat bij mijn ouders en was van mijn ouders....en ik zat net weer alleen. Deze hond moest dus tijdens mijn werk ook naar mijn ouders. Ik liep op een dag, 3 weken later nadat ze was gearriveerd in NL, in het park....het was echt vreselijk weer....ik moest naar mijn werk en vroeg me af of dit ik dit zo 10 jaar ging volhouden. In een asiel in NL had de hond het beter dan in Griekenland. Maar....ik kan geen dier weg doen....te klein hartje. En zij was gewoon geweldig. Binnen enkele minuten was ik er ook echt totaal uit dat deze hond nooit meer van mijn zijde zou gaan. Helaas werden die 10 jaar ook maar 10 jaar. Het had beslist veel langer mogen duren. Dit was mijn Once in a Lifetime hond....wat een geweldig lief dier en zo gevoelig...

Inmiddels weer een volgende hond. Ook geweldig lief en actief.  Ook geen tel aan hoeven wennen (tja....met honden opgegroeid). Hij vertoont qua karakter ook best veel overeenkomsten wat ook wel bizar is. Maar misschien ligt dat er aan hoe ik er mee om ga. Toch....mijn zwerfster blijft de grootste favoriet van alle honden die we hebben gehad en die nog komen. Klinkt misschien cru. Ben knettergek met mijn huidige hond maar zij komt iedere dag nog steeds in gedachten even voorbij.

Puk....het was goed om binnen een week al toe te geven aan je gevoel. Of het klikt of het klikt niet maar direct een band daar geloof ik niet in. In geen enkel geval. Of dat nou mensen betreft, honden of paarden. Het was het beste voor de hond om op zeer korte termijn al terug te gaan naar zijn opvang adres. Zoiets moet niet te lang duren, dat komt een hond ook niet ten goede. Voor mensen die vinden dat je langer had moeten proberen...onzin. Dit was voor jou de beste beslissing en voor de hond ook. Als je al direct het gevoel hebt dat het voor jou niet werkt waarom dan langer proberen. Nergens goed voor.

Ja, het zal zeker fijn zijn voor jou om te weten dat hij zich daar goed voelt in zijn gastgezin en hij dus zeker niets tekort komt ook al heeft hij nog geen definitieve thuis  En dankjewel! 

Hoi Puk,

Aller eerst sorry voor de late reactie!!!!

Het is spijtig voor jullie dat het niet zo is verlopen als jullie het hadden voorgesteld.

ik kan mij goed voorstellen dat het een emotionele week is geweest.

een hond aanschaffen is een zeer grote beslissing.

Maar op een korte termijn de beslissing maken dat het voor jullie echt ook niet gaat ook.

Ik ben daarom blij dat de hond terug mocht naar het gast gezin met de andere honden.

gelukkig voor de hond was het inderdaad een weekje dus nog kort.

Je schreef aan de hond ligt het echt niet.

Dus hopelijk vind hij snel een warme gouden mand.

Misschien horen wij nog een keer of hij toch nog zijn eigen plekje heeft gevonden.

een fijne dag toe gewenst!!