mijn trouwe maatje is niet meer....... ik mis je maatje :'-(

Het is weer avond.
Die zijn het moeilijkste op het moment.
Overdag kun je afleiding vinden.....de avond als hij eigenlijk op het voeteneind hoort te liggen.....

Ja dat zijn mede de moeilijke momenten. Alles was standaard gewoonte was. Elke dag opnieuw.

Ik kan je pijn verdriet en gemis niet wegnemen. Maar op een iets andere manier beleef ik het met je mee. 

Digitale knuffel.

knuffel....

Bij mij is het moeilijkste moment het wakker worden, wéér een dag zónder haar en die pijn haar te missen.  Veel sterkte nog en een dikke knuffel 

Sterkte!

Sterkte Jaimie het is verschrikkelijk om je maatje te moeten missen....

Sterkte jaimie weet wat het is 

Vandaag alweer 2 weken geleden.
Ik mis je nog elke dag.
Het word koud.....je hield zo van dit weer.
Hoe kouder hoe beter....
Ik had je zo graag nog eens willen knuffelen.
Me gezicht in je zachte vacht leggen.

Ik mis je heel erg mijn trouwe maatje.

Ik wens je nog veel sterkte jaimie weet hoe erg het is heb soms nog veel momenten dat ik ween om haar na 19maan we blyven ze missen ze zyn voor altyd in je hart sterkte verder 

Ik heb het nog elke dag.
Hij was ook zo 'aanwezig' in alles.
Zijn joelen. Zijn nagels op het laminaat boven.
Zijn stuitermomenten.
Als je iets in de keuken doet stond meneer klaar want voor het zelfde krijgt ie wel wat.
Ik mis hem echt heel erg.

 ik voel met je mee by my kwamen de tranen zomaar elke dag ben  erg ziek van geweest ik weet hoe erg het is ze zyn er voor je altyd en eens ze weg zyn missen we hen zo erg sterkte 

Ik leef met jou mee,er komt een tijd dat de pijn zachter zal worden,maar vergeten doe je ze niet,ik weet wat het is speek uit ondervinding.Sterkte verder

" Vandaag alweer 2 weken geleden.
Ik mis je nog elke dag.
Het word koud.....je hield zo van dit weer.
Hoe kouder hoe beter....
Ik had je zo graag nog eens willen knuffelen.
Me gezicht in je zachte vacht leggen.

Ik mis je heel erg mijn trouwe maatje. "

Jaimie & Sadi ( Hus † )

 he meisje

Het valt niet mee he..je bent zo met elkaar vergroeid

Hele dikke knuffel voor jou

Vandaag alweer 3 weken geleden.
Misschien is het stom van mij , maar ik mis nog steeds elke avond als we gaan slapen dat hij niet mee op bed ploft.
Of zijn joelen als je even uit zicht was.
Ik mis nog altijd alles aan hem.
Ook berg nog altijd al het eten op zodat het niet word gejat. Ookal kan ik alles nu laten staan.
Ik heb ontzettend veel steun aan Sadi.
Sadi is echt een prachthond en gelukkig nog jong.
Maar Sadi is Hus niet.
Sadi is speciaal op haar eigen manier en Hus was speciaal op zijn manier.
Ik blijf hem missen en het blijft pijnlijk.

Knuffel meis! Ik kan me voorstellen dat Hus in alles wat je doet nog steeds aanwezig is. Dat zal voorlopig nog even zo blijven..en ja, dat is pijnlijk, maar er komt ook nog een moment dat je met een glimlach aan hem terug denkt...

Fijn dat je steun hebt aan Sadi!

Ik besef nu pas hoeveel invloed een dier op je leven heeft.
Elke stap die je zet komt je dier in voor.

Als je gegeten heb zet je alles goed weg anders word het gejat.
Overal zorg in huis staan bakken water zodat ze altijd drinken hebben.
Ook boven staan nog 2 bakken Ookal komt Sadi niet boven.
Deze bakken waren van Hus.
Ik heb er zelfs al vers water in gedaan uit pure gewoonte.
De afschuwelijke vieze botten die meneer in bed legde , ik vond het vreselijk.
Nu mis ik het.

Om de dag de lakens verschonen....
Nu een dag later.

Sadi is echt geweldig.
Ze lijkt meer naar ons toegetrokken.
Natuurlijk is ze nog graag buiten en ligt uren voor zicht uit te staren naar wat er allemaal om haar heen gebeurd.
Maar ik merk ook dat ze sneller binnen wilt.
Al is het alleen maar om een knuffel te halen of uit te dagen voor een spel.

Sadi is een enorme steun en vreselijk lief
<3

Heel herkenbaar wat je schrijft.
Ons hondje is in april van dit jaar gestorven.
Nu nog staat haar etensbak bij de bakken van de andere honden.

Ook de herinneringen blijven. Op de raarste momenten heb ik zoiets van "oh ja dat deed ze altijd". Om meteen daarna te denken van "wat mis ik haar toch verschrikkelijk".
Ik moet er dan ook niet te veel bij gaan nadenken, want dan komen de tranen wel weer.

Maar idd, zoals je al schreef, gelukkig zijn er nog andere honden. Deze rouwen ook en zoeken steun bij ons. Ook veranderen ze.... en vullen ze de leegte op.

Ja precies.
Nu Hus er niet meer is merk je pas hoe 'aanwezig' hij was.
Ik heb zoveel dingen die ik nu na 3 weken nog uit gewoonte doe.
Of dat ik denk iddvan dat deed hij altijd.
Of zo zou hij reageren.

Ik heb eigenlijk altijd 2 honden gehad.
Soms en korte periode even 1 hond , maar je merkt echt verschil als je met 1 hond achterblijft.

Ik wens je nog veel sterkte toe want nu my is het van verleden jaar in mei ik mis haar nog zeer erg en denk dat het nooit volledig overgaat ik ook heb haar bandje en zo weggelegd ik kan het niet wegdoen een dier geeft je zeer veel 

Bruce is 8 mnd. geleden bij ons weggegaan, denk nog dagelijks aan hem. Nu He-Man er is hebben we afleiding en worden de herinneringen wat minder verdrietig. we denken nu vooral aan de leuke dingen. Maar toen het zo stil was in huis...vreselijk.  Jouw verdriet is nog zo vers, het wordt echt beter.

Ik snap hoe je je voelt,alles is anders nu Hus er niet meer is.Het gemis zal nog heel lang blijven en ja de pijn ook.Fijn dat je troost bijSadi kan vinden,daar zijn honden heel goed in ,in troost geven.Sterkte 

Ik herken dat zo erg! Zeker als het honden zijn wat je om wat voor reden ook extra aandacht ofzo aan moet besteden, door gedrag of ziekte. Je bent dan door het jarenlang doen zo op je hond ingespeeld dat het in je hele systeem zit.

Zo stond ik weken na de dood van Bambi onder de douche... met de douche deur open (nog steeds) omdat Bambi niet alleen kon zijn en af en toe even moest checken of ik nog onder de douche stond. Maar ik stond dus onder de douche en balkondeur stond ook open en ik hoor ineens dat mijn buurman op het balkon aan het klussen gaat, iets met een schuurmachine ofzo.

Ik storm de douche uit en doe heel snel de balkondeur dicht. Kijk om, om te kijken hoe erg Bambi al in de stress zou zitten...

Stom natuurlijk wat ze was er niet meer...

Maar ze zitten zo in je systeem en daardoor verwacht je bepaalde geluiden of gedragingen die op zo'n moment altijd gebeurde bij Hus.

En nog steeds hoor, dik twee jaar later, reageer ik sterk op geluiden waar Bambi erg gestressd van werd. 

Sterkte Jamie

Vincent R.I.P Vienna en Diego,

Ach meid ik wil je heel veel sterkte wensen in deze rouwperiode,hopelijk kun je wat steun krijgen in dit forum en van de mensen die je begrijpen.Dit heeft echt tijd nodig en neem dat ook,maakt niet uit hoe je het doet,maar stop je verdriet niet weg.Ik heb mijn 1e hondje ook in april laten inslapen en weet hoe je je voelt.Ik was ook zo vd kaart,en de 1e week moest ik me echt doorheen slepen.Ze laten een grote leegt achter en dat vul je niet zomaar op.

Doe het op je eigen manier maar neem er wel de tijd voor,dan verwerk je het beter,voor zover dat kan.Wat mij heeft geholpen is veel schrijven,een gedenkplekje voor ze maken en krop je verdriet niet op. 

Vincent R.I.P Vienna en Diego,

Ach meid ik wil je heel veel sterkte wensen in deze rouwperiode,hopelijk kun je wat steun krijgen in dit forum en van de mensen die je begrijpen.Dit heeft echt tijd nodig en neem dat ook,maakt niet uit hoe je het doet,maar stop je verdriet niet weg.Ik heb mijn 1e hondje ook in april laten inslapen en weet hoe je je voelt.Ik was ook zo vd kaart,en de 1e week moest ik me echt doorheen slepen.Ze laten een grote leegt achter en dat vul je niet zomaar op.

Doe het op je eigen manier maar neem er wel de tijd voor,dan verwerk je het beter,voor zover dat kan.Wat mij heeft geholpen is veel schrijven,een gedenkplekje voor ze maken en krop je verdriet niet op. 

Hus slaapt in je hart, als hij wakker wordt dan kwispelt hij en dat doet pijn en die voel jij. 

En elke keer als je aan hem denkt of zijn naam roept dan wordt hij wakker. Je voelt dat hij kwispelt en zijn staart tikt tegen je hart. Het doet pijn, maar de wetenschap dat hij op zijn plekje in je hart, je kan horen dat je hem roept en dat Hus nog steeds kwispelt, dat betekend dat hij nooit, maar dan ook nooit écht dood zal zijn.

Ik kwam dit stukje tegen vandaag, aparte gedachte, mooie gedachten. En daarom deel ik hem hier. 

http://m.deelze.nl/post/2460,1,honden-sterven-nooit-ze-blijven-in-je-hart-leven-elke-hondenliefhebber-moet-het-lezen.html

Edit,tekst iets aangepast.

 Wat mooi...dank je

knuffel jaimie!!

Alweer 4 weken....

Bizar hé Jaimie.... 4 weken is normaal gesproken iets wat voorbij vliegt zonder er bij stil te staan.

En nu.. nu zijn 4 weken een periode waarbij je elke dag de leegte voelt en je opeens heel anders tegen 4 weken aankijkt.

Hopelijk weet en voel je dat je maatje het goed heeft... een werelds leven bij jullie op aarde en nu zijn verdiende rust aan de andere kant.

Het maakt het gemis niet minder, maar hopelijk wel de pijn van het missen.

 héél veel sterkte verder jaimie het missen is zeer erg het gaat zomaar niét over sterkte nog