hoe verwerk ik de dood van mijn hond?

hoi

het is super zwaar ik heb mijn hond mikky afgelopen woensdag moeten laten inslapen,het doet heel veel pijn ik kan niet eten ,maar hoop dat ik er beter mee om kan gaan
ik hou van je lieve mikky

Hoi Britt

Zit je verhaal te lezen en het was op 18 december 2009 geschreven.Ik heb het vorige week meegemaakt idem met me eigen hond die 14 1/2 jaar hier rond gelopen heeft. Ging er mee na de dieren arts dan krijg je te horen dat het beest op is en geen kans meer heeft.. Dan neem je de beslissing om hem in te laten slapen. Dan komt de klap als een mokerslag binnen. Oeps ik moet over een levend wezen beslissen dat het niet langer meer haalbaar is. Hij liet al zijn ontlasting lopen.. Mijn partner was werken dus overleg samen afscheid nemen was onmogelijk.Dan neem je het dode hondje mee heb wel samen met me partner hem samen weg gebracht Zelf de dag er op in de oven gelegd. Was allemaal heel persoonlijk bij het crematorium. ook heel luguber maar toch het werkt echt om zelf afscheid te kunnen nemen. Voor me Partner die niet bij alles betrokken was heb ik een foto weg gezet bloemetje met een kaarsje de urn met as.. Die we samen eens uit gaan strooien op de plek waar de hond graag was..

Denk dat het afscheid als daar de omstandigheden voor zijn. Heel persoonlijk mag zijn je hebt een aantal jaren lief en leed gedeeld met zo'n trouwe viervoeter..

In jou verhaal begrijp ik dat jij bij dit alles geen kans hebt gehad dat het al gebeurt was.. Soms gaat het wat te snel dan beslissen anderen voor jou vooral bij een huisdier. Denk als je het nog eens mee maakt je er bewust van mag zijn dat er heel veel mogelijk is om persoonlijk afscheid te nemen van je huisdier..

Als je bij dit alles niet aanwezig was.Denk ik dat het om te verlichten je het rust mag geven. Het is nooit leuk om iemand te moeten missen. Zoals met veel dingen en vooral een huisdier is het beperkt die overleef je bijna altijd dus er komt een dag dat je zonder dat huisdier verder moet. Door er positief over te denken van we hebben samen toch een aantal leuke jaren gedeeld. Die mag je koesteren en loslaten en eventueel weer een nieuw huisdier te nemen verlicht vaak de pijn. Maar het blijft altijd moeilijk maar gelukkig de meeste mensen begrijpen dat wel dus je mag er ook gewoon over praten in je omgeving.. Dat verlicht ook heel veel..

Heel veel sterkten

Groetjes Erwin

Mijn lieve labrador retriever QUINN is zaterdag 4 september 2010 plotseling overleden s,middags zat hij nog bij me in de tuin te bedelen om een stukje koek en een uur later zakte hij door zijn poten in de keuken ik heb hem daar getroost en kusje,s gegeven even later zag ik hem naar zijn favoriete plek strompelen waar hij weer in storte daarna een paar gillen en twee zuchten en weg was QUINN ik heb geen tijd meer gehad om de da te bellen ik was nog alleen thuis ook mijn man was aan het werk.ik heb ook hele rivieren vol gehuild en de hemel huilt op dit moment met me mee
ik voel me leeg net als toen de kinderen het huis uit gingen loop met mijn ziel onder mijn arm als ik mijn ogen dicht doe zie ik hem liggen wat doet dit pijn hij zou in januari 11 jaar zijn geworden

Gisteren heb ik ook mijn maltezer van 16 jaar moeten laten inslapen. Hij was helemaal uitgeput en kon niet meer lopen hij zakte continue door zijn pootjes. Eten en drinken ging niet meer ik heb hem nog met een spuitje water naar binnen gespoten. Ik voel me nu helemaal leeg en ben totaal uitgeput, ik huil de hele dag. Kan niet slapen en eten. Gewoon het idee dat ik degene ben geweest die heeft moeten bepalen om hem te laten inslapen doet me heel veel pijn al weet ik dat het het beste is en dat ik er alles aan heb gedaan om hem in leven te houden. Als je anderen vertelt dat je je hondje hebt moeten laten inslapen zeggen ze, oooh maar die was toch al heel oud, het is beter zo krijg je continue te horen. Ze begrijpen gewoon niet hoeveel vreugde en liefde je van zo'n hondje krijgt.
Ik denk inderdaad dat het helpt om een foto van hem op de kast te plaatsen zodat ik toch af en toe met hem kan praten. Als nog iemand andere tips voor me heeft hoor ik die graag want ik ben echt ontroostbaar.

Binnenkort vertel ik over t verlies van mijn kanjer, maar kan het nog niet, het is zo vers nog. Wat ik wel koester is dat ik met verf pootafdrukjes heb gemaakt en nu heb ingelijst! Tranen met tuiten..

Hoi Cindy

Ik sta er versteld van dat ze bij jou zo reageren. Het is bij ons een week geleden nu. Heb gemerkt hoe vrienden colega's mensen in de buurt met ons mee leven. Ze begrijpen gelijk dat wij het er best wel moeilijk mee hebben. Ik hoor van niemand de reactie van hij was toch al oud.. Ik wil zelfs zeggen dat ik meer steun van de mensen heb gehad dan toen mijn vader overleed.

Is niet helemaal waar want toen waren er ook mensen die er voor me waren.. Alleen het verschil is dat je met vader niet dag nacht meer leefden.. Dat je de dag erop alles moest gaan doen om je moeder op te vangen die haar man net kwijt was.. Dus dat rouwprocces verliep heel anders..

Je mag de hond toch missen die dag en nacht in je leven geweest is. Je hebt er altijd voor gezorgd. Hij was er al je verdriet had. Troosten je. Hij was er als je blij was. Je deelde lief en leed met hem.
Je mag hem missen je mag huilen. Zijn vast mensen op de wereld die begrijpen dat jij verdriet hebt.


Laat je tranen maar lopen . Als ze het niet begrijpen jammer voor hun..
Gaat om jou..

Heel veel sterkten

Tyke is vorig jaar precies op mijn verjaardag tijdens het spelen met een bal in het water overleden op 8 jarige leeftijd aan een hartstilstand en daarna verdronken.

Een moment van echt totale afschuw en ben daar behoorlijk kapot van geweest, en wilde zeker geen hond meer, er was natuurlijk op dat moment geen hond die tyke maar kon vervangen.

Ik heb staan te janken (normaal huil ik nooit ergens om, maar dit raakte me vreselijk diep), zelfs toen ik hem wegdroeg naar z'n laaste rustplaats heb ik een stoom van tranen gelaten, en elke dag hem nog even bezocht.

De pijn is ondertussen gesleten, en het gemis van tyke heeft me toch besloten een nieuwe hond te nemen een jaar later, en Ondanks ik tyke nog steeds mis, heb ik gelukkig weer een hele goeie band met Kira gekregen, misschien zelfs nog een betere band als ik had met tyke (al ben ik iets te voorzichtig met zwemmen nu)

oh wat erg zeg!
ik ga dit binnenkort ook meemaken, mijn berner sennen van 7 word binnenkort ingeslapen, hij heeft leukemie wat heel veel voor komt bij berner sennenhonden maar hij gaat nu nog aan de pillen zodat hij nog even een normaal leven krijgt voor eventjes.

Hoe verwerk je het verlies van je allerliefste maatje. Niemand kan je vertellen hoe je hier mee om moet gaan, wel dat het je heel veel verdriet geeft.
Lieve Britt heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies ....

Hoi Erwin,

Ik vind het fijn dat dit forum bestaat. Zo kun je onderling over je verdriet praten. Mensen die nooit een hond hebben gehad, weten niet hoe jij je voelt. Ik hoop gewoon dat ik het snel een plek kan geven, want op dit moment vind ik het nog allemaal heel onwerkelijk. Zo staat hij nog vrolijk voor je te kwispelen en de dag erna moet je je hondje laten inslapen omdat hij niks meer kan. Echt vervelend maar het klopt wat jij zegt een huisdier overleef je bijna altijd. Al blijft het ontzettend moeilijk. Bedankt voor je reactie.

Groetjes,
Cindy

Hoi Allemaal

Dat wij mensen er verdriet over hebben vind ik heel normaal. Mag er zijn zelfs is een verleis wat verwerkt mag worden. Wij hadden omdat we wisten dat de andere hond die nu 1 1/2 week dood is. Wel ver op zijn laatste dagen was. Toen wij op advies van de dierenarts een andere hond er bij genomen. Die nieuwe hond een golden retriever is een week ruim van slag geweest. Die begint nu pas weer te spelen en rot streken uit te halen. Dus denk dat een hond ook een rouwprocces heeft.. Gelukkig is die weer de oude..Hij kan goed alleen zijn nu. Ben blij dat hij nog anderhalf jaar samen met de oude hond geleefd heeft. Hij heeft veel van de oude hond geleerd en de oude hond nog leuk laatste jaar gegeven. De oude hond heeft nog veel leuke dingen samen gedaan op zijn oude dag. Strandwandelingen je zag hem opleven..Bedankt Boomer voor die mooie jaren en bedankt Max voor dat je Boomer zijn laatste jaar nog inhoud hebt gegeven.

Groetjes Erwin

hallo iedereen het is nu 6 dagen geleden dat QUINN is overleden maar het doet nog steeds ontzettend veel pijn vooral als je zijn hondeharen tegen komt of een van zijn balletje,s in de tuin ziet liggen ik ruik hem ook nog steeds wel heb ik een foto neergezet ik praat er ook tegen maar de pijn blijft dan heb je ook nog van die mensen die zeggen ach het was maar een hond neee het was niet maar een hond het was mijn hond .
ik wens iedereen die dit op dit moment ook meemaakt heel veel sterkte en kracht toe . we moeten er toch doorheen al doet het ongelooflijk veel pijn

april dit jaar is onze kleine rottweiler-puppy van 3 maanden gestorven aan parvo, we waren er helemaal kapot van, maar hebben hele mooie foto's van haar en overal in lijstjes gezet, nu eind augustus kochten we een nieuwe zodat onze 8 jaar oude labrador toch een maatje terug heeft, eergisteren hebben we hem echter met spoed naar de dierenkliniek moeten brengen, hij bleek een milt-tumor te hebben (de grote van een VOETBAL!!!) en zijn milt was gescheurd, hij is gisteren geopereerd en heeft de operatie doorstaan, alleen heeft de dierenarts gezegd dat er veel kans is op uitzaaiing door het vele bloedverlies in zijn buikholte. ik ben zo vreselijk bang hem te verliezen, als ik lees dat jullie erdoor gekomen zijn denk ik steeds: ik moet hier ook door, maar ik ben gewoon zo kapot, ik weet gewoon niet hoe ik verder moet zonder hem, waar ik ben is hij ook en andersom, we zijn altijd samen en ik hou zoveel van hem! ik weet we hebben nu dan wel een nieuw hondje erbij en dat is op zich goed zodat je evengoed buiten moet enzo, maar ik ben zo vreselijk bang voor de dag die gaat komen. wat moet ik doen?

Mariska ik hoop dat je hond er over heen komt ik wens je dan ook heel veel sterkte toe en labradors zijn taaie honden alleen jammer dat ze nooit iets van pijn laten merken en ik weet niet wat je moet doen ik heb mijn verdriet gewoon laten komen en er over gepraat ik weet van mijn vorige hond dat het verdriet minder word maar dit van QUINN is nog te vers hij was mijn maatje liep ook overal achter mij aan al was ik maar even in de schuur dan stond hij al met een speeltje in zijn bekkie te wachten tot ik terug kwam.we komen er heus wel overheen al doet het wel vreselijk veel pijn kop op .
heel veel sterkte voor jou en voor je hond
grt maureen

Onze labrador van net 9 heeft dit jaar in een half jaar tijd 4 operaties gehad: 3 aan zijn poot (elleboog vastgezet ivm artrose) en verwijderen milttumor inclusief milt...(waren toen geen uitzaaiingen gevonden)...
Hij bleef echter klachten houden en nou hebben we afgelopen vrijdag een echo laten doen om te zien of er verder niets raars aan de hand was: allemaal uitzaaiingen! Ik ben in shock!
De vrouw die de echo maakte zei: je gaat nu met hele andere ogen naar je hond kijken en reageerd heel anders op zijn gepiep en gejammer.....Nou, idd...
Hebben wij om de haverklap bij de DA gezeten voor pijnstillers voor zijn elleboog.. heeft ie vermoedelijk de pijn aan zijn uitzaaiingen....maar... als je aan zijn elleboog zit jankt ie het ook uit! We weten het niet meer....
Ik denk dat wij binnenkort ook voor de vreselijke keuze moeten komen te staan van inslapen...Maar.. WANNEER doe je zoiets.... BAH! MOET ER NIET AAN DENKEN!

Sterkte, t zal moeilijk t verwerken zijn, maar wat t makkelijker maakt is mss wel dat je moeder voor de hond heeft gekozen. De DA kwam niet voor niets, had ze dan nog een paar uur moeten wachten/lijden tot jij er kon zijn, dat zou ik niet eerlijk gevonden hebben naar de hond toe. Sterkte

Hallo,

Ook ik heb net een nare ervaring achter de rug.

Onze hond Polly (kruising Jack Russel/Pincher) van 14 en een half jaar moest een operatie ondergaan aan haar gebit omdat het in haar mond helemaal ontstoken was.
De operatie zelf is hartstikke goed gegaan. 's Middags voelde ze nog wat koel en ze had wat last met haar ademhaling.De dierenarts vond het beter om haar een nachtje te laten overblijven. Ze hebben haar onder de warme lamp gelegd en medicijnen gegeven voor de ademhaling. De nacht door ging het eigenlijk ook best redelijk, maar toen om 6.00 uur (22-09-2010) stopte haar hartje en is ze van ons heengegaan. Om 8 uur kreeg ik telefoon en werd mij het slechte nieuws verteld.

Onze Polly heeft in op jonge leeftijd veel meegemaakt. Ze was mishandeld door een van de eerste eigenaren en heeft in een half jaar tijd 7 eigenaars gehad voordat ze bij ons kwam.
De laatste tien jaar van haar leven heeft ze bij ons gewoond en een goed leven gehad.

Dat houd ik in mijn achterhoofd en weet dat ze nu bij haar vriendje is (onze andere hond hebben we vorig jaar 14-10-2009 moeten laten inslapen)..
Af en toe heb ik de gedachte: had ik die operatie maar niet laten doen, maar ja, dat is altijd achteraf.

Met pijn in mijn hart......
Myrthe

Wat vreselijk. Soms is het fijn te weten dat je nog iets van je hondje bij je draag. misschien een tandje, of miss as (als je dat mee heb genomen.) deze dingen kun je in een siraad laten zetten en zo altijd op je hart dragen. Net zoals je hondje in je hart zit en blijft. Sterkte

hallo,
als ik dit allemaal zo lees word ik weer verdrietig,
want op dindag 28-09-10 is mijn lieve nando door onze heftruck overeden.
hij leefde nog wel en we zijn zo snel mogelijk nar de dierenarts gegaan.
maar die zei dat hij al te oud was(14) om hem te opereren.
en dat we hem beter konden laten inslapen.
dat was de moeilijkste keuze ooit.
we hebben er toch voor gekozen om hem te laten inslapen omdat dat voor de hond het beste was.
en dat telt.
de zelfe avond hebben we hem begaven.
al ik nu smorgens wakker word zie ik zijn lege mandje staan en moet ik weer huilen.

ik weet hoe vreselijk het is ,ik heb mijn vriendje moeten afgeven in maart en huil nog elke dag
ze leven verder in ons hart en ooit zien we ze terug

halo alemmal

ik hed er een heele moette dat mijn hond macks dood is.max is 12 jaar en hij is een laberadoor ik hoop dat hij goed rust daar dooven

doi max verwel max
daphnw

Hoi,

Ik heb 2 hondjes 1 Mickey, wordt 12 jaar oud dit jaar en het andere Toby is 16 jaar geworden en gisteren ingeslapen omdat hij ook een tumor had.
Mijn zussen radden me aan om vandaag mijn hond van 12 jaar, Mickey alleen te laten want hij zou mijn pijn kunnen voelen en dit niet goed voor hem zou zijn. Ik heb de dierenarts gebeld en zegt dat ik kan gewoon thuis blijven met Mickey. Maar mijn zussen zeggen nog steeds dat het beter is dat ik enkele uren weg ga en Mickey even alleen laat. Ik wil doen wat het best voor Mickey is. Wie kan me raad geven? Mickey is altijd met Toby geweest, nooit alleen, wat kan ik doen?

Achh Brit wat erg voor je , je moeder heeft gedaan wat ze het beste vond natuurlijk...maar ik vind dat ze jouw de kans had moeten gunnen voor een laatste knuffel voor je lieve berner .

Meisje , probeer te denken aan de mooie herinneringen die je samen hebt beleeft met je lieve vriend toen...want hij blijft verder leven in deze herinneringen en je hart

Liefs Ivonne & Rocky

20 juli is hij 6 jaar geworden.. en een maand later
hoorde we dat hij lymfklierkanker had.... bestralen
e.d. had geen enkele nut...medicatie zouden hem doen
opleven maar het had maar voor een paar weken nut..
19 september 2010 begon hij na een twee dagen diaree
en om de anderhalf a 2 uur buiten te moeten geel op
te geven...
Dat was het teken om contact op te nemen met een weekend arts... in mijn hart wist ik het maar
wilde ik het niet.. maar slechts als je egoist bent
doe je niets..
Enige optie was te laten inslapen.. en oh wat gaat
alles langs je heen.. zo onwerkelijk.. mijn lieve
kleine grote boxerhondekind...

ik mis hem zo.. mijn steun en toeverlaat.. mijn
gekke knullie.. zo jong .. te jong... het maakt me
kwaad en onmachtig...

hoi wij hebben 2 weeken geleden onze boy in moeten laaten slaapen had een tumor in zijn buik. was in 3 daagjes bekeeken met boy niet te best. heel veel verdriet hierom ik heb zelfs de hond van onze dochter gevraagd om hem een weekje in huis te mogen hebben het gat was te groot. en na de crematie hebben wij een nieuwe hond gehaald ook weer een schotse collie niet dat ik hier boy mee wil vervangen maar het scheelt wel in het grote verdriet je heb weer een doel een pup is veel werk en dan moet je en ga je gewoon door. heel veel verdriet om onze vossekont ziet nu ook weer met tranen in mijn oogen als ik dit op schrijf het moet slijten maar vergeeten doe je hond nooit hele mooi fotos en films en herinneringen van onze boy ik wens iedereen sterkte met het verlies van een huis dier want het is toch een gezins lid geweest.van je, waar je heel veel liefde van krijg. en mag geven . sterkte suzanne

ik heb ook mijn hond verloren zij is vrijdag doodgereden ik ga kapot van verdriet ze mog maar een jaar worden lijkt wel of ik niet meer blij kan zijn dus ik weet hoe je voelt

Woensdamniddag om half zes kwam de dierenarts...vreselijk. Het doet zon pijn , ik heb gegild gekrijsd gehuild en nu net kwam ik thuis in een leeg huis. Mijn breekt van de pijn. Ik mis haar vreselijk! Wat ook pijn doet is dat haar laatste 2 dagen zo rot waren een soort statische epileptie kreeg ze, toch de laatste uren voelde ze zich wat prettig. Zij had verlatingsangt en als ik weg was jankte ze. Nu is zij weg en jank ik om mijn hondje.

Ook voel ik me een beetje schuldig dat ze af en toe alleenwas, maar ik woon alleen en bleef al vaak thuis maat 2 keer heeft ze 4 uur alleen gezeten. En daar voel ik me nu schuldig over.

Als je van te voren weet dat ze nog een week bij je is ga je geen minuut meer van huis.

Het idee dat ik haar NOOIT meer zal zien, of even vast kunnen houden en contact maken dat breekt mijn hart. Ik ben helemaal kapot.

Hoi britt,heb net je verhaal gelezen!Wat zielig
Ik heb zelf twee duitse herders.We hadden een duitse staander langhaar9hij heette Bento)We hebben hem terug aan de fokker moeten geven omdat hij mijn moeder gebeten had en mijn moeder nam het risico niet,dus is tie terug naar de fokker gegaan.Het blijkt zo dat hij ook z'n eigen moeder had aangevallen!Dat was erg,en de moeder had een ernstige wond en overlevde het niet.En ik ga ervan uit dat Bento ook niet meer leeft omdat hij naar iedereen beet.

Nou ik heb een heel verhaal vertelt(dat niet de bedoelingen was!)maar goed

groetjes Christel Hamelink

Sorry van dat berichtje,dat was voor Britt bedoelt,maar ja

Een foto van je hond nemen en een dikke knuffel geven of aan de hirinerninnen denken leuke