Gek van ongeduld!!! ZE IS ER!

Hoi,

Binnen 19 dagen is het zover!!! Dan komt Nala aan in België!

We zijn supergoed voorbereid:

- omheining wordt aangepast (74m nieuwe draad met bamboematten ertegen!) (mijn man was hier niet zo blij mee, haha)

- speciale halsbanden voor windhonden zijn besteld

- eerste trui en eerste jasje ligt al klaar

- nieuw voedersysteem is al in voegen voor de andere honden (kleintjes in de bench voor het eten, Babe durft dan nog wel eens erg tekeer gaan tegen de anderen)

- naamtags met telefoonnr zijn onderweg via de post

En nou kan ik echt niet meer wachten!!! Ik droom elke nacht van windhonden!

Enkele dagen geleden kwam ik in mijn droom te voet van Spanje af met zo'n 15 lijnen met aan elke lijn een lieve galgo.

Gisteren liep het fout in mijn droom: Nala kwam binnen en werd meteen doodgebeten door de Duitse dog!!! Die in werkelijkheid geen vlieg kwaad doet, moet je weten!

Enige ervaring hiermee??? Ben ik nou zo abnormaal of is dit een symptoom van 'galgonitis'?

:)

Het komt op mij over als een gezond stuk voorpret, met ook de nodige voorzorg. Galgonitis.... Dat wordt een speciaal hoofdstuk in mijn woordenboek, ik zal erover nadenken. 

Heel normaal, je bent er gewoon heel erg mee bezig. Spannend hoor. Toen wij Bacchus kregen kon ik over niks anders praten.

 Ik denk inderdaad dat mijn medemensen mijn gezeur over het komende windekind al beu zijn! Maar ik kan er echt niks aan doen!!!!

 windekind? Misschien ook een onderdeel van je 'rassenwoordenboek'?

Wat spanend! Ik ben echt gek op windhonden! Ik snap best dat je er veel over nadenkt. Ik vond het ook super spannend toen wij onze hond gingen ophalen uit het asiel. 

Veel succes en vooral plezier!

Spannend he Cindy, of je een kind krijgt, ik zie me nog staan op vliegveld Zaventem

 Wij moeten naar een adoptiedag. Als ik er nu aan denk, dan krijg ik al tranen in de ogen. Da gaat daar schoon worden!!! Op zijn Vlaams gezegd!!! Ik hoop dat ik niet de enige huilebalk ben daar. Mijn man gaat zich dan weer schamen voor me, ik zie het al zo gebeuren, haha!

Op Zaventem zou helemaal een ramp zijn! Daar zijn ook mensen die geen hond opwachten natuurlijk! Die zouden hun ogen nogal uitkijken naar zo'n weenkieken als ik!

We waren met een hele groep. En bloednerveus allemaal. En er was staking die dag, dus we hebben uren gewacht met z'n allen op onze kinders, met iemand van de stichting

 OMG!!! Dat zal daar nogal wat geweest zijn! Dan ben ik nog blij dat ze over de baan komt. De dagen duren zo al lang genoeg! Als het dan eindelijk zover is en je moet dan uren langer wachten dan voorzien! Pfff...

Ja. En toen kwamen die scharminkeltjes helemaal ondergekotst door elkaar uit de kooien, och ik was op slag verliefd. Vielen met z'n tweetjes op mijn schoot in slaap in de auto, van de spanning en moe. En toen thuis spannend want moest ik van 2 en 2 een roedel van 4 brouwen hahaha. 2 weken vrij voor genomen, redelijk gelukt

En stond mijn lieve zoon (zat al de hele nacht in spanning met de 2 grote meiden buiten te wachten voor de eerste kennismaking)

 Ja, dat zei de mevrouw van de org ook wel: ze gaat waarschijnlijk als ze in de auto komt, meteen slapen en ook als je thuis de tuin hebt bewandeld aan de lijn en gewacht hebt op 'een piske' of een 'kakske', zal ze daarna snel op de bank in slaap liggen. Spanning, moe van de reis, arm lief ding, we gaan ze zo verwennen!

Hebben ze allemaal verdiend!

 Altijd spijtig dat je moet kiezen, vind ik. Zou er zo een stuk of 10 willen in huis nemen!

De realiteit slaat evenwel toe en ik moet zeggen: 4 is bij ons ook de max.

Ja, ik wil ze ook allemaal redden, maar da kan nie.

Iedere hond gered is er een.

En als ik daar wel eens verdrietig om ben, krijgen die van mij nog een extra plaatsvervangende, voor alle hondjes van de wereld, knuffel.

En, zo mooi en welbekend: Je kunt niet alle honden van de wereld redden, je kunt wel de wereld van 1 hond redden.

En dat heb ik maal 4 kunnen en mogen doen

Ik vind het leuk om te lezen dat je zo zit te wachten op Nala, ze is duidelijk meer dan welkom Ben ook wel erg benieuwd naar haar en hoe het gaat zijn. En als je huilt, niets aantrekken van andere mensen, ze denken wat ze willen

Nee hoor, heel normaal! Ik moest in totaal drie maanden wachten op mijn Roemeense meisje en dacht af en toe echt gék te worden. Vooral als alle voorbereidingen zijn getroffen en je echt niks anders kan dan wachten. Heel normaal maar ook heel lastig  Succes met wachten! 

Het kan ook anders gaan,  Lola was in de auto best nerveus, ik heb haar de hele tijd kalmerend toegesproken. Ook thuis was het te spannend voor haar ze kon geen rust vinden, en uiteindelijk was het beter haar alleen te laten, ze vertrouwde ons voor geen cent.  Het hangt helemaal van de hond af.

Het verwennen wat ik in gedachten had zoals fijne lange wandelingen, veel aandacht en veel knuffelen daar kon geen sprake van zijn het eerste jaar zeker niet. Maar zo mooi om langzaam aan het vertrouwen te zien groeien, om haar met een botje aan je voeten te zien liggen terwijl ze eerst als een grauwende wolf reageerde als je binnen een paar meter bij haar etensbak kwam. Van een hond die zich buiten voor dood neer liet vallen omdat ze alle stress van een wandeling niet aankon tot een dappere hond die van mij vaak zelf de weg mocht kiezen, daar kon ze zo van genieten. Van een hond die uitviel naar alles, een hond die wist dat ik haar niet in situaties liet komen die ze niet aankon en vandaaruit ook niet meer hoefde uitvallen.

Zij was een hond waarvan ik ongelooflijk veel van geleerd heb.

Hallo,

Hopelijk is alles goed verlopen!

groetjes, Annemie ( geraak weer niet ingelogd)

Wij zijn ook benieuwd..., is de mooie dame aangekomen ???

Ik ben ook (tussen alles hier door) inmiddels heul erg benieuwd

Ja ik ook!

Mara en Pientje vielen uitgeput en ondergekotst door ander hondje in kooi in vliegtuig op mijn schoot in slaap in auto van Zaventem naar IJmuiden, Toen we thuis kwam stonden er (met mijn zoon) 2 grote honden beneden (expres gedaan, buiten kennismaken) en toen allemaal naar binnen. Nou, dat was toch een spannende toestand voor vier Spaanse meiden haha).

Nala doet het super!!! De kennismaking was wel heel emotioneel voor mij. Heb gehuild, tranen met tuiten!

Ze is eigenlijk heel sociaal, naar alle mensen en naar alle andere honden toe! Ze heeft de eerste nacht mijn companie gehad om te slapen, vanaf nacht 2 was mijn t-shirt genoeg. Ze heeft nog niks in huis gedaan, ze slaapt veel, het is een echt bank-hang-machien!

Ik heb wel een schaduw in huis! Nala volgt mij overal, naar de wc, naar de badkamer, ... Gisteren blafte ze voor het eerst omdat ze naar binnen wou, maar liever niet alleen, haha!

Ik probeer foto's te laden maar het lukt momenteel niet zo goed.

Wat fijn dat het goed gaat!! Snap die emotie's wel, je hebt je er al zo lang op verheugd, en dan is het eindelijk zo ver.

Ben benieuwd naar foto's!

Hier zijn de eerste foto's al, heb wel een probleem met de richting. Dus iedere geïnteresseerde mag nu zijn hoofd beetje scheef gaan houden, haha!

Aah wat een ontroerende foto's. En wat is ze mooi. 
Ze heeft echt een hele sprekende blik in haar ogen. Prachtig.

Zo en wat is ze mager, maar dat komt vast goed nu ze bij jou is. 

 Ik dacht al dat ik deze morgen precies merkte dat ze al een ietsiepietsie is bijgekomen.

We hebben haar ook goed gewassen en gedroogd zondagavond, ze ziet er nu al heel netjes uit.

Ze mag wel niet veel eten krijgen momenteel. Daar zou ze ziek van kunnen worden nu. Dus 250 gr verdeeld over 2x.

En af en toe gaat er wel een koekje in!

Op dag 1 heeft ze geprobeerd om de salami heel stilletjes van de tafel te pikken, terwijl we er gewoon bij zaten! Haha. Ook gaan de hoge poten zomaar de tafel op, het afwaseiland op, ... Als Nala denkt dat er eten te vinden is, dan gaat ze er wel voor! Arme duts!

Ik kan echt niet begrijpen dat zo'n hond nog vertrouwen kan hebben in de mens! Ze heeft ook littekens, waarvan ik niet wil weten hoe ze er is aan gekomen.

Maar zo lief dat ze is! Ook naar mijn man toe is ze heel aanhankelijk, en dat op 3 dagen tijd!

Denk wel dat we geluk hebben met haar, want heb al andere verhalen gehoord ook.

Het is wel een sprietje. Wat een lange stelten heeft ze. Mooi dame hoor. Veel geluk en plezier met haar.

Haha wat een ondeugd nu al! 

Nou dat snap ik inderdaad ook niet, zulke lieve dieren. Dat zie ik ook bij onze Spaanse, die is echt heel bang van stokken, dan krimpt ze echt ineen of probeert weg te rennen.. Dat raakt echt je hart. 

Fijn dat ze al zo aanhankelijk is. Dat was bij ons wel anders. Bij mijn vriend en mij ging het goed. Maar mijn schoonmoeder (vriend woont nog thuis met Noor) wilde ze niks van weten! 
Dat was echt niet leuk, want zij was ook degene die ze overdag een keer uit moest laten.
Maar als je ze dan nu na 5 weken ziet, is ze al zooo veel veranderd.(Positief) Ook ten opzichte van mijn schoonmoeder.

Maar het is zo mooi om te zien zo'n dankbaar dier..