Toen en nu voor herplaatsers!

Wow wat een verschil!!

Hier een foto van Max, ik vind zelf dat hij heel erg is veranderd. Van een bange hond die niks durfde en naar je toe kroop naar een vrolijke (nog wel onzekere) hond.

 naar een veilig plekje.

Niet min of meer

Die ogen van lola gaan door merg en been ..prachtig dier

 mooie kerel..al een heel verschil om te zien,

 de tijd doet de rest

Eerst maar Misty dan..., van Aysa staan haar begin foto's niet op deze pc

Misty September 2010, pas bij ons en een jaartje oud..., een magere, kale schrielkip, bang voor alles buiten, maar oooooh zo lief 

Misty 2015..., niet veel groter...., maar wel een heleboel haar meer , op vuurwerk in het donker na zijn haar 'buiten issues' allemaal verdwenen..., en is ze nog steeds oooooh zo lief 

Dit was de foto die op de site stond van de dierenbescherming



En dit ia van 2 maanden geleden. Hier had ik hem ongeveer een maand of 6

Ik heb niet zo'n goede foto van DJ toen die er net was maar hij is 1,2 kilo aangekomen in de tussentijd. Toen hij kwam was hij te mager en had hij erg weinig bespiering.

P.S. hopelijk doen mijn foto's het ben er nooit zo handig in hihi

Lukt dus niet......

http://www.mijnalbum.nl/index.php?m=fto&a=73&id=406715452&key=76677MC4

toen

http://www.mijnalbum.nl/index.php?m=fto&a=73&id=406715399&key=WPU6PTOB

2 maanden terug

Wauw wat een megaverschil zeg! Eerste foto dat snoetje, zooo mager. Heerlijke blije enthousiaste mooie hond  

 Lukt dus niet......

http://www.mijnalbum.nl/index.php?m=fto&a=73&id=406715452&key=76677MC4

toen

http://www.mijnalbum.nl/index.php?m=fto&a=73&id=406715399&key=WPU6PTOB

2 maanden terug "

annelinn

daar zijn ze 

Jaaaaa mogen wij ook een keer mee doen!

Odi toen we hem gingen ophalen... Zo bang dat hij niet eens zelf durfde te lopen...

Odi nu, bijna 2 jaar later, nog steeds onzeker en af en toe bang, maar wat ben ik trots op mijn stoere vent <3

Wat een geweldig topic dit!

Ik schiet elke keer helemaal vol bij het zien van de voor-en-na-foto's! Het verschil is zo megagroot...in uitdrukking, in houding, in uiterlijk! Echt super!!!

Lola had iets oerachtigs over zich en was een wijze ziel. Alhoewel ze in het begin bang en wantrouwend was bleef ze voor zichzelf opkomen, liet heel duidelijk merken hoe ze zich voelde, ze wat een trotse hond. Zij heeft mij zoveel geleerd en meegegeven. Je had haar ogen moeten zien vlak voor het einde, die blik zal ik nooit meer vergeten.

 Ik bedoel niet het veilige plekje, maar meer dat de angst soms nooit meer echt verdwijnt, helaas! 

 Daar heb je helaas inderdaad gelijk in moos.

Klopt helaas.. Sommige wonden laten behoorlijke littekens achter.

Helaas niet inderdaad....
Bij Odi is wel goed te zien dat hij zich in huis het veiligst voelt.

 Perdie in het asiel en dan één van haar recentste foto's enkele maanden geleden aan zee 

En Orga: zijn eerste foto komt uit het asiel, op zijn tweede foto was hij enkele weken bij ons maar wel nog erg mager en dan zijn laatste foto, toen was hij al meer dan een jaar bij ons 

 Wauw, wat een knapperds!

Rik uit Roemenië:

Van 4 mnd. tot nu 9 mnd, 

van 8 kg naar 20 kg  

Hier idem dito. Ik ben heel blij dat Mellow zich thuis in ieder geval wél veilig voelt. Althans, meestal dan.

Vanmorgen (zonnig...) trilde ze weer bijna de bank af toen ze doorkreeg dat het tijd was voor een plas...

Als ze een spannende wandeling heeft gehad (lees: een niet zo gezellige, ontspannen wandeling) dan kan ze thuis weer helemaal bijkomen.

hier ook, het fijnst en veiligst is toch thuis, vooral Lola ging echt niet graag te ver van huis. In het begin nam ik haar weleens mee met joggen door de bossen, en dan was de heenweg echt lastig, moest haar meepraten en op de terugweg liep ze als een kieviet fief en vrolijk voor me uit omdat we weer naar huis gingen. Helemaal in het begin was zelfs de straat uitlopen al een reden voor haar om zich voor dood neer te laten vallen. De eerste keer schrok ik me rot, ze bleef dan heel stil op haar zij liggen en was niet te verleiden weer op te staan, maar als ik dan een paar passen richting huis liep, sprong ze op en liep weer heel normaal mee.

Naar buiten gaan is voor hem geen probleem, maar hij doet zich gewoon stoerder voor dan hij is... Staart omhoog en blaffen maar... 

En natuurlijk, als iets écht eng is... Ja, dan gaat dat staartje op het buikje en heb ik weer een bange en trillende pup...

IK vind het altijd zo mooi om te zien hoe de bange hondjes na zo'n slecht leven veranderen, zowel van uiterlijk als karakter.

Ik volg dus ook graag.

waldo vind buiten ook  nog steeds heel spannend

hij doet dus een gepast dansje van blijdschap in het trappenhuis als we thuiskomen

Na een stuk of tien pirouettes voel je je toch een stuk beter

Trouwens erg mooie honden allemaal die 2e handsjes

Voor een mooie hond kan je dus ook prima in een asiel terecht

Bedankt! 

Hmm, ik merk dat mijn honden eigenlijk wel graag buiten zijn, althans.. als het buiten rustig is. Binnen schrikt vooral Wispa meer van knallen (vanaf buiten) en dan probeert ze ook echt dóór de muren of deuren heen te graven om weg te komen.

Luuk is op straat een neppe dappere dodo die zijn meiden beschermt tegen vrachtwagens en zo, hihi. Luuk en Cosmic zijn vooral onzeker bij andere mensen thuis.

3 maanden toen hij bij ons kwam, nu 2,5 (zwervertje uit turkije)

bobby was 1,5 toen hij bij ons kwam. nu 2,5 ik ben zijn 3e eigenaar.

1) een foto van onze eerste kennismaking

2) Ze is van mij en mee in de auto naar huis

3) een foto van de advertentie, hier in opvang gezin in Nederland

4) Hier weer een foto van Moh in mijn armen, ongeveer 4 maanden later

5) in haar element

6) weer een foto van haar in het gras, alleen toen had ze een thuis

Ach, wat een leuk hondje is Moh 

Op foto 5 is het net een ballerina, zo op 1 pootje 

Dankje