medisch

Mooi dat je positief denkt . Vast enzeker komt het goed.  Maar hou hem nog maar goed rustig hoor. 

 

Wat een welkom voor een drol, superdrol hé. Kan je geen foto plaatsen ? 

Ha ha, foto plaatsen lukt niet, wel een ideetje he.

Gisterenavond wilden we proberen boven te slapen en Harvey beneden in de bench, piepen natuurlijk, dus is mijn man weer beneden gaan slapen. Omdat hij de afgelopen dagen constant aan zijn poot probeert te likken en wij hem daarvan moesten weerhouden heeft hij nogal extra aandacht gehad, negatieven aandacht is ook aandacht. Ben nog bezig om een kraag voor hem te maken.

Dat gaat nog wat worden als hij straks weer alleen moet slapen. Hij houdt zijn behoefte nog steeds veel te lang op, maar uiteindelijk doet hij het wel, nog steeds in de tuin, lopen gaat redelijk.

Vanmorgen pakte hij zijn kluif en wilde er mee gaan rennen en springen, heel sneu want dat mag nog niet.

Hij heeft nu eigenlijk alleen zijn meniscus nog in die knie en die wordt dan ondersteunt door een eigen pees aan weerszijden. Vraag me wel af hoe lang zoiets meegaat en of hij echt helemaal nooit meer een klein beetje mag rennen/huppelen/springen, ik vind het zo sneu voor hem, hij was altijd zo onstuimig.

Ik denk eerlijk ? Dat ge hem altijd zult moeten intomen zoveel mogelijk. 

Maar dat neemt niet weg dat wandelen en spelen zeker nog zullen kunnen. Alleen gekke sprongen en korte draaikes dat is echt te vermijden. 

 

Ben zeker dat jullie tesamen nog vele leuke jaren gaan hebben. 

Heb gisteren en vandaag met Harvey aan zijn tuig geprobeerd te lopen buiten, heel voorzichtig. Je zou denken dat ie daar wel weer zin in had, maar ik merkte dat hij het eng vond. Hij deed 2 kleine plasje en wilde niet verder, bleef stokstijf staan wat ik ook probeerde. Ben weer naar huis gegaan, daar ging hij gauw zijn mand weer in, hoop dat dit over gaat en weer goed komt, ik herken mijn hond niet meer terug.

 

hihi, zoooo blij met een drol, is toch wat he. hahahahah

weet je wat je kan doen ? helemaal niet zo gek, een plasplekje maken, dat kan je man gaan doen , misschien het weekend >?

hier ook een plasplekje, voor smorgens heel vroeg en savonds heeeel laat, en als er operaties zijn of ziekte, zelfs van jezelf, geen stres meer, en je hond kan op zijn eigen wctje plassen of poepen, hier ook gedaan, gelijk van de kliniek naar het plasplekje gestrompeld ze weten dat ze daar mogen en het is dichtbij.

hoe kan je het schoon aanleggen ? neem een ruimte van ongeveer 2 x 2 meter in het vierkant. achterin de tuin waar niemand last van heeft, even wat uitgraven, en dan worteldoek neerleggen daarover zand en dan grint , fijn grint. afbakenen met wat je wilt.
balken of struikjes, als je je hond daar naar toe begeleid heb je geen stres meer.

schoon maken is geen punt, ik zelf gebruik chloor verdunt met water, en een x in de zoveel maanden, dreft met spiritus. geen geurtjes niets van dat alles.

Steun je hem dan niet een beetje met zo een ineengedraaide doek onder hem door ? En dan ieder aan één kant vasthouden ? Dankan je hem zodanig laten lopen dat die zere poot de grond haast niks raakt. Helpt echt goed hoor. Hij snapt het ook direct .  

 

Geduld  

 

zo aangeleerd, daar achteraan waar de boompjes staan, is haar plasplekje...... in de hele tuin is ze kraak zinderlijk. even begeleiden een weekje, en dan weet je hond de weg, en als je even alert bent dat tie echt daar gaat gaat je hond nergens anders in de tuin, geen stres meer.

nu heeft je hond het opgehouden omdat het niet de gewoonte is om in de tuin maar te plassen en te poepen, daar mag het. ook als je hond eens een blaasonsteking heeft, kan altijd gebeuren, moeten ze om de tien minuten, geen punt, lekker daar. ga er maar eens over denken, het is zo makkelijk, ook als er straks ijzel is, hoe moet het met een grote hond naar buiten ? dan kan de hond daar even zijn behoefte smorgens doen en na het pekelen van de gemeente kan je gaan wandelen.

 

 

rustig aan, laat je hond het tempo maar bepalen, als hij zich omdraait, niet erg, volgende keer weer een stukje.

 

hier in Bamse haar poot zitten implantaten, de angst dat er wat kan gebeuren is hier minder , wel heb ik vanaf het thuis zijn direkt met haar gaan lopen, en zes weken lang rustig aan gedaan, daarna controle fotoos gemaakt en kon ze gaan.

 

wanneer je maar wat met iets twijfelt, de dierenarts die je geholpen heeft , bellen, daar is tie voor.

 

Ik heb denk ik misschien makkelijker gehad dan jij ? hier geen een keer aan de hechtingen gezeten, nimmer, geen wond dragend iets , niets. misschien ook een heel andere hond, scheelt ook natuurlijk, de leeftijd was het zelfde, ietsje ouder, maar toch nog een bonk energie. ze bepalen het zelf, als het gaat gaat het. maar springen dollen is de eerste zes weken er niet bij, rustig aan de lijn uitlaten, kleine rondjes van tien minuutjes, langer niet, en dat een paar x per dag.

 

Heus als je straks wat verder bent, lach je er om hoor, je hond gaat het dan weer goed mee, en het leed is dan gauw weer verdwenen, en het moest gebeuren, alleen kan je je hond dat niet vertellen, jij bent het die de beslissingen neemt, maar heus komt goed hoor.

 

Hou de dikte in de gaten, na een week moet het echt gaan slinken, dragen mag de wond niet, moet mooi dicht zijn en helen. hier mochten de hechtingen er na tien dagen uit, heb ik zelf gedaan, zes uur rijden ervoor vond ik wel veel. hahahaha

zodra de hechtingen eruit waren, na twee dagen ben ik gaan zwemmen met dr, revalideren , vraag dat aan je orhtopeed of dat kan en mag, de spieren hebben ook een klap gehad, zeker omdat er niet op gelopen wordt zoals normaal, en met zwemmen komen de spieren weer mooi sterk, gunstig voor zijn poot, wel in een revalidatie bad onder begeleiding, zoals een op een, vraag het maar aan je orhtopeed.

zo'n plekje had mijn man al gemaakt, moet misschien groter gemaakt worden, gaan we doen.

 

hier in Bamse haar poot zitten implantaten, de angst dat er wat kan gebeuren is hier minder:

 

Dank voor de reactie

 

Ja, ik vind het doodeng dat bij Harvey zijn meniscus een beetje gesteund wordt door een pees, hoelang gaat dat mee, ben erg bang dat bij een verkeerde beweging de boel weer kapot gaat, een implantaat is denk ik wel beter en steviger.

 

Hij zit als hij de kans krijgt constant aan een plekje van wond die verder goed geneest te likken, een soort van uitsteekseltje. Heb hem een zelfgemaakte kap omgedaan.

 

Aankomende vrijdag moeten we voor controle naar de dierenarts. 

 

Anny en Lance, hij heeft een tuigje waarmee we hem een beetje kunnen ondersteunen, een handdoek/sjaal hebben we geprobeerd maar dan blijft hij stilstaan en doet hij echt niets.

 

 

ik wil je niet bang maken, echt niet, de meniscus van Bamse was heel en mooi na de kruisbandscheuring, zes maanden later ging ze manken, ze dachten niet dat het de meniscus was, daardoor heeft ze drie maanden er mee doorgelopen, eindelijk toch gewaagd om de knie weer open te maken, altijd een risico natuurlijk er zitten immers implantaten in, om die weer aan de lucht bloot te stellen, en ja hoor een gedeelte van de meniscus was afgescheurd en dubbel geklapt. op de mri en echo niets van te zien.

dat hebben ze weer gemaakt, niet mooi natuurlijk om weer onder het mes te moeten.

ik heb hier een hond die overal van afblijft, nergens aan komt, de hechtingen waren net ijzerdraadjes. geen wondvocht of wat dan ook, super mooi.mmm ik hield wel de poot vast 24 uur lang, grinnik.

maar niet iedere hond is het zelfde hoor, heel goed dat je als je er niet bij bent een kap gebruikt zodat de hond er van afblijft.

vrijdag terug, schrijf nu al op een stuk papier wat je wilt vragen, als je daar bent is het altijd even stressen voor jezelf, en op papier kan je dan even kijken van....oja dit wil ik ook nog even weten, doen.

een plasplek is ideaal, zorg dat het blijvend kan zijn, altijd fijn, voor de late avond in de nacht, bij ziektes of wat dan ook, de hele tuin blijft dan taboe voor je hond, als je alert bent een week weet je hond dat het daar wel mag.

Een allerlaatste reactie naar aanleiding van de kruisband operatie van onze hond Harvey op 30-09-2014. Ik heb veel steun gehad aan de reacties van Willemijn. Harvey is door een hel gegaan, zoveel pijn had hij ondanks de zware medicatie en toch probeerde hij (Rottweiller eigen) flink te blijven. Het duurde zeker ongeveer een half jaar voor hij weer helemaal normaal liep. Inmiddels gaat het goed met hem, hij kan weer rennen, we proberen zo goed mogelijk te voorkomen dat hij rare sprongen maakt, maar helemaal te voorkomen is dat niet, als hij los loopt. In mei dit jaar wordt hij 6 en we hopen nog lang van hem te genieten, hij is onze waakse lieve lobbes. Het is al een poos geleden en misschien leest niemand dit meer, maar ik wilde na zo een tijd toch even laten weten hoe het gaat, ook voor andere hondenbezitters: het komt dus echt weer goed.

 

Jazeker lezen we dit!

 

Fijn dat het zo goed gaat en dat hij ondanks de zware tijd toch weer kan rondlopen. Helemaal dankzij de goede zorgen van zijn baas!

 

dank je voor de update!

Gelukkig dat het na het lange en zware traject, weer goed met Harvey gaat. Geniet van je lieve lobbes.