Agressie Amerikaanse Stafford bijna 3 jaar 
Ze zijn geweldig History en ik geloof je ook graag maar ik kan je bijna garanderen dat wanneer ik er tussen sta dat het mis gaat gewoon om het feit dat niets mij ontgaat en alleen daardoor al een brok spanning ben en dat breng ik over. Zou het graag willen zien en meemaken en dan voor mezelf positief afsluiten
Hulp4baasje (Gast)
Is echt geen afgeschreven zaak...heb meerdere keren dit mee gemaakt bij klanten thuis en moet serieus behandeld worden. Kijk aller eerst naar je eigen spanning, Stafford zijn zeer gevoelig en pakken dit heel snel van je over. Contact me maar. Reclame is niet toegestaan vandaar de naam van de website verwijderd door modteam -- reactie gewijzigd door het moderator team op 05 september om 11:22 --
ja zo kun je het zien...maar jij hebt ze zelf in huis toch? je gaat me toch niet vertellen dat je hun korte lontje niet kent? hoe niet conflictvermijdend ze kunnen zijn.
daarom, ze kunnen soms nog best aardig tussen andere honden, zolang het leuk gaat. gebeurt er iets zal de stafford de eeste zijn die de uitdaging maar wat graag aanneemt, of een correcite niet aanneemt, waar een andere hond allang wegloopt, wegdraait, wegkijkt of overgeeft...er is niet veel voor nodig om elende te krijgen
in zekere zin ben ik best met je eens dat ze in vele opzichten als andere honden zijn...maar niet when the shit hits the fan. als jouw hond dan tussen andere loopt en je 20meter verderop staat wens ik je heel veel succes
dus Willemijn, misschien kun je die strenge adviezen zien als geen risico's willen nemen, preventief. want in vele gevallen zal het niet eens zo vaart lopen. je moet er ook niet meteen monsters van maken, ze zijn zelfs totaal tegenovergesteld...maarja, je zult maar net de eigenaar zijn van die 1 op de 10 honden waar het niet mee kan en die even word doodgebeten. daar sta je dan mooi....en wat doen al die mooie praatjes dan? helemaal niks
ik heb eens gehad dat lootje vrij plots belaagd werd door 2 grote labs, was ook totaal niet tof, ik zie die houding veranderen en die wil aan het knokken gaan. ik stond verderop en met een brul en een hele lieve "kom hier" kreeg ik haar eruit en kwam ze naar mij ipv aan de knok...wat was ik daar blij mee
maar dit zal mij nooit het waanidee geven dat me dit volgend ekeren ook gaat lukken en dat ik zulke dingen dus maar weer op ga zoeken
Ik snap trouwens heel goed ook de meningen van anderen, of nouja, waar het vandaan komt. die hebben immers de ervaring dat ze hun stafford moeiteloos met andere honden om kunnen laten gaan. als je dat hebt mag je er ook blij om zijn, is uiteraard ook fijn! je mag er trots op zijn, je mag zeggen dat die gevallen er ook zijn. het zou alleen een beetje verkeerd worden als je dit als algemeen beeld gaat schetsen voor een ras. want gemiddeld zal het toch anders liggen. ken ik meer staffords die moeilijk zijn met honden, dan staffords die daar betrouwbaar in zijn
"
@Jeroen
Mijn honden zijn allemaal conflictvermijdend, omdat ik ze dat heb aangeleerd. Als er ongein is, dan melden ze zich allemaal bij mij. Met "melden" bedoel ik: ze zoeken (oog)contact en wachten op mijn reactie voor ze zelf een beslissing nemen.
Loslopen
Mijn stafford loopt zonder problemen los. Als er een andere hond met een niet sociale houding richting hem komt, dan roep ik hem bij me en stuur ik de andere hond weg. Ik breng mijn hond dan ook niet in de situatie dat hij moet kiezen om te gaan vechten of niet. Dit doe ik net zo goed voor mijn Jack Russell.
Algemene strekking
Staffords zijn gevoeliger voor stemmingswisselingen dan andere honden. Dit is een gegeven. Er zijn dan twee keuzes. Het laten voor wat het is en het accepteren (doet het merendeel van de mensen) of kiezen om meer tijd te steken in het begeleiden en ontwikkelen van gedrag van jouw hond.
Wij hebben vroeger een pitbull gehad, Bart.
Een flinke zwarte reu. Ook wel het nodige mee meegemaakt.
Maar zo'n vreselijke lieve hond.
Ik had het er met mijn man over van de week.
Onze huidige hond, Borres is een schat. We zaten met zijn tweetjes de honden te vergelijken (nooit doen natuurlijk hihi) en ik vroeg me af waarom toch Bart nog zo diep in ons hart zit (we hebben ook al meerdere andere honden gehad vroeger thuis) en we toch het idee hebben dat hij nog liever was dan Borres terwijl we met Bart de 'problematiek' van de pitbull ten volste hebben meegemaakt en Borres zo ontzettende voorbeeld hond is in huis.
Mijn man kon dat heel goed omschrijven, bij Bart had je nooit het idee dat hij het ergens voor deed. Je had het idee bij Bart als hij bv een knuffel kwam geven hij dat niet deed omdat hij een knuffel nodig had maar omdat jij een knuffel nodig had.
Het is lastig uit te leggen want ze zijn me allebei even lief en ik wil Borres niet tekort doen maar hoe Bart van het gezin hield is niet te omschrijven. Het was ook niet voor te stellen wat wij maar ook de kleinkinderen allemaal met hem konden doen, alles was goed.
Ik moet wel zeggen dat doordat hij een echte pitbull was met zijn pitbullse streken ik wel angstig geworden ben om nog een keer aan zo'n hond te beginnen. Maar dit heeft alleen betrekking op de omgang buiten met honden en dan inderdaad de ellende dat andere mensen hun honden niet onder controle hebben (ben er nou eentje van die kant 
) Maar diep van binnen zou ik eigenlijk niets liever willen.
Misschien ooit in de toekomst.
Ik kijk ook regelmatig in de asiels en dat vind ik wel lastig. Ik zou niet weten of ik daar aan zou durven beginnen alhoewel er wel erge lieve bijstaan.
Een flinke zwarte reu. Ook wel het nodige mee meegemaakt.
Maar zo'n vreselijke lieve hond.
Ik had het er met mijn man over van de week.
Onze huidige hond, Borres is een schat. We zaten met zijn tweetjes de honden te vergelijken (nooit doen natuurlijk hihi) en ik vroeg me af waarom toch Bart nog zo diep in ons hart zit (we hebben ook al meerdere andere honden gehad vroeger thuis) en we toch het idee hebben dat hij nog liever was dan Borres terwijl we met Bart de 'problematiek' van de pitbull ten volste hebben meegemaakt en Borres zo ontzettende voorbeeld hond is in huis.
Mijn man kon dat heel goed omschrijven, bij Bart had je nooit het idee dat hij het ergens voor deed. Je had het idee bij Bart als hij bv een knuffel kwam geven hij dat niet deed omdat hij een knuffel nodig had maar omdat jij een knuffel nodig had.
Het is lastig uit te leggen want ze zijn me allebei even lief en ik wil Borres niet tekort doen maar hoe Bart van het gezin hield is niet te omschrijven. Het was ook niet voor te stellen wat wij maar ook de kleinkinderen allemaal met hem konden doen, alles was goed.
Ik moet wel zeggen dat doordat hij een echte pitbull was met zijn pitbullse streken ik wel angstig geworden ben om nog een keer aan zo'n hond te beginnen. Maar dit heeft alleen betrekking op de omgang buiten met honden en dan inderdaad de ellende dat andere mensen hun honden niet onder controle hebben (ben er nou eentje van die kant
) Maar diep van binnen zou ik eigenlijk niets liever willen. Misschien ooit in de toekomst.
Ik kijk ook regelmatig in de asiels en dat vind ik wel lastig. Ik zou niet weten of ik daar aan zou durven beginnen alhoewel er wel erge lieve bijstaan. "
Tip voor de toekomst ,neem een bully dit zijn wat gemoedelijker zowel naar mens als dier 
@Jeroen
Mijn honden zijn allemaal conflictvermijdend, omdat ik ze dat heb aangeleerd. Als er ongein is, dan melden ze zich allemaal bij mij. Met "melden" bedoel ik: ze zoeken (oog)contact en wachten op mijn reactie voor ze zelf een beslissing nemen.
Loslopen
Mijn stafford loopt zonder problemen los. Als er een andere hond met een niet sociale houding richting hem komt, dan roep ik hem bij me en stuur ik de andere hond weg. Ik breng mijn hond dan ook niet in de situatie dat hij moet kiezen om te gaan vechten of niet. Dit doe ik net zo goed voor mijn Jack Russell.
Algemene strekking
Staffords zijn gevoeliger voor stemmingswisselingen dan andere honden. Dit is een gegeven. Er zijn dan twee keuzes. Het laten voor wat het is en het accepteren (doet het merendeel van de mensen) of kiezen om meer tijd te steken in het begeleiden en ontwikkelen van gedrag van jouw hond. "
Bedankt voor je reactie...
Knap dat dit bij jou zo gaat, bedoel ik niet flauw hoor,maar gewoon echt als knap, en als jij weet dat je hierop kunt vertrouwen, lijkt me dit goed toch
Heb ik lola alleen, kan ik veel met dr, en zou ik veel kunnen proberen, lopen we met de roedel, wat meestal zo is tegenwoordig, dan vertrouw ik haar niet, ze neemt het veel te heftig voor de rest op.
dan zou ze dus ook veeeel eerder problemen opzoeken, dus ik geef haar die kans nooit.
Is ze alleen, kun je soms best iets van leuk en makkelijk gedrag naar andere honden zien, maar zelfs dan, neem ik eigenlijk nooit een gok, en kap ik het meeste op tijd af, en stuur dus ook loslopers weg. want het feestje kan snel omslaan...
bovendien wil ik ook niet in de hand werken dat iedereen dus wederom zijn hond bij ons laat "omdat het toch wel kan" dus ik ben meestal wat stelliger, en dan heb ik een volgende keer geen last van die losloper op ons af 
Het is denk ik maar net wat je in een hond zoekt. Ik hou er bijvoorbeeld van om zorgeloos te kunnen wandelen (oke, je moet altijd opletten) met een goedzak die overal en met iedereen opschiet. Ik hou ervan om me niet druk te moeten maken of m'n hond wel of niet met een ander klikt. Maar andere mensen houden totaal niet van zo'n allemansvriend haha. Ik heb ook wel eens de ca de bou van m'n neef. Prima opgevoed, maar heeft duidelijke leiding nodig. Ik geef d'r ook geen vinger. En als ik met haar loop, let ik altijd goed op. Dat doe ik met m'n eigen honden ook, maar daarbij kan ik denken "mocht het mis gaan, weet ik dat hij weg loopt". Terwijl als ik met de bull loop, ik weet dat het wél mis gaat als het mis gaat. Hoe je het ook went of keert; als die kaken dicht zitten, zitten ze dicht. En daarom zou zo'n ras niks voor mij zijn.
Maar dat is denk ik maar net wat je zoekt. Daarom zou een duitse herder ook niks voor mij zij. En een husky vind ik prachtig (mooiste honden die er zijn naar mijn mening), maar ik zou het jammer vinden dat ze niet altijd los kunnen. En een beagle; ik moet er niet aan denken met dat jachtinstinct en eigenwijze karakter. Ieder z'n ding
" />Maar ook ik vind het interessant om te weten wat iemand tot een ras aantrekt. Ik vind labradoodles bijvoorbeeld heerlijke knuffelberen met een makkelijk karakter. Echte gezinshonden en makkelijk in de omgang. Waarschijnlijk moeten de meeste met een bull daar niet aan denken. M'n neef zegt ook altijd: "pffff wat een haar!". Terwijl ze helemaal niet verharen, maar het idee al.. "
je hebt het juist, geen vooroordelen, helemaal niet, ben hier heel wat wijzer geworden, en dat ik niet meer zo onbevangen ben als vroeger is toch doordat je hier op een forum komt.
mijn vorige honden heb ik allemaal met honden gesocialiseerd, behalve bamse, nimmer naar anderen honden laten gaan, waarom niet ? pups van mijn vorige honden zijn allemaal gebeten zomaar, zittend op de grond, buik geven en hap, dacht wat een ander ook zegt, socialiseer met andere honden, nee nimmer meer gedaan, een pup van acht weken op de hoek, ja erg hoor, gebeten door een newfoundlander, zo de lucht in gegooid. geen trauma er van overgehouden, hond en ik niet, maar ben wijzer geworden.
misschien is daarom bamse zo stoicijns ? en de liefste voor anderen honden ? met een jaar pas los gegooid eerder niet, en wat Frank zegt, ik doe ook mijn eigen zin.
wel alert geworden, beter inlezen wat er aan gedraafd komt, maar is dat niet met ons allemaal ? geen weet en dan op een forum en dan toch wijzer worden ?
veel ervaring heb ik niet met vervelende honden, maar toch alert, en nogmaals geen vooroordelen, voor geen ene hond, wel heb ik liever behaarde honden dan kale honden grote honden dan kleine honden.
naar aanleiding van deze topics over dit ras ga je je toch afvragen, is toch heel normaal.
Anoniem (Gast)
Algemene strekking
Staffords zijn gevoeliger voor stemmingswisselingen dan andere honden. Dit is een gegeven.
Hoeveel verschillende rassen heb je ervaring mee dat je dit denkt te kunnen stellen? Zoveel rassen die hier gevoelig en gevoeliger voor zijn, zou jij mogen weten denk ik ?
Eric Zenner (Gast)
Beste Jeremy,
Omdat Darco werd aangevallen toen hij aan de lijn liep en jij hem (ongewild) niet kon beschermen, heeft hij zijn vertrouwen in jou verloren.
Het enige wat jij nu moet doen is het vertrouwen van Darco terugwinnen.
En dat kan je maar doen in samenwerking met jouw andere honden.
Dit doe je door je, met veel geduld, consequent en vastberaden, op te stellen als de roedelleider.
Mensen denken maar al te veel dat dieren moeten opgevoed worden maar uit mijn ervaring als dierenarts kan ik je zeggen dat het andersom is. Een hond leer je kunstjes aan maar zijn gedrag wordt door jou bepaald.
Veel succes
Algemene strekking
Staffords zijn gevoeliger voor stemmingswisselingen dan andere honden. Dit is een gegeven.
er zijn zoveel rassen die hier gevoelig voor zijn, niet alleen de stafford.
Ik denk ook niet dat je dat zo stellig kan zeggen. Ik heb wel, zuiver op basis van persoonlijke (maar dus beperkte) ,ervaring dat Staffords een groot empathisch vermogen beschikken en daar erg gevoelig voor zijn. het zijn toch heel erg mens gerichte honden waarin voor mij een verklaring schuilt. Maar goed, dat is anekdotisch en persoonlijk, geen gegeven. Dat maakt ze ook niet gevoeliger dan andere honden, het gedrag is alleen zeer opvallend.
Hier merk ik het ook dat ze erg gevoelig zijn voor stemmingen. Ze pakken het alleen beide weer op een andere manier op. Xena wil je echt geruststellen door bij je te komen en te knuffelen en Buddha ontwijkt je en zoekt een rustig plekje op voor zichzelf, das een echte man die weet niet hoe ie er mee om moet gaan haha.
Als dit gedrag nog niet te lang duurt en al is ingesleten, kun je het vaak nog wel ombuigen. Heb geen ervaring met Staffords, maar wel met honden van mij die zijn aangevallen. Heb het zelf afgelopen jaar met mijn jonge reu gehad, die ook met agressie ging reageren (geen vechtras dus misschien toch anders????) Was meer grommen en blaffen. Ben naar een gedragstherapeut gegaan en heb sessies gedaan met andere honden op grote afstand en belonen voor rustig gedrag. Zo steeds wat dichterbij andere honden. Het gaat nu weer goed, hij speelt ook weer met andere honden, alleen honden die op zijn aanvaller lijken blijven spannend.
Sinds kort komt er een American pitbull op ons losloopveld, en ik was alert. Maar, ondanks dat ze wordt lastig gevallen door een reu, meerdere pittige labrador-pups, blaft ze hooguit. Ze is drie jaar oud. De baas (vriendelijk, niet-macho) gaf aan dat opvoeding veel uitmaakt, naast dat ze van vriendelijke ouders kwam, alle nestgenoten zijn vriendelijk. Tja.... Wat is wat?
Dat is een pitbull die nog good cop is en nog niet corrupt? :P
Maar er zìjn wel die gewoon met honden kunnen toch. Vriendin van me heeft een engelse stafford die is 8 inmiddels en die heeft zn leven lang nog geen lip opgetrokken naar een andere hond. Die speelt er alleen maar mee. Opvoeding? Nou. Nee.. :P
Bedankt voor je reactie...
Knap dat dit bij jou zo gaat, bedoel ik niet flauw hoor,maar gewoon echt als knap, en als jij weet dat je hierop kunt vertrouwen, lijkt me dit goed toch
Heb ik lola alleen, kan ik veel met dr, en zou ik veel kunnen proberen, lopen we met de roedel, wat meestal zo is tegenwoordig, dan vertrouw ik haar niet, ze neemt het veel te heftig voor de rest op.
dan zou ze dus ook veeeel eerder problemen opzoeken, dus ik geef haar die kans nooit.
Is ze alleen, kun je soms best iets van leuk en makkelijk gedrag naar andere honden zien, maar zelfs dan, neem ik eigenlijk nooit een gok, en kap ik het meeste op tijd af, en stuur dus ook loslopers weg. want het feestje kan snel omslaan...
bovendien wil ik ook niet in de hand werken dat iedereen dus wederom zijn hond bij ons laat "omdat het toch wel kan" dus ik ben meestal wat stelliger, en dan heb ik een volgende keer geen last van die losloper op ons af
"
Dankjewel voor jouw reactie.
Als ik jouw verhaal lees, dan denk ik dat jouw hond het ook kan. Uit jouw omschrijving begrijp ik dat ze geen agressie heeft bij louter het zien van een hond, maar pas bij een samenloop van omstandigheden.
Hier kun je (als je wilt) aan werken. Dit is moeilijk en vraagt zekerheid en discipline van de baas. Op het moment dat je dit risico liever niet neemt is het sterk van je dat je de situatie niet laat ontstaan.
Goed bezig.
Grt.
Algemene strekking Staffords zijn gevoeliger voor stemmingswisselingen dan andere honden. Dit is een gegeven.
Engelse Stafford
Hoeveel verschillende rassen heb je ervaring mee dat je dit denkt te kunnen stellen? Zoveel rassen die hier gevoelig en gevoeliger voor zijn, zou jij mogen weten denk ik ? "
Ik vind het grappig dat Anoniem en Willemijn aangeven dat opeens alle honden gevoelig zijn voor stemmingswisselingen. De pagina's hiervoor worden nog helemaal volgeschreven dat deze honden weinig tot niks nodig zouden hebben om te kunnen ontvlammen. Hoezo tegenstrijdig?
Naar mijn mening en ervaringen hebben Staffords eerder de neiging om te veranderen van stemming dan veel andere rassen.
Mijn hele punt is dus: Bij staffords gaat het om het herkennen, controleren en begeleiden van deze stemmingswisselingen.
Ervaring vanuit mijn eigen honden: Schotse Terrier, Jack Russell Terrier, Dobermann, Shar-Pei 2x, Bull Terrier en een Staffordshire Bull Terrier
Ervaring vanuit de honden waarmee ik heb gewerkt: Chihuahua's, Boomers, Dobermannen, Heders (Mechelse & Duitse), Labradors, Berner Senners etc.
Het meeste train ik: APT, AST, SBT, Bull Terrier, American Bulldog, Dogo Argentino/Canario, Rottweiler, Bordeaux Dog, Deense Dog etc.
Trainen: Ik train huishonden. Ik zal ongetwijfeld van mening/visie verschillen met mensen die puur willen sporten met hun hond. Overigens neemt dit niet weg dat ik niet sport met honden. Dit doe ik wel degelijk.
@ Engelse stafford
mijn hond is weleens plots belaagd, ik kon haar toen ook op tijd eruit snappen, voordat ze zelf dingen op ging lossen. Maar dat is eens, of een paar keer, andere keren kiest ze snel voor een aanval.
Dat is met name bij kleine felle terriërs bv, zoals jack russels, dat is vaker misgegaan met loslopers die ons belaagden. wat nu zorgt dat ze deze bijna direct grijpt, zonder waarschuwing. dit heeft ze ook sneller bij collies, en met name borders. herders kunnen ook erg fout zijn. haar beschermingsdrang is groot, zonder de rest van de roedel is ze ook makkelijker hoor. en beter leesbaar, dingen volgen dan minder snel op.
je hebt wel gelijk dat mijn hond waarschijnlijk meer zou kunnen dan ik aan ga met haar, maar ik breng haar alleen in een dergelijke situatie als ik weet dat ik haar vertrouwen kan, of dat ik haar uitstekend lezen kan in die situatie, zodat ik weet dat ik tijd heb in te grijpen en te aanschouwen. wordt dit twijfelig of weet ik het niet, breng ik zowel mijn hond, als de andere hond niet in zo'n situatie.
edit;
En nee, ze is vrij cool en toont absoluut niet zomaar agressie bij het zien van een hond op afstand...er is altijd wel een trigger, of een hond in haar persoonlijke ruimte die ze niet wil, een hond die naar dr snauwt, staart of belaagd.
Pfft, volg het amper meer..
Maar als je gewoon een goede staff hebt zal die echt niet alles meteen willen opvreten.
Die zal enkel als die wordt uitgedaagd die uitdaging aan gaan.
Ik heb zaterdag bijv. nog een wandeling met Roosje gedaan.
Haar volwassen bouvier teef, mijn volwassen AST teef en de SBT reu van 7 maanden oud.
Bij aankomst ging de hond van Roosje al direct liggen voor de jongste.
Chleo hield ik even rustig op gepaste afstand.
Eerste 5 minuten vonden alle 3 het allemaal zeer interessant, alleen mijn AST liet al gauw blijken dat ze verder niks hoefde te weten van Drib, waarop Drib goed inspeelde door haar ook met rust te laten.
Drib heeft onder het wandelen soms staan blaffen in de hoop dat ze toch een potje spelen kon uitlokken, maar die van mij waren na die eerste 5 minuten op standje "negeren" gegaan en reageerden er totaal niet op.
Daarna Roosje ook nog een paar signalen bij Chleo laten zien, waarin ik kan zien dat ik moet opletten met Chleo.
Dit was op het moment dat wij ergens stil stonden en er achter de sloot een hond al blaffend aan kwam rennen die ging fixeren naar Chleo tijdens het blaffen. Je ziet dat gewoon de stand van de staart veranderen, de houding strak gaan en dan weet ik precies dat ze daarna geen signalen meer geeft en (indien de hond voor me zou staan) dat ze zou uithalen.
Uiteindelijk liepen de dames met 1 meter tussenruimte naast elkaar, mekaar beiden negerend.
Voor ons alle 3 een uitermate leuke, ontspannende en gezellige wandeling geweest.
heb je met Roosje gelopen, top
ik meen dat Roosje hier zo nieuwsgierig naar was, het gedrag van deze honden en hoe dat in zn werk gaat
hoe is het haar bevallen?
ik meen dat Roosje hier zo nieuwsgierig naar was, het gedrag van deze honden en hoe dat in zn werk gaat
hoe is het haar bevallen?
"
We gaan wat vaker wandelen als ik daar in de buurt ben hahaha.
Het is haar ook prima bevallen.
Drib vond wat minder leuk, want die wilt alleen maar spelen hihi, maar Drib paste zich echt super aan.
Overigens echt een hele leuke bouvier! Echt een knuffelkontje :-)
We gaan wat vaker wandelen als ik daar in de buurt ben hahaha.
Het is haar ook prima bevallen.
Drib vond wat minder leuk, want die wilt alleen maar spelen hihi, maar Drib paste zich echt super aan.
Overigens echt een hele leuke bouvier! Echt een knuffelkontje
"
Hihi, klopt Drib is echt een knuffel kont :)
Het is mij zeker goed bevallen. Ik had een beeld van honden die tegen elke hond agressief zoudem zijn en dat de kans dat Drib aangevallen zou worden, groot zou zijn, maar dat valt echt reuze mee (bij goede eigenaren dan). Ik wilde weten hoe Drib zou reageren bij zo'n soort volwassen hond die sneller als gemiddeld een andere hond aan zou (kunnen) vallen. Drib reageerde niet anders als bij andere honden. Ze pikte de signalen perfect op en handelde daar naar. Ze wist exact hoe ver ze kon gaan, maar zoals haar karakter is: ze wilde graag spelen, maar Drib had goed door dat de andere 2 niet wilde spelen en bleef op veilige afstand proberen uit te dagen tot spel door middel van blaffen. Toch denk ik dat het door blijven gaan met blaffen voor Drib ook een stukje overprikkeling was omdat Drib al een drukke dag achter de rug had.
Maar ik zou graag vaker willen lopen met jullie hoor 
En dan eens kijken hoe het met dat blaffen zit als ze een dagje rust heeft gehad. Ik verwacht dat dat dan vrij snel over is.
Overigens zie ik dat Drib over het algemeen met echt agressieve honden 2 manieren heeft:
1. Negeren en weg lopen.
2. De agressie van de andere hond weten om te zetten in leuk spelen.
Drib gaat eigenlijk nooit in op dat agressieve gedrag zelf (uitlokken of verergeren doet ze dus niet), maar omdat 'jullie soort' honden sneller tot een aanval over gaan, wilde ik weten of Drib optijd die signalen zou oppakken en dat deed ze 
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?