Duc, Zeno en Lady

Toen ik drie jaar was, kochten mijn ouders een hond. Een labrador, Duc.

Ik ben samen met hem opgegroeid, en ik deed alles met hem! Hij was geweldig. Mijn beste vriend!

Maar toen hij tien jaar was, hebben we hem laten inslapen. Hij had artrose en kreeg veel medicatie. Maar Duc was gewoon op.. Ik mis hem super hard!

Mijn grootouders hadden ook een labrador, Lady. Zij was één jaar ouder dan Duc. Lady was toen ze jong was mishandelt, en toen hebben mijn grootouders haar in huis genomen. Ze was één jaar oud. Zij luistert perfect en heeft respect voor haar baas. Iets wat Duc niet kende. Op haar 14 jaar hebben mijn grootouders haar laten inslapen zonder iets te zeggen tegen ons. Zij was mijn beste vriendin, zoals Duc mijn beste vriend. Ik ben ook met haar opgegroeid (we zaten veel bij onze grootouders). Dus zij was ook mijn hond!

Een jaar na het overlijden van Duc, besliste mijn ouders dan toch om weer een hond te kopen. Het huis was gewoon te leeg & na een jaar, was het gemis er nog steeds.

Deze keer weer een labrador maar in de kleur bruin. Al snel via het internet vonden we Woefkes ranch. En zij hadden nog een bruine labrador reu. Wij hebben te haast gereageerd en meteen er naar toe gereden.. We kochten hem en doopte hem Zeno. Eerst wou mijn moeder hem ook Duc noemen, maar ik vond dat Duc Duc was. Dus kozen we Zeno.

Zeno was fantastisch! Hij luisterde perfect! Kon alle trucjes super snel, liep los naast u. Duc was niet zo, Duc luisterde nooit, hij was koppig en lui. Maar Zeno had altijd zin in lopen, spelen, ..

We gingen met zijn paspoort naar de DA, en hij vertelde ons dat Zeno in het buitenland geboren is. En wel in heel slechte omstandigheden. Hij is heel vroeg bij zijn mama weggehaald en zo naar Nederland gebracht en uiteindelijk naar Woefkes ranch. Hij vertelde ons ook dat het geen raszuivere labrador is.

Toen Zeno 6 maanden was, gingen we met hem naar onze grootouders.

Hij was de schat van de familie. -Mijn grootouders hadden kort na Duc ook hun hond verloren. Lady, ik mis haar ook ontzettend hard! - We gingen vertrekken en Zeno wou niet in de auto springen, en dus duwde mijn meter aan zijn poep om hem in de auto te duwen.. En daar begon het .. Hij heeft haar gebeten voor de eerste keer. Hij gromde. We dachten, ja het is onze fout. Dus deden er verder niets mee. Enkele weken later kwamen onze jongere nichtjes op bezoek. Mijn nichtje was aan het spelen in de tuin met Zeno en plots hoorde we een geschreeuw.. Hij had haar gebeten, meteen naar het ziekenhuis en laten naaien. We wisten niet goed wat te doen, had ze zijn been afgenomen? Dit was natuurlijk ook geen reden. Mijn ouders hebben altijd labradors gehad die super lief waren. En dus weinig ervaring met hondentraining.

We hadden hem in zijn bench gestopt voor een uur en alles was weer vergeten.

Weer enkele weken later, 's avonds, de gewoonte was voor mijn zus & ik gingen slapen dat we Zeno een slaapkusje gaven. Hij lag op zijn matje en mijn zus bukte haar om een kusje te geven en hup, hij beet haar. Zomaar.. Haar hand was helemaal kapot.. Terug naar het ziekenhuis.

Het stopte niet. Hij heeft iedereen van de familie gebeten behalve mijn moeder. Ik weet wel dat het onze fout is, we hebben te laat gereageerd en niks aan gedaan! Je kan niet geloven hoeveel spijt ik daarvan heb! Waarom zijn we niet naar een hondenschool gegaan? Waarom?!

Zeno heeft mij drie keer gebeten, één keer was zeker mijn fout. Hij zat in de tuin te blaffen op de buren en ik was het beu, dus ik ging naar Zeno en zei dat hij moest stoppen met blaffen. Maar hij stopte niet en toen deed ik alsof ik hem ging slagen (wat ik niet ging doen, ik wou gewoon dat hij stopte). En ja, hij beet.. Weer naar het ziekenhuis en genaaid.

Mijn broer had een vriendin, en Zeno had haar blijkbaar niet graag. De vriendin van mijn broer heeft nooit iets fout gedaan, ze zou eens moeten geprobeerd hebben.. Ze kwam altijd langs de achterdeur (zoals iedereen), en ze moest nog maar de klink vastnemen en Zeno sprong op de deur en gromde gelijk ne zot. Natuurlijk had ze bang en wou niet meer binnen komen. Even later probeerde we het opnieuw met telkens een koekje. En het ging.. Tot ze volgens hem weer een verkeerde beweging maakte en hup, hij had haar vast.

Hij stopte niet. Ik werd zo boos op hem! Want elke beet bracht hem dichter bij de dood & ik wou hem niet kwijt.

Ik ging heel veel wandelen met hem, hij liep los & luisterde perfect! Hij ging geen meter van mijn voeten. Hij was heel slank met een donkerbruine brede streep op zijn rug. Zijn ogen, die waren speciaal. De ene moment waren ze liefdevol en het andere moment vol haat..

Hij wou mij ook altijd beschermen. Op straat, er moest maar iemand te dicht bij mij komen en hij gromde al. Liet zijn tanden altijd heel snel zien.

Ik werd echt bang van hem.

Hij is ondertussen 20 maand. Ik was alleen met hem thuis, en wou naar de keuken gaan om iets van eten te halen, hij lag in de keuken en toen ik binnenkwam begon hij te grommen en sprong op mij.. Ik liep weg en heb nog vlug de deur kunnen dichtdoen. Even later wou ik het weer openmaken en hij begon meteen te grommen. Toen had ik toch niks verkeerd gedaan? Waarom was hij zo agressief? Was het omdat hij veel te vroeg van zijn mama is weggehaald en die vreselijke reis naar België? Hebben ze hem geslagen toen hij nog een puppy was? Is het mijn fout?

Twee maanden later, ik kwam van school en ik zag meteen aan mijn moeder haar gezicht dat er iets was.. Zeno had mijn broer gebeten, en erg.. Mijn ouders besloten om Zeno nog die avond te laten inslapen. NEE! Ik wou dat niet! Maar ze zeiden: wat als hij eens in het gezicht bijt? Kleine kindjes aanvalt?

Ik ben die avond nog gaan wandelen met hem, en nu heb ik heel veel spijt dat ik terug naar huis was gegaan met hem. Ik had hem bij iemand moeten brengen, of gewoon samen met hem weggaan. Dan leefde hij nog! Hij was een geweldige hond!

Toen kwam de DA. Hij rook hem nog maar en hij werd al kwaad. En we moesten een muilband rond doen.. Mijn mama kon dat doen, hij was nooit boos op haar. Hij begon te spurtelen, ik was aan het huilen samen met mijn zus. Het was verschrikkelijk! Geen derde keer!! Hij was zo jong..

Hij lag daar op de grond, hij ademde nog. Op dezelfde plaats waar Duc is heen gegaan. Toen het gedaan was, ben ik naar boven gegaan. En van boven keek ik naar beneden en zag een grote blauwe zak. Daar lag mijn beste vriend in, mijn toeverlaat, mijn broer!

Hij was weg.. Dag Zeno.

We hebben hem, zoals Duc laten cremeren. We mochten hem nog een laatste keer gaan begroeten en dan ging hij de oven in. We mochten een urne uitkiezen, dezelfde als dat van Duc, waar een foto in past. Ik zag hem daar liggen, ik wou zo graag dat hij recht sprong en terug leefde! Maar nee, daar ging hij..

Enkele maanden later, was het gemis daar weer. Niet dat Duc, Zeno of Lady vervangen konden worden hoor! Ik was veel alleen thuis en het was zo leeg en kil. Ik had ook nogal rap bang.

Toen besloten mijn ouders weer een puppy in huis te halen. De fokker waar Duc vandaan kwam. We wouden weer een bruine labrador, omdat het z'n mooie kleur is & super lief ras!

Daar zaten dan twee kleine puppy's. Broertjes, één broertje was aan het slapen en de andere was super levendig. Ja, we hadden besloten, deze werd het! We doopte hem Chico.

Chico is ook geweldig. Hij is juist Duc, gewoon in bruin.

Maar Chico heeft ook al problemen op zijn jonge leeftijd, hij heeft al ED. Hij mankt vaak en zijn conditie is niet goed. Hij is nu al een jaar op regime & het gaat beter. Hij is 10 kg afgevallen. Chico is zoals een broer voor mij, zoals Zeno en Duc voor mij was. Hij wordt 4 jaar, eind van dit jaar. Hij is actief, speels en echt heel zot! Ik leer hem nog elke dag nieuwe trucjes en dat doet hij zo goed! Vandaag nog dood geleerd. Ik heb dit drie keer moeten zeggen & hij kon het al. Maar hij is zo koppig, juist zoals Duc. Zeno was anders.

Enkele weken geleden heb ik te horen gekregen dat waar Duc en Chico vandaan komen eigenlijk broodfokkers zijn! Daarmee dat Duc & Zeno zoveel problemen hebben! Zij komen van Dobby home.

Hadden we ons beter informeert, dan had ik al dat verdriet niet gekend. Wie dit leest, wil ik ook vragen dat zij het verder rond vertellen dat deze twee fokkers slecht zijn! Ze deugen niet! Ze denken niet aan de hond zelf, maar aan het geld! En wij hebben hun dat gegeven! Dom dom dom..

Duc, Lady & Zeno: ik mis jullie zo hard! Ooit kom ik jullie weer tegen en zijn we samen! Chico is nu mijn hondje, maar vergeten doe ik jullie nooit! Er gaat geen dag voorbij of ik denk aan jullie. Vaak lig ik 's avonds in bed te huilen, denkend aan jullie! Slaapzacht lieverds!

Dit was Zeno, vind je hem niet prachtig? Denken jullie dat hij 100% labrador is?

Och... wat een verdrietig verhaal! 

Br**dfokkers doen het om het geld.. ze testen hun honden niet en socialiseren ze niet.. Dat wist ik eigenlijk ook niet, tot ik op dit forum kwam....

Ik vind het erg rot voor je dat je dit is overkomen.. echt niet leuk dat je al 3 hondjes hebt moeten verliezen :(

Zeno is een prachtige hond!  Misschien was hij werklijn labrador?

Ik begrijp je verdriet.. Gelukkig heb je nu Chico die je daar doorheen helpt. :)

En als iemand het ooit over die fokkers heeft.. zal ik ze jouw verhaal vertellen! 

Ja, heel mooie foto van Zeno!  Je vergeet je hondjes nooit.  Ze zijn voor altijd een deel van je, net zoals Chico het ook is.  Heel veel geluk en mooie jaren met Chico gewenst.  Geef hem nog maar eens een dikke knuffel want het ziet er ook een lieverd uit :-)

vergeten ? nee voor altijd in jouw hartje.

nu is chico er voor je, hoop dat je heel lang mag genieten van jouw Chico.

heel veel sterkte toegewenst

het verdriet doet zoveel pijn

maar weet dat ze hierboven zullen gelukkig zijn 

(heb zelf 13augustus 2014 21.15u mijn lieve schat van hondje  yoni moeten laten gaan )

heel veel sterkte toegewenst !

groetjes cinneke