Rottweiler jaloers op de paarden

Onze rottweiler teef is bijna 6 jaar oud. Zij is op 2jarige leeftijd in beslag genomen samen met haar 8 puppies van 4 weken oud. De vader was een bordeaux dog. Noushka woog een maand na de beslagname amper 20kilo, toen is ze bij ons thuis gekomen. Dus bij beslagname nog minder...ze hebben daarom bij de opvang haar 4weken oude puppies bij haar weggenomen en met de papfles verder grootgebracht. Noushka heeft dan ook een echte puppie-manie...toen een vriendin een aussie pup in huis haalde probeerde zij hem melk te geven enz...nu nog altijd als ze een pup ziet is ze helemaal verliefd en echt een mama. Ze staat ook vol zware littekens, er zijn er waar je je vinger in kunt leggen...
Noushka weegt ondertussen 41kg...zij is enorm gehecht aan mij...ze eet niet als ik er niet ben, dus gezien mijn frequente ziekenhuisopnames voedert mijn man haar met de hand opdat ze toch iets binnen krijgt. Ben ik thuis gaat ze niet mee met mijn man of dochter, gaan we wandelen en heeft mijn man of dochter haar lijn vast mag ik niet meer dan twee meter van hun verwijderd zijn want dan trekt ze tot bij mij of als ik achterop loop dan legt ze zich plat op de grond tot ik er ben...nu dit zijn dingen waar we allemaal wel mee kunnen leven. Thuis loopt ze niet altijd achter mij aan zolang ze maar het overzicht heeft en mij ergens in het zicht heeft. Ze kan alleen thuisblijven enz...

Het probleem situeert zich met de paarden...voordien kon ze ook niet mee naar de stallen of ze ging achter ze aan en het liefst de dochter haar kleinste pony. Dat heb ik onder controle en ze kan nu netjes mee, soms moet ik ze wel nog eens bij mij roepen als ze begint te fixeren. Als ik niet mee ga naar de stal is er geen probleem want dan interesseert het haar niet om mee te gaan. We hebben de plaats voor paarden te borstelen en of opzadelen moeten verplaatsen naar een hoek in de piste ipv aan de garage binnen de omheining. De piste en de weiden kunnen afgesloten worden voor de hond. Wel staat ze continue te blaffen en dan maakt het niet uit of ik bij de pony sta of binnen ben...zodra iemand iets met een paard doet staat ze daar. Je kan haar er niet bij laten of ze hapt naar het paard en onophoudelijk blaffen. Zaterdag was ik de pony's aan het vlechten om op wedstrijd te gaan dan blaft ze ook...als ik dan haar naam roept zwijgt ze even maar blijft op en af lopen...
Als mijn dochter met haar pony op pad gaat moet ik haar vasthouden want de dochter moet over de oprit dus daar waar Noushka is, ook als ze thuiskomt moet ik snel zijn want de pony heeft het niet meer op Noushka en trekt zich gewoon los van de dochter.
Als mijn dochter in de piste rijdt loopt Noushka naast de piste af want die grenst aan de tuin en blaft ze altijd...ze hijgt haar eigen te pletter maar blijft doorgaan. Ik zet ze dan binnen zodat ze niet meer buiten kan met sloten op de deuren want anders doet ze ze open, ook zodanig dat ze de paarden niet kan zien...dat haalt ook niets uit want ze wordt niet rustig...thans ze kent die plaats want als er bezoek komt moet ze ook naar daar omdat ze niet lief is naar vreemden en dan ligt ze gewoon te slapen. Het ligt ook niet aan het feit dat het mijn dochter is want komt er iemand anders in de piste rijden doet ze ook zo.
Gaan we wandelen, mijn man en ik met de honden en dochter op haar pony dan moet ik ze aangelijnd houden en dan nog opletten of ze hapt er weer naar...terwijl ze anders gewoon los meewandelt in de bossen. We kunnen haar ook niet meenemen op wedstrijd want al die paarden dan flipt ze helemaal, dus moet ze dan een hele tijd thuisblijven terwijl het zo fijn zou kunnen zijn...onze Jack Russel geniet van zo een dag op stap. Voordien bleef ze dan thuis samen met Pinootje...nu zou ze dan alleen thuis zijn...

Wij hebben al van alles geprobeerd: snoepjes, onder commando zetten, negeren enz...
Loopt ze alleen tussen de paarden interesseren die haar niet, dus als niemand van ons in de weides is...

Iemand tips?

Jeetje wat lastig.
Ik begrijp hieruit dat de paarden bij jullie thuis staan?
Dat maakt het natuurlijk een stil lastiger.
Is er eens iets gebeurd met de paarden en haar waardoor ze wil happen?
Is je dochter eens van haar paard gevallen?
Dat kan allemaal meespelen.
Onze paarden staan niet aanhuis dus is het makkelijker om ze uit elkaar te houden.

Ik hoop dat je veel tips krijgt.
Ik vind het een hele lastige situatie voor jullie.

De paarden staan hier thuis ja, de piste ligt links naast het huis, de paddock waar de paarden 24/7 op mogen daarachter en dan daarachter en langs de weiden en rechts van het huis ligt de andere weide. De tuin en oprit enz waar de honden altijd mogen ligt rondom het huis. Staan de paarden op de weide die aan de tuin grenst interesseren ze haar niet, zolang niemand bij de paarden is en zij in de tuin is.
Ze doet het bij eender wie die aandacht aan de paarden geeft of eender wie dat met een paard rijdt.
Ik kan niet zeggen wat de aanleiding heeft gegeven...voordien reed ik zelf ook regelmatig, nu zeer zelden.

Als ze nu rustig werd binnen dan vond ik het minder een probleem maar ze jaagt zich in huis op als ze weet dat er met de paarden iets gedaan wordt. Ze moet maar horen dat mijn dochter zegt dat ze gaat paardrijden en ze staat klaar

Is het niet eerder waaks dan jalouzie? Het kan zijn dat ze de paarden als een gevaar ziet, en daarom blaft om jullie te 'beschermen'? Ik zou er een goede GT bij halen. Waar woon je? Misschien kunnen we je iemand aanraden?

Ik geloof bij honden niet zo in jaloersheid.

Ik ga met Zonnetje mee, ik denk dat ze het niet vertrouwd, ze wil jullie beschermen tegen de paarden, dat is tenminste wat ik er uit lees.

En het levert haar enorm veel stress op als ze "haar werk" niet kan doen, ik denk ook dat ze dat niet begrijpt waarom ze dat niet mag doen, in haar ogen is er een gevaar en ze mag haar baasje(s) niet op de voet volgen om te doen wat ze zo te lezen heel veel doet, namelijk de situatie "controleren".

Als ik zo lees hoe ze zich gedraagt is ze onzeker, onzeker over haar positie en taak, een hond die niet eet waar de baas (dichtbij) is, is niet zozeer aanhankelijk als alleen maar op haar gemak als ze de baas kan zien/controleren, en eten kan een hond alleen als er rust in zijn/haar hoofd is.

Gezien haar achtergrond niet zo raar en heel begrijpelijk.

Ik zou net als Zonnetje een GT mee laten kijken en bezien hoe je haar kan laten merken, zien, voelen, dat de situatie echt wel veilig is en het niet haar taak is jullie te controleren en te "beschermen" tegen die grote paarden.

Lastig probleem is dit denk ik wel.

Ik ben het eigenlijk wel met zonnetje eens.
Een goede gt zal je misschien kunnen helpen.
Dit is eerder gevaarlijk dan vervelend.
Ik ben een keer van mijn paard gevallen toen een hond begon te grommen en blaffen en mijn paard schrok er vreselijk van.
Ik had mn scheenbeen gebroken en lag helemaal open van het prikkeldraad.
Ik reed trouwens netjes op het ruiterpad

Er is een gt bij geweest en we hebben alles wat hij zei gedaan en het resultaat is dat ze nu mee de weide in kan met ons en mee kan gaan voederen. Nu laat ze de paarden en vooral de pony met rust...gaan we wandelen en komen we vreemde paarden tegen dan is ze braaf en prima...als de dochter met de pony mee is dan probeert ze naar de pony te gaan.
Ze eet niet vlak bij mij, ze eet op der vaste plaats, ze eet ook als ik gewoon eens niet thuis ben maar niet als ik meerdere dagen in het ziekenhuis ben...
Vooraleer ze hun als gevaar ziet zou ze toch zoiets moeten meegemaakt hebben en dat is bij ons nooit voorgevallen.
Ow ja ze laat de paarden met rust als de hoefsmid er is...dan kunnen we zelfs met hun op de oprit staan en kan ik het paard vasthouden of wie dan ook...maar dan zijn er lekkere hoefsnippers te knabbelen...

Wat had die GT geadviseerd?

Daar ben ik ook nieuwsgierig naar....

Want het is een vorm van controlerend gedrag
(wat niet wil zeggen dat de baas iets fout doet he, een hond heeft ook zijn eigen ervaringen en karakter wat hem tot handelen brengt)

En een hond hoeft niets iets meegemaakt te hebben om het als gevaar te zien, rotweilers zijn van nature honden die zelf niet terugdeinzen voor grootvee (integendeel) maar instinctief zeer goed zullen weten waar grootvee toe in staat is, bovendien denken en handelen ze vaak vrij makkelijk zelfstandig, en wat ik lees is een hond die eigenlijk een beetje in paniek raakt omdat zij het niet mag regelen/sturen in bepaalde situaties.

Misschien dat deze Gt nog eens mee kan kijken wat jullie nog extra kunnen doen.

Dus bij de hoefsmit kan ze lekker kauwen ? Misschien moet je haar een kong of een lekker bot geven zodat ze is afgeleid ?

Lijkt me erg vervelend.. Ik vind het ook jammer dat pepper niet meekan naar de paarden ( er lopen ook kippen ) hij doet ze niks maar als ze gaan rennen wil hij ze volgen en 'opjagen' als ze stilstaan interesseert het hem niet.

Maar is niet anders , bij jullie is het wel lastig en niet te vermijdn omdat het bij jullie huis is

In een ander topic (over het wandelen met DH's) geef je aan zelf maar 1x per week met haar een wandeling te maken en dat ze zichzelf verder maar moet vermaken in de gigantische tuin...bij de paarden heeft ze ook niet echt een taak begrijp ik hieruit behalve dan rustig aan de kant zitten te koekeloeren...of mis ik iets?

 

Ze is zichzelf een taak aan het verschaffen...nl het controleren van de paarden (heeft niets met jaloezie te maken in mijn ogen). Ik zou beginnen met meer persoonlijke aandacht voor de hond, quality time. Geef haar een hobby, een taak. Iets waar ze haar kop voor moet gebruiken i.p.v. er een beetje bij te hangen maar niks mag doen zoals ik nu lees het geval is.

 

Je kan van alles doen: hersenspelletjes, treibball (je hebt in die tuin vast wel ergens een grasveldje) speuren, kunstjes aanleren. Als je haar eerst mentaal lekker moe maakt en dan meeneemt naar de paarden met een lekker kluifje zou het zomaar kunnen dat er niets aan de hand is.

Negeren was het eerste en als ze stopte belonen, we geraakten alleen niet aan het stoppen.
Dan was het haar onder commando zetten door ze naar mij te roepen en ze te belonen, dan zwiert ze terug om en is weg om terug te beginnen...blijf zo uren bezig.
Ze deed dat ook tegen Pinot als we thuis kwamen altijd naar hem blaffen...
Het enige wat geholpen heeft is de wijze van Ceasar Milan alhoewel ik daar eigenlijk niet voor te vinden ben...haar opwinding doorbreken door haar aan te raken en te combineren met een vast geluid...maar dat lukt dus alleen als ik bij haar in de buurt ben en niet als ik in de piste mijn dochter begeleidt...
Bij het vlechten zaterdag stonden we vijf meter van haar en het geluidje zorgde dat ze een eventjes zweeg...
Maar mijn dochter krijgt die controle niet over haar...

 

Noushka kan niet speuren want heeft door de mishandeling geen reukvermogen meer...Noushka krijgt veel aandacht...we hebben met haar van alles gedaan zoals wandelen enz zodat ze in onze ogen moe en voldaan zou zijn alhoewel haar dat niet echt interesseert eenmaal de paarden aandacht krijgen is ze terug vertrokken...
Ze gaat mee wandelen terwijl de dochter mee is met de pony dan fixeert ze de pony...
Spelen vindt ze niks en je mag alles zelf gaan halen...kongs, wobblers been there done that...
Een verse kluif wat dan ook...paarden gaan voor...
De kippen lopen hier los daar zal ze geen enkele een veer van krenken maar als ik een kip moet hebben moet ik opletten of ze zou in de kip bijten als die onder mijn arm zit.

Voor ik ziek werd had ze het ook al...nu is het gemakkelijk gezegd dat mijn hond zich maar moet amuseren...ik heb een spierziekte, degeneratieve arthrose en Bechterew...dus ik kan weinig doen...waarom denk je dat ik voor Pinootje een nieuwe thuis moest zoeken? Ze hebben ondertussen 4 keer een stuk darm moeten wegpakken enz...
Morgen moet ik in het ziekenhuis zijn voor behandelingen, woensdagnamiddag, donderdag de hele dag en de dagen et
rop ben ik uitgeteld. Dus liefst niet te snel oordelen...

Vooraleer ik ziek werd en ik veel meer met haar deed, deed ze het ook al...

Ja sorry dat ik niet je hele achtergond ken, ik reageer op wat ik hier nu lees.

Heel vervelend dat je ziek bent en niet zoveel meer kan. Zoals ik het lees lijkt er veel tijd voor de paarden te zijn, dus dat kan dan voor de hond ook denk ik dan met mijn boeren verstand...misschien te veel hooi op je vork? 

 

In het andere topic geef je aan dat het niet nodig is dat een hond dagelijks een wandeling krijgt als er maar een grote tuin is dus vandaar.

 

Ze heeft geen reukvermogen meer? Hoe is dat gebeurd?

Wandelen op zich is vooral lichamelijk, is natuurlijk heel goed, maar heb je ook geprobeerd om echt met haar bezig te zijn bij de wandeling, af en toe een oefening doen, over een boomstam springen etc. Echt met het koppie bezig?

 

Apporteren is iets wat ze moeten leren...is ze voergericht?

 

Mijn hond is enorm gefixeerd op onze konijnen, snoepjes zijn dan ook niet meer interessant. Training in de tuin heeft ook geen zin, we gaan naar een park in de buurt, dan gaat het prima. Het idee is dus ook juist dat je die training en hobby's gaat doen zonder paarden erbij, zodat ze daar afstand van kan nemen, echt een moment iets anders kan doen. Die fixatie kwijt is en haar kop kan gaan gebruiken.

Noushka is zeer zwaar mishandeld en heeft dus ook veel slagen op haar hoofd moeten incasseren...ze herkent mensen alleen aan vertrouwde dingen zoals zelfde auto, gewoonlijke outfit en hun stem...met dit probleem naar de DA geweest en hij heeft vermeld dat ze haar reukvermogen kwijt is...dus als mijn man aankomt met een andere wagen en bijvoorbeeld een pet op dan moet hij eerst tegen haar praten want anders merkt ze niet dat hij het is en zal ze bijten als hij binnen de omheining komt maar vanuit een heel angstige positie zoals staart onder haar buik geklapt enz.

Mijn dochter rijdt voor 90% alleen...ik kan ze meestal maar 1maal in de week begeleiden...
Doordat ik minder kan probeer ik te combineren, Noushka mee de paarden eten geven, Noushka meenemen naar de wedstrijden die mijn dochter af en toe rijdt...

De paarden worden 's morgens door mijn man gevoerd en hij kuist de stallen (met mooi weer valt er niks te kuisen), 's avonds proberen we het samen te doen en krijgen de paarden ook knuffels en dan gaat Noushka mee. Mijn eigen paard heb ik reeds verkocht omdat ze heel graag werkte en ik het haar niet meer kon geven...de drie die er nog staan is de dochter haar kleinste pony, haar Welsh Cob en de Lusitano...

Ik ga mijn dochter haar paarden echt niet afnemen...het kind stapt nu al in de auto aan school om te zeggen dat ik er niet goed uitzie en dat zij wel mee zal helpen met het eten of dit of dat doen...of ze vraagt of ik niet teveel pijn heb ...het kind is 9 jaar...ik vind dat zij al genoeg mist met een zieke mama...
En geen paarden wilt zeggen dat we de lap grond zelf moeten kort houden...

Noushka mag niet springen owv iets teveel speling op de knieën...

Wat erg voor een hond om haar belangrijkste orgaan om de wereld waar te nemen

kwijt is, namelijk haar reukvermogen.

 

Ik kan er niet over in discussie gaan, want daar is de info niet genoeg voor, maar

hoe is dat ooit gekomen, en vooral hoe stel je dat vast......

Het vaststellen of een hond doof is is al alleen maar te doen via een bear-test

met controle op de hersenen (ecg) en niet anders, laatstaan de reuk.

 

De hersenbeschadiging moet enorm en totaal zijn......

 

Tja, dan wordt veel lastig, omdat honden heel veel koppelen aan wat hun neus waarneemt, het is nu eenmaal een geur dier. Ook in training met behulp van voedsel beloning lijkt me dat lastig omdat als je niks ruikt je meestal ook nauwelijks meer iets proeft. Maar eigenlijk met alles, wel is het zo dat heel veel honden hun neus niet (nauwelijks) meer gebruiken omdat ze zo geleerd hebben op zicht en vocaal te zijn (overgenomen van mensengedrag).

 

En het leven is bij jullie zoals het is, we moeten allemaal roeien met de riemen die we hebben en zo te lezen hebben mens en dier het bij jullie heel rijk, en zo blijft mijn gevoel toch uit gaan naar een GT, die nog eens mee kijkt wat nu precies haar motivatie is om zo onrustig en bezorgd te zijn bij (veel) interactie van jullie met de paarden.

De paarden zelf jagen haar geen angst of agressie aan, je schrijft dat ze er prima mee om kan gaan, het gaat echt om de interactie van jullie met de paarden waarin ze heel ongerust wordt, en dat is zo als jullie de paarden lekker bij huis hebben, heel lastig, ook voor de hond zelf.

 

Echt, zoek nog eens hulp, misschien een andere invalshoek.

Is voor ieder (ook voor de hond zelf) zoveel fijner als het wel in rust verloopt allemaal.

 

Onze hond is stokdoof (bewezen), en zelfs trainers hebben daar moeite mee om de omschakeling te maken naar een hond die niks hoort, niet vocaal is, maar ongelofelijk veel op geur doet, toen we eenmaal de juiste trainer gevonden hadden, die ons leerde wat we met lichaamstaal allemaal kunnen overbrengen, werd de band pas ontzettend hecht en ging de hond veel beter functioneren.

 

Sterkte en succes.

 

 

Noushka kan niet ruiken (kan het me eigenlijk niet voorstellen, sorry, dat de binnekant van haar neus helemaal kapot is...ja als de dierenarts het zegt...second opinion? Wat zei de GT daarover? Als je een lege dichte hand voor haar neus houd, hoe reageert ze? Daarna iets lekkers in je hand neemt (pens) en je houd dit voor haar neus zonder dat ze het ziet...reageert ze dan anders? Bij de angstreactie op vreemden kan het best zijn dat ze haar neus even vergeet. Onze Sier, een echte speurneus, heeft ook eerst bevestiging van stem nodig. Daarbij als iemand in de auto aankomt, nog op afstand is kan ze deze persoon nog niet geroken hebben).

 

Noushka mag niet springen (ook prima, treibbal hoeft ze niet voor te springen b.v.) speuren ook niet, ik zou eerst onderzoeken of en hoeveel ze nog ruikt.

 

Echt erg vervelend allemaal voor jullie, echt waar!

Maar heb nu wel het idee dat wat er ook aangedragen word dat het allemaal niet goed is, niet kan, al geprobeerd etc. Snap je frustratie maar ik probeer met de beste bedoelingen te helpen...

 

We zijn met haar echt zoekende en we willen voor haar ook echt die rust bekomen die ze anders ook heeft...moest ze die rust vinden van in huis te liggen terwijl mijn dochter rijdt dan was dat een oplossing maar dat is ze dus niet...
Ik ben wel al heel fier op haar dat ze gewoon al mee kan tussen de paarden en ze dat niet meer doet wat ze voordien wel deed...

De dierenarts heeft mij dit verdict gegeven nadat ze daar was gebleven voor de sterilisatie owv een baarmoederontsteking, haar heupen en knieën enz zijn toen ook getest geweest...
Ze eet op zich ook alles als je niet oplet...
Ik kan nogmaals gaan voor een second opinion...
En het nadeel is dat het mij fysiek ook nog moet lukken om een sport met haar te doen die ze leuk vindt.
Het probleem is dan ook dat ze het bij hun ook moet doen en dat doet ze dikwijls niet...

Je mag je stem niet verheffen of een onverwachte beweging doen want dan kruipt ze ineen...nu na 4 jaar nog altijd...het is niet gemakkelijk...

Zoals ik bij het niet aaien topic ook zei, ze gaat graag mee maar heeft het niet altijd op vreemden die aan haar komen...dus ik loop altijd op mijn hoede want er zijn er altijd die haar ineens graag aan haar willen komen en als ze niet weg kan snauwt ze...daarom heb ik die labels niet aaien besteld voor op haar K9 tuig. Dan kan ik boodschappen combineren met Noushka...en dat zal mijn lijf dan weer leuk vinden. Op mijn profiel staat ze rennend met de twee aussies van mijn vriendin...we proberen iedere week een wandeling samen te doen...in heel die tijd dat we dat al doen heeft ze eenmaal zo gerend...voor de rest waggelt ze liever bij ons...

Een lege hand of een hand met snoep is dezelfde reactie. We weten niet exact wat Noushka meegemaakt heeft...
Ik zal nog eens rond horen voor een andere Gt...deze is de enigste hier die met een Kangal wilde helpen voor de toen nog enkele minpuntjes van Pinot...en dat heeft ook prima geholpen en hij heeft ook echt zijn best gedaan bij Noushka...
ik wil eigenlijk niks negatiefs koppelen aan haar gedrag zoals een werp ketting ofzo omdat ze nog altijd zo rap angstig is...het is niet leuk om je hond haar haar staart tegen haar buik geklapt te zien en bijna plat over de grond kruipen...