Mijn Chihuahua heeft geen zelfvertrouwen! 
Ik ben heb zelf de ervaring gehad:
angstige, redelijk ongesocialiseerde, onopgevoedde, te dikke chihuahua...
Het is vergelijkbaar met jouw probleem dus, ze verschilt enkel op vlak van gewicht (ze was een beetje te dik maar nu ook weer niet zoveel te dik dat extra beweging nodig was) en de socialisatie (ze was een beetje gesocialiseerd met mensen maar niet echt veel, wel genoeg als basis)
Ik had wel een aantal dingen die ervoor zorgden dat ik dit aandurfde:
genoeg ingelezen, een zekere oefening in wantrouwige honden (andermans hond gesocialiseerd) en zelf een heel stabiele, van zelfvertrouwen blakende reu opgevoed.
Hierdoor wist ik de do's en don'ts van 1. een chihuahua en 2. een slecht gesocialiseerde hond.
Nu elk geval is anders maar ik denk dat het belangrijkste is: geduld.
Hoe heb ik het aangepakt?
Aangezien de verhuis van gezin op zich al een stresserende situatie was heb ik gewoon de eerste tijd zo goed als niks met haar gedaan. Totdat ze de nieuwe situatie ongeveer gewend was.
Ze moest gras leren kennen, zindelijk worden, leren hoe het ritme van de dag in elkaar zit hier, haar eigen naam, ze moest voor alles mij leren vertrouwen. Hiervoor moet je zelf ook stevig in je schoenen staan want als jij angstig gaat worden dan wordt zij dat ook. Wanneer je haar met iets nieuws laat kennis maken en jij bent op voorhand bang voor wat kan gebeuren dan wordt zij dat ook.
Eens mijn teefje voldoende vertrouwen in mij had konden we aan de slag.
We gingen wandelen, heel kort, op tijden dat bijna niemand passeerde, ook geen auto's. Hier was dat dus zo ongeveer bij zonsopgang (geen auto's en fietsers, weinig mensen en honden, enkel de natuur en het wandelen op zich was dus hetgeen waar we op gingen werken).
Ik merkte dat ze het prettiger vond om los te lopen dus ik liet haar los, hierin nam ik persoonlijk een risico want stel dat ze zou schrikken...
Maar ik zorgde ervoor dat ze enkel oog had voor mij: bijna elke stap vooruit werd beloond met een snoepje.
Half kruipend met de wandelgang van een gans hebben we 5 meter afgelegd heen. Ik had haar naar dat rustige plekje gedragen, dan 5 meter ganzenpas en dan heb ik mij neergezet en hebben we daar gewoon gewacht.
Ze rilde dat het vreselijk was, niet van kou maar van stress...
Ik bleef gewoon bij haar zitten, strelen en snoepjes geven, tegen haar praten met de happy voice, ...
Ze legde zich altijd op mijn schoot in een rondje en wanneer ze kalmeerde dan nam ik haar op en gingen we naar huis. Dat was voldoende opwinding geweest.
Ik had haar aandacht bij mij gehouden, ze was nergens van geschrokken en ze had geleerd dat buiten zijn niet vreselijk was en ze op me kon rekenen als ze stress had (lekker liggen op mama's schoot)
Dit heb ik mateloos herhaald totdat de stappen vlot gingen en ze niet rilde van de stress. Langzaam aan gingen we langer (verder) wandelen en kreeg ze minder snoep.
Buiten kunnen wandelen *check*
Wat moest er nog gebeuren buiten: geen angst meer voor fietsers, andere mensen en honden
Wat moest er nog gebeuren binnen: geen angst meer voor lawaai, andere mensen en af en toe ons
Voor buiten ben ik iets later beginnen wandelen zodat er een beetje meer rumoer was. Zag ik in de verte een fietser dan zette ik me heel erg aan de kant neer, zij kwam uit gewoonte lekker dicht tegen me aan genieten van de aandacht, wanneer de fietser naderde trok ik al haar aandacht naar mij met een heerlijk stuk snoep en haar op mijn schoot laten zitten. Naarmate ze dit meer gewend was liet ik haar niet meer zitten, hurkte ik ipv zitten en later stond ik recht, het snoepen bouwde ik ook af helemaal op het einde smeet ik een aantal grote brokjes het gras in als de fietser kwam zodat ze helemaal bezig zou zijn met het zoeken naar snoep. Ditzelfde deden we ook met mensen.
Voor andere honden heb ik haar in het begin telkens opgepakt lang voor zij zelf de hond aan zag lopen. Dit omdat ik andere honden eigenaars niet echt vertrouw als het gaat om het heropvoeden van mijn eigen hond. Ik nam haar dus heel lang op voorhand op, liep verder en liet haar terug op de grond komen wanneer de hond net passeerde. De andere honden hadden haar dan niet gezien en toonden dus geen interesse in haar, zij kon op die manier toch nog van relatief dichtbij een andere hond bekijken op haar eigen voorwaarden. Maar frontaal bekijken was nog net een stapje te ver.
Toen ze het aanzicht van andere honden prima begon te vinden heb ik net hetzelfde gedaan met honden als met fietsers en mensen die voorbij wandelen: ver langs de kant gaan zitten snoepjes geven en het gezellig maken en dit dan afbouwen naar rechtstaan en haar laten snuffelen in het gras.
Zo andere honden/mensen/fietsen tijdens het wandelen *check*
Binnen was het kwestie van geen genade te kennen, een stofzuiger is een normaal ding punt uit. Ze kreeg een lekkere kluif en ik ging aan het stofzuigen. Lekker ver weg van haar maar in zicht en binnen gehoor.
stilletjes aan dichterbij komen maar haar altijd een vluchtroute geven zodat ze als het te eng zou zijn zelf weg zou kunnen met haar kluif.
De stofzuiger stak ik daarna niet weg, ik liet hem liggen en smeerde hem vol pindakaas.
In het begin durfde ze niet, wat betekende dat Nabu met alle pindakaas ging lopen. Na een tijdje kon ze het niet aanzien en was haar lust naar haar favoriete beloning groter dan haar angst voor het ding op zich.
Als ik nu stofzuig legt ze zich ergens neer te kluiven, ze houdt het wel in de gaten want heel dichtbij wil ze liever niet zolang het ding aanstaat maar ja het maakt een hels lawaai dus dat zou ik ook niet graag doen als ik haar was. Wanneer ik te dicht kom verlegt ze zich maar ze uit geen echte stress meer, eerder alertheid (waar niks mis mee is).
Andere mensen binnen moest ook normaal zijn dus hup daar dan ook mee aan de slag.
Mensen laten smsen voor ze binnen kwamen, ik ging dan achterom om ze een hele boel lekkere snoep te geven.
Dan pas belden ze aan, ik liet ze binnen en Nabu vriendelijke jongen ging ze begroeten waarvoor hij snoep kreeg.
Verder negeerden ze haar compleet. Ze mochten ook geen bruuske bewegingen doen.
Telkens wanneer ik zei dat ze het moesten doen lieten ze een snoepje op de grond vallen, dichtbij en ver af.
Nabu ging er op het begin de hele tijd mee lopen maar vanaf het moment dat ik zag dat haar zin in de snoep en de nieuwsgierigheid groter was dan de angst heb ik Nabu apart gezet in een andere kamer met een kluifje. De mensen moesten blijven snoepjes op de grond laten vallen, ver van hen af en dicht bij. Stil blijven zitten en blijven met elkaar praten, haar verder negerend.
Na een tijdje durfde ze dus in de buurt komen van de mensen en van hieruit hebben we gewerkt naar een oefening waarbij de vreemde persoon haar avond eten gaf.
En daarna een vreemde persoon haar snoep gaf als ze zonder dat er al snoep lag in de buurt kwam.
Daaruit volgde dat ze de mensen zelf ging opzoeken en aanraken (al was het maar kort) en daarvoor werd ze natuurlijk beloond. Ze werd dan hoe langer hoe meer nieuwsgierig naar de nieuwe mensen en probeerde ze snoepjes te ontfrutselen. De mensen mochten haar dan pas een snoep geven als ze naar een uitgestrekte open hand kwam zonder dat daar snoep in lag. Bij elke streel die ze toeliet kreeg ze ook snoep.
En uiteindelijk vond ze de strelen en de aandacht op zich leuker dan de snoep (heeft ze altijd al gevonden maar aandacht trok haar niet over haar angstdrempel, gewenning en honger+lichte voedselnijd die nog had deden dat wel)
Mensen en dingen in huis *check*
Harde lawaaien was kwestie van veel laten gebeuren en dan zelf doen alsof er niks aan de hand was... Tja niet fijn maar ja...
Ondertussen is ze al een hele leuke hond geworden maar we werken nog steeds hoor :)
Ze hervalt zo nu en dan, maar ze luistert zo goed en ze vertrouwd me al heel erg.
Haar eigen zelfvertrouwen is er ook op vooruit gegaan sinds ze ziet dat ze zelf obstakels aan kan zonder dat ik haar echt help (nu ja natuurlijk help ik haar, die obstakels heb ik daar zelf gezet omdat ik weet dat ze die aankan en ik kijk natuurlijk toe en moest er iets niet gaan naar wens dan ben ik haar vang net).
Maar telkens ze iets doet zonder dat ik haar echt expliciet geholpen heb en het lukt dan is ze zo ontzettend trots.
Zelfs wanneer het iets is wat eigenlijk niet mag laat ik het toe om haar zelfvertrouwen niet te kwetsen. Zo bedacht ze zich op een dag dat teenslippers ontzettend leuke dingen zijn. Nabu had zijn pluchen beest en er is een hele zak voor met dingen voor hen allebei maar zij besloot in haar eentje dat een teenslipper ideaal materiaal was om heen en weer te sleuren. Nu tot dat moment had ze nog nooit uit zichzelf een speeltje genomen of wat dan ook.
Dus ik heb haar met de teenslipper laten sleuren tot ze het beu was, daarna de teenslippers buiten bereik gelegd 
. Maar o zo trots dat ze was op zichzelf 
geweldig !
Nu gebruikt ze wel af en toe speeltjes, piepende dingen zijn het leukst. En de Kong natuurlijk.
Ze heeft ook veel aan Nabu die haar ook steunt en helpt bij het overwinnen van drempels. De ene keer gaat hij de hele tijd de trap op en af om haar te laten zien hoe het moet, de andere keer geeft hij haar warmte als ze slaapt, dan toont hij haar hoe je een deur die op een kiertje staat open doet, ... Hij is geweldig met haar, maar dat heeft ook moeten groeien.
Ik raad jou sowieso aan om naar een gedragstherapeut te gaan en eventueel privé les van een hondentrainer te nemen.
ik hoop dat mijn verhaal je toch wat moed geeft en dat je er misschien iets uit kan halen waar je mee kan werken.
Veel geduld vooral, het is makkelijker een hond iets aan te leren dan iets af te leren ;)
Al deze vooruit gangen heeft ze gemaakt in 1.7 maanden tijd.
Wat een verhaal, en wat een geduld heb je gehad. Fijn dat het dan goed resultaat heeft gebracht.
En fijn dat je dit wou delen 
Jammer dat je hondje zo angstig is, ik heb zelf een angstige chihuahua en hoopte almaar dat het minder zou worden naarmate hij volwassener werd. Maar uit jou verhaal is dat niet zo.
Ik ik ben bezig om mijn hond te leren dat hij naar mij toekomt ipv agressief blaffend op de dingen afrennen waar hij bang voor is, juist om hem op te tillen.
Die van mij rent overal op af, en zodra hij merkt dat het niet bang voor hem is, rent hij rechtstreeks naar huis, gevaarlijk want hij moet dan drukke wegen over. Hij kan dus niet meer los :'(
Met een goede samenstelling bachbloesem kan je je hondje ondersteunen tijdens de rehabilitatie en training. Hou er rekening mee dat zo'n remedie toch enkele weken nodig heeft om zijn werk te doen. Rescue is ook goed,maar de meeste mensen gebruiken het af en toe waardoor de remedie niet volledig tot zijn recht komt. Wanneer je start met de training doe je dit best op een rustige plaats,beloon rustig gedrag en negeer het gedrag dat je wil vermijden.Hou voor jezelf een zelfzekere houding en straal rust uit. Negatieve energie geef je onbewust over naar je hondje. Het afleren van zulk gedrag zal enige tijd in beslag nemen,echter wanneer je alles stapsgewijs gaat aanpakken zal je verbetering merken. De kans bestaat dat je het nooit volledig zal wegkrijgen,toch kan je erop trainen om het onder controle te krijgen.
Mijn hond heeft dat ook een tijd gehad (niet graag wandelen en direct terug naar huis willen en happen naar voorbijgangers en fietsers). Dolblij als ik d'r uit ging laten, maar was nauwelijks van de oprit af of ze wilde alweer terug.
Ik heb d'r toen dus opgetild, dan een heel eind lopen (dat ziet er wel apart uit natuurlijk) en dan vanaf daar weer terug naar huis. Eerst rechtstreeks, daarna met een ommetje.
Wow al heel veel reacties :)
alvast bedankt!
Ook veel oplossingen waar ik me wel in kan vinden..
Ik weet dat het heel veel tijd zal kosten om haar wat meer zelfvertrouwen te geven.
En ik zou het graag eerst es zonder gedragstherapeut proberen.
Maar ik denk vooral dat het moeilijkste zal zijn om het hele gezin te laten meewerken.
M'n vriend, m'n mama,..Mensen die op bezoek komen.
Ik hoop dat het mij lukt hoor..
Zie haar doodgraag en m'n hart breekt steeds als ze zo verstijfd zit van angst.. :(
Als je een klein pupje voorzichtig laat kennis maken met de grote buitenwereld, zullen ze langzaam leren dat het wel ok is, maar wat er ook gebeurd, altijd je hond in bescherming nemen.
Een kleintje til je gewoon op. Doe je dit niet, heb je de kans dat je kleintje ernstig gewond kan raken door een vervelende hond. Het zal ook niet de 1e keer zijn, dat een kleintje wordt doodgebeten.
Angst bevestigen door je hond op te tillen? Nee.
Als een hond ergens van schrikt, bvb iets wat omvalt, dan laat je als baas zien dat je het niet eng vind, de hond kijkt naar jou en zal niet bang worden. Is je hond eenmaal bang, dan moet je hem wel beschermen. De angst gaat niet weg, maar de angst wordt zo draagbaar. Bovendien leert de hond dat hij altijd op je kan vertrouwen. Vertrouwen in de baas is de basis van alles.
Een kleintje optillen als er een andere hond aankomt, gewoon doen.
Hierdoor krijgt hij juist geen angst. Er zal nl niets gebeuren met die enge hond. Laat je je kleintje op de grond staan en die hond loopt je kleintje omver, geeft hem een knauw of wat dan ook, heeft je kleintje een slechte ervaring en zo kan angst ontstaan.
Wat je kan oefenen, ga in een parkje op een bankje zitten, hondje op schoot. Als er mensen of honden aankomen, geef je je kleintje voertjes.
Honden leren door associeren en door een voertje te geven, voelt je hond zich prettig. Als je dit steeds doet als er mensen of honden voorbij komen, zal heel langzaam maar zeker je hond mensen en vreemde honden associeren met het voertje en dus niet meer eng vinden.
dit heeft alleen wel een lange tijd nodig, maar als je dit steeds zo doet, zul je merken dat ze langzaam minder bang wordt.
Je kan haar kleine stukjes laten lopen, waar niemand is. Als er iemand aankomt, of een hond, gelijk optillen en geef ook een voertje. Zo leert ze ook dat mensen en honden haar niets doen en ze zal ze als positief gaan ervaren.
Als je bezoek hebt, laat je die een stuk van haar weg zitten en laat ze voertjes gooien, zal ze ook als positief gaan zien.
Laat nooit een hond of mens op haar afgaan voorlopig. Ze moer van een veilige afstand gaan leren dat jij haar beschermd en dat alles niet zo eng is als ze denkt.
Succes en neem de tijd! "
Alvast bedankt voor dit antwoord, ik ga het zeker proberen !
Ik vind bach resue geen slecht middel.http://www.bachrescue.nl/con_rescue_druppels.asp
3 à 4 druppeltjes in het drinkwater.
Zelf gebruik ik het ook wel eens voor Charlie in periodes van vuurwerk bvb.
Een middel van bachbloesems op maat gemaakt, tegen de angst van jou hondje, is wellicht nog beter, maar persoonlijk vind ik bach rescue toch wel een middel dat je voor vanalles kan inzetten dat met angst te maken heeft. Ik heb er in ieder geval positieve ervaringen mee.
Misschien iets om te proberen, baat het niet, het schaadt ook niet.
Een keertje langsgaan bij een homeopaat zou je ook kunnen overwegen.
En verder ja positieve associaties proberen te maken zoals al gezegd is door Suzanne en Luca onder andere.
"
Ik heb inderdaad zo'n flesje gehad van een vriendin die met honden samenwerkt. Maar ik dacht niet echt dat het zou helpen..Aangezien jij dit ook post zal ik het zeker es proberen.. :)
Mirjam (Gast)
Wat ik altijd adviseer als mensen zo'n probleem hebben: neem (als je situatie het toelaat) een tweede hond erbij. Dit moet wel een zorgvuldig uitgekozen volwassen hond zijn waarvan bekend is dat hij/zij rustig, stabiel en sociaal is. Geen opdringerig jong ding en geen pupje waarbij je dan weer moet afwachten hoe die zich ontwikkelt (want angstig gedrag is veel vaker dan gedacht genetisch bepaald). Als zelf een tweede hond nemen echt geen optie is, probeer dan dagelijks samen met andere hondenbaasjes mee te lopen (wel steeds dezelfde natuurlijk). Voor honden geldt heel sterk 'safety in numbers'. In een roedeltje voelen ze zich -na gewenning- veel veiliger. Overigens, als het je vooral om het afvallen gaat, geef je hondje dan gewoon een heel stuk minder eten en minder snoeperijtjes, dat is altijd nog de beste manier om haar gewicht te doen verliezen.
Helaas mirjam
dat is geen garantie. Mijn oudste is een hele stabiele hond, en ik dacht ook dat hij als pup dat gedrag over zou nemen. Helaas niet dus, hij keft de hele weg aan een stuk door tegen alles en iedereen. En de oudste is de rust zelve.
Optillen is niet de oorzaak van angstig gedrag. Het is juist goed en geeft de hond steun in angstige momenten. Wees zelf bang en laten ze je ook nog eens in de kou staan....maar wel van de hond verwachten alles maar aan te kunnen !!!
Een chihuahua beseft vaak beter dan het baasje hoe klein die is. Juist steunen en beschermen maakt je hond zekerder.
Besef dat je hond wel degelijk kwetsbaar is.
Als zelf een tweede hond nemen echt geen optie is, probeer dan dagelijks samen met andere hondenbaasjes mee te lopen (wel steeds dezelfde natuurlijk). Voor honden geldt heel sterk 'safety in numbers'. In een roedeltje voelen ze zich -na gewenning- veel veiliger.
Overigens, als het je vooral om het afvallen gaat, geef je hondje dan gewoon een heel stuk minder eten en minder snoeperijtjes, dat is altijd nog de beste manier om haar gewicht te doen verliezen.
"
je geeft juist als eigenaar het signaal af aan je hond, dat je zijn angst erkent, steun biedt en laat zien dat er niets is om bang voor te zijn, omdat jij de situatie oplost
het ophouden of verdwijnen van datgene wat de hond angstig maakt, is voor de hond een beloning. als je de hond zijn eigen gang laat gaan, zal hij een heel scala aan gedragingen ontwikkelen om zijn angstprikkel te laten verdwijnen: uitvallen is hierbij een veelgezien gedragsprobleem
optillen biedt juist de gelegenheid om - gesteund door de baas - vanuit een veilige omgeving aan de hond te leren dat datgene waar hij bang voor is, helemaal niet eng is
bij een grote hond, zou je bijvoorbeeld tussen de hond en de andere hond in kunnen gaan staan. een kleine hond heeft zijn formaat mee, die kun je dus optillen "
Dat geloof ik ook. Hier in de buurt een teacup... erg angstig, logisch ook. Optillen, maar wel blijven, kan een oplossing zijn!
dat is precies waar het om gaat. optillen en inderdaad, in de situatie blijven. afstand vergroten mag, maar niet naar huis rennen. zo steun cq bescherm je je hond, zonder dat hij kan uitvallen of vluchten.
hij heeft daardoor geen succes met uitvallen of vluchten, dus zal hij dat gedrag niet herhalen. hij heeft juist succes door bescherming te zoeken bij zijn baas. zo kun je de afstand steeds kleiner maken en effectief leren dat andere honden/mensen/whatever niet eng zijn
We hebben vandaag een adaptil halsband bij Eli omgedaan.
Ik ik hoop dat het een positieve uitwerking heeft, ik zal het je laten weten. Wellicht is het voor jou hondje dan ook aan te raden.
Dit topic gaat over het hondenras Chihuahua
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?