Fotos dogglywood met hp

"  
Oh ja ik wist niet dat dat het verschil was XD (Want ik dacht al.. je hebt toch ook al een ruffwear?) "

" heey heey heey
 
we waren helemaal niet verdwaald op de zondag wandeling! Die route duurde gewoon 4 uur XD en we hebben steeds gepauzeerd. Jammer dat sommige velden echt een teken paradijs waren, maar dat is niet mega erg.
 
Ik vond het echt heerlijk om met keeto en de hele groep lekker even weg te zijn. Ik ben dol op reizen, maar nog nooit in het buitenland geweest. Dat was dus al een hele ervaring op zich. 
 
Ik heb veel geleerd over keeto en ook over mijzelf. Ik heb echt geweldige mensen en honden ontmoet. Het is voor herhaling vatbaar om iets met een hele groep te gaan doen... maar dan wel wat dichterbij. :P  "

"  
Als je zegt dat ineens de bordjes weg waren, noem ik dat verdwalen hahahaha. "

" Ziet er eeeerg leuk uit!
Denk niet dat het iets voor Max was geweest! Maar heb genoten van jullie foto's. "

" Reisverslag van uit het Witjes huisje.
 
Gezien ik geen mooie camera heb zoals de andere meiden, en mijn smartphone-foto-skills niet de beste zijn, besluit ik een reisverslag voor de geïnteresseerden te schrijven.
 
Vroeg in de ochtend op goede vrijdag stond Kelly hier voor de deur. Alles was al zo goed als ingepakt, Nova goed uitgelaten, drie keer bedacht of ik wel echt alles had (hondenpaspoort zat toch in die tas? En de muilkorf ook? Oh, als ik de autogordel maar niet vergeet klaar te leggen!), en uiteindelijk klaar om te gaan.
 
Niet veel later hadden we een hele snelle stop op een parkeerplaats, even van bagage ruilen met andere auto’s. We hadden namelijk 13 mensen, 12 honden en alle bagage in 6 auto’s. Nova zag Keeto, kwam los van de auto gordel (oeps, toch niet goed vast. Ach ja, mooi dat we er in Nederland nog achter kwamen) om hem te begroeten. Ja ja, terug de auto in, die zie je over zes uur wel weer. En dan is het toch wel spannend. Want ondanks dat iedereen elkaar wel eens op wandelingen heeft gezien, waaronder de dogglywood groepswandeling, en al zes maanden met elkaar in een groepsapp zat, zijn het toch een beetje vreemden. Ik wist dat Kelly gezellig was, maar zo gezellig? Ik vroeg me af of we elkaar na zes uur opgepropt in een auto nog uit konden staan, haha.
 
Gelukkig ging de reis helemaal prima. Het was gezellig en de honden waren over het algemeen rustig. Ik was nog nooit in Duitsland geweest, alleen ooit in de nacht op doorreis. Ik keek mijn ogen uit naar de mooie bergen en prachtige gele velden. Later heb ik het eens opgezocht, het waren koolzaadvelden, die staan in bloei in april en mei. Wat toevallig! De uren gingen traag voor bij, door de spanning van waar we terecht zouden komen. Zou het alles zijn wat ons beloofd was? Hoe zou de berg eruit zien waar op het ligt? Steeds als er weer een uur verstreek, vertelden we het elkaar vrolijk. Niet zo lang meer!
 
De snelweg verruilden we uiteindelijk voor het rijden door schattige dorpjes. Bergje op, bergje af, door haarspeldbochten zonder vangrail waarbij je zo de afgrond in kon kijken. En uiteindelijk zagen we het bord, Dogglywood, we zijn er. Floor en haar vriend Floor stonden al samen met hun Zwitserse Witte Herder Bouncer te wachten. Nova wilde kwispelend op haar vriendje af, waarbij ze mij door het grindpad sleurde. Ze hadden al even staan wachten, maar toen we aankwamen was het inchecktijd. We belden aan bij de poort en werden vervolgens naar onze huisjes gebracht. Wij zaten in een Finnhutte.
 
Als je al zes maanden lang op iets wacht, maak je alles groter in je hoofd. Het is een park in opbouw. En erg goedkoop. Mijn eerste indruk was dus: oh, dat valt tegen. Het is geen rond park, maar meer een straat. De zwemvijver is ook niet zo groot en ik vond de agility baan ook weinig voorstellen. Maar, het werkt wel allemaal. Meer heb je in principe ook niet nodig. De huisjes zijn goed omheind met een hoog hek. Helaas gingen die slimmerds van ons erop leunen waardoor het gaas naar beneden ging. Voor ons was het dus een kwestie van goed opletten. Een deel van onze tuin was betegeld. Erg handig om heerlijk buiten te zitten. Maar voor zover ik me herinner was die van ons, één van de weinige en heb je vaker een volledig gras tuintje.
 
Van uit de tuin ga je met een trap het huisje in. Vanwege de vele trappen zou ik aanraden met grote honden een bungalow te nemen. Beneden was een driepersoons slaapkamer, 1 eenpersoonsbed, een tweepersoonsbed en een kledingkast. Het was wel erg ruim. De wc en badkamer zaten los van elkaar beneden. Vervolgens ga je met een trap naar boven, de woonkamer in. Die word afgesloten met een kinder hekje. Handig voor die deugnieten van ons. De keuken is helaas nogal klein, maar er stond een flesje wijn voor ons in de koelkast, snacks op tafel voor de hondjes, en speeltjes in de mand. Met de sloopgrage witjes hebben we eerst een rondje door het huis gemaakt. Alles wat breekbaar is (in ons huisje stonden veel porseleinen beeldjes) en de speeltjes uit bereik gehaald. In de woonkamer stond een groot tv meubel, een grote tafel, een bank en twee stoelen. De tafel hebben we moeten verplaatsen vanwege die lomperiken. Let op: lees zodra je binnen komt eerst de huisregels. Verplaatsen mag blijkbaar alleen onder begeleiding van Dogglywood personeel. Oeps!
 
Aan de woonkamer zit een balkon. Er mag niet gerookt worden in de huisjes, en een asbak kan je bij de receptie halen. Die is niet constant open, dus ik heb er gewoon één van thuis mee genomen. Vervolgens kwam de voor ons grootste schok, er zit een ladder naar de zolder verdieping. Geen dichte trap, zoals we verwacht hadden. We hadden hier ook geen navraag naar gedaan. Maar wij hebben allemaal onze honden graag bij ons op de slaapkamer. Op zolder zijn namelijk ook nog twee slaapkamers, één slaapkamer met een eenpersoonsbed en de andere slaapkamer met twee eenpersoonsbedden. Wij dachten dat hier de slaapkamer met het tweepersoonsbed zou staan (voor privacy van ouders bijvoorbeeld, zoals je vaak ziet). Al snel realiseerden we ons dat dit niet ging werken, en zodra Sharon met Keeto aan kwam was er al besloten dat we twee matrassen van zolder naar beneden zouden halen en we met vier mensen en drie honden op de grote slaapkamer zouden slapen. Dit ging gemakkelijk, want het is erg ruim. Gezellig!
 
De eerste avond hebben we tot laat zitten praten en lachen, en wat kaartspelletjes gespeeld (waaronder het super lachwekkende waarzeggen met spelkaarten), en zijn vervolgens ons bed in gedoken. De honden dachten daar helaas anders over, en probeerde de hele nacht door met elkaar te blijven spelen. Van slaap is er bij ons allemaal dus maar weinig terecht gekomen.
 
De volgende ochtend hadden Kelly en ik onze eerste speurles. In haar auto volgde we Kees naar de bossen waar de lessen zouden plaats vinden. Kelly ging eerst, en het tweede uur ging ik. We deden drie spoortjes. De eerste begon op een veld, en hij was daar het veld afgelopen en achter een boom gaan staan. Bij het tweede spoor stond hij in een oud skihuisje, waar je de stoeltjeslift nog kon zien, en bij het derde spoor stond hij achter een boom in de bossen, boven op een berg. Kees speurt met zo veel passie! Hij is zo leuk met de honden, binnen no time was hij goede vriendjes met Luan en Nova. Ook denkt hij heel goed met je mee, mijn conditie is namelijk heel erg slecht. Hij let goed op je, of je bijvoorbeeld een pauze nodig hebt. En hij zocht voor mijn plekken die wat vlakker waren. Hij is erg aardig en begripvol. Nova is erg onzeker en zocht vaak bevestiging bij mij, Kees gaf me steeds weer instructies met wat ik moest doen. Dat was erg prettig. Hij vertelde me dat het het best werkte als ik zo min mogelijk zei, dus geluidloos en zonder twijfelen volgde ik zijn instructies op. Toen ik mijn vriend dit vertelde viel zijn mond er van open! Ik doe zelden iets zonder discussie of vragen waarom, haha. Maar het was ook niet nodig om te vragen waarom, hij legde het uit zichzelf al uit.
 
Toen ik terug kwam, waren Floor, Floor en Sharon gaan wandelen. Mooi, dan hadden wij even tijd om uit te rusten. We hadden voor dogglywood een groot schema gemaakt met onder andere avondprogramma’s en leuke activiteiten. Dit konden we regelrecht de prullenbak in gooien. Als eerste kregen we te horen dat Monique haar enkel gebroken had. Zij doet erg veel aan het park, en je kon aan Kees merken dat dit erg zwaar voor hem alleen was. Wij hebben dus de echte personal touch nogal gemist (hoe wel Kelly en ik wel een goede band met Kees opgebouwd hadden, miste voor mijn gevoel de rest van de groep toch wel het persoonlijke gedeelte). Maar hier door viel ook de workshop Nosework van Monique uit. Logisch. Verder was Jara loops geworden, dat (en sommige honden die elkaar niet helemaal goed lagen) maakte een avondprogramma onmogelijk). Die middag is wel een groep gaan speuren, onder begeleiding van Yvonne. Ik heb dat over moeten slaan omdat het anders te veel voor Nova werd. Aan het eind van de middag hadden we namelijk nog een speurles. Maar wat ik begreep van andere was dat het erg leuk was.
 
Na mijn tweede speurles van Kees kon ik terug bij het huisje zo aansluiten voor de heerlijke barbeque. Wij waren nogal lang aan het eten, en het lukte daardoor niemand van het huisje om mee te gaan met een wandeling van de andere huisjes. ’S Avonds is Iris met Rivka nog langs ons huisje geweest. Tot diep in de nacht zaten we buiten te kletsen, het was enorm gezellig. De tweede nacht ging een stuk beter met de honden en konden we prima door slapen.
 
Zondag ochtend begon weer met een training voor mij, een een wandeling voor Floor, Floor, Sharon en Iris, zij zijn verdwaald geraakt op een berg geloof ik. En voor ze het wisten werd hun wandeling vier uur lang. Andere deden mee aan de door Dogglywood georganiseerde paasbrunch. Wij zouden ook een paasbrunch met het huisje doen, waar ik me ontzettend op verheugd had doordat ik nog niets gegeten had, maar toen iedereen eenmaal terug was, waren ze erg moe. Nova en ik hadden al wel twee uur gerust, maar er werd afgesproken om die avond weer te gaan wandelen. Een aantal van de andere huisjes zijn die middag met de door dogglywood georganiseerde wandeling mee gegaan. Wij hebben ’s avonds wat laten thuisbezorgen (de dönerzaak waar ze ontzettend veel gerechten hadden bezorgde ook op zon- en feestdagen) en hebben allemaal wat gerust. Ik ben nog gezellig naar de bungalow gegaan, waar ik weer veel te lang gezellig heb zitten kletsen met Iris, Ayla en Tamara.
 
Uiteindelijk weer terug hebben we in ons huisje nog zitten kletsen en zijn toen gaan slapen. De volgende dag moesten we namelijk weer vroeg op voor de reis terug. De rest terug vloog voorbij, we zaten aan één stuk door te kletsen en de hondjes gedroegen zich voortreffelijk.
 
Het was een ontzettend leuk weekend waar in ik veel geleerd heb. Geleerd hoe gezellig de andere meiden (en Floor/Frits XD) waren, geleerd wat speuren is, meer geleerd over mijn eigen hond en veel over mijzelf. Ik heb ontzettend gelachen en er werden onderling vele grapjes gemaakt.
 
Ik vond het voor herhaling vatbaar. "

"  
Waarom denk je dat? "

" Sadi is ook snel overprikkeld. Maar denk dat als je zorgt dat je je voldoende apart met de hond kan terug trekken hoeft dat geen probleem te zijn. Van Sadi weet ik overigens ook niet hoe ze het zou ervaren. Ze speelt wel graag met honden, maakte tot nog toe nog nooit zelf ruzie, maar kiest haar speelmaatjes wel zeer zorgvuldig.
 
Het zou wel schelen dat het een locatie zou zien die niet max zijn thuis is trouwens. ALs er 1 maatje zou zijn waar ie goed mee kan zou dat met 2 in huisje wellicht goed gaan, maar zou het denk ik wel op 2 houden en niet op meer, maar dat geld voor Sadi ook. 
Anders zou ze in haar enthousiasme en overprikkeling t halve huis met haar stuitergedrag dan afbreken. 
 
(normaal thuis gaat goed en we haar overprikkeling redelijk in de hand kunnen houden, maar als alles nieuw is plus meerdere honden ja dan voorzie ik ook wel een stuiterramp). "

" Blaffen doet Sadi eigenlijk niet, ze heeft toevallig anderhalve maand geleden 1x geblaf (vrij zware blaf dat wel) uhm wat noem je een uithoek?
 
Wijzelf zitten in deventer (ik ben vrij beperkt met de auto red geen lange afstanden dus veel wandelingen e.d. liggen ook lastig) "