Dag lieve Flippie, mijn lieve meisje

Dankjewel lieve Kylie,

Vandaag was in ieder geval iets beter dan gister...

Vanmorgen bij mn dochter gaan schoonmaken en wist..Daisy is er ook niet meer, wat een naar leeg huis zonder haar.

Mn vader nodigde me uit voor een lunch in een restaurant, was ik niet echt op gekleed, maar dat was fijn.

Weer naar huis, en elke keer weer krimp ik zowat in elkaar, geen honden meer.

De voortuin in gegaan voor achterstallig onderhoud, druk bezig en ik realiseer me weer toen ik bij mijn seringenboom kwam, hier lag Flipse vorig najaar dan.
Nu niet meer, en ik spitte extra hard om tegen mijn tranen te vechten...en het gemis aan haar.

En weet je, ik kan niet zonder haar, zal wel moeten want mijn beslissing was goed, maar het doet nog steeds verrekte zeer zeker zonder haar alles te doen.
Dingen die me in verleden zoveel plezier gaven kwam ook door haar lieve/leuke aanwezigheid, iedereen vond haar grappig, lief of wat dan ook, want het was gewoon een hartedief...

Dat ik nu niet alles op de rit heb is niet zo raar,
het komt wel weer, maar mn gedachten/emoties zijn nog zo bij en met haar, en ik mis haar zo vreselijk in mijn dagelijkse dingen, komt ook wel goed, maar ja voor nu heb ik het nog steeds zwaar,

Yvon

Zomaar ff een hele dikke  in deze voor jou zo moeilijke tijden. Sterkte!  

Dankjewel Bob,

Zo maar eerst even eten maken en dan mn bed in, morgenvroeg weer werken gelukkig.
Eerlijk gezegd probeer ik nog zoveel mogelijk te vluchten, maar af en toe moet ik toch thuis zijn.
Ook al is het hier zo vreselijk leeg nu.
Maar dit is mijn thuis, hier heb ik op moment geen rust, gezeligheid zonder mn lieverds om me heen.
De juiste keuze heb ik gemaakt, maar nu moet mijn gevoel nog volgen wat betreft verdriet...en het alleen zijn zonder mn lieverd.

Yvon

Heel veel sterkte met dit grote verlies...

Dankjewel Ilona,

Yvon

Vandaag weer zo`n dag...

Het opstaan van mij gaat steeds sneller, zeker als ik moet werken, ik wil niet alleen zijn maar ben het wel.

Vannacht zo vaak wakker geweest, net alsof flippie tegen me aan lag, en meer.

Het is net alsof ze hier nu niet meer zijn, alleen mijn herrinering, en ook dat doet pijn.

Mijn moppies leven in mijn hart en dat weten ze...
En ze weten beiden ook dat flippie mijn moppie was vanaf pup af aan, en dat ik ook intens veel hield van simba, mn beertje,
Ze weten allebei dat ze in mijn hart zijn.

Het is inderdaad een heel gevoelig iets, zeg maar een complete rouwverwerking.

En laat niemand iets zeggen over dat het maar een hond is, want die krijgen een boksstoot van mij.

Zo weer naar boven, en het valt me intens zwaar..., zonder haar,


Yvon

Yvon, ik wil je veel sterkte wensen voor de komende tijd.

Zoals je zelf meerdere malen schrijft, Flippie zal altijd rond je zijn en later zien jullie elkaar weer.

Sterkte! 

Dankjewel Lise,

Ik kom nauwelijks mijn bed uit, alleen om te werken,
vandaag was ik `vrij` laat mn bed uit en in de tuin gewerkt.

Was in de voortuin bezig, en ja bij de sereringenboom lag Flippie de vorige keer nog, aan de lijband want het is een drukke weg hiervoor...en ik dacht weer aan onze laatste keer daar samen.

Het went maar niet, zo stil zonder mijn 2 lieve honden, jeetje wat was ik gek op ze, en binnen 8 maanden zijn ze allebei over de regenboog.

Ik weet dat het een goeie beslissing was maar verrek zeg ik mis ze als een dolle, en helemaal die kleine flip...

Mijn leven moet een andere invulling krijgen, even geen nieuwe pup, nu eerst mezelf onder handen nemen zodat er onderhand weer een liefje kan binnenkomen.
Het kost wat geduld, maar eerst moet ik schonen, ook in mijn verdriet,


Yvon

En nog steeds,

Het gaat me aan alle kanten aan mn hart...

Ik zie ons drietjes zo fijn, het moment nog zo goed...binnen 8 maanden afscheid genomen van allebei mn lieverds, Simba vond ik al erg...Flippie mn meisje, al vanaf 6 weken oud aan mijn zij...hoe erg ik haar mis, is niet te beschrijven.

In alles wat ik doe, of niet doe, in alles mis ik haar aanwezigheid zo erg.

Mn huis is leeg zonder honden, leeg zonder de vragende blik van eerder...mag ik je laatste hapje van de pizza en meer.

Mijn laatste hap van de pizza beland in de vuilnisbak, mijn bordje met eten het laatste hapje gooi ik weg, mijn laatste hapje van een broodje, was altijd voor haar, ik kan het niet opeten, gooi het dus weg...en ga zo maar door.

Jeetje, ook `s nachts mis ik haar, ik rol om en denk haar te voelen, ook mis, ze is niet meer tastbaar bij mij, mijn bed is ook leeg zonder haar, en toch is ze constant bij me...in mn hart.

Ik voel me rot, alleen en verward, en toch zijn beide lieverds bij me, maar ja, hoe ga je om met het heengaan van die die 2 moppies binnen 8 maanden tijd?
Dat lukt me niet zo goed.

Ze waren mijn alles, en ik voel me zo vreselijk aleen zonder mn moppies.

Yvon

Hee Yvon ..

wat ontzettend verdrietig allemaal.. Wil je ook heel veel sterkte wensen..

hoe je hiermee om moet gaan kan je ook niet weten , dit gebeurt vanzelf.

maar hey kijk eens wat een superbaasje je bent geweest, hoe positief is het dát je ze mist en dát je verdrietig bent! Dat betekent dat jij echt maar dan ook echt een geweldig persoon bent met heel veel liefde en zorgzaamheid!  Je bent iemand met gevoel, je had niet meer van je honden kunnen houden dan je al deed. En dat is mooi, daarom mág je dit eigenlijk ook een beetje positief zien dat je verdrietig bent, ookal voelt het misschien niet zo. 

Het is heel normaal hoe jij je nu voelt! 

Heel goed dat je het een beetje van je af probeert te schrijven!

zorg goed voor je zelf , dat zouden jou honden ook gewild hebben!

XX u are the best!

Lieve Yvon ik ben er volledig mee eens wat Amy schrijft over jou.Ik ben niet zo goed in schrijven kan het beter zeggen.Zorg goed voor je zelf.

Heel veel sterkte. Een heel gemis. 

Beste Yvonne,   Heel veel sterkte Wat een herkenbare verhalen. Ik zag dat je mij ook  sterkte hebt gewenst. Ook Ouzo was heel de dag bij mij vanaf dat wij hem als pup vanuit Griekenland hebben meegenomen. Overal waar ik was daar was Ouzo Zo,n dankbare lieve hond. Ik was vanaf het begin zo trots op mijn  hond het was natuurlijk de mooiste slimste enz. Ouzo is 13 jaar geworden en was tot begin Januari heel gezond. Hij heeft in  januari diarree gekregen en is daar ondanks alle mogelijke medicijnen en onderzoeken nooit meer af gekomen. Verzwakt als hij was liep ook hij nog tot vorige week donderdag met mij mee naar mijn werkplek 2 hoog. Ik denk vrijdag toen het moment daar was als ik had gevraagd gaan we een blok dat hij voor mij dat nog gedaan zou hebben. Maar het ging gewoon niet meer. Hij was na 13 weken diarree te verzwakt. Het gemis is enorm maar we moeten verder. nogmaals veel sterkte. Harry Korteland

Dankjullie wel voor de super lieve berichten.

Afgelopen vrijdag was het 2 weken geleden dat ik haar moest laten gaan, en nog steeds vullen mijn ogen zich met tranen als ik daaraan denk.

Elk moment is ze in mijn gedachten door dingen waar ze niet meer zit, door waar ze zat en zo smekend keek voor iets lekkers, of als ik in de auto stap voor een boodschap, mis ik haar, ze ging zo vaak met me mee, als een hangjongere uit het raam met haar boerenzakdoekje om,nu alleen nog haar kwijl op haar raampje en met wat dan ook...want ze was altijd aan mijn zij.

Nu werk ik zo een paar uur per dag extra, want ik wil niet naar huis.

Nu ga ik af en toe bij mn vader eten en als ik `s avonds in een leeg huis thuiskom, gelijk mn bed in, en zo veel meer.

Het gemis aan haar is nog zo intens, ondanks dat ik weet dat het de juiste beslissing was.

Zonder honden leven kan ik niet, maar nog niet toe aan een pup of asielhond.
Wel denk ik er weer sterker aan om weer een opvangadres te zijn voor honden waarvan de baasjes op vakantie gaan.

Eerder was mijn huis zo lekker gevuld, met mn eigen lieverds en met mijn opvanghond Daisy, die er sinds kort ook niet meer is.

Harry, nogmaals heel veel sterkte ik leef ook met jou mee,

Yvon

Het blijft rauw he Yvon, je vlucht uit huis, maar zal toch terug moeten..., om vervolgens weer geconfronteerd te worden met de leegheid.

Misschien is het inderdaad wel een goed plan om vakantie opvang te doen, even een paar dagen of weken wat afleiding in huis.

Of toch weer een opvanger...., is dat geen optie?

Ja, net zoals je zegt, het blijft rauw en zo ontzettend zeer doen....ik weet dat het mijn gemis is maar dan nog doet het ongelooflijk zeer.

En ik heb me een tijd geleden aangemeld bij ACE als opvangadres en verschillende honden wilden ze toen bij me plaatsen, maar omdat Flippie niet goed was in haar achterlijfje was ik bang dat 1 van de honden op haar rugje zouden springen.

Dat contact was door die reden en meer niet zo goed.

Maar dankjewel voor het meedenken,

Yvon

Misschien gewoon nog eens contact met ze opnemen..., mochten ze je niet begrijpen of als je je er niet goed bij voelt..., er zijn nog heel veel hele goede stichtingen die met smart zitten te wachten op opvanggezinnen.

Maar laat het idee eerst maar eens lekker bezinken..., vol van verdriet is het misschien niet makkelijk om een 'tijdelijke hond' in huis te krijgen.

Maar misschien ga je wel weer glimlachen bij het idee..., en dan weet je dat je hart groot genoeg is om, ondanks je verdriet een andere hond een kans te geven.

Gun jezelf de tijd en gun je verdriet zich te verzachten, je weet en voelt vanzelf wanneer je toe bent aan een nieuwe stap.

Ja dat is een goeie,

Want natuurlijk ben ik stapeldol op honden, en er eentje een kans geven om te herstellen van wat dan ook, is hier het juiste adres...

Bovendien kan ik gewoon niet zonder honden leven, en misschien is een tijdelijke opvang een goeie tussen oplossing.

Nu nog niet toe aan een eigen schat, die komt er onderhand wel, uit het asiel of hier als pup, als het mijn tijd is maar nu nog niet, ben er nog niet klaar voor.

Brrrrrrr, het is hier zo naar leeg zonder haar, en weer ga ik zo naar boven, maar ja wat ontmoet ik daar?
Zo`n leeg bed, zonder haar, dus vluchten kan niet in mijn huis, overal waar ik ben, kom, heenga, elk vertrek is leeg, wat anders zo gevuld was met haar aanwezigheid...of ik nou onder de douche sta, lag ze voor, of ik naar bed ging, lag ze er alvast op, als ik `s ochtends naar beneden ging en zette mijn koffiekopje neer op het overloop, ze sprintte alvast de trap af en jeetje zoveel meer.
Elke beweging/aanwezigheid van haar mis ik vreselijk.

Yvon

Heel veel sterkte. Het is een rouwproces en daar moet je je aan toe geven. Vluchtgedrag is normaal, vechten tegen tranen waarom gewoon eruit laten.

Nogmaals sterke!

Het is allemaal zo herkenbaar had ik ook met mijn hond lady

Afgelopen vrijdag was het alweer 5 weken geleden dat ik afscheid nam van Flippie, 25 juli vorig jaar van Simba...
En nog steeds mis ik intens mn beide lieverds, wennen doet het nog steeds niet.
Gister heb ik gezocht op Marktplaats in de hoop een hond tegen te komen waar een goed thuis voor werd gezocht, anders wel een pup...Als ik een Border Collie zag deed deze me teveel aan Flippie denken, een Golden Retriever teveel aan Simba.
Net voor ik de PC uit wilde zetten zag ik een oproep voor een Labradoedel van 8 maanden, Rambo, om als weekendoppas thuis te verzorgen.
Gelijk een mailtje gestuurd en vandaag antwoord gekregen, het gezin met 3 kinderen en Boris komen kennismaken. Afspraak wordt gemaakt, ooooh wat zou dat fijn zijn.
Het is hier zo akelig stil en bovendien al bladerend door de pagina`s van MP werd ik niet vrolijk van al de honden die te koop werden aangeboden, zelfs van 15(!!!) jaar oud.
Eerst dit maar even afwachten, want helemaal alleen zijn kan ik echt niet.
Een optie voor een nieuwe hond is misschien de DA benaderen voor t.z.t een pupje...

In ieder geval zou het al fijn zijn een verzorghond te hebben in het weekend, wat verheug ik me daar op, weer lief leven in huis,

Groetjes Yvon

Wauw.., dat zou super zijn Yvon, een weekend hondje 

Hopelijk is er een klik van beide kanten.

 En krijgen we dan een fotootje van je logeetje te zien ook ? 

Een mens is niet gemaakt om alleen te zijn, stilaan weer een hondje in je leven toelaten......

Ja, dat hoop ik ook van harte

Gister zag ik ook wel een Bennersenner hond te koop aangeboden, leek me een schat, maar ja, hoe veel eet zo`n grote lieverd?
Ik heb mn gouden sieraden en diamanten verzameld met de opbrengst daarvan hoop ik de aanschaf van een nieuwe hond te kunnen betalen, onderhouden lukt me wel, maar de kosten van een pup liegen er niet om en die heb ik nu eenmaal niet.

Ja natuurlijk Anny, hij staat nu nog met foto`s op MP

veel sterkte met dit verlies,ze staan zo dicht bij ons dat we ze dan ok verschrikkelijk missen wanneer we ze moeten afgeven
veel sterkte

Jazeker Bibiane je hebt helemaal gelijk.

Nog steeds niets gehoord van de oppashond, heb het gevoel dat het niet doorgaat. Kan natuurlijk nog wel komen, maar het is mijn gevoel.
Zou jammer zijn ik had me zo verheugd om weer leven iets liefs in de vorm van een hond even in huis te mogen hebben en te vertroetelen/aaien.

In ieder geval krijg ik deze zomer de pup, een labrador voor 3 weken te verzorgen van mijn mondhygièniste waar ik vandaag was .
En net een oproep gedaan op Lincked In voor eventueel vakantieopvang of weekend opvang voor een hond en hoop zò op reactie.

Het weekend geen plannen, hoef niet te werken maar mn huis blijft me aanvliegen, ook al weet ik dat het de juiste beslissing was maar dat neemt niet weg dat het hier akelig stil/leeg en levenloos is.

Fijn weekend

Yvon

Goed idee Yvonne,  ze komen er bijna aan, de langere vakanties !  Succes gewenst !

Dankjewel Kylie

Met ACE heb ik ook contact gehad i.v.m. een oproep van hun om voor plm 2,5 week een pleeghond op te vangen omdat het huidige opvanggezin even met vakantie gaat, deze hond heb ik dan 1 op 1...

Mijn kleindochter van 12 is hier te logeren onverwachts en oooooh wat heerlijk gezellig, mn huis gevuld met leven en gezelligheid.
Net zo`n dierengek als ik, als ze zo wakker is gaan we naar de buren om de dieren te verzorgen verheugde ze zich gisteravond alweer op.

Verder houd mijn contactpersoon bij ACE in de gaten zodra er een middelgrote hond binnenkomt die in mijn thuissituatie zou passen als pleeghond totdat een nieuw huisje zich aandient voor haar/hem...

Nou tot zover voor nu,
Fijne dag
Groetjes Yvon

Jeetje, jij bent goed bezig  zeg!  En het fijne is dat je je zo ondanks al het verdriet en gemis tóch op iets leuks kan verheugen. Wij hebben een stukje hek verwijderd tussen de buren en ons,  nu kan de buurhond uit zichzelf even buurten.  Ze ligt nu soms gewoon een uurtje bij ons op de bank te pitten en volgt zowat alle kooklessen. 

En ons verdriet om het overlijden van Truus wordt daardoor toch minder. 

Nou, veel succes verder en de groeten aan je kleinkind 

Heel veel sterkte!!