Mis mijn knuffel boemerke nog steeds :-(

08.02.02-1/2.11.2005

 

is al jaren terug dat ik mijn knuffel boemerke moest samen met mijn ouders hem moest afgeven veel te jong en toch mis ik hem nog steeds

 

mijn jongste hondje boomer is als eerbetoon genoemd naar mijn knuffel boemerke

boemer was een speelse super lieve st bernard kon er tegen aan liggen kwam hij met zijn kop op mijn schouder dan was knuffel tijd deed hij zijn poten op mijn schouder en was het echt wel knuffel tijd geen knuffel bleef hij gewoon staan

was een hond uit de duizend mis hem nog steeds

ik kan geloven dat je hem nog altijd mist, heb zelf een sint bernardpup en die geeft echt knuffels , als je voor haar zit leg ze haar kop op je schouder en knuffelt ze, dit is de eerste hond die dit doet bij ons, elke hond afgeven is hartverscheurend maar soms kan je niet anders, moet je het beste doen voor hem, ook al doet dit nog zo veel pijn.

denk aan de mooie dingen met hem en laat hem voor altijd in je hart zitten

Ik zal Beauty ook altijd blijven missen. Weet je zo'n maatje zit in je hart en daar zal die ook blijven. Koester de goede herinneringen.

Wat mooi dat Boemer min of meer voortleeft in Boomer. Klinkt als een grote eer dat je jongste zo mag heten.

Ik heb gelukkig nog nooit een hond verloren. Maar ik moet er echt niet aan denken dat ik ooit afscheid moet nemen van Pepper of Helmer.

Ik begrijp helemaal wat je bedoeld!Ons eerste eigen hondje Beer een kruising jack Russel en een klein keesje, zij was het hondje wat mee opgroeide met onze 2 kinderen (die inmiddels volwassen zijn). Een dikke 16 jaar geworden en nooit ziek geweest van het ene op het andere moment een hersenbloeding en weg was ze na twee dagen hoop en vrees.. Deze dame wordt nog steeds gemist, ook al stierf ze 11 jaar geleden... Onze jongste zoon heeft zijn hond (labradoodle) naar haar vernoemd! In onze harten leeft zij voort en praten nog graag over haar!