2 reuen, 1 chemisch gecastreerd.....ervaringen

Okee hij kon ook bij medisch maar daar het mij gaat om het eruit voortvloeiend gedrag en met name onderling, staat hij hier.' Ik zou zoals de topic titel al aangeeft dus graag ervaringen horen van mensen die 1 van hun 2 heren chemisch hebben gecastreerd.

*Hoe was de verstandhouding voorheen? En hoe erna?

*Hoe 'heftig' (indien van toepassing) was de aanloop periode naar de tijdelijke stop van testosteron productie?

*Was zijn reactie positief/negatief? En hoe reageerde de andere hond op die reactie?

*Werd hij meer door andere reutjes bereden? Zo ja, wat was zijn reactie?

*Hoelang werkte het bij jouw hond?

*Wat was jouw beweegreden?

*Was de periode lang genoeg om je doel (bv.trainen/ombuigen van gedrag) te bereiken?

Dit zijn de vragen die me als eerste te binnen schieten. Mocht er meer in me opkomen dan vul ik het wel aan. Uiteraard zijn andere op- of aanmerkingen betreffende het topic welkom.

Voor degene die reageert, alvast bedankt!'

wijziging: Was een 'copy & paste' tekst van mezelf die ik al 3 keer eerder probeerde te posten maar wat niet mocht lukken. Door het 'copy & paste' gebeuren was het een grote aanelkaar geplakte tekst die ik dus even wat leesbaarder heb gemaakt met mij wijziging.

Ik heb geen ervaring met een chemische castratie met een andere reu in huis.
Wel heb ik ervaring met een chemische castratie, en ik heb geen duidelijk verschil gemerkt in gedrag.
Hij werd alleen een iniminibeetje aanhankelijker maar verder veranderde er niks.
Mij is toen verteld dat een echte castratie ook niet zou helpen.
Paar jaar later toch gedaan en hij is een hele andere hond geworden. Heel erg stabiel.
Ik merk er niks van dat hij minder `man` zou zijn, hij is gewoon nog een vent en bereden worden gebeurt niet.
maar vechten met andere reuen zoals hij voorheen deed is helemaal voorbij.

Hopelijk help ik je hierbij toch nog een beetje.

Willem heeft de tweede alweer 11 maanden en deze is nu bijna uitgewerkt.
De eerste heeft 8,5 maand gewerkt.

Het stopt aanmaak van progresteron, niet testosteron.
Geen last van reutjes die op hem gaan rijden.
Hij heeft zelf geen last meer van loopse teven, loopt er gewoon langs.
Zonder implantaat maakt hij me om 5 uur sochtends wakker door jankend onderaan de trap te gaan zitten. Hij eet wekenlang helemaal niks, zelfs geen snoepje. Dus voor hem is dit geweldig fijn en voor mij daardoor ook.

Na het zetten van het implantaat duurt het tussen de twee en zes weken voordat het goed werkt. De eerste weken kan zijn gedrag iets negatiever worden, dus daar waarvoor je het wil gebruiken wordt eerst erger. Na zes weken werkt het optimaal en is je hond niet meer vruchtbaar. Zijn ballen worden kleine balletjes. Hier kan je ook aan zien wanneer het implantaat uitgewerkt raakt, dan worden zijn ballen weer de normale vorm.

Als je denkt over castreren dan zou ik altijd eerst een implantaat laten zetten. Omdat het exact hetzelfde is als castratie weet je hoe hij gaat reageren als je hem uiteindelijk laat castreren. Als het implantaat niet werkt, of zijn gedrag zo veranderd dat hij angstiger, dominanter, agressiever enz wordt weet je dat je hem beter niet kunt laten castreren. Soms werkt het implantaat maar heel kort. Een maand of 3-4, maar ook dan kun je al goed zien of eventueel castratie een oplossing voor hem zou zijn.

Succes!

Hier een reu chemische laten castreren naast een al gecastreerde reu.

Hier was het dan ook niet het probleem tussen de honden als wel het hormoon gerelateerde gedrag van Kean zelf.
We hebben eerst 8 maand geprobeerd door met hem en mij te werken, in roedels te lopen en Geslachtdrift van het merk Puur te geven.
Toen besloten hem chemisch te laten castreren omdat Puur niet meer werkte. Na 2 dagen kwamen we een hoog loops chihuahua tegen en hij reageerde al niet meer. Dit is extreem snel omdat er toch 6 weken voor staan. naar 5,5 maand merkte we dat zijn oude gedrag weer boven kwam. Niet heftig maar het was er weer terwijl het helemaal weg was geweest.
Tijdens de periode dat de castratie werkte werd hij leuker, blijer, vriendelijker en speelser. Hij huppelde weer door het bos speelde met takken enz. terwijl hij vroeger het bos niet eens had gezien zo druk was hij met ruiken en zoeken naar geuren. Wel is hij een tijdje, kleine maand, iets onzekerder geweest omdat hij nu zlef de ontmoeting moest doen met de andere hond ipv dat zijn hormonen hem stuurden. Tot op de dag van vandaag is hij nooit bereden door een andere hond. dat is ook iets wat hij absoluut niet pikt. Hij waarschuwt daar ook duidelijk voor en als de andere hond toch aanstalten maakt word deze afgesnauwd.
Mede omdat zijn veranderingen zo dramatisch waren hebben wij besloten hem definitief te laten castreren. Wel hebben wij in die periode ontzettend veel bereikt omdat hij weer bereikbaar was.
Ook in de roedel was hij veel beter te handhaven. Voordat hij chemisch gecastreerd werd heeft hij zo erg hard op een andere hond gereden dat die hond zelfs een flinke blauwe plek er aan over heeft gehouden. Niet dat hij lang heeft kunnen rijden maar wel met zoveel kracht.
Mocht je nog meer willen weten even vragen dan vertel ik nog meer

@Remie,

Is jou reu destijds chemisch gecastreerd dmv een implantaat of door een injectie?

Toen was het de injectie omdat de implantaat nog niet zo ´commercieel´ was en daardoor rete en rete duur. Tenminste zo is dat verteld door mijn dierenarts. Tegenwoordig zou ik voor een implantaat gaan.

Hallo,

Ook hier geen ervaring met 2 reuen ( in die zin dat de pupsel reu nog als een meisje plast en geen intresse heeft in loopse teefjes hahaha)

Ik zal bij het begin beginnen. Toen wij Bowser kregen had hij een implantaat die zou nog maar een maand o.i.d. werken maar heeft in totaal ruim 9 maanden gewerkt.
Die 6 maanden is natuurlijk gewoon een gegarandeerde richtlijn, de fabrikant weet zeker dat het 6 maanden werkt maar langer kan ook. 
Zijn gedrag was heel fijn, hij deed niet aan markeren en liet zich zelfs rijden door andere honden (dat had natuurlijk niet gehoeven, maar daar ben ik als baas om die andere hond te corrigeren) We merkten dat de chip uitwerkte doordat hij opeens overal ging markeren terwijl hij dat bij ons nooit had gedaan en omdat er een knopje om ging in zijn hoofd als ie naar buiten ging, hij trekt dan zo hard dat hij er blauw van aanloopt (wat voor ons met veel training eindelijk beheersbaar was, maar wat nu opeens weer helemaal terug bij af was) en grof gezegd omdat ik voelde dat zijn ballen waren gegroeid. 

We hebben hem nu weer een implantaat laten geven. Wat ons opviel bij allebei de reuen was dat ze van die ontzettend kleine balletjes hadden. Nou is dat logisch voor ice, hij is pas 6 mnd maar Bowser is 3. Ik vroeg nog of de implantaat bijwerkingen had, ik liep immers stage bij een DA en die zei tegen haar klanten dat het gedrag de komende 2 weken zou verergeren en pas daarna zou het afnemen. Deze DA zei dat dat niet zo was, nou dat is mooi gelogen.
Bowsers ballen zijn nog nooit zo groot geweest (oef dat klinkt echt heel fout) en hij wilde de afgelopen week niets dan de hele dag rijden rijden en nog een rijden. Je zag ook echt in zijn ogen de paniek dat hij niet mocht rijden. de afgelopen 2 dagen is hij echter wat rustiger, wel heeft hij gister Luna "gepakt" maar niet zonder waarschuwing en dat is meer aan de kleine ruimte te danken dan aan de chip maar zijn lontje is wel een stukje korter. De chip is nu 2 weken geleden gezet en ik ben zelf ook benieuwd in hoeverre het gaat werken.

Ik hoop dat je er wat aan hebt
Groetjes,
Deborah

 
Hoe oud was je reu toen je hem liet castreren? Uiteraard zijn alle reacties welkom ook de jouwe!'

Hij heeft de chemische castratie gehad toen hij 3 was. hij is uiteindelijk toen hij 5 was gecastreerd. Hij is inmiddels 6.

 
.oeps...........foutje! Bedankt!

Het algemene daar ben ik mee bekend. Dus ik zou graag vernemen wanneer het in jullie geval, bij Willem merkbaar was. 2 weken? 4 weken? Welk gedrag werd heftiger?........'

 

Kun je wat meer info over Geslachtsdrift Puur geven en waar het oa te verkrijgen is?

Wat betreft de tekst van jou die ik 'bold' gemaakt heb:
* Wat was het ongewenste gedrag dat hij vertoonde?
* Hoe uitte zich die tijdelijke onzekerheid?

In het laatste stuk schrijf je dat je in die periode veel hebt bereikt maar dat je uiteindelijk toch tot de definitieve castratie bent overgegaan. Was dat omdat hij uiteindelijk weer 'onbereikbaar' was of omdat je het hele 'voordelen-pakketje' gekozen hebt? Hoe lang na de uitwerking vd chem. castratie ben je tot de def. castratie overgegaan? En was hij 'bereikbaar' in die tussentijd? En als laatste; hoe oud was hij en was er verschil in gedrag ten opzichte van elkaar ergens gedurende die hele periode?

Ik vraag veel maar vind het dan ook heel belangrijk om zoveel mogenlijk ervaringen te horen daar het niet mijn intentie is om tot definitieve castratie over te gaan. De kans op chemische castratie is op dit moment zelfs niet eens zo groot maar zeker wel een optie die in mijn achterhoofd meespeelt.

 
Uiteraard heb ik er wat aan, alle ervaringen zijn meegenomen!

Wat ik tot nog toe lees, hier en elders, is dat er bij de positieve ervaringen alsnog wordt overgegaan tot definitieve castratie. Waaruit ik dan de conclusie trek dat de tijd niet lang genoeg is om de hond te trainen zich ook in voor hem 'lastige' (eigenlijk vaak voor ons) situaties op jou te richten en te gehoorzamen op hetgeen je van hem vraagt........mhhhhh......

Ik kijk uit naar verdere reacties en hoop ook eigenaars zoals omschreven id topic titel te mogen horen/lezen.'

off topic....wel wennen hoor; al dat gequote......Ik was vd directe reacties. Zeker als je zoals nu verschillende eigen quotes onder elkaar hebt staan.......lijkt het wel of ik tegen mezelf aan het lullen ben.

Een kennis van mij heeft 3 dekreuen. Ze krijgen weleens ruzie met andere intacte reuen, maar nooit met gecastreerde reuen. Van ver weet mijn kennis al te vertellen dat de naderende hond een teef, of een reu is en ook kan ze het verschil zien met gecastreerde reuen t.o.v. haar eigen honden.

Vervolg en reactie op jou conclusie.


Ik heb hem uiteindelijk niet permanent laten castreren omdat hij terug viel in oud gedrag ten opzichte van mij of andere honden en dat lastig was. Ik heb de keuze gemaakt omdat ik hem weer zag veranderen van een hond die vrolijk spelend en huppelend door het bos ging. Naar een hond die zich liet leiden door hormoon gerelateerd gedrag. Hij luisterde als ik hem riep en reed niet meer op iedere hond. Zijn zoektocht naar luchtjes was minder dan voorheen. Maar zijn plezier was weg geen huppel meer, stokken waren niet meer leuk enz. Het leek gewoon of zijn geluk van 100 naar 50% ging.
Mijn oudste reu is gecastreerd maar de baas in de roedel variërend van 6 tot 12 honden. Hij houd dit alleen fysieke niet vol. Moet wel zeggen dat wij altijd lopen met honden in de roedel die heropgevoed worden om welke reden dan ook. Mijn jongste reu doet dus het ren en vliegwerk. Voor zijn castratie ging dat veel lomper als na zijn castratie. Hij is nu meer en meer van de finesse. Natuurlijk leert hij dit van mijn oudste maar vroeger was er geen tijd voor omdat hij toch gestoord werd in zijn bezigheid. Nu is zijn focus meer op de groep en corrigeert hij meer en beter. Hij is socialer geworden. Vroeger werd de interesse gestuurd door hormonen nu is het interesse voor de hond zelf. Hierdoor leest hij ook beter de hond al op afstand en heeft hij meer respect voor de hond zijn eigen ruimte. Dat had hij voor die tijd ook maar het koste hem duidelijk meer moeite. 
Kan het niet duidelijk verwoorden. Wou dat ik een filmpje voor je had om het verschil te zien. Hij loopt nu lachend door het bos, geniet duidelijk en speelt met andere honden terwijl dat voor zijn chemische castratie helemaal niet zo was en na zijn chemische castratie zeg maar weer voor de helft verdween.

.Eve n puntsgewijs antwoord voor je
Geslachtsdrift van het merk Puur is gewoon bij de dierenwinkel te koop. Het zijn druppeltjes die de geslachtsdrift onderdrukken. Kean heeft deze 8 maand gehad en toen werkte ze niet meer. In die periode heb ik langzaam de dosering opgevoerd. Het is een homeopathisch middel dus het duurt even voor het werkt maar met zeer goede resultaten.

Ongewenst gedrag. Weglopen op geursporen, de vorige dag daar een loopse teef gezien dan met alle geweld daar weer heen willen. Rijden op iedere hond. Niet bereikbaar zijn voor niks en niemand. Wij zeiden hier hij denkt alleen nog maar met zijn 5e pootje. Alles moest eerst door die muur van hormonen. Hij speelde altijd graag met een bal of stokken dat wou hij niet meer. Het bos zag hij zelfs niet meer alleen nog maar geuren. 

Tijdelijk onzeker gedrag. Met hormonen kende hij geen angst Hij leek soms wel op een verslaafde op weg naar zijn shot. Zelfs bij de hondenschool hadden zo'n obsessie nog nooit gezien. Nu moest hij die hond benaderen zonder die drive. Als er dus een hond in hoge houding aan kwam stelde hij zich laag op. Hoofd laag staart laag en heel soms tussen zijn poten. Toen hij in de gaten kreeg dat hij ook zo gewoon een hond kon benaderen was het heel snel over. Hij ging in die periode dus niet als eerste op de hond af nam even niet het initiatief voor een ontmoeting en liep soms met een bocht om de hond heen. Een paar keer heeft hij een sprintje getrokken om de ontmoeting te vermijden.

Waarom definitieve castratie. Denk dat ik dat in mijn 2e reactie wel duidelijk heb uitgelegd. Toen had ik jou reactie nog niet gelezen.

Hoe oud was hij bij chemische castratie? Kean was 13 maand en zijn definitieve castratie was 8 maand daarna.

verschil in relatie onderling. Doordat mijn oudst hond altijd de baas is gebleven was er weinig verandering. Wel mag hij nu meer en meer de correcties geven in de roedel. Het is hier leraar en leerling. Heel langzaam stapt mijn wijze oude man een stapje terug en mag Kean het nu gaan doen. Maar als dat niet lukt dan is Cullen er altijd nog met duidelijker lichaamstaal en zijn jaren van ervaring met het reageren op "probleem" honden. 
Kean heeft u ook de tijd en de interesse om dit te willen leren. terwijl hij voor de castratie toch de voorkeur gaf aan luchtjes en de omgeving scannen naar mogelijk voor hem interessante honden. 

Waarom eerst chemisch? Dat is juist de reden waarom wij eerst chemisch hebben gecastreerd dat in nog weer terug te draaien. Want juist al die vragen waar jij mee zit speelden hier ook. Bij mijn oudste hond speelde dat niet omdat hij medisch gecastreerd is en hij ook nog eens een reu was die niet lastig was als volle reu. Wat ik je wel kan aanraden als je tijdens de chemische castratie al beslist hebt dat je hem toch daadwerkelijk laat castreren doe dit dan nog voor het implantaat helemaal is uitgewerkt. Op die manier schommelt de hormoonhuishouding bij je hond niet van laag naar hoog en weer naar laag.

Ik ben uiteindelijk heel blij nog met mijn beslissing. Ik heb nu een hond die socialer is als voorheen. Die zelf meer geniet van zijn leven. En een hond die midden op zijn basis staat. Dus weet wat hij kan en duidelijk ook weet wat hij niet kan. Weet wat hij wil accepteren en niet wil accepteren. In zijn gedrag naar mijn 3 kids is het nooit een probleem geweest en is hij ook niet veranderd.

.
Geslachtsdrift van het merk Puur  is gewoon bij de dierenwinkel te koop. Het zijn druppeltjes die de geslachtsdrift onderdrukken. Kean heeft deze 8 maand gehad en toen werkte ze niet meer. In die periode heb ik langzaam de dosering opgevoerd. Het is een homeopathisch middel dus het duurt even voor het werkt maar met zeer goede resultaten.


Ook ik heb ervaring met de druppels van puur.
Ik gebruik het als er loopse teven in de buurt zijn en van een niet etende hond krijg ik weer een etende hond.
Er word veel minder gezocht naar andere honden dus er is meer aandacht voor ons.
Bijkomstigheid is dat het bij mijn hond ook helpt bij voorhuids problemen.


Heb zelf nooit een hond met een implantaat gehad maar meerdere gekend en daarvan zag ik dat ze onzekerder werden.En niet alleen naar andere honden. Gewoon in het algemeen. Wat ze voorheen zelfbewust onderzochten werd nu luid blaffend tegemoet getreden bijvoorbeeld.


Zelf een gecastreerde reu gehad, castratie met ongeveer een jaar of 2,5. Deze liep weg met gevaar voor eigen leven en was waarschijnlijk ook zo op straat terecht gekomen en bij ons herplaatst. Hij was duidelijk diep ongelukkig en kende nooit geen rust.
Na zijn castratie werd de rest van de wereld weer interessant,  alleen ging hij de leegte opvullen door te gaan jagen. Ook werd hij sneller door andere  niet gecastreerde honden aangevallen. Nooit bereden. Hij was onzekerder geworden.


Nu een niet gecastreerde reu die deze status prima kan behappen en ook niet weg loopt. Maar die zijn eetlust wel verliest als er loopse teven zijn. Als er geen loopse teven in de buurt zijn , is het een vrolijke benaderbare hond voor iedereen die goed in zijn vel zit en overal oog voor heeft. Dus is castratie wat ons betreft niet nodig.
Een enkele keer is hij stapel verliefd op een niet gecastreerde reu, maar heeft een gecastreerde reu nog nooit anders bejegend. Geen loopse teven in de buurt en deze hond "speelt" met niet en wel gecastreerde honden.
Wel  een loopse teef in de buurt, word er gewoon niet "gespeeld". behalve met de teef als hij de kans kreeg.
Dus bij deze man zou ik een gecastreerde of hond met implantaat makkelijk samen kunnen hebben, vermits de sociale vaardigheden gewoon aanwezig zouden zijn. Puur omdat hij conflictmijdend en zelfbewust is.

Verstandhouding: geen verschil, dus ik zou zeggen positief  Niet meer bereden, zelf makkelijker in de omgang.
Onze hond had dominantieproblemen en erge voorhuidontsteking. Vandaar sinds 3 maanden een chemische castratie. Zijn gedrag is niet veel veranderd, maar hij is iets makkelijker en de ontsteking is nu compleet afwezig.

Ik zou zeggen doen!

 
.even de tekst wat ingekort

Heel erg bedankt voor de uitgebreide antwoorden betreffende jouw ervaringen rondom de (chemische) castratie. Ik zal ze zeker in mijn eigen overweging meenemen.

Ik heb mijn hond 2 wk terug chemisch laten castreren, hij ging in huis en bij anderen markeren, en dat wil ik uiteraard niet.

De da raadde aan om sws eerst chemisch te doen omdat hij erg onzeker en angstig is. En dat kan verergeren.

Mij is verteld dat de eerste 2 wk een ramp kan zijn, maar ik dacht erger dan dit kan niet, nou wel dus. Alles vloog hij buiten aan, mensen, joggers fietsers honden echt verschrikkelijk. Ik wist dat hij zo doet to vreemde honden maar nu ook to mensen, fietsen etc...

Morgen is het dag 14, en het lijkt erop dat hij mensen intussen weer tolereerd ( ze mogen hem sws geen aandacht geven) en fietsers laat hij ook weer met rust.

Honden is helaas nog een probleem, hij blafte eerst als ze passeerden maar nu ook vanaf een behoorlijke afstand
Maar ik houd hoop, markeren heeft hij niet meer gedaan, dus hij kan weer mee op familiebezoek en het markeren was voor mij de belangrijkste reden om hem chemisch te castreren.

 
Mijn eerste gedachte was indien ik ervoor kies, om beide chemisch te laten castreren. Met de achterliggende gedachte dat ik dan geen verhoudingen scheef ga trekken die nu gewoon prima in orde zijn. Ze hebben maar een half jaar verschil maar leven vanaf dag 1 in perfecte harmonie met elkaar. Alles wordt gedeeld, de keren dat er een snauw is gevallen is op 1 hand te tellen en de keren dat het gebeurde had de afgesnauwde er ook respect voor. Ik zou het er zelf heel erg moeilijk mee hebben als dat door mijn toedoen verpest wordt. Hetgene waar ik daarbij echter heel erg tegenop zie is de evt. 'fellere' aanloop periode en het uitdoven vd werking met evt. gevolgen.

Mijn wijlen Sasha, was zo'n reu als de jouwe. Stabiel, sociaal naar mens en dier met hongerstakingen/slecht eten als hij 'liefdesverdriet' had. Maar behalve dat, het intensiever 'spoorlopen' en verlangend vh (toen nog) balkon bij non-actieviteit de wijde wereld in staren bleef hij altijd makkelijk bereikbaar.

Loco is ook geen probleem. Komt hij de lekkere geur van een (loops) teefje op het spoor dan zou hij uiteraard ook het liefst zijn eigen plan trekken en pas als hij klaar is weer de aandacht op de gesamenlijke wandeling richten. Bij hem is het echter goed bij te sturen en af en toe hem lekker zijn eigen ding laten doen vind ik er wel bij horen.

Bij Ten is het echter een heel ander verhaal. Als hij zich ergens op focust in dit geval de geursporen en niet alleen maar van loopse teven, dan is het heel moeilijk om zijn aandacht weer te krijgen. Ik grap wel eens met mijn man dat hij een 'internetverslaving' heeft. Bang dat hij een nieuwtje mist. Of Puur Geslachtsdrift in dit geval úberhaupt verschil zal maken valt dus nog te bezien maar ik vind het wel de moeite van het proberen waard.

 
Oei dat is niet leuk! Gelukkig dat het een kleintje is. Moet er niet aan denken dat een vd mijne dat zou doen. Dan gingen ze waarschijnlijk 2 weken id tuin uit

Ben benieuwd wat je verdere ervaringen zullen zijn. Hoop dat je er uiteindelijk een positieve ervaring aan overhoudt. Jij hebt er toch ook 2? Of is je andere hond een teef?

Bij Ten is het echter een heel ander verhaal. Als hij zich ergens op focust in dit geval de geursporen en niet alleen maar van loopse teven, dan is het heel moeilijk om zijn aandacht weer te krijgen. Ik grap wel eens met mijn man dat hij een 'internetverslaving' heeft. Bang dat hij een nieuwtje mist. Of Puur Geslachtsdrift in dit geval úberhaupt verschil zal maken valt dus nog te bezien maar ik vind het wel de moeite van het proberen waard.


Ten is dus een speurneus. Maar zoals je schrijft niet alleen bij loopse teven. De vraag rijst misschien moet er niet wat met zijn speurdrift gedaan worden i.p.v zijn hormonen, (bij mij).
Zoals ik schreef heeft één van mijn honden toendertijd juist het speuren en jagen opgepakt nadat de drift van het voortplanten was weg gehaald. 


Puur geslachtsdrift heeft bij mij echt invloed, maar dan wel op de geslachtsdrift. Verder gebruikt mijn reu zijn neus niet  zo heel erg om zijn geurdrift te bevredigen. 
Dus ook dat is dus anders. Maar proberen kan altijd, hoewel ook hierbij in het begin het iets verergerd.


 Overigens is mijn hond niet echt zo sociaal naar mensen hoor. Maar dat ligt eraan hoe je het bekijkt. Dit even ter zijde.
Moeilijk hoor. Ook castreren met een chip  is niet iets wat je zomaar doet, al is het een stuk minder belastend als het vroegere chemisch castreren ,is gebleken.



Ik hoop dat je er uit kunt komen.

 
Ja daar heb je zeker gelijk in betreffende Ten. Ik ben zelf niet van het castreren zonder medische reden. En de kans dat ik tot chemische castratie overga is op het moment nog steeds klein maar zoals ik al eerder zei, iets wat ik wel in mijn achterhoofd speelt. Definitieve castratie is zoals ik er nu nog steeds voor sta een ver van mijn bed show. Het wordt je ook zo makkelijk om de oren gegooid.....castreren daar worden ze rustig (bereikbaarder) van.....Genoeg positieve verhalen maar ook genoeg voorbeelden (oa. hier op HP) van honden die weliswaar iets rustiger zijn geworden maar bij wie het alsnog niet gelukt is bepaald gedrag om te buigen.

Dus voorlopig hoop ik zo veel mogenlijk ervaringen te lezen om tenslotte daaruit een conclusie te trekken en een weloverwogen beslissing te nemen.

Mijn 'grote' vent wordt morgen alweer 3 jaar en we zijn samen nog altijd een 'work in progress' buiten. Met kleine stappen vooruit en week of 3 terug weer een onverwachte terugval. Toen waren we weer letterlijk verbonden door de riem maar alles behalve samen op stap. Het gaat nu een dikke week weer beter maar heb het gevoel dat ik het roer om moet gooien....

Puur geslachtsdrift heeft bij mij echt invloed.
Ahum ik lees dit en denk haha, ik bedoel natuurlijk bij mijn reu, en niet bij mezelf.
Overigens hebben we een hond van ongeveer dezelfde leeftijd .
  2 stappen vooruit en 1 stap terug is nog steeds 1 vooruit toch.
En als de stap vooruit te groot is kan er ééntje terug ook soelaas bieden. 
Ik wens Ten een fijne verjaardag morgen en jullie veel vooruitgang.

Onze boef was chemisch gecastreerd en totaal geen verschil alleen dat hij zo down leek de hele dag.

Komt dat bij jullie ook bekent voor?

 
hahaha ja dat mag ik idd. hopen Probeer zelf ook niet al te vaak mijn teksten terug te lezen want af en toe zit ik ook met het schaamrood op de kaken achter mijn schermpje........De tijd dat ik 10 dingen tegelijkertijd kon doen is voorbij.....

Ja daar ben ik het mee eens. En hij is me het 'harde werken' uiteraard dubbel en dwars waard. Ik verlang gewoon erg naar meer interactie buiten en stiekem hoop je toch dat het consequent en heel heel heeeeeel geduldig zijn ook een keer zijn vruchten af werpt. Maar ja, hij gaat nergens heen en ik ook niet dus......we zullen doorgaan!

Ja morgen is het verwendag! Gaat allemaal veel te snel. Ik zie hem nog wagenziek half ingedoken op mijn schoot id auto zitten op weg naar huis toen we hem net opgehaald hadden.
.

Bij een injectie kan nl niet gezegd worden dat als daar niet op gereageerd wordt castreren geen zin heeft. Een injectie is iets totaal anders. Er wordt dan oestrogeen ingespoten. Bij een implantaat wordt ervoor gezorgd dat de reu geen progresteron aanmaakt, dat is wat er ook gebeurd bij een chirurgische castratie. Vandaar dat ik erom vroeg. 
Een hond reageert nauwelijks op die injecties. Soms willen ze wel helpen als de prostaat vergroot is.

Pas even op dat je de twee chemische castraties niet door elkaar haalt.
Tot nu zijn er echt geen negatieve reacties te vinden op internet, behalve dat het soms heel kort helpt. Toevallig heb ik pas alles doorgespit omdat iemand me vertelde dat het kankerverwekkend zou zijn. Ook dit ging dus over de injectie omdat dan hormonen worden ingespoten.

Wat soms vervelend is is dat de eerste paar weken het negatieve gedrag verergerd kan zijn/worden. Maar dit verdwijnt echt na een week of twee tot zes. Nee, ik ben geen dealer van de implantaten en promoot ze ook niet. Mijn mening is dat het een hele goed test is als je denkt over definitief castreren. 

Natuurlijk zijn de andere negatieve reacties dat het niet werkt voor het bepaalde gedrag waarvoor je een implantaat zou laten zetten of de hond laten castreren, maar dan weet je gelijk dat castratie geen zin heeft. Je kunt ervan uitgaan dat wanneer het gedrag juist versterkt wordt, dus nog angstiger etc dit ook gebeurd wanneer je definitief laat castreren.

(volgens mij ben ik nogal warrig......)

.Hihi, ik zie nu je vraag pas......

Toen Willem zijn eerste implantaat kreeg werkte het na een week of 4. Nadat hij de tweede gekregen heeft duurde het wat langer. Ik denk wel 7 weken. Willem krijgt het omdat hij enorm last heeft van de loopse teven. Dus constant piepen, janken, niet eten, aan zijn piemel zitten enz. Dit gedrag wordt bij hem niet nog erger de eerste weken.
Soms kan een bepaald gedrag bij een hond de eerste twee weken verergeren. Dus angst, agressie, dominantie, onzeker.....etc