Tot welke leeftijd een nieuwe hond

Ik ben altijd benieuwd voor mij nog lang niet aan de orde, (gelukkig) 
Maar tot welke leeftijd zouden jullie nog aan een nieuwe hond beginnen.
Ik werk veel met oude mensjes sommige nog wel een hond de meeste niet meer onder het mom van ik ben daar te oud voor logisch.
Maar is het bv eerlijk om na je 65 of 70 nog een hond te nemen.
Bij welke leeftijd zouden jullie zeggen nou echt niet meer. 
Ik heb echt geen flauw idee.

Hm lastig, ik zou kijken naar de situatie en dat is natuurlijk per persoon verschillend.. Hoe gezond zijn ze, hebben ze iemand die de hond kan overnemen zodra ze overlijden etc.

Een hond kan altijd nog als je fit genoeg bent.
Maar naar mate ik ouder zou worden, zou ik niet meer aan een pup beginnen en ook geen grote, sterke hond meer nemen.
Maar een oud boerenfoxje uit het dierenasiel een kans geven? Ja waarom niet.
De grens van wanneer ik daarmee zou stoppen, ik denk niet dat ik die zou hebben. Als ik maar zeker weet dat mijn oudje na mijn overlijden bij een familielid of kennis terecht zou kunnen. Als ik hier niet zeker van zou zijn, zou ik ook niet meer aan een beestje beginnen.
Ik haal geen dier uit het asiel om hem vervolgens als ik overlijd weer terug te laten brengen.

Ik neem geen dier meer als ik er niet goed voor kan zorgen.
verder zou ik altijd nu ook een regeling hebben voor als ik niet meer voor de dieren kan zorgen. ALs ik geen regeling kan treffen zo ik ook geen dier meer nemen of het nu een hond of vis is.

Het is net als bij kinderen die hebben ook een peetoom en tante.

Ik ken ook genoeg mensen die jonger zijn en slecht ter been. Die nemen gewoon een hond.
Ik denk dat het eraan ligt hoe vitaal iemand is, en met welke hond ze in zee gaan. Ook moet je soms vindingrijker zijn dan een ander. Denk aan een kleine hond en niet goed kunnen bukken. Of een hond die vreselijk wild is en trekt, dat is natuurlijk geen optie als je met een stok loopt.

Een tijdje terug hebben kennissen van mij een Spaanse Galgo uit het asiel gehaald. Het is in het begin wat zoeken geweest hoe ze met hem moesten communiceren, maar nu gaat het prima. Ze wandelen allebei met de hond, een kan nog fietsen dus met zo'n veer aan fiets krijgt hij extra beweging. De hond kan ballen halen en dus gooien ze vanalles wat hij dan weer ophaalt.

Ze nemen hem zelfs mee op vakantie! Let wel: het zijn mensen die al 6 honden versleten hebben en 4 daarvan waren Duitse Herders. Ze zijn beiden rond de 85! Wat ze wel goed geregeld hebben: bij overlijden gaat de hond naar 1 van de kinderen.

Vind niet dat er een leeftijd aan zou moeten zitten,kinderen kunnen helaas ook veel te vroeg overlijden,jong volwassen kunnen ook jong sterven..op elke leeftijd dus.

Zo lang je fit bent en nog veel kan lopen,energiek bent dan neem je gewoon een hond.

Hoorde vorig jaar ook van een man uit het park dat hij geen hondje moet adopteren bij ons asiel,want hij zou te oud zijn.

Die man liep élke dag een rondje door het park met zijn Cockers spaniel,ook al liep hij met een stok.

Echt een hele vreemde reactie van het asiel,dit was juist een man die elke dag lekker ging wandelen met zijn hondje.

mij maakt leeftijd niets uit, als je gezond bent en gewoon lekker kan gaan wandelen je bemoeit met je hond, wat is een leeftijd dan ? wel zou ik zorgen voor als....... vaak wordt dat niet gedaan, als je wat overkomt om dan de hond een goed plekje te geven, maar dat geld ook voor jonge mensen.

Is idd een lastig punt denk ik... en ik denk dat er geen leeftijd aan te koppelen is... de ene is met 60 oud de andere gaat met 80 jaar nog alleen op vakanties met de camper of caravan en doet alles nog volkomen zelfstandig....

Mijn ouders met pensioen (mijn vader 63 mijn moeder 60) hebben 2 jaar geleden na het overlijden van onze teckels, nog een boxer genomen, naast hun 2 katten... maar wel een herplaatser. Een pup zien ze niet meer zitten maar hebben dus bewust naar een herplaatser gezocht die paste in hun levensstijl. Ze gaan vaak met de camper weg, de hond moet in principe overal bij mee kunnen, goed met de kleinkinderen kunnen enz enz en ze wilde graag een boxer.

Ze hebben binnen 1 jaar 3 gehoorzaamheids cursussen ermee gelopen en zijn er flink actief mee geweest... helaas heeft de boxer op dit moment problemen met haar rug waardoor ze het rustiger aan moeten doen met haar, maar zijn nog wel elke dag met haar bezig vooral nu op geestelijk gebied. Ik sluit niet uit dat als de boxer er niet meer is, ze daarna toch weer een nieuwe herplaatser in huis halen... Bij ons wordt dat als familie besloten en ook al gekeken naar alternatieve in het geval, wat als.....

Mijn oom en tante met pensioen, wat verder in de 60 hebben wel gekozen voor een kooiker pup, ook dit zijn mensen die meer reizen dan thuis zijn... hun kat gaat ook altijd mee met de camper en ze wilde dus bewust een pup zodat zij aan hun ritme en reizen goed heeft kunnen wennen.

Een andere tante van mij weduwe met pensioen... begin 60, heeft ook een (beagle) pup genomen (na het overlijden van haar bejaarde teckel), bij haar liep het alleen een stuk anders. Vlak na dat zij de pup had, zo'n 4 maanden later, kreeg zij totaal onverwacht te horen dat zij kanker had, en op korte termijn zou sterven.... Zij heeft toen zelf, met hulp van haar kinderen nog een gouden mandje gezocht voor haar beagle in haar eigen omgeving, met als plan dat ze het hondje in elk geval nog zou zien... helaas is ze binnen 6 weken na het horen van de diagnose overleden. Mocht ze toen dat gouden mandje niet op tijd gevonden hebben, was het pupje sowieso naar 1 van haar kinderen of in elk geval binnen onze familie gegaan!

Ik denk dat het vooral goed is, dat je altijd een alternatief achter de hand hebt, voor het geval je er niet meer voor kunt zorgen.... Ik plaats ook wel eens katten bij wat ouderen mensen en mijn regel daarbij is, dat mensen goed hebben gehad, over hun eigen leeftijd in combinatie met het dier (een kat kan wel 20 jaar worden) en dat ze een alternatief hebben voor het geval het niet meer gaat... dat het dier daardoor niet in het asiel beland . Door ze hier vooraf al over na te laten denken en een plan te laten maken, zijn ze er ook al bewust mee bezig voor dat ze het dier aanschaffen.

Persoonlijk vind ik dit eigenlijk gelden voor jong en oud... want bij jonge mensen die nog kinderloos zijn, maar binnen een paar jaar kinderen willen, is dat ook soms lastig met een hond of kat als het niet klikt met een baby. En ook jongere mensen kunnen een ongeluk o.i.d. krijgen waardoor het zorgen voor een hond/kat niet meer gaat.

Eigenlijk heb ik er nooit over nagedacht, wat als ik nu het Lootje legt. Denk altijd nog duurt nog heel lang eer ik een leeftijd heb dat ik denk moet ik er nu nog aan beginnen.
Hmm, nog iets om over na te denken

Mijn ouders hebben laatst hun beide hondjes 4 dagen na elkaar moeten laten inslapen, mijn moeder is net 64, vader wordt in oktober 66.
Ook zij hebben weleens gezegd, we zijn dan te oud voor een ander hondje.
Maar ik vind dat echt onzin, het gaat niet om de leeftijd als getal, ieder mens is anders, en ik ken mensen die na hun 70e nog hardlopen, de vierdaagse, lange fietstochten.
Terwijl er mensen van mijn leeftijd zijn die de auto pakken als ze bij de buren op visite gaan, bij wijze van spreken.
Mijn schoonmoeder nam geen ander hondje, toen ze een jaar of 64 was en de hond moest laten inslapen maar dat kwam omdat zij een chronische ziekte had die steeds erger werd.

Daar staat geen leeftijd op voor mij.

Als je ziet hoe oude mensen zo kunnen genieten van een dartel hondje om zich heen...partner misschien verloren, eenzaam, anders niet meer buitenkomen...

Het kan, want meestal wordt de opvolging in die situaties al beter doorgesproken als bij een jonger iemand.

Vaak zijn ouderen veel meer bezig met; wat als ik er niet meer ben(eventuele opvang na overlijden is vaak al geregeld door familie), terwijl de kans op een herplaatsing bij een jong koppel omdat die gezinssituatie verandert; kinderen, huis...veel groter is.
Ouderen gaan wat dat betreft mi veel verantwoordelijker om (qua gezondheid en verantwoordelijkheden) naar de aanschaf van een nieuwe hond

Zolang zij zich goed voelen en het dier met liefde en zorg omringen (ook eventueel een uitlaatservice, moesten ze niet goed ter been zijn) is het bij die groep voor mij dus geen enkel probleem.

Ook zullen ze sneller kijken naar wat er bij hun past en geven ze een oudere rustigere hond uit een asiel misschien sneller een kans.

Maken wij misschien niet te snel de denkfout dat 'zij' te oud zijn en dat 'te oud zijn', wat is dat dan?

65, 75, 85, 95?