Welke emoties hebben honden?

Het was een beetje verdwaald geraakt in het Oostenrijk / CM topic, dus ik dacht laten we eens een frisse discussie openen  
Welke emoties denken jullie dat honden hebben?

Een kleine aftrap;
- angst
- boosheid
- vreugde

Wat nog meer? En wat is de betekenis voor een hond
Voorbeeldje: honden vinden angst niet prettig en zullen weg bewegen van angst en juist naar dingen toe gaan die hun vreugde bezorgen.

Irritatie.
Punk lag op de bank en Cosmic is net bovenop haar gaan liggen. Ze is niet boos, gromt of grauwt niet, maar je hoort haar af en toe zuchten, waarbij ze naar mij kijkt ("zég er dan wat van!") en na een tijdje houdt ze het voor gezien en springt ze van de bank af. Cosmic strekt zich dan meteen uit - heerlijk, eindelijk ruimte om te liggen.

In de wachtkamer van de huisarts afgelopen maandag kwam ik toevallig een artikel tegen hierover in Psychologie Magazine. Ik weet ze niet meer allemaal, maar degene die mij het meeste verbaasde was walging (met betrekking tot bepaalde soorten eten en geuren). Blijkbaar hebben honden hier een bepaalde gezichtsuitdrukking voor... Hoe betrouwbaar het is, geen idee, maar heb het wel met interesse gelezen!

ik zie wanneer het niet goed gaat met mijn hond, niet hoe haar gedrag is, nee hoe haar gelaatsuitdrukking is, zo zie ik EMOTIES. vandaar dat ik het zo belangrijk vind, kent je hond, dan zie je aan je hond zijn/haar gelaatsuitdrukking dat er wat aan de hand is.

en, wat ik wel heb, is bij sommigen honden zie je veel meer de uitdrukking dan bij een ander ras. bijvoorbeeld , spaniels, lijkt wel of ze altijd wat treurig kijken.

Het eerste wat in me op komt omdat me dat pas nog overkwam en ik er altijd weer om moet lachen: beledigd voelen

Soms doet hij ineens zoiets mafs dat ik zo hard moet lachen om hem. En dan lijkt het echt alsof hij zich beledigd voelt, omdat hij het niet deed voor aandacht.

Dan krijg ik een koekje van eigen deeg van vroeger, en draait hij zijn kont naar me om en word ik een paar minuten genegeerd. Als ik probeer om voor hem te komen, staat hij op, draait zich om en plant zijn kont weer op de grond. Als ik dan klaar ben met lachen en weer rustig op de bank zit, krijg ik zijn botje of knuffel (voor 5 seconden)

Ik vind het elke keer hilarisch als hij dat doet, voelt alsof hij me probeert op te voeden

euhmmm... arrogantie haha. Kijkt af en toe bewust de andere kant op als ik hem roep. Of legt op straat zijn staart eens extra in de krul en tilt zijn kop wat hoger. Ook zónder bewonderaars in de buurt. Sommigen noemen dat ook een 'koninklijke houding'.... ahuuummm....

ze hoeven hem niet te zien om hem te kunnen ruiken en dat weet hij maar al te goed. Kan best zijn dat hij op dat moment juist met jou aan het kletsen is.

zowizo verdriet! en ik ben er ook van overtuigd dat honden rouwen, maar of dat een echte emotie is dat weet ik niet

Volgens mij kennen honden alle emoties die wij ook kennen. Er zijn er twee waarover ik twijfel en dat zijn: ijdelheid en schaamte.

ik weet niet onder welke categorie dit valt, maar misschien weten jullie het:

Murphy weet prima wat 'op je plaats' betekent. Nou was mijn broertje hier eens met een vriendje van hem die doods- maar dan ook DOODSbang is voor honden. Dus Murphy gezegd dat hij op zijn plaats moest blijven, maar uiteneindelijk toch opgestaan. Ik zei dat hij terug moest op zijn plaats. Hij kijkt mij aan, neemt een aanloop en springt bij die doodsbange jongen op schoot, gaat liggen en gaat slapen... Die jongen met ogen als schoteltjes en met handen in de lucht verstijfd. Ik en broertje de slappe lach (konden het niet helpen).

Eigenwijsheid? Opstandigheid? (misschien kattengedrag, hij is opgevoed met kat)

Btw, alles goed afgelopen met de jongen :P

ijdelheid ? nee gelukkig hebben ze dat niet, Bamse zou anders al lang naast de schoenen zijn gaan lopen.

schaamte ? ook niet, ze gaat zitten waar ze moet.

wij gaan nog als we buiten zijn en nodig moeten, achter een boom, hopen dat niemand ons ziet, en de hond... poept waar een ander bijstaat.

ongegeneerd liggen hoe ze zelf willen.
stoort ze niet.

oeps Wendy....... zie het voor me met Bamse, hahahaha

maar bange mensen trekt Bamse dus niet aan, ze negeert die mensen. ze kijkt er niet eens naar, ook bange honden bekijkt ze niet. ze negeert ze, dus geen katten gedrag.

verlegen en onzekerheid... verlegen is niet erg vind IK, maar onzekerheid is toch dacht ik wat anders dan verlegenheid.

en of een hond dat heeft ? ja onzekerheid wel, maar verlegen ? wel dat een hond terughoudend is, misschien een uiting dan van verlegenheid ?

Tja, we plakken er natuurlijk ook maar een naam op, he.
Als je met een hond op een groepje andere honden toestapt, en je hond houdt z'n oortjes plat en maakt zich klein, en kijkt de andere honden niet aan, dan noemen we dat: onderdanig.

Als je met een kind op een groepje andere kinderen toestapt, en je kind slaat de ogen neer, trekt z'n hoofd wat in en maakt zich kleiner, dan zeggen we: hij is verlegen.

Maar of de emotie zo verschillend is? Wie zal het zeggen...

@ hannah.......walging.......

Ja soms lijkt het weldegelijk erop dat ze van bepaalde zaken walgen. Hier is dat als er fazant op het menu staat!

@ Christel      dat bedoel ik dus ook. In het geval van dit voorbeeld ijdelheid

Ja, kan best, dat ijdelheid aan de basis ligt van imponeren... ben het zelf nog niet zo tegengekomen, denk ik. Zie jij het soms in jouw honden?

Ongenoegen en onbehagen. En dan heb ik de neiging te denken dat die beide emoties heel erg dicht (als niet gelijk) aan de onze zijn.

ik geloof dat Lola zich af en toe erg verbaasd aan haar gezicht te zien

Ja walging en berusting......dat herken ik....als ik met het dagelijks koffielepeltje zalmolie afkom, gaan die oortjes plat dat kopje omlaag en toch likt hij het traag op omdat hij weet dat het moet

walging ? hier wordt altijd hebberig gekeken. van uhhh wanneer komt er nou eens wat van ?

Nou hier ECHT niet hoor, vooral niet toen ze ontstekingsremmers moest slikken een tijdje terug En oh wee als de trimster een 'geurtje' op haar spuit, hahaha!

Wat denken jullie van 'Nostalgie'?
Ik zie in m'n oudste soms wel iets melancholisch. Die kan echt zo liggen mijmeren met een soort tristesse over zich. Haal je haar uit haar gedachten, is ze gewoon vrolijk en actief. Maar nostalgie... dat vind ik een moeilijke.

Trots. Als een hond een mooie stok heeft gevonden en daar met opgeheven koppie en triomfantelijke houding mee aan komt zetten.

Misschien niet helemaal hetzelfde als wat wij trots noemen, maar ik weet er geen betere naam voor.

ja zo'n houding had mijn dh ook als we aan het joggen waren en zij voorop liep met een heel grote stok in haar bekkie.' Ze had een zwart puntje aan haar staart dat dan altijd op een speciale manier naar omhoog krulde. Trots en zelfverzekerd? liep ze dan rond. Maar tegelijkertijd met een gezicht van: hier moet echt niemand (geen andere hond) aan gaan komen die stok is van MIJ