Hoe denken jullie over castratie bij reuen ?

Toen we onze pup gingen laten enten op 12 weken hebben we hier een gesprek over gehad bij de dierenarts.
Hun zeggen dat het voor een reu een aangenamer leven te bieden heeft wanneer zei op een bepaalde leeftijd gecastreerd worden . En er verder geen consequenties aanhangen .
Onze dierenarts is ook paardenarts . En ik heb zelf ook een ruin.
In paardenland is het eigenlijk al zo normaal om alle niet (dek) hengsten te castreren .
Ruinen krijgen hierdoor een veel socialer leven kunnen ook met andere paarden in de wei staan . De hormonen spelen niet meer op. Eerlijk ik zou me niet kunnen inbeelden waarom een ruin het slechter zou hebben dan een hengst.
Echter bij onze reu die nu zich zeer voorbeeldig gedraagt heb ik zoiets van o zo een mooi hond laten castreren ik vind het ergens wel zonde. Anderzijds heb ik ook al het gevoel gehad van ik wil eigenlijk wel het zachte karakter blijven behouden ook als die wat ouder word.
Ik zal niet constant zo alert moeten zijn als ik over straat loop . Want er zal minder hormonaal opspelen.

Ik heb bewust voor een reu gekozen zodat het karakter stabiel is en ik niet met dameskuren te maken krijg. Ik vind het op het werk vreselijk   bij de paarden vreselijk en had ook geïnformeerd of je dit bij honden ook hebt. Vandaar mijn keuze voor een reu.

Hoe gaat het in de hondenwereld er eigenlijk aan toe? Zou het ten goede komen moesten er meer reuen geholpen worden ? Is het echt af te raden.

Ik denk dat de keuze erg persoonlijk is. Er kleven aan beide scenario's voor- en nadelen.
Zelf heb er niets op tegen, ik laat Helmer (Golden Retriever) castreren als hij oud genoeg is.
In de honden wereld zijn de meningen behoorlijk verdeelt heb ik gemerkt.

Voordelen van castratie die mij bekend zijn.
Minder agressie naar andere reuen. Bij 30 procent van de gecastreerde honden.
Minder plassen, grotere plassen in een keer.
Minder wegrennen als er een loopse teef in de buurt is.

Over het algemeen rustiger. Dit kan zowel een na- als voordeel zijn.

Nadelen.
Kan makkelijker dik worden, ken een paar ex-reutjes waarbij dit zeer goed waarneembaar is. is uiteraard op te lossen door minder te voeren.
Ik heb gehoord dat andere reutjes een gecastreerde reu "opwindend" kunnen vinden waardoor er wat onduidelijkheid kan ontstaan. Ik dacht ook dat pups in de war kunnen raken en soms met minder respect op de gecastreerde reu afkomen.
Iets wat verhoogt risico op sommige soorten kanker, dacht prostaat kanker.
Onzekere honden kunnen nog onzekerder worden.

Ik kan er op het moment niet meer bedenken. Ik weet niet of het allemaal waar is. Ik heb dit gehoord van dierenartsen, hondeneigenaren en op internet gezien. Heb er zelf nog geen ervaring mee.

Ik heb er nooit superdiepzinnig over nagedacht, maar voor mij persoonlijk wou ik Murphy niet een operatie laten ondergaan terwijl het medisch niet nodig is. Hij is mijn enige hond, en hij heeft niet de kans om een teefje zwanger te maken.

Toen het medisch noodzakelijk werd heb ik het uiteraard wel gedaan, maar er is niets veranderd aan mijn hond qua gedrag naar andere honden.

lees dit eens:

http://www.hondenpage.com/honden-encyclopedie/wid_35-castratie.php

Ik vind het ook een heel persoonlijke keuze, en een waar ik veel over heb nagedacht nu ik er over 4 weken een reutje bij krijg.

Bij Ginny heb ik destijds niets te kiezen gehad; ik heb haar in Amerika uit het asiel gehaald, en omdat zij daar zo ontzettend te kampen hebben met straathonden en ook met op straat geboren pups, worden de honden daar standaard gecastreerd of gesteriliseerd. Nu moet ik die keuze dus wél gaan maken, en heb voor mijzelf besloten ons reutje niet te laten castreren tenzij daar echt een indicatie voor is.

Zo kennen wij bijvoorbeeld een reu die continue last had van een voorhuid ontsteking. Schoonmaken, behandelen, homeopathische middelen - het mocht allemaal niet baten, en uiteindelijk is hij gecastreerd en was het probleem over. Dat vind ik dan een ander verhaal dan wanneer het wordt gedaan om agressie bij voorbaat al te 'voorkomen' (áls dat al werkt). Ook kennen wij een reu die dagen niet at en echt een beetje doordraaide zodra er een loopse teef in de buurt was. Ook daarvan snap ik dat je dan voor castratie gaat.

Maar als er geen duidelijke reden is voor een castratie, dan begin ik er niet aan Dat wil niet zeggen dat ik andere mensen hun keuze zal bekritiseren. Net wat ik zeg, het is voor iedereen persoonlijk!

Ikzelf zie maar twee redenen om een reu te laten castreren :1. medische redenen (als hij regelmatig ontstekingen heeft etc) , maar dan enkel nadat je er alles aan gedaan hebt om hem er vanaf te helpen dmv medicatie, kruiden enz.  2. Als je hond geen aangenaam leven meer heeft : als er bv een 5-tal teven in de omgeving wonen, die om beurten loops worden, en hij er zo hoorndul van wordt dat hij geen rustig leven meer kan leiden. Maar voor de rest zie ik geen reden om over te gaan tot castratie. Je weet op voorhand dat je een reu in huis haalt, en daar horen nu eenmaal de reugedragingen ook bij. Er zijn mensen die een reu kopen en overgaan tot castratie om hem rustiger te maken. Meestal doen ze dit ten eerste al te vroeg en kennen ze de mogelijke gevolgen ook niet. Ik vind een stabiele zelfzekere reu het mooiste wat er is. Ik kan van mezelf echt niet inbeelden, dat ik het risico zou lopen om hem mogelijk van zijn driften te ontnemen en hem misschien wat onzeker te maken. Misschien heeft hij meer kans op prostaatkanker, maar dat neem ik er dan maar bij. Maar zoals reeds aangehaald in vorige antwoorden : ieder zijn eigen visie he !

ik vind het fijner als een hond geholpen isbij teefjes: omdat ze loops zijn om de zoveel keer... lijkt me al echt heeeeel lastig
en bij reutjes, omdat ie achter ieder vrouwtje aangaan en weet ik veel (tenminste de reutjes die ik ken)

olly is zelf ook geholpen (niet onze keuze, was ie al toen die bij ons kwam, vind ik wel fijn)

ik zou mijn hond alleen laten castreren als dat medisch nodig zou zijn.
ook als je je hond castreert is de vacht heel moeilijk te kammen (bij de Samojeed tog )

Ik ben voorstander van castreren.

om het verantwoordelijke te doen.

er zijn miljoenen honden zonder baasjes in de wereld en oeps nestjes heten niks voor niks "oeps" het is niet express bedoeld maar 1 nestje kan wel 8 puppies hebben en die puppies kunnen zich ook weer voortplanten etc.

dus als ik geen fokplannen heb met mijn hond dan laat ik hem  castreren. Als iedereen dat zou doen ( wel heel erg philosfisch) dan zullen asielen ook niet vol zijn en ook geen honden ingeslapen worden omdat er geen baasjes zijn.

Opzich klopt dat ook wel maar elke hond is anders en zoals ik al eerder zei het heet niks voor niks oeps het kan een keer per ongeluk fout gaan er zijn denk ik verschijdene mensen op dit forum die dat verhaal vaker hebben gehoord dat er een reutje ontsnapt is of ongezien toch heeft kunnen dekken wanneer de hond los loopt en op een teefje springt( je weer per slot van rekening niet van alle teefjes wie loops is en niet.)

Ik heb er niks op tegen, mijn beide reuen zijn begin dit jaar gecastreerd om 2 verschillende redenen. Hunter (stafford reu van bijna 2) was al jong erg dominant, opdringerig en een echte macho, er was geen land met hem te bezeilen, je kon hem niet trainen want hij was te druk bezig met zichzelf, ook was hij enorm onrustig, geen seconde stil zitten, nooit uit zichzelf liggen (zelfs niet na lange wandelingen van een paar uur) continue heen en weer lopen, kortom wij werden gek van hem en wij hadden de indruk dat ie er zelf ook gek van werd. Dus hebben wij hem met 8 maanden chemisch laten castreren, voornamelijk om te kijken of een castratie zou helpen en of hij er zelf ook baat bij zou hebben. Na ongeveer 9 a 10 maanden was dit uitgewerkt en je zag eigenlijk vrijwel meteen weer zijn oude gedrag terug komen, macho gedrag en erg dominant. We hebben toen besloten om hem permanent te laten castreren. Ik vind het aan de ene kant erg zonde want hij is bijzonder mooi en wilde hem misschien wel als dekreu gebruiken, maar zijn welzijn staat bij ons voorop en hij was veel gelukkiger en rustiger toen ie chemisch gecastreerd was. Dus hij is sinds februari dit jaar gecastreerd en nu is hij weer zijn rustige lieve zelf. Geen seconde spijt van gehad.

Ares (Husky van 1,5) was een iets ander verhaal, hij was buiten erg snel afgeleid, het maakte niet uit hoeveel beweging hij kreeg, zijn aandacht kregen we niet. Vogels, geluid etc. Alles was interessanter. Dat is lastig als je een hond wilt trainen. We wilden voornamelijk dat ie niet snel weg zou lopen als ie losliep maar goed als ie keihard de andere kant op rent en ie alles hoort behalve ons is dat niet zo handig. Nou was dit niet de enige reden om hem te castreren, dat ie ons niet hoort, prima. Maar netzoals wat Lyanne zegt, als hij een loopse teef tegenkomt dan is het raak en dat wilden we ook niet op ons geweten hebben. Maar we wilden hem wel de vrijheid van loslopen geven. Buiten dat was hij ook onrustig en ik wilde niet hebben dat ie een "voordeel' had in de roedel omdat hij niet gecastreerd was en Hunter wel.

Ik denk meestal mensen die zeggen dat ze tegen castreren zijn dat ze dat zijn omdat ze nooit een echt vervelende reu hebben meegemaakt en het dus niet nodig was. Een andere reden kan ik me niet bedenken. Zoals "Niet snijden in een gezonde hond" als ie ontzettend onrustig is doordat ie last heeft van z'n hormonen is toch ook niet gezond? Maar goed dat is mijn mening. Ja mijn honden waren jong toen ze gecastreerd werden maar ik voorkom liever meer "ongewenst" gedrag dan dat het er in sluipt en het er later veel moeilijker uit te krijgen is.

Je moet het helemaal zelf weten, ik zou alleen nooit een hond castreren zonder reden. Zo van "iedereen doet het dus doe ik het ook maar". In de paardenwereld begrijp ik wel dat ze hengsten castreren, 9 v/d10 keer zijn ze anders onhandelbaar en kunnen niet bij andere paarden. Ik zou zeggen als je hond nergens last van heeft en jij ook niet, waarom zou je dan castreren?'

Laat het nog wel even duidelijk zijn dat ELKE ingreep met
een volledige narcose een enorm heftige uitwerking heeft op
ELK levend wezen!

Daarom zou ook ik zeggen,pas doen als DE HOND er een beter
leven door gaat leiden,en er geen andere uitweg meer is!

Om het al te overleggen of om het zelfs al laten doen terwijl het zich nog om een pup handelt vind ik persoonlijk de grootste onzin en geldmakerij van de dierenarts in kwestie!(of lak aan voldoende motivatie de hond te trainen?).

Je weet nu nog niet of je pup dit later überhaupt nodig heeft,
EN een Narcose bij een pup is NOG risicovoller als bij een volwassene.

prostaatkanker komen niet voor bij gecastreerde reuen, dacht ik, maar wel orgaan kankers die krijgen dan wel de overhand, een mindering van skelet, hormomen vallen weg, goed inlezen de voor en nadelen.
er wordt gezegd incontinentie is maar een paar procent, echter ik hoor dit vaker dan eerder weinig, dat is ook een reden om er over na te denken.

zowel bij reu en teef, kleven er zeker ook nadelen aan castratie, lees je goed in, is het niet nodig >? waarom zou je dat dan doen ?

en of je nu een reu of teef hebt, verantwoording neem je als je een dier in huis haalt, die laat je toch niet zijn gangentje gaan, als tie gecastreerd is ?

medisch noodzakelijk ? een heel ander verhaal.

www.huisdierendokter.nl/prostaat Ziektes van de prostaat komen vooral voor bij oudere ongecastreerde reuen, maar men ziet het soms ook bij gecastreerde honden. Poezen hebben bijna nooit ...

je kan even de info hier opzoeken, ik twijfelde.....

alles heeft zn voor en tegens
ik ben niet pertinent tegen, maar vind wel dat een reu absoluut volledig moet uitzwaren
niet alleen in lichaam, maar vooral in zijn hoofd, en dat duurt 2-3 jaar

dan kan je ook pas zeggen of de reu heel erg bezig is met zijn hormonen
want daar zit een heel groot verschil in intensiteit in, is mijn ervaring met mijn eigen reuen
ik heb er 1 gehad dat ik dacht en riep "castreren is niet nodig, is een zwakte bod"
maar zo simpel ligt het dus echt niet, je hebt enorm hevige reuen, die nergens meer voor open
staan, zich vollidig fixeren en zichzelf zelfs ziek maken (niet eten, bloed in de ontlasting etc)

dan kan het een optie zijn, en dan kan het ook zeker, mits je daarna gelijk nog weer intensief verder gaat met training en lekker bezig zijn, een verbetering zijn, en kan de reu weer veel meer loslopen, spelen en ontspannen (en de baas ook)

castereren om het castreren..... vind ik zelf onzin, je bent als reuen eigenaar verantwoordelijk voor je hond, en dus zorg je ervoor dat er geen oepsnestjes ontstaan.

wat betreft reuen die dan "vrouwelijke" trekjes krijgen, ik heb ze nog nooit ontdekt.
als een reu gecastreerd is als zijn hersenen volledig mannelijk zijn ontwikkeld veranderen ze helemaal niet wezenlijk, dat wordt zwaar overdreven, slechte vachten heb ik ook nog niet gezien, en ook geen dikke, luie honden.

maar castereren "omdat zo makkelijk is" ...... is niet mijn keuze
maar de onzin verhalen over watjes, slechte vachten, dik en lui........ is dus mijn ervaring niet

Mijn Lance zijn edele delen blijven . Zolang hij niet verveled doet bij teefjes. Ik vind het tegen de natuur. Maar moest het medisch noodzakelijk zijn dan is het iets anders. 
Ja en mijn man.....die wordt al bleek bij het gedacht alleen al 

kom maar eens naar de watertrainingen van de newfoundlanders, je kan de castratie vachten er zo uithalen, een castratie vacht is vervelend bij de langharigen rassen, een kortharige hond daar zal je weinig of geen last van hebben.

castratie vachten ruien slecht, en zijn op den duur niet meer waterdicht. de onderwol vervilt snel, nee een castratie vacht is geen pretje.

de bovenvacht pakt ieder vuiltje op, borstelen, en nog geen uur later is het niet meer te zien.

voor langharigen onder ons zullen vele dat beamen.

Zo lekker stof tot nadenken. Het gaat er dus anders aan toe dan in de paardenwereld.
De tijd zal het uitwijzen.

Ik las laatst een stuk van een Amerikaanse, tempel grandin, over paarden, varkens en honden. Haar stelling; alle mannelijke dieren zouden in de puberteit met een sociale groep om moeten gaan , dan leren ze manieren en leren ze dat ze conflicten ook zonder geweld op kunnen lossen. Ook hengsten kunnen dan in een groep leven zonder dat castratie nodig is (mocht je interesse hebben, haar boek heet animals in translation).
Ik heb intacte reuen, sowieso vind ik dat ze eerst uitgegroeid moeten zijn en bij een husky is dat echt wel tot een jaar of drie. Daarnaast is het ook jammer als rashonden al vroeg gecastreerd worden omdat ze dan ook niet meer beschikbaar zijn voor de fok, ook niet als ze heel mooi uitgroeien. Bij Shadow speelt dat op dit moment, Spot is nog niet uitontwikkeld en een van de twee castreren zou ik echt niet doen. De boel is nu stabiel thuis. Overigens merk ik wel heel duidelijk dat zij anders reageren op gecastreerde reuen, veel rustiger en toleranter dan naar de andere intacte reuen in de buurt.
Vacht is voor mij ook een overweging hoewel ik eigenlijk geen gecastreerde husky reuen van nabij ken, ik ga een beetje af op de mening van de fokker.

Paar dingen die ik hier las: (en dan heb ik het uiteraard alleen over mijn eigen hond)

grotere plassen in 1x: hier klopt dat, maar hij tilt nog steeds zijn poot overal tegenop waar hij iets ruikt, zelfs als er niets uitkomt

Liever naar andere honden: geen enkel verschil

Pups die in de war raken: geen probleem hier, Murphy kan niet met andere reutjes, maar hij is de favoriet van de pups hier (3 pups op het moment), alledrie reutjes, dus nu afwachten hoe dat gaat als ze gaan puberen.

achter vrouwtjes aangaan wanneer niet gecastreerd: hij ging nooit achter vrouwtjes aan, zelfs niet als ze loops waren, weet niet wat hij moet, ze bieden zich practisch aan (kont naar hem keren), hij verstopt zich achter mij. Mijn vraag is dan meer wat de baasjes van de loopse teefjes denken.. domme baasjes.. het is niet grappig, lijn je hond aan! je hebt zodirect een nestje als je je loopse teefje loslaat!

Chemische castratie: kan niet geloven dat ik dit vergeten was, mijn vorige hond (niet echt van mij, in mijn ouderlijk huis) was chemisch gecastreerd vanwege een opgezette prostaat een aantal weken voor zijn dood. Dit loste tijdelijk zijn ziekzijn op, maar deed ook verder niets voor zijn karakter (kon met geen enkele hond, en de indringer (glazenwasser) was nog steeds de lul :P

dik worden: mijn hond is veel aangekomen sinds, vul nu zijn maag met gekookte groene bonen zodat hij niet continue honger heeft, dat helpt

Omdat er meningen gevraagd worden geef ik mijn mening!

Wij hebben 5 niet gecastreerde reuen in huis.
Wij hebben bewust voor alleen reuen gekozen.

Geen van onze reuen wordt gecastreerd, tenzij er een medisch reden voor zou zijn, bv teelbaltumor/kanker.

Wij hebben het standpunt, in een gezond dier ga je niet snijden, want elke operatie en narcose hebben nadelen, zijn in ieder geval niet gezond!

Volledig mee eens 

wij hebben het nooit gedaan, wel bijna met de vorige schnauzer omdat hij achter elke teef aanging. Iemand van de Schnauzer vereniging raadde aan om het nog af te wachten omdat ze er vanzelf uitgroeien. We hebben toen wel een chemische castratie laten doen. Bij sommige rassen zoals schnauzers kan de vacht ook heel erg veranderen wanneer ze gecastreerd of gesteriliseerd worden.

Denk dat je het per hond moet bekijken. Alleen om het niet kunnen dekken zou ik het niet doen, daar heb je als eigenaar nu eenmaal je verantwoordelijkheid in te nemen.

Sam is wel gecastreerd. Op een gegeven moment was hij al maanden zichzelf niet meer, wilde amper tot niet eten, liep te janken, wilde naar binnen, naar buiten en dat 100x achter elkaar, 24/7. Was gras aan het aflikken, markeerde ieder sprietje, trok als een gek. Nu kon ik met de laatste drie leven hoor, maar alles bij elkaar was het echt extreem. Er zijn dan mensen die zeggen: joh, trainen, krijg je er heus wel uit. Nou, geloof me, hij was onbereikbaar geworden, geen ingang mogelijk. Daarbij had hij constant last van voorhuidsonstekingen, brrrr, iedere keer uitschudden en de sputters zaten tot het plafond. Ook daar kwamen we maar niet vanaf. Na maanden dus besloten om hem te castreren, zaaaalig, wat een heerlijke hond hebben we er voor terug gekregen! Voor hem uiteindelijk ook alleen maar fijn.

Qua vacht is hij niet echt veranderd, merk in ieder geval weinig verschil. Qua zwaarte.... Dat is een ander verhaal...

Ik wilde altijd al een reu dat wist ik meteen. Vroeger hebben we ook altijd reutjes gehad en altijd intact gebleven ging ook goed. Ik heb zoiets van zolang het allemaal goed gaat en hij heeft nergens last van laat ik hem gewoon intact. Ik denk dat iedereen het voor Zich moet weten. Er zijn altijd wel voordelen en nadelen.

Bij de ene reu heeft het een positief effect, bij de ander is het niet nodig, het verschilt per hond vind ik.
Nyx hebben we chemisch laten casteren in april. Ik ben er tevreden over, dus hij gaat uiteindelijk onder het mes.zijn karakter is verfijnst, minder agressief naar andere reuen, geen gepiep bij loopse teven. daarnaast heeft ie een licht vergrote prostaat, als we hem niet laten helpen is de kans groot dat ie daar op latere leeftijd problemen mee krijgt. dan heb ik liever dat ie nu onder het mes gaat, dan wanneer hij senior is, brengt toch wat meer risico met zich mee

Als het nodig is, is het nodig  Sommige mensen roepen alleen wel heel erg snel dat een castratie nodig is... Die denken dat alle problemen van hun hond als sneeuw voor de zon verdwenen zijn als ie z'n balletjes kwijt is  Maar zo werkt het helaas niet.

Persoonlijk had ik bij Kobus liever gehad dat ie niet gecastreerd was. Helaas hadden we geen keuze (asiel). Kobus is een tikkeltje onzeker en ik denk dat ie door de castratie daar eerder last van heeft. Hij kon voor zijn castratie al met eigenlijk alle honden en reageerde helemaal niet op loopse teven. Dus wat dat betreft is het echt niet nodig geweest en vind ik het jammer dat ie soms wat onzeker is.

Cas is agressief, maar dat is pure angst. Hij is nog intact, maar hem laten we absoluut niet castreren. Hij wordt dan alleen nog maar angstiger, doordat ie wat mannelijke hormonen mist. We hebben hem wel chemisch laten castreren, om te kijken of zijn puspiemel hiermee weg ging, maar helaas hielp het niet

Ik ben tegen castratie, als er geen medische noodzaak voor is. Luca is nooit gecastreerd geweest en hij was behoorlijk op de teven en ook Romeo is niet gecastreerd. Vaak wordt er, tenminste dat is mijn ervaring, te pas en te onpas, gecastreerd. Als de hond te veel aandacht voor teven heeft : castratie, als hij teveel aan struiken en honden ruikt, castratie, wil hij achter de konijnen aan, castratie. Heeft hij een ontsteking aan het geslachtsdeel, castratie, terwijl dat vaak met de juiste middelen, opgelost kan worden. Er zijn zelfs bazen die een hond laten castreren, omdat hij reutje is of omdat een kennis dat ook heeft laten doen. Nog voordat er problemen met teefjes ed. zijn ! Een onzekere hond zal door castratie alleen maar onzekerder worden. Al die zaken kun je vaak met training in de hand houden. Dierenartsen adviseren te vaak castratie. Dat brengt geld in het laatje. Dat deed hij bij mijn jongens ook, Romeo en Luca vochten, dus was castratie de oplossing ! Romeo zou dan gecastreerd moeten worden. De dierenarts keek niet naar de rangorde in huis, maar naar het feit dat Romeo de jongste en sterkste was en het beste de operatie zou overleven. Dat vond ik toen al een verkeerd uitgangspunt. Het vechten heb ik aangepakt met een gedragstherapeut en geen van mijn jongens werd gecastreerd. Toen Luca 10 maanden erna overleed, was ik heel blij, dat ik Romeo niet heb laten castreren, want nu kan hij gelukkig nog steeds ingezet worden als dekreu.

Ik ken overigens wel een paar reutjes die constant belaagd worden door andere reuen... Het is zó sneu om te zien  Echt iedere reu vond deze reuen interessant... Zelfs onze "aseksuele" Kobus (die loopse teefjes links laat liggen)  Moet wel zeggen... Geloof dat al deze reuen al op zeer jonge leeftijd gecastreerd zijn.