Correctie, noodzakelijk?

Ik ben zelf voor positieve opvoeding MAAR kan mij geen enkele opvoeding zonder correctie inbeelden. Daarom dat ik hier even wil vragen of het mogelijk is, ook met hoogdriftige honden?
Mensen horen niet graag de naam "correctie", maar daarbij bedoel ik dus ook een "UHU" met de stem of dergelijke.
Ik hoor veel mensen hier op HP bijvoorbeeld roepen dat ze nooit of te nooit corrigeren, maar achteraf lees ik in een andere reactie dat ze hun hond hebben "terechtgewezen". In mijn ogen is het gewoon een ander woord, maar de hond ervaart het hetzelfde.
Zelf ben ik erg in de war door de opvoeding van mijn eerste hond (Fennah, Larah is een "gemakkelijke" ). We belonen natuurlijk elk goed gedrag, maar soms kan ik sommige gedragingen niet negeren (bijten aan voorwerpen, té druk tegen Larah of mensen, blaffen...). Ik vind het ook belangrijk dat mijn hond weet wat mag door beloning, maar ook wat niet mag door alternatieven te leren én correctie. Ik twijfel nogal erg over wat nu het beste is. Ik wil geen aversieve gedragingen toepassen op mijn honden (ruk aan lijn bvb), maar ik wil ook niet dat ze volkomen losgeslagen honden worden omdat ze geen grenzen kennen.

Wat denken jullie? Is correctie volledig weg te denken in opvoeding? Kent de hond dan nog zijn grenzen?

Hier wordt zo nodig met stem gecorrigeerd, voor ons is dat de "hoogste" vorm van directe correctie.Ik noem dit ook correctie want het is het ook (vind ik)
Ik ga niet staan schelden natuurlijk maar vooral je eigen lichaamstaal tijdens je taalgebruik is belangrijk.

Doet ze iets wat niet mag en ik zeg ferm Hè, genoeg! Met een gebogen rug dan vinden ze me een stuk minder geloofwaardig dan dat ik rechtop en "goed" sta.

Iedereen, incl. Honden maken fouten, even afgezien van de rede (verkeerd geleerd, uittesten enz) is correctie dus nodig. 

Hier uitsluitend met stem, duidelijke taal, soms de vinger erbij (zoals je tegen een kind ook weleens doet op die manier)
Reageren ze perfect op, zeker in hun drukke karakter is duidelijkheid nodig.

Ik denk dat correctie nooit volledig is weg te denken. Er zijn natuurlijk ontelbaar veel manieren om te corrigeren.
Stel je hond bijt jou, om de een of andere reden. Dat kun je wel negeren, maar leert hij er in die situatie iets van? Tegen de tijd dat hij door heeft dat het niks oplevert ben je op zijn minst een flinke blauwe plek rijker. Op dat moment is op zijn minst een "uh" of "nee" wel op zijn plaats.
Clooney wordt hier gecorrigeerd als hij uit zijn plaat gaat tegen andere honden. Ik heb het eerst zonder correctie geprobeerd en dus afstand vergroten, afleiden etc. met als gevolg dat het alleen maar erger werd. Dus toen gecorrigeerd aan de riem(eerst een waarschuwing, dan correctie)Nu hoef ik vaak alleen nog maar "uh" of "nee" te zeggen en hij gedraagt zich, waarna hij wel wordt beloond!

Ik denk dat correcties zeker nodig zijn, maar wel in combinatie met beloningen als het gewenste gedrag vertoond wordt! En natuurlijk de mate van de correctie is afhankelijk van het gedrag en de hond!

Dat doen wij hier ook, belonen als ze luisteren naar een stemcorrectie :pMaar het is ook inderdaad mijn bedoeling dat mijn hond iets leert, en ik vraag mij dan altijd af in hoeverre een hond leert als zijn baasje het negeert :S

Ik denk dat dat aan de situatie ligt. Clooney negeer ik bijvoorbeeld als hij weer eens achter zijn staart aan zit. Omdat ik weet , dat hij dan er op uit is om een reactie bij mij uit te lokken. Dit doet hij namelijk als hij wilt spelen en ik vind dat er niet gespeeld wordt(bijvoorbeeld na het eten, of als ik merk dat hij echt even moet slapen). Als ik hem negeer dan stopt.dit gedrag en gaat hij inderdaad liggen slapen. Dan leert hij dat het niets op levert. Ga ik hier op reageren, dan gaat hij juist nog meer uitdagen.

daarom zou ik gedrag ook nooit negeren, een hond die hapt of bijt, zou ik eerst kalmeren.

En dan natuurlijk er achter zien te komen waarom er nu gehapt werd of gebeten werd zodat het voorkomen kan worden.

Ik ben ook voor positieve opvoeding, maar soms moet je ( is mijn mening) corrigeren.Bv. als mijn bull terrier met mijn jack russell aan het spelen is, en ze wordt te lomp/wild, corrigeer ik haar door te zeggen : rustig met Guusje! Vervolgens speelt ze gewoon verder, maar wel op een rustigere manier, doet ze dit niet, dan weet ze dat ik het spelen afbreek.

Mij lijkt het heel moeilijk om met de honden om te gaan zonder correctie en met correctie bedoel ik een stemverheffing en dat wordt hier dan ook meteen begrepen. Het meeste gedrag negeer ik eerst zoals piepen, opspringen, happen,... Maar als dat blijft doorgaan zeg ik wel 'hé stop eens' of iets in die aard

Correctie is niets anders dan binnen operante conditionering het gedeelte dat gedrag doet afnemen door 1 het toedienen iets onprettigs of het weg nemen van iets prettigs...

Als het operant geconditioneerde gedrag zal dus bij wegnemen gecorrigeerd worden. Als pups te ruig spelen en je haalt de ruig spelende pup weg als hij door blijft gaan als de andere pups piepen pas je een correctie toe...

Dus corrigeren is niet weg te denken uit training, wel kan een correctie op een plezierige en diervriendelijke manier gebeuren waarbij geen angst of pijn bij komt kijken...

De positieve en negatieve correctie haha, net geleerd met dierenhouderij

Hoe kan correctie op een plezierige en diervriendelijke manier gebeuren?

Zoals ik zeg, iets onprettigs weghalen (dus de ruig spelende pup uit de leuke prikkels halen omdat hij zich misdraagt)... maar ook het vervolg, stel je traint de oefening nee doormiddel van het weghalen van voer, dan is dat een erg negatieve oefening (wel nuttig) maar wat als je leert dat de hond na nee bij jou moet komen en dan beloont word... Je geeft de hond dan sturing maar buigt het wel om...

Bij training is het een kwestie van hoe is het gedrag aangeleerd, wat motiveert de hond en hoe kan ik het op zo'n vriendelijk mogelijkheid ombuigen :p

Maar als je hond nu bvb volop in de riem gaat hangen om "uit te pakken" tegen een andere hond, hoe corrigeer je dat dan zonder fysiek te moeten gaan?

naar mijn idee niet.. tenzij er direct gevaar is voor de andere hond natuurlijk. Meestal is een hond al zo hoog in zn stresslevels gekomen als hij uitvalt, dat je er eigenlijk niks meer aan kan doen.. Praten of meelokken of wat dan ook werkt dan gewoon niet meer..Dat heb ik allemaal geprobeerd.. Ik werk nu aan de situatie te voorkomen..en komt het toch zo ver, dan laat ik haar maar gewoon gaan.. 

Fysieke of verbale correctie komt op zo'n moment toch niet aan naar mijn idee..of zal een hond alleen maar feller maken..

Maar als je hond nu bvb volop in de riem gaat hangen om "uit te pakken" tegen een andere hond, hoe corrigeer je dat dan zonder fysiek te moeten gaan?


hier ben je dan naar mijn mening zelf eigenlijk al in de fout gegaan door te weinig afstand te houden?

De fout in gegaan? Blijkbaar heb jij een afstandsbediening waarmee je andere mensen/dieren onder controle en op afstand kunt houden. Graag zou ik weten waar je die vandaan hebt want ik kan nog zo veel afstand houden, er zal altijd die ene loslopende hond zijn die op de mijne afstormt.

we hebben het hier over honden aan de lijn, ik heb zelf de regel honden aan de lijn niet met elkaar in contact laten komen.
Mijn hond is alleen aan de lijn waar het gevaarlijk is en daar houdt ook iedereen zijn hond aan de lijn, een aanstormende hond heb ik dan ook niet meegemaakt als mijn hond aan de lijn is want dat zou heel onverantwoordelijk zijn.

Als we ergens lopen waar mijn hond niet aan de lijn is en er komt een hond aanstormen is het tot nu toe altijd gelukt deze te kalmeren door hem vriendelijk toe te spreken. Ik zeg dan altijd zoiets als: heeeee wie hebben we daar, dat is gezellig kom jij even kijken bij ons.... En Lola zelf is ook heel goed in kalmerende signalen, die gaat dan gewoon ergens semi geintresseerd snuffelen en doet alsof ze de hele hond niet ziet.

anoniem is er een reden waarom je niet van je profiel gebruik maakt?

-- reactie gewijzigd door het moderator team op 02 juni om 00:50 --

Hoi Jana * Felanel*
Begrijp ik het goed dat je advies vraagt hoe om te gaan met trekken aan de riem?

nee!
 
een correctie is die gebeurtenis die de kans verkleint dat het betreffende gedrag weer zal optreden
 
dus (volgens operant conditioneren) is het onthouden van een beloning OOK een correctie (=een negatieve straf)
 
opvoeden (of, met andere woorden: een leerproces) is dus niet mogelijk zonder correctie
 
als je met correctie bedoelt: het toedienen van een negatieve prikkel (dus een positieve straf), dan is opvoeden zonder correctie wel mogelijk, alleen is je definitie van corrigeren niet juist

Zeker wordt er hier gecorrigeerd en dan wel met de stem en mijn houding, maar eigenlijk vind ik dit niet echt een correctie.

Diesel heeft echt een rot periode gehad waarbij ik h'm ook wel fysiek heb gecorrigeerd, niet schoppen en slaan maar wel eens op z'n nummer gezet door h'm op z'n rug te leggen en daarmee even heel duidelijk mijn punt te maken.

Sky heb ik nog nooit hoeven corrigeren daarom denk ik ook echt dat het hond afhankelijk is de ene hond heeft nu eenmaal een heel sterk karakter en moet je als baas meer de "strijd" aangaan.

Ik voed mijn honden positief op en train ook op de positieve manier met veel stem/spel/voer beloning en dat werkt super maar als een stem/houding correctie echt niet werkt tja dan ga ik wel een stapje verder.
Gelukkig gebeurt het nu niet meer maar vorig jaar toen ik tegen veel gedragsproblemen liep merkte ik echt aan Diesel dat hij heel duidelijk die grens nodig had.

De "strijd" aangaan met een hond zou ik nooit doen. Opvoeden en trainen zou nooit een machtsverhouding moeten zijn maar een dynamisch spel in samenleven...

Bij koppige / moeilijk motiveerbare honden is het simpelweg een kwestie van meer zoeken naar openingen en motivatie factoren, trainen en opvoeden vraagt bij sommige honden een hoge mate van creatieviteit...

Weet je Erik het is een heel verhaal wat ik met Diesel heb meegemaakt en neem van mij aan een aussie is echt zo makkelijk niet.

Hij heeft heel duidelijk leiding nodig in zeker in die periode waarbij hij tot de uiterste van grenzen zocht moesten die heel duidelijk aan gegeven worden.
Als ik toen niet op deze manier had gewerkt had ik nu een aussie gehad die niet los kon lopen omdat hij dan op zeker een vechterbaas was gebleven.

Het op de rug leggen is zeker niet iedere dag gebeurt maar als uiterste maatregel als zijn gedrag niet aanvaardbaar was.

Ik heb zelf ervaring genoeg, heb heel veel hulp gehad van collega's, de meest gekke dingen verzonnen en getraind en daardoor heb ik nu de hond die ik hebben wil.

Er wordt hier een vraag gesteld en ik geef daar eerlijk antwoord op en je kan mij niet vertellen dat ik de enigste ben die weleens een fysieke correctie toepas (lees het gebeurt niet meer omdat ik een super hond heb).
En als je niet 24 uur per dag met zo'n figuur te maken hebt en niet weet wat ik allemaal heb gedaan om zijn gedrag te krijgen zoals het nu is vind ik het niet zo leuk om zo'n reactie te krijgen die op mijn gevoel overkomt "lekker makkelijk wordt weinig gedaan dus knikker die hond maar op z'n rug"

Maar misschien begrijp ik je reactie verkeerd.

Ja en nee, ik kan natuurlijk niet in jullie situatie oordelen, maar de strijd aan gaan op een fysieke manier zoals op de rug leggen kan compleet verkeerd aflopen... Waarom zou je zo'n strijd willen voeren? Mag de hond dan ook die strijd terug leggen op het moment dat jij het niet aan kan?

De reactie is zeker niet gemeen bedoelt, oprecht... maar dat geld niet dat ik niet twijfel aan de methodes. Ik zelf heb ook gecorigeert, ook bij lastige honden en ook de nadelen ervaren van de "strijd" aangaan. Met de tijd geleerd dat het anders kan.

Regelmatig krijg ik vragen over honden met gedragsproblemen, uitvallende honden, problemen van honden onderling in één huis... geen van de oplossingen liggen in het fysiek corrigeren...

Er zijn zoveel mensen en honden maar ik zelf vind dat oefeningen als op de rug leggen of fysiek corrigeren niet nodig zijn. Maar daarin kunnen onze meningen verschillen. (Nogmaals niet beledigend bedoelt, maakt je ook geen minder goede baas en zegt ook niet dat mijn mening heilig is, maar dit is zoals ik persoonlijk het ervaar).

Hier hebben wij Fennah als puber ook soms op haar rug/zij moeten leggen. Bij Larah is zoiets niet nodig, maar Fennah snapte het anders niet. Toch voelde ik mij nadien schuldig omdat ik iets deed dat haar misschien bang maakte of dergelijke, ook al was ik "rustigheid zelve" en was het doel dat zij rustig werd...Maar dat is dus al een fysieke correctie. Ikzelf geef hier ook altijd de kans om te stoppen na een stemcorrectie, maar als ze niet luisteren haal ik weg met wat ze bezig waren, geef ik een zacht rukje aan de lijn (om dan te belonen als ze kijkt) of in erge situaties (met Fennah dan) even op de zij om terug te kalmeren. Maar is dit dan "slecht"?

Dan zou je eigenlijk eerst de precieze definities van opvoeden en corrigeren voor jezelf moeten bepalen.

Voor mij is het zo: je krijgt een dier onder je hoede waar je verantwoordelijk voor bent, zijn welzijn, zijn veiligheid. Je bent ook verantwoordelijk voor waar je je hond aan blootstelt. Of je het nodig vind om hem aan van alles en nog wat bloot te stellen wat hij misschien nog niet aankan of nog niet begrijpt en hem dan dus kan "betrappen" op fouten die jij dan weer kan gaan corrigeren zodat de hond "leert van zijn fouten" die eigenlijk helemaal niet gemaakt hadden hoeven worden als jijzelf de hond en de situatie beter had ingeschat. Dat is dus niet mijn manier van omgaan met honden, ik voorkom liever.

Naar mijn idee werkt het voor alle partijen het beste als je leert situaties van te voren in te schatten zodat je ze kan voorkomen en daarbij je hond door en door leert kennen zodat je hem geen "fouten" hoeft te laten maken die niet nodig geweest waren.

Natuurlijk zijn er situaties die je vantevoren niet kon inschatten of onverwacht op je pad komen, en je wel moet ingrijpen, en je misschien  weleens je stem moet verheffen of de hond ergens wegtrekken, maar dat zou ik dus echt alleen voor in noodgevallen bewaren, want als je veel loopt te foeien of te uhuhen mist het ook de uitwerking  lijkt me en heb je voor beide partijen meer stress dan duidelijkheid.

Dat is dus hetgene waar ik op botst met het positief opvoeden. Hier is al lang geen fysieke correctie meer nodig geweest maar wel nog als we plotseling op iets botsen dat we niet verwachten en Fennah bvb uit haar dak gaat.Het voorkomen is inderdaad beter dan genezen, maar langs de andere kant wil ik mijn honden ook niet isoleren en wil ik dat mijn honden in elke situatie kunnen komen.

Ik geloof in evenwichtig opvoeden. Opvoeden moet positief zijn, met honing vang je meer vliegen als met azijn, maar er moet ruimte kunnen zijn voor een terechtwijzing, een correctie.

Iedereen corrigeert ook echt af en toe wel, zelfs de mensen die claimen dat niet te doen. Zolang het uitzonderingen zijn is daar ook niets mis mee.

hier ben ik het roerend mee eens, soms kan je gewoon weg niet anders omda het gedrag
al plaatsvindt, en als je dan op het precies juiste moment een negatieve prikkel geeft  (en dan heb ik het niet over zware fysieke pijnprikkels) kan dat weleens heel verhelderend werken.
zoiets van "okay, dit was dus inderdaad he tpasseren een grens en de mening van mn baas is er duidelijk over". wat wel belangrijk is, is dat je als baas/geleider of hoe je het noemen wilt, een dusdanige verstandhouding hebt, dat je het recht hebt de hond te weerhouden of terug te halen van wat hij aan het doen was. bij mijn hond raad ik dat geen mens aan behalve ons zelf.
hij zou zich absoluut tegen iemand keren.

dat gebeurd dus hier ook weleens, vroeger meer dan nu, maar dan nog weleens
ik geef het zo toe, en ik maak er ook geen geheim van
ik heb er geen angstige hond van, ik zal het niet opzoeken of provoceren
maar ja, ik corrigeer weleens, absoluut

niet vaak, extreme momenten, maar ja, dus wel

het ligt eraan wat je verstaat onder correctie, fysiek is in het geheel niet nodig, maar zeker een normale correctie is wel nodig.

bijvoorbeeld,mijn hond mag niet bij het eten aanwezig zijn, zodra ik met mijn bord naar binnen gaat loopt ze direkt ook de kamer in, en gaat op ongeveer anderhalve meter voor me op de grond liggen, wat doe ik dan ?

alleen maar ..gauw, en dan ligt het aan mijn stemverheffing hoe zij dat hoort, ze staat op en ze gaat de kamer uit. dat is natuurlijk geleerd, als pup zijnde nimmer in de kamer als ik eet, in het begin nam ik ze mee naar buiten, dus vandaar is het woord..gauw , al voldoende om haar een correctie te geven.

en zo zijn er mogelijkheden genoeg om je hond te corrigeren.

en er zijn altijd omstandigheden dat er zeker ingegrepen moet worden als er gevaar dreigt, en dan is een woordje toch echt niet genoeg.

bijvoorbeeld, mijn hond is gek op de dierenwinkel en zou als ik niet oplet zo de straat oversteken, de eerste keer dat dat gebeurde schrok ik me rot , ze sleurde me zo de straat op. en ja ze had een lijn om, die sleurde ik zo van de straat zo weer op de stoep, pakte haar vast en maande haar dat doe je niet meer.

dat is de schrik van iedere honden bezitter en dan kan je in een oogwenk toch echt uit je slof schieten, schoppen slaan en wat dan ook is in het geheel niet nodig, maar toch wel even vastpakken en op de stoep terug trekken en boos toespreken.

Ergens vind ik inderdaad, zoals hier enkele malen is gezegd, dat negatief corrigeren (toedienen van onaangename prikkel dmv van stem of fysiek) samenhangt met grenzen stellen.Ik vind niet omdat een hond "fysiek gecorrigeerd" wordt, dat die pijn gedaan wordt. Maar gewoon eens met de riem kort naast je voet zetten en zeggen dat het gedaan is, is al fysiek want je trekt je hond even bij je (onaangename prikkel).
Ergens lijkt het mij precies utopisch om een hond op te voeden zonder negatieve correctie, maar langs de andere kant voel ik mij ook schuldig dat ik het moet doen :S