Correctie, noodzakelijk?

Er is een verschil tussen de hond negeren of zijn gedrag negeren

Honden zijn egoïstisch. Hebben ook maar 3 dingen nodig aandacht voer en dak boven hoofd.bepaald gedrag kun je afleren door de hond te negeren hem even apart te zetten. Die van ons heeft ook wel eens dag zonder voer gehad.daarna kon deze het weer verdienen. Er zijn zoveel methodes en over paar jaar hebben ze weer wat anders gevonden en is dat de beste methode.

De hond negeren is natuurlijk ook een correctie.we zijn aldoor de hond aan het corrigeren anders zou deze niet met mensen kunnen samenleven.
En ja honden zijn net kinderen en sommige kinderen hebben wel een stevige correctie nodig.
Die nieuwe opvoeding van ouders.....beetje in discussie gaan met je 3 jarige......nee een draai om de oren doet wonderen

Ik vind het nu wel sneu worden, voor al die mensen die de 'zachte' correcties toepassen (zoals stemcorrectie, of blokkage zoals aan de riem vasthouden e.d.) want zij worden nu over 1 kam geschoren met diegene die 'een schop onder de kont', 'kin vastgrijpen en aanstaren', 'fysiek aanpakken' ook als correctie zien en liefst het nog betitelen als positief. Dat noem ik geen correctie meer. Dat noem ik patserig, koeionerend gedrag en dat is dier- en mensonwaardig.

Pardon.. Frustraties?
Ben jij erbij dan?
Ik corrigeer cq weerhoudt hem van gedrag die andere mensen in het ziekenhuis zou laten belanden en hem zijn leven zou kosten.

Verder ga ik niet op jou in.
Je voegt naar mijn idee op hp niets toe behalve commentaar en suggestieve opmerkingen om mensen te provoceren.

Op een 1 of andere manier denk ik dat jij on dat rijtje van gt's past die na een ontmoeting met onze hond al snel roept dat we de hond moeten laten inslapen omdat ze totaal geen vat op hem kregen. Over frustraties gesproken....  daar hebben we genoeg van gezien, maar niet wijzelf op het moment als we echt moeten ingrijpen.

@edit: spelfouten hersteld van smartphone

Ik gebruik geen riem om mijn hond te corrigeren.wat gemeen zeg dat jullie een riem gebruiken als correctie middel.  En correctie via stem.....het maakt de hond niet uit wat je roept, of je nou blablabla zegt heel boos of je zegt iets heel lelijks.de hond kent geen nederlandse taal .

je zegt hier nogal wat
ik denk dat ik hier maar niet meer op in ga......

En dan zijn er van die gt's die het over hondentaal hebben.je moet ze de rug toekeren.zijwaarts benaderen.dat is hondentaal en begrijpen ze. De hond een snauw geven is ook hondentaal en dat begrijpen ze oook.je kunt niet altijd met je blokfluit en zakje tuinkruiden conflicten oplossen

Jammer dat mensen/gt's die zonder correctie trainen gelijk afgeschilderd worden als een soort bomenknuffelaars (met blokfluiten en tuinkruiden etc). Dat je positief of zonder correctie traint, betekent niet dat alles is toegestaan en er geen grenzen gesteld mogen worden.Ik denk dat het zeker mogelijk is om zonder correctie te werken, alleen niet makkelijk, ik merk zelf dat er regelmatig een "uh" of een "nee" uitkomt. Maar onmogelijk is het zeker niet..

overdrijven is ook een kunst he,
Volgens mij wordt er hier helemaal nergens over een kam geschoren.

Tsja, de beste stuurlui zonder enige studie staan aan wal zullen we maar zeggen hé?

Als iemand anders zijn honden wil corrigeren moeten ze dat zelf weten. Ieder zijn meug.
Maar zodra er fysiek geweld (schoppen onder de kont) in het spel komt om een conflict op te lossen ben je in mijn (nog altijd zeer onwetende) ogen, (want ik heb er ook niet voor gestudeerd) bezig met mishandeling.
Ik ben trouwens heel benieuwd welke invloed je reacties hier hebben op je klandizie als oppasadres en uitlaatservice. Want ik kan me zo voorstellen dat meer mensen er zo over denken als ikzelf.

Zeg Jans, heb je ooit een gt van dichtbij gezien?

Als mijn klanten zegt dat deze de hond corrigeert door middel van tik op de neus en ik dat ook mag toepassen zou ik dat niet eens doen.ik voed de honden op door positief gedrag te belonen.jullie denken allemaal dat ik de bek van de hond afknijp als ik zeg bij de kin pakken.nee ik pak hem even bij de kin.en met die por in de zij betekend niet dat ik probeer om mijn vinger dwars door zijn ribben heen te rammen.wat kortzichtig van jullie zeg.

Maar een por in de zij (hoe dan ook toegepast) is toch geen positief gedrag belonen?

Ik hoef andermans honden ook niet te corrigeren en op te voeden.hoef alleen maar lekker met ze te wandelen en te  spelen.Dit is ook een eindeloze discussie. Vroeger liep iedereen met slipketting tegenwoordig staat iedere grote brede man met clicker en hoog blij stemmetje een dansje te doen in bos om aandacht te krijgen van zijn hond

Maar dat is toch niet zo gek? er worden steeds meer onderzoeken gedaan, de wetenschap vernieuwt zichzelf steeds en mensen leren steeds meer. Dan is het toch vrij logisch dat zulke technieken zich aanpassen. David Mech was in de jaren 60/70 ook helemaal overtuigd van zijn eigen dominantietheorie, tot hij er zoveel jaar later ook achter kwam dat zijn experiment vol met gaten zat en hij vervolgens ook zijn visie aanpastte. Ik zeg niet dat alle nieuwe technieken beter zijn, maar de mens leert wel steeds meer over de hond en zijn gedrag en de methodes worden hier op aangepast..

Nou, ik bedoel dit niet als kritiek of iets dergelijks en ik neem ook niet zomaar iets aan, alleen dat wat jij schrijft.

Feit is wel dat ik eerst dacht, goh dat kon nog wel eens handig zijn en nu denk geen haar op mijn hoofd dat die mensen bij mijn honden in de buurt komen.
Stel, dat jij denkt bij mijn singapoorse straathond in te kunnen grijpen met een grabbel naar de kin of een schop onder haar achterste, dan kunnen wij bij terugkomst met jou naar het ziekenhuis.
Zij is namelijk angstagressief bij mannen die zij niet kent en zal beslist in de aanval gaan wanneer zij zich bedreigt voelt.

Als je zoals jullie met zoveel verschillende honden werkt is het handig om dat op een manier te doen waarbij fysiek corrigeren not-done is. Want je weet maar nooit wat je tegenkomt.
En dat het zonder fysieke prikkels mogelijk is moge duidelijk zijn, want dat doen een heleboel leden hier.
Nogmaals, dat de een zijn hond corrigeert door de stem te gebruiken, soit.....als het helpt, prima, ieder zijn meug. Ik doe dat niet, maar heb er niet heel veel op tegen of zo.
Maar die schop onder de kont, of het bij de kin vastpakken en fixeren heb ik wel iets op tegen. Dat zou ik beslist niet willen.

Ik beloon dan ook niet. Ik haal zijn focus weg. Als pearl ergens op gefocust is kan ik roepen wat ik wil.leuk dansje doen.piepstemmetje.balletje.leverworst.ze is gefocust. Dan even een tik in de zij en tegelijk nee roepen en klaar.nu als ze focust roep ik nee en klaar. Wordt er geclickt en krijgt ze beloning.dus het negatief wordt ineens positief.jullie zijn erg kortzichtig hoor.denk even na.

Maar dat past dat niet geheel bij het opvoeden door goed gedrag te belonen wat je zegt te doen, toch?
Verder ben ik persoonlijk meer van het voorkomen van fixeren, als het eenmaal zo ver is dan ben je eigenlijk gewoon al te laat

Verder over kortzichtig..ik ben niet degene die GT's die zonder correctie werken afschildert als een stelletje blokfluitspelende tuinkruidenstrooiers..

Ik snap verder best dat mensen correctie gebruiken (verbaal), ik zelf zeg ook regelmatig nog 'nee' of 'uh', alleen denk dat het wel mogelijk is om het helemaal zonder te doen..

Zo zie ik het ook. 

En als je de laatste pagina's naleest, wordt de boel echt wel in twee kampen verdeeld: diegenen die niet corrigeren en diegenen die dit wel doen. Maar bij de groep die wel corrigeren: er is een hemelsbreed verschil tussen een stemcorrectie en een schop onder de kont! 
Ik kan me niet voorstellen dat Jana, toen ze dit topic de titel gaf: 'correctie noodzakelijk?' ze correcties bedoelde van het kaliber 'shop onder de kont'. 

Dus ja... als iemand dan vind dat ik overdrijf als ik dat laatste dier- en mensonwaardig vind... daar kan ik dan alleen maar treurig om zijn.

Wij corrigeren honden van onze klanten niet.deze leren wel allemaal de clicker methode omdat onze hond ook mee loopt.
En ik heb er geen moeite mee om onze pearl even rechtvaardig toe te spreken als deze de middelvinger opsteekt.
Ik doe haar geen pijn en ze snapt dat ze te ver is gegaan.

Weet je, een goed bevriende gedragsdeskundige vertelde mij ooit eens het verhaal van de koffie en gebakje. Een metafoor op het negatieve corrigeren en positief belonen.
Misschien vind je het onzin en haar ook maar stom, maar zij is een hele verstandige vrouw zonder poespas en ze krijgt de meest moeilijke honden weer in het gareel zonder dat ze negatieve prikkels gebruikt.

Stel....

Jij komt bij mij koffie drinken.
Ik heb net een nieuwe tafel gekocht en ben daar nogal zuinig op.
Ik wil niet dat er kringen op komen , dus ik vraag jou je kopje op het schoteltje te zetten
Ondertussen zijn wij druk in gesprek en je bent enthousiast of afgeleid en vergeet je kopje op het schoteltje te zetten.
Jij bent dat namelijk niet gewend, daar waar jij vandaan komt zetten ze geen kopjes op schoteltjes.

Je neemt weer een slokje van je koffie en wilt je koffiekopje uit gewoonte weer op de tafel zetten.

****KLETS!!****

Daar heb je een oorvijg te pakken, dat zal je leren mijn tafel te ruïneren.

Nou dat gaat nog een keer zo en je leert verbluffend snel dat kopje op het schoteltje te zetten.

Maar wees eens eerlijk?
Is koffiedrinken op die manier leuk bij mij? En ben je die oorvijgen vergeten als ik je er een gebakje bij serveer als je je koffiekopje nu wel op je schoteltje zet? Ga jij ontspannen je gebakje eten bij iemand die oorvijgen uitdeelt als je iets verkeerd doet?
En zou je in het vervolg nog uit vrije wil en met plezier koffie bij mij drinken?

Had je niet liever gehad dat ik een kleedje op de tafel had gelegd en je met vriendelijkheid en geduld had geleerd dat kopje op het schoteltje te zetten?
Zodat je met een fijn en veilig gevoel dat welbegeerde gebakje op kon eten nadat je zelf had uitgevonden dat het kopje op het schoteltje hoort?

Ik vind persoonlijk dat we ons allen te veel focussen op de normen die nu door de maatschappij worden opgelegd. Het is nu al kindermishandelig als je jouw eigen kind eens even een vaderlijke of moederlijke tik geeft. Een tijd geleden was dat de normaalste gang van zaken. Als er iemand thuiskwam die een tik had gekregen van de leraar, kreeg die er nog een tik bovenop van zijn vader. Hetzelfde met dieren : als je nu je hond eens een por geeft of zelfs maar zacht corrigeert, krijg je een stempel op je voorhoofd, die er heel moeilijk afgaat. Ik heb al 50 jaar hondenervaring en nog nooit heb ik mijn hond pijn gedaan, maar ik heb wel altijd gecorrigeerd als het nodig was. Ik geef toe dat er de laatste jaren veel meer onderzoek is gedaan naar het omgaan met honden en daar tracht ik ook veel van op te steken, maar soms ga ik toch terug naar mijn eigen ervaringen en als daar correcties bij zijn, waar sommigen problemen mee hebben : so be it !

met alle respect hoor, maar dit voorbeeld is behalve ongelofelijk menselijk
ook nog eens wel heel slap
als, en ik zeg als..... ik mijn hond corrigeer is dat niet om een "kopje op een tafeltje"
dan gaat het om heel wezenlijke zeer gevaarlijke situaties
en let wel: ik heb hem niet zelf zo gemaakt he
daarbij komt trouwens nog dat mijn hond goeddeels doof is, ook een "erfenis"

maar om nu even als dieronvriendelijk of onmenselijk te worden weggezet
en nee, ik schop mijn hond niet, en ik prik hem niet
maar er zijn momenten dat ik gelukkig inmiddels het recht heb hem te weerhouden
van wat hij van plan is, en wat hij uitermate kundig kan uitvoeren
maar ik weet heel zeker dat niemand hier op HP hem dan graag tegenover zich heeft

is hij een kwade hond.... helemaal niet, totaal niet zelfs
is hij niet vol vertrouwen naar mij en mijn partner ..... ik dacht van wel, en hoe

maar hij laat zich, als hij heel doelgericht iets voor ogen heeft, zich niet zomaar weerhouden
ik raad ook niemand aan omdat met hem te proberen, wij zijn zijn eindstation
maar hij is er ook niet van onder de indruk, niet positief (het zal hem niet voorgoed weerhouden
van dat gedrag) maar ook niet negatief (het maakt voor onze relatie niks uit)

net zo goed als de meeste honden wegstuiven na een contact met een stroomdraadje
gaat de mijne er nog even over heen staan plassen, en kijkt er nog eens boos naar
maar bang of ontzag.......nee, komt niet in zn hoofd op

en dus zijn er nuances
ik zie hele leuke dingen van hele opgewekte redelijk gevoelige honden op de clicker
vooral doen, gaaf, super leuk
maar er zijn ook honden die anders in elkaar zitten, anders redeneren, hun eigen weg
willen gaan en daar veel voor kunnen inzetten

een beetje respect voor de mensen die met zulke honden van doen hebben
zou ook best leuk zijn, maar dat is altijd lastig op HP blijkbaar

en voor wij twijfelt hoe ongelukkig en hondonvriendelijk we met onze hond omgaan:
kijk even op mn profiel...........zo'n treurige hond als het toch is.

Weerhouden is iets heel anders dan een stevige correctie zoals je dat zelf benoemd hebt in dit topic. Weerhouden is prima, een stevige correctie is iets heel anders dan weerhouden. Dus ofwel je l*lt maar wat in de ruimte of je weet echt niet wat je aan het doen bent.

En misschien zou ik inderdaad jou hond in laten slapen. Als ik op jou moet vertrouwen om ongelukken te voorkomen.........

Wauw, wat een discussie is het hier aan het worden! Zolang we vriendelijk blijven vind ik het super  Ik vind wel dat er niet gestreden moet worden om gelijk te krijgen over jou methode, iedereen heeft zijn karakter en zijn hond (met karakter). Hier voedt ik Larah bijvoorbeeld totaal anders op dan Fennah. Larah is dan ook van de minste stemverheffing onder de indruk, Fennah niet als hetgeen dat ze doet te leuk is :p

Maar heb vandaag het boek "kalmerende signalen" van Turid Rugaas uitgelezen en vond dit bijzonder stukje dat ik even wil delen:
"
Leiderschap en ouderschap
Jarenlang is het een mythe geweest dat je je leiderschap ten opzichte van je pup voortdurend moet bevestigen om te voorkomen dat hij het niet van je over gaat nemen en de baas wordt. Veel trieste hondenlotgevallen en veel problemen zijn uit deze mythe voortgekomen.
We zouden kunnen stoppen het leiderschap te noemen en het liever ouderschap noemen, want dat is namelijk wat het is. Het is bovendien zeer logisch.
Wanneer wolven of wilde honden een roedel vormen, gebeurt dat in de regel met als basis twee honden die een paar vormen en een nest krijgen. Deze pups groeien op onder de geduldige, liefdevolle en verzorgende aandacht van hun ouders. Niemand is geduldiger en liever voor hun jongen dan honden en wolven. De pups kunnen tegen hun ouders tekeer gaan zonder er enige vorm van straf voor te krijgen. Wanneer de ouders een prooi hebben gevangen, eten ze wat en gaan ze vervolgens eerst naar de pups voordat ze zichzelf vol eten. De eerste maanden in het leven van een pup bestaan alleen maar uit zekerheid en liefdevolle ouders, spel met de andere pups en een betrouwbare opvoeding.
Tot de 8 a 9 weken oude pup bij zijn nieuwe eigenaren komt, die hem aan het nekvel schudden omdat hij iets "verkeerd" deed. Of die hem op zijn rug leggen, tegen hem schreeuwen en veel andere dingen doen die de totaal onvoorbereide pup de schrik van zijn leven bezorgen. De kleine pup krijgt een shock. Hij wordt bang, onzeker, hij mist volledig vaste grond onder zijn voeten. En dan beginnen de problemen. De bange kleine pup gromt wanneer iemand hem beetpakt, want hij is bang om weer straf te krijgen. Mensen roepen dan over leiderschapproblemen, adviseren de pup harder aan te pakken en dan zijn we een weg ingeslagen die alleen maar zal leiden tot nog meer problemen en een leven vol ellende voor de hond. Een kleine hond komt vol vertrouwen bij je. Hij verwacht dat zijn nieuwe ouders net zo geduldig en liefdevol zijn als hij gewend is. Vergeet het woord leiderschap bij een pup. Denk in termen van ouderschap.

Natuurlijk moet de kleine pup de regels van het huis en andere dingen leren, maar niet alles in één keer! En dat lukt prima als je de kleine pup net zo behandelt als je je eigen kinderen hebt behandeld toen ze klein waren. Misschien zelfs nog wat zorgvuldiger? Honden zijn namelijk fantastische ouders, waar wij nog veel van kunnen leren.
Tot een pup 4 a 4,5 maanden oud is, leeft hij op een "puplicentie". Dat wil zeggen dat ze behoorlijk wat mogen doen voordat de volwassen honden reageren. En wanneer er met ze 'gepraat' wordt, gebeurt dat op een constructieve en niet-gewelddadige manier.
Waarom grijpen wij mensen zo makkelijk naar fysiek geweld? Denk je eens in hoe ongelofelijk angstig het moet zijn voor een kleine hond om bedreigd en fysiek aangepakt te worden door een reus die vele malen groter is dan hijzelf.
Vervolgens beginnen de eigenaren te klagen dat de hond slecht hoort, dat hij niet komt wanneer ze roepen en vele andere kleine problemen die in het dagelijkse leven tamelijk lastig kunnen zijn. De pup heeft geleerd om te proberen de eigenaar te ontlopen door te doen of hij er niet is, en hij gebruikt heel veel kalmerende signalen om zijn eigenaar weer aardig te maken. Wanneer dat geen nut heeft, kan de hond op den duur stoppen met het gebruiken van kalmerende signalen.
De hond zal dan leven in een wereld zonder andere taal dan de taal van geweld. Ze kunnen hun eigen taal niet gebruiken, omdat niemand er rekening mee houdt. Ze worden taalloos. Er zijn ontzettend veel honden die volledig passief zijn en niets durven ondernemen, niet nieuwsgierig durven zijn. Ze hebben het gewoonweg opgegeven om hond te zijn. Dit zijn de honden die men meestal erg braaf noemt. Ze zijn niet braaf - ze hebben het opgegeven.
Andere honden raken dusdanig gestresst dat ze een probleem voor hun omgeving worden. De voortdurende onzekerheid waaronder ze leven maakt dat ze een chronisch stressniveau opbouwen, wat dan weer kan betekenen dat ze het inventaris vernielen, blaffen, bang worden voor geluiden, mensen en andere honden, zogenaamd agressief worden, aan de riem trekken enzovoorts.
Een veilige, vriendelijke en zorgzame puppytijd en wat geduld wanneer de 'puberjaren" beginnen, met ouders die rekening houden met het feit dat de pup laat zien wat hij voelt, maakt dat de pup zich kan ontwikkelen in samenspraak met zijn roedel. In plaats van hem te onderdrukken met een gewelddadig leiderschap, geven we de hond de basis die hij nodig heeft om een harmonische en goed functionerende hond te worden.
Bedenk dat honden die pups opvoeden daar perfecte honden van maken. Wolven die hun jongen opvoeden maken daar perfecte wolven van. Wanneer wij pups opvoeden krijgen we meestal problemen. Het is tijd om eens goed te kijken naar wat leiderschap eigenlijk is. Als je er heel nuchter naar kijkt is het niets anders dan goed ouderschap.
Wanneer de pup in huis komt, neem je gewoon de rol op je die een ouder heeft wanneer er een kind in het gezin komt. Wij maken kleine kinderen ook niet meer bang, dat wordt in ieder geval niet langer geaccepteerd. We moeten het daarom ook niet accepteren als het om pups gaat."

Pfffffffff nee hier ben ik het mee eens.
Jullie snappen het niet of willen het niet begrijpen.
Toen pearl in het bos een konijn zag.voor het eerst.zag ik het te laat zoals vele wel iets te laat zien.
Ze was gefocust. Ik riep haar.ik lokte haar.de truckendoos ging los maar nee.dus even haar flank aangeraakt nee geroepen en klaar.wat een mishandeling zeg.pfffff.

maar het is jouw hond gelukkig niet, en dat is voor onze hond echt een groot geluk

edit:
hoe haal je de stompzinnig opmerking : ik zou inderdad jou hond in laten slapen"
in je botte hoofd ??
trouwens jij nam hem dan toch gelijk over je bent zoooooo goed  in het trainen van honden toch
voor appeltje eitje die hond......

@Goja

Ik heb het niet specifiek tegen jou.
Natuurlijk zullen er altijd uitzonderingen zijn, maar die komen ook bij deze gedragsdeskundige.
En zij doet geen kleine hondjes hoor, haar hart ligt bij de Molossers.
Zij is maar een klein vrouwtje van nog geen 1.60 lang en tenger gebouwd, als zij het van fysieke kracht moest hebben zou ze het tegen die grote lummels afleggen.
Toch krijgt ze het voor elkaar. Sterker nog, ze heeft nu zelfs een high content wolfshond rondlopen die nergens anders naartoe kon.

Ik zeg niet dat haar manier de enige manier is om resultaat te boeken, ik zeg alleen dat het mogelijk is om zonder fysieke correcties te werk te gaan en alsnog hetzelfde resultaat te krijgen.

Maar zoals ik al eerder aangegeven heb, dat is geen correctie. Dat is een focus doorbreken, wat op dat moment effectiever is dan een geluid maken en hondvriendelijker dan aan de lijn meesleuren.

Een hond bij de kin pakken en recht aankijken is in hondentaal bot en onbeschoft. Ik heb het mijn honden onderling nog nooit zien doen. Is een recept om aangevallen c.q. gebeten te worden door een vreemde hond.

Ik vind het jammer dat de discussie nu zo hakkerig wordt. Elke hond is een individu en heeft een eigen aanpak nodig. Bij rassen die vrij zelfstandig zijn is grenzen stellen echt wel nodig en kan een correctie zeker wel op zijn plaats zijn. 
Bij een pup niet, ik heb 1 keer echt gecorrigeerd bij Spot met een tik op de neus maar dat was meer een situatie van "kind steekt ijzeren pin stopcontact" dan ga je ook geen opvoedkundig gesprek aan. Heb wel daarna 'getroost' maw hij heeft toen als pupsel de hele avond op schoot gelegen. 
Maar bij een puber? Ik heb Shadow een keer op zijn zij gelegd. We wandelenden in het donker, ik wist niet wat hij zag maar hij ging zo over de flos dat hij niet bereikbaar meerwas, hapte in Spot, hapte naar mijn been. Ik heb hem op zijn zij gelegd tot hij kalm was. Achteraf wandelde de buurman van vijf huizen verder er met zijn Bearded collie, zonder lampje oid in het pikkedonker.  Die hond gaat altijd vreselijk tekeer en die van mij reageren er nogal op. Heeft Shad hier wat van geleerd? Ik weet het niet, maar hij is nooit mee zo tekeer gegaan naar die hond. Ondertussen hebben we ook heel veel geoefend met afstand houden, bochtjes lopen en is de testosteron spiegel aan het dalen maar ik had op dat moment voor mijn gevoel even geen andere leuze dan een keer rigoreus ingrijpen. Dat gebeurde wel op een basis van vertrouwen, heel veel positieve training en ik moet eerlijk zeggen dat ik op dat moment wel boos was maar wel 'kalm boos' zo van, broeder dit gaan we zo niet doen...
Vooral in de puberteit, vooral bij reuen komt er volgens mij altijd wel een moment dat heel duidelijk " tot hieren niet verder" gezegd moet worden.
Bij mijn soort honden is het wel zo dat je op moet letten wat je doet en dat positief trainen veel leuker is. Ga je teveel forceren, steken ze hun middelvinger op en doen ze niks meer (erg komisch, ik was bij mijn vorige honden een keer te veel aan het zeuren in hun ogen bij het steppen. Ze mochten niet overal plassen, niet overal drinken, ze moesten doorlopen en op een gegeven moment gingen ze gewoon op het pad liggen... Oeps. Ik had iets teveel lopen frusten en dan sta je heel raar te kijken... En er zit niks anders op dan te wachten tot ze weer opstaan....)
Als je te fysiek wordt bij poolhonden, gaan ze je minachten als je niet oplet. Onderling zijn ze vaak ook niet van de pittige confrontaties, veel gesprekken gaan vrij subtiel. Heel anders dan wat ik wel eens bij herder zie, veel meer 'Sturm und drang'. Ik heb nooit een hond gehad die een gevaar voor mensen was, ik kan me ook niet voorstellen hoe dat is. Ik heb wel gezien hoe anders bv zo'n werkende herder in het leven staat. Het zijn heel intense honden, keihard en misschien moet je daar inderdaad soms wel eens heel beslist zijn. 
Chenak was ook een harde hond hoor, die kon egels pakken en heen er weer schudden en dan konden wij de stekels uit zijn bek halen. Hij is ooit gehecht op zijn kop door een vriend van ons, zonder verdoving en dat kon hij prima hebben en die vriend kreeg na afloop een lebber . Maar toch was dat een andere hardheid dan van bv een herder of een Riesenschnauzer. Het kwam niet in hem op om een mens te bezeren, bij hem dat wel doen, dat snapte hij echt niet....