Wat doen met Max zijn angst?!

Max is voor een bepaalde straat in ons dorp bang. En voor een bepaald gebouw in ons dorp...

Toen Max nog een ieniemienie pupje was, is hij 1 keer heel erg geschrokken van een blaffende hond die hij niet kon zien.. Sindsdien was hij altijd panisch wanneer er een hond gin blaffen die hij niet zag.. Dat is nu over, op 1 hond en 1 straat na....

Wij hebben vlak bij ons huis een oud winkelpand staan, die nu functioneerd als huis... In de "etalage" is nu een katten/honden kamer gemaakt.. In die kamer ligt dus altijd een Air dale Terrier... Die ging helemaal tekeer toen Max daar voor het eerst langs liep, en sindsdien wil hij daar NIET meer langs... Ik moet hem bijna op een karretje tillen wil ik hem er langs krijgen. Maar zelfs vóór we die straat in gaan, begint hij al panisch te doen... Hij springt achteruit, gaat plat liggen noem maar op.. Als hij door heeft dat we er niet langs gaan is het ook wel weer goed..

Dus vraag 1: Hoe krijg ik hem daar langs?!
Koekjes, lekkers en alles werkt niet... Hij gaat er alleen langs (met heel veel moeite) als hij een ander hond ziet waar hij heen wil...

Nu het tweede.. In ons dorp is er ook een straat waar hij dus niet doorheen wil.. Daar is nooit iets gebeurt o.i.d. maar hij wel er gewoon niet doorheen... Zelfs niet als er dus een hond voor hem loopt... Hij loopt er echter wel door heen zonder zijn staart tussen zijn poten.. Ik kan alleen aan hem zien dat hij bang is doordat hij zn oren plat naar achteren legt en dus wil maken dat ie wegkomt... Ook in deze straat helpen koekjes of wat dan ook niet.... Hij heeft nergens meer oog voor, maar alleen om zo snel mogelijk weg te komen...

Gister ging het eigenlijk heel goed in die straat.. Maar helaas op het einde gooide een mevrouw haar schutting deur keihard dicht en sprong Max letterlijk een halve meter omhoog.... En toen was het weer mis......

Als we door die straat zijn gelopen is hij trouwens OVERAL bang voor... Elk geluidje schrikt hij van....

Hoe kan ik dit het beste aanpakken?


Alvast bedankt voor jullie tips!

Verder is hij trouwens niet angstig. Alleen in het donker is hij ook wat schrikkerig. Maar niet zo panisch als hierboven beschreven!

Om hem van zijn angst af te helpen, moet hij eigenlijk die straat gaan associeren met iets leuks. Dat kan d,v koekjes of balletje oid. MAAR; je moet onder zijn angstdrempel proberen te blijven. Dus bv richting die straat lopen met hand vol lekkers (en dan ECHT lekkers, iets waar hij een moord voor doet en anders nooit krijgt. ) Al voor hij enig teken van angst vertoont begin je met kleine beetjes voeren, waarbij je verder zwlf ontspannen doorloopt - liever niet praten er is immers niks aan de hand! Je loopt een stukje de straat in en weer terug, blijf onder de angst drempel. Zodra je omkeert en van het enge ding wegloopt stop je met voeren (closed bar / open bar principe, de bar is alleen open richting het enge ) succes!

Mikey is als klein pupje een keer heel erg geschrokken van het verkeer (tram, vrachtwagen, toeterende auto's, allemaal tegelijk) en toen schoot ze los. Ik kreeg haar gelijk weer te pakken, maar omdat het vlak langs die drukke weg gebeurde en ik schrok, ging het helaas niet met heel veel beleid en sindsdien durfde ze ook niet meer langs dat punt.
Hier heeft 'geduld' geholpen.

Ik heb heel lang gelopen tot aan het punt waarop ze angstig werd en niet meer wilde. Op dat punt steeds eventjes gewacht en zonder iets te zeggen weer terug. Toen steeds een mini stapje verder.
Toen ze na 100x iets minder angstig was heb ik met een heel lekker stuk worst geoefend steeds 1 stapje verder te gaan. Na dat ene stapje steeds gelijk weer terug (het teruggaan was tegelijk ook een beloning voor het stapje). Of een keer geen extra stapje, maar bijvoorbeeld wat lekkers strooien zodat ze wat langer op die plek bleef.  Dit regelmatig herhaald tot we steeds dichterbij kwamen, zonder dat ze in paniek raakte.

Uiteindelijk heb ik haar er een keer stevig doorheen getrokken zonder iets te zeggen. Maar dit was wel al op het punt dat ze er bijna zelf langs was, maar net het laatste stukje niet durfde ook niet met wat lekkers. Ze trok echt als een idioot erlangs, maar ja, we waren erlangs  Ook hier heb ik verder niet op gereageerd, maar gewoon 'neutraal' weer verder gelopen. Ik denk dat we op dit punt zo'n 4 maanden verder waren.

Vanaf dat moment ging het steeds beter. Ook kon ik haar wel eens in de maling nemen door via de andere kant van de straat op het zelfde punt uit te komen. Ze had dan minder snel door dat we op dàt punt kwamen en tegen de tijd dat we er dan waren kon ik haar met stevig doorlopen erlangs krijgen.

Op echt slechte dagen maakte ik er geen gevecht van en dan deed ik even wat stapjes terug en vroeg bijvoorbeeld een 'zit' in de buurt van de enge plek en deze beloonde ik dan. Daarna weer terug, volgende keer beter.
 
Ik oefende niet iedere dag maar wel regelmatig en het ging zo steeds beter en beter en ook nu laat ik nog wel eens 'per ongeluk' iets heel lekkers vallen als we er langs moeten, want ze is - nu ruim een kaar later - nog steeds wat angstig op die plek.

Succes.

Gr. Alexandra

Super bedankt voor de reacties! Hier heb ik zeer zeker iets aan!