Het gemis is nog steeds zo groot ...

Het gemis is nog steeds zo groot, elke dag mis ik je meer ...Ik heb nu wel Joekie, maar jullie zijn zo anders, ...
Echt het tegenovergestelde, Joekie hyperactief, jij lekker lui.
Joekie leergierig, jij had liever een knuffel, al hoewel Joekie dat ook graag heeft.
Jij ging niet graag wandelen, toch niet met zoveel plezier als Joekie, ...
Jij was bang van andere honden en was de beste vriend van mensen, Joekie is sociaal naar andere honden en bang van vreemde  mensen ..
Zo totaal anders, maar nog steeds mis ik je, het gemis blijft te groot.
Ik blijf wel elke dag wenen, ook al is het 6 maand geleden, het gemis blijft er nog steeds ...

Rust zacht Baziel ...

Enkele filmpjes van hem met foto's ...

Made by myself...
http://youtu.be/OYXcorW6QlI

Made by Lise ...
http://youtu.be/W9U2E7yhZns

Made by Roos ..
http://youtu.be/cLeHT7o1PEo


Rust zacht, we missen je hier, maar ooit op een dag zien we elkaar terug


Hebben jullie ook zo van die periodes dat het gemis meer dan groot is?
Hebben jullie ook van die herinneringen aan jullie schatten?

soms duurt het lang, heel lang voordat je weer helemaal kunt functioneren.het verdriet zal ook altijd blijven, maar de randjes worden met de tijd ronder en zachter.

Nyx is mijn eerste hondje, maar heb wel ooit mijn konijntje verloren. De eerste 3 dagen kon ik niet eten, amper slapen en alleen maar huilen, heeft heeft lang geduurt voordat ik niet alleen al bij haar naam in snikken uitbarstte. Maar 3 jaar later kan ik alleen nog maar lachen over dat kleine, zwarte, pittige konijntje. Spionne Snuffy met haar walther ppk (james bond pistol) zoals mijn vader haar vaak omschreef.
Het kost tijd, maar op een dag zal je alleen nog maar lachen als je hem noemt of zijn naam hoort. Baziels verlies doet nu pijn, maar strax zul jij hem herrineren als positief, vrolijkheid en geweldge herrineringen.
Sterkte de komende tijd

Inderdaad het is al minder enzo dan in het begin, maar soms heb ik zo van die moeilijke periodes ...
Dankje

Begrijpelijk Lauren, ik mis Luca nog iedere dag en denk ook iedere dag aan hem (intussen 13 maanden sinds zijn dood). Ik zie WiFi niet minder graag, het is alleen helemaal anders.
de mooie herinneringen blijven en moeilijke periodes horen daar inderdaad bij.

Jup, heb ik ook, ik zie Joekie ook graag, maar het is zo anders ...Ah, de periodes zijn nu steeds korter en minder, maar toch blijft het gemis ...

Tuurlijk mis je Baziel. 6 maanden is nog niet zo heel lang geleden, dat verdriet moet je verwerken en dat is niet makkelijk. Iedereen gaat daar anders mee om, sommige mensen zijn er heel snel overheen en sommige mensen doen er maanden/jaren over. Mijn meisje is twee maanden geleden overleden en ik heb er elke dag heel veel verdriet van, had zelf ook niet verwacht dat het zó moeilijk zou zijn! Ik heb eigenlijk elke dag dat ik meerdere keren moet huilen.. hoef haar foto maar te zien of mijn ogen beginnen al te branden. Wat heb je mooie filmpjes gemaakt van Baziel. Sterkte met het verlies!

Maar het fijnste is wel, Joekie troost mij als ik weer een moeilijke periode heb Jij ook sterkte x

Dat is inderdaad heel fijn! Zo heb je niet gelijk helemaal de stilte.. heb je nog wat om voor te zorgen en om te knuffelen. Had achteraf zo graag gewild dat ik nog een kindje van Bren had gehad waar ik nu nog voor kon zorgen, maar die was nu dan ook al oud geweest. Geniet lekker van Joekie. Wil je nog wel een ander hondje erbij wanneer je er aan toe bent?

Joekie is ons nieuwe hondje ...
Maar ik zou over 4 jaar een border collie pupje erbij willen '


Oh, ik kan niet tegen die leegte en die stilte, dan is het nog moeilijker :(

ja , en dat mag , maar ga niet te veel erin mee.

Huilen is verwerken, maar loslaten ook. probeer eens naar de mooie herinneringen en tijden te denken die je beleeft hebt met Baziel. Ik weet zeker dat de tijden van vreugde veel meer en langer waren dan dat laatste stukje dat je Baziel kwijt bent geraakt.

Ook ik heb nog steeds weemoed naar mijn overleden honden, en iedere keer als ik het te kwaad heb, probeer ik aan de mooie tijden te denken die er zoveel waren, dat doet goed.

En vergeten ? tuurlijk niet, maar loslaten moet, je gaat verder, en als je terug kijkt naar Baziel, moet dat een glimlach op je gezicht toveren.

en als dat gebeurt, heb je losgelaten, verwerkt.

en Baziel zal altijd met je verweven blijven , altijd.

Ik denk vaak aan die mooie momenten, eerste keer hondenschool, op reis, ...

Loslaten, lukt stilaan ...

Bij foto's heb ik het niet zo, maar bij filmpjes wel, vooral die muziek ..Ook heb ik op mijn kamer een klein hoekje met een foto van Baziel en wat haar van hem. 
Ik ga het nog eens opnieuw inrichten zodat ik op zijn verjaardag en sterfdatum een kaarsje kan laten branden