andere baasjes tactisch aanspreken zonder te veel te zeuren

Het is mijn hond dus ik beslis of er een andere hond naar toe gaat. Het zou een mooie boel worden als ik hierbij van jouw goodwill afhankelijk zou zijn.
Ik wil je ook nog even uitleggen waarom, misschien dat het je ogen opent. Ik heb een oude hond. Ze luistert perfect, een knikje met m'n hoofd is voldoende. Er is dus totaal geen reden om haar aan te lijnen. Ik heb momenteel niet ééns een lijn. Maar bij deze oude hond zorgt te veel excitement ervoor dat het lampje uitgaat. Ik ga dat dus niet afwachten als lomperts, die hun hond niet kunnen opvoeden (want dat is het 9 van de 10 keer), hun hond op mijn hond af laten stormen, of jij dat nu leuk vindt of niet Ik heb de verantwoordelijkheid voor het welzijn van mijn hond en niet voor jouw lange tenen.

Je hoeft niets uit te leggen als je bij voorbaad vindt dat je gelijk hebt dan is het namelijk ook geen discussie(forum) meer dus het lijkt me wijs dit onderwerp af te sluiten.

Zie het als een leermomentje

Ik snap Fiederaantje wel. De bewoording als JE MOET, valt bij mij ook verkeerd. Ik moet namelijk helemaal niets!
Niemand MOET wat, maar je MAG wel!

Dat jij vindt dat mensen jou aan MOETEN spreken van te voren, tja...........dat is jouw opvatting, maar je zou het op een andere manier brengen, zoals bijv. Als je nu eerst met mij overlegd of.............dan komt dat al heel anders over.
Kwestie van je sociaal opstellen. Of een ander dat niet doet, is jou probleem niet.
Alles wat je uitstraal krijgt je terug. Dus ben jij vriendelijk, dan zijn andere personen ook vriendelijk tegen jou. Zo werkt dat gewoon.

Verantwoording voor je eigen hond, uiteraard. Lijkt me niet meer dan logisch.

Hoeveel er hier ook mis is gegaan het neemt niet weg dat die andere mensen fout zitten door een hond los te laten waar het niet mag. Lijkt me helemaal niet meer dan logisch

Kyra heeft ook in de sloot gelegen toen het vroor ze had de ijspegeltjes aan haar buik hangen so what dan had ik een ander ras moete kiezen Labradors zijn nou eenmaal van nature waterhonden

En toch kan je dan niet de ander de schuld geven als jij zelf je hond niet onder controle hebt.
Daar blijf ik bij.

Ieder heeft zijn eigen verantwoording, jij over jouw hond en ik over mijn hondjes. Als wij elkaar tegen zouden komen en ik weet hoe DJ kan zijn, dan maak ik een grote boog om je heen. Ik kan aan hem zien hoe zijn opet staat en daar anticipeer ik op op dat moment.
Lopen ze allemaal lekker los, dan zal DJ het of zelf doen, of mij aankijken of de honden zoeken elkaar gelijk op en het gaat goed. Overigens als DJ een wat slechte dag heeft dan ga ik al niet eens naar een losloopgebied, want dan weet ik dat hij meer stress gaat krijgen dan een leuke wandeling.

Overleggen op een vriendelijke manier kan ook, dus er zijn meer wegen die naar Rome leiden.
Maar om een ander de schuld te geven? Gaat mij echt te ver.

Mee eens.

Daar wil ik nog bij aanvullen dat we het steeds hebben over de honden "lezen". Dat te kunnen vind ik een grote vooruitgang in het opvoeden van honden in onze tijd, maar wanneer lees je het juiste en kan het niet zijn dat je een aanstormende hond anders "leest" dan wat die van plan was, of dat die hond in de eerste instantie geen goede plannen had maar zich misschien zou herstellen wanneer die bij mijn hond aankomt. Ook hierin vind ik dat wat je uitstraalt, wel eens kan gebeuren/je terug krijgt.

Zijn we niet tè verstandelijk bezig met onze honden, waardoor we (zoals ik eerder schreef) wat krampachtig kijken naar hondengedrag.
Nogmaals, uitzonderingen daargelaten.

Wie weet wel. Als ik naar mijzelf kijk, ik lees DJ op mijn manier (en Sophie uiteraard ook), ik weet hoe hij kan zijn, ik weet hoe zijn buien kunnen zijn, die ik herken. Maar een ander herkent die niet en dus zal de ander niet begrijpen waarom ik een boog om de ander heen loop, of waarom ik DJ aan de lijn hou of noem maar op. (lees mijn andere berichten maar, ze roepen dan naar mij dat hun hond niets doet, nee, roep ik dan terug, mijn hond mss wel)

En daarom zeg ik ook telkens dat je de ander nooit de schuld kan geven van wat jouw hond doet in een situatie. De baas moet er voor zorgen dat zijn hond niet in een stressvolle situatie terecht komt, alleen sommige baasjes snappen dat niet helemaal.

Ieder kent zijn hond toch het best, naar ik mag hopen. Maar ook dat blijkt vaak niet het geval.
Een ander kan de dingen niet lezen of niet zien van afstand. Ik lees zo vaak hier, ja maar...........ze zien toch mijn hond en bla, bla.....ze zien toch dat ik hem aan de lijn heb, dus moeten hun maar.....bla,bla.............ze zien mijn hond toch gapen, ze zien mijn hond toch trekken...............nou ja, noem alles maar op.
Ja, een ander ziet je hond wel, maar niemand weet hoe jouw hond is. En als iemand zijn eigen hond niet kan lezen, dan kan hij zeker een ander hond ook niet lezen.

Daarom, bedenk met het uitlaten, wandelen altijd eerst aan je eigen hond. Zorg ervoor dat deze niet in een rare situatie terecht komt, zorg dat je leert lezen, dat je de situatie kan bekijken nog voordat deze aan de gang is. Dus probeer vooruit te kijken, net zoals met autorijden,. Daar moet je ook vooruit kijken, omdat je dan weet wat er voor je gebeurd op de snelweg of binnenstad.
Anticipeer er dan op en vervolg je weg met je hond. Maar geef nooit een ander de schuld.

Ik ben het deels met je eens, deels ook niet.

Het je kent je eigen hond gedeelte helemaal. Als ik mijn situatie neem weet ik dan dus ook dat ik zorg dat ik plekken vermijd waarvan ik weet dat er loslopende honden lopen, dat ik grote bogen maak en liever gewoon omdraai of afsla waar mogelijk om gewoon een rustige wandeling te kunnen behouden.

Maar het is al meer dan eens gebeurd dat ik dus ineens een hond voor me heb staan waarvan de eigenaar van afstand naar me schreeuwt 'hij doet niets hoor!' en ik met een grote grijns naar beneden wijs en terug schreeuw 'mijne wel hoor!!'

Je wilt niet weten hoe snel die honden ineens terug kunnen zijn bij hun eigenaar. Dan komen ze aangesjeest hoor.

Met handen, voeten en een flinke snauw weet ik meestal te zorgen dat er geen gewonden vallen maar mocht ik een keer een eigenwijs exemplaar treffen die niet schrikt van de bult agressie die van mijn hond afkomt en mijn maat 37 en 'HUP WEGWEZEN!' dan is de kans op een groter probleem behoorlijk aanwezig.

En dan komt het op de schuldvraag. De mijne omdat mijn hond niet goed met andere honden overweg kan en ik daarom probeer alles te vermijden en haar kort aangelijnd hou of de zijne omdat er een hond los loopt waar het niet mag? Als ik mijn hond nu gewoon naief zou losgooien in een park, is het dan ook niet mijn schuld dat er ongelukken gebeuren?

Want hoeveel je ook probeert te vermijden het komt nu eenmaal wel eens voor dat je dat niet meer kunt. Tenminste, bij mij wel.

Ja, maar je kan het ook omdraaien.
En dat bedoel ik eigenlijk te zeggen, een ieder heeft zijn eigen verantwoording over zijn hond.

Ik neem de quote:

Jij kan toch niet de schuld aan die ander geven en die ander toch niet de schuld aan jou? Want je bent toch allebei verantwoordelijk voor je eigen hond?

Ik bedoel alleen maar te zeggen dat er te vaak een ander de schuld wordt toebedeeld terwijl mensen eerst eens naar zichzelf zouden moeten kijken. Het is makkelijk om te zeggen, nou het lag niet aan mij hoor, maar aan die ander. Die had dit en dat moeten doen.
Terwijl als diegene die dat zegt, eerst zelf kijkt wat hij/zij deed en niet deed, om iets te kunnen voorkomen.

Kijk, er kan altijd wat gebeuren. Niemand is perfect, niemand kan sommige dingen voorkomen, maar we kunnen wel ons best er voor doen. En daar schort er nog wel eens aan, is mijn mening. En als er wat is gebeurd, ga dan in goed contact met elkaar om, regel de dingen, wordt niet boos op elkaar, geef elkaar niet de schuld, en neem het als een les, want je leert ervan.

Maar mensen gaan lopen schelden, tieren en elkaar de schuld geven, en niemand neemt dan uiteindelijk zijn eigen verantwoording. En dat is jammer.

Als je nu even leest hoe de situatie met mijn hond is dan zou je moeten begrijpen dat er geen ruimte is voor overleg. Als het beesie jong en goed van lijf en leden zou zijn dan is het een ander verhaal. Je moest ééns weten hoe vaak ik een hond teruggebracht heb naar een eigenaar omdat het beest om mijn hond bleef hangen en roepen niets opleverde en maar weinig maal dat je daar dan een bedankje voor krijgt. Nu is de situatie anders en sta ik bij een hond die niet luistert meestal gelijk op ontploffen.

Wat ik altijd doe in zo'n situatie is gewoon mijn weg vervolgen. Niet boos worden of ontploffen, dat heeft zo weinig zin, behalve dat je je zelf er mee hebt.
Ik zelf breng dus nooit de andere hond bij de eigenaar, ik ben d'r gek. Dat is niet mijn taak, niet mijn verantwoordelijkheid.

Gewoon doorlopen, je weg vervolgen en wat de baas van de andere hond dan doet, is zijn probleem en niet het jouwe.
En ja, jouw situatie van je hond, of mijn situatie met mijn hond, ik denk dat er altijd overleg mogelijk is.
Maar ja, wie ben ik.