Ik Probeer te snappen? Waarom? Geen Haat, ofso!! :)

Ben zelf enige tijd geleden topic met dit onderwerp gestart, Over het waarom?? puur uit interesse, want ook daar schreef ik iedereen die hond uit asiel haalt buitenland nederland is voor mij een held.
Heb wel in dat topic vraag gesteld Is een hond uit asiel buitenland interessanter??.
Maar dat komt waarschijnlijk door mijn negative ervaringen met mensen die hond uit buitenland hadden, en die toch maar o zo goed hadden gedaan om hun hondje van zover te halen bla bla bla

Maar daarom schreef ik ook duidelijk "Een verantwoordelijke stichting" 
En daarom schreef ik ook nog "Een hond via een stichting adopteren zou net zoveel voorbereiding en inlezen moeten kosten als dat je een hond koopt via een 'goede' fokker'"

Ik geloof direct dat er rotte appels tussen zitten..., en ik geloof ook dat bij verantwoordelijke stichtingen er wel eens iets fout kan gaan qua inschatting op karakter, net als dat dat bij een Nederlands of Belgisch asiel kan gebeuren...., en ook bij verantwoordelijke fokkers.

Het blijft altijd een reden om goed na te denken en van te voren goed onderzoek te doen.

Ooit mijn mening in een ander topic gezet, ik zal met hier ook maar quoten.

Ik weet zeker dat een hond die daar op straat leefde, moest vechten voor zijn eten, voor zijn leven. Gevangen door politie met 50 anderen in een hok gestopt te worden, gered wordt door een 'domme' Nederlander die 'zich goed wil voelen' h e l e m a a l' gelukkig is.
Hij zal moeten wennen aan de veiligheid waar hij zich in bevind, hij zal moeten wennen aan de liefde en aandacht, hij zal moeten wennen aan zoveel.
Maar een blijere hond dan een hond die geredt is van de straat heb ik nog niet gezien.

Blijf ik met mijn hoofd erbij en weet ik zeker dat er honden zijn die beter af zijn en blijven in hun eigen land. Die zo getraumatiseerd, ziek of te oud zijn dat ze in geen enkel huis een thuis zullen herkennen.
Hulp is nodig, niet alleen voor mensen, ook voor dieren.
Hulp bieden in de vorm van voorlichting, adoptie en financieel. Daar en hier, want een hond nemen 
/krijgen uit het buitenland is geen k*ttenpis, dat doe je niet zomaar.
 Dat is mijn persoonlijke mening.

Ik heb zelf een buitenlandse hond, Shiro. Hij komt uit Roemenie en is daar weggehaald omdat de situatie daar niet leefbaar meer was. Shiro heeft moeten knokken voor zijn eten, heel wat afgevochten dus. Hij heeft littekentjes op zijn snuit, wellicht een aantal keer over zijn neus gebeten. Hij heeft een litteken dat loopt van zijn nek tot bijna aan zijn staart (lees: hele rug)

Nu dit allemaal gelezen te hebben zul je waarschijnlijk denken dat deze hond gedragsproblemen vertoont, wat het meest voor de hand ligt. Niets is minder waar, deze hond is zeer geliefd bij alle mensen die hem kennen en tegen andere honden erg lief, grote honden wat minder (maar gezien zijn verleden stoort dat mij absoluut niet)

Het is dus niet altijd zo dat een hond uit het buitenland en A gedragsproblemen heeft en B niet kan gehoorzamen. Veel mensen denken dat toch en als ik vertel dat Shiro uit Roemenie komt kijken ze al helemaal bezorgd. Tel daar zijn uiterlijk bij op en ze rennen weg, maar Shiro is de meest lieve hond die ik ken (en ik ken er een boel!) Adopteer een buitenlandse hond en je krijgt een hond met een rugzakje, hij heeft een leven voor jou gehad. Leer van je hond! Begrijp zijn verleden en je zult zien dat je hem kan sturen in de richting die voor jullie beiden beter is. Als je maar altijd in acht neemt dat een hond zijn leven daar heeft geleefd en daar moet je rekening mee houden. Dit hoeft NIET per definitie te betekenen dat de hond gedragsproblemen heeft of dat er een boel scheelt. Het valt reuze mee en eerlijk gezegd zou ik het zo weer doen!

Ik ben het met DJ-Sophie-Angela eens..
Helpen is helemaal goed, maar help ze op de plek zelf. Geef de mensen en organisaties daar de middelen om de honden daar goed te kunnen helpen. Zorg voor mensen die daar lobbyen bij de overheden van die landen.
Ze allemaal hier heen halen kan gewoonweg niet. Als je dat geld zou investeren in lokale goede opvangsituaties kun je daar ter plekke veel meer dieren helpen. En denk aan bewustwording van de plaatselijke bevolking, castratieprogramma's enzovoorts.

Ik zou geen hond uit het buitenland adopteren puur omdat ik een hond eerst wil meemaken voordat ik hem adopteer. Ik neem geen hond die ik enkel op een foto heb gezien. Niet uit Nederland en niet uit het buitenland.

Gelukkig mogen we het allemaal zelf 'bepalen'
Ik heb daarom ook een hond geadopteerd uit eigen land,
en een uit buitenland.

Het gehamer over 'bewustwording bij de bevolking' die kennen we nu wel!
Alsof we dat niet van harte zouden willen bereiken!

Het probleem: ''The just don't care!''

Vandaar dat ik besloot er 1 in huis te nemen daar vandaan. Geen wereld verbeterende daad en inderdaad een druppel op een gloeiende plaat. 

Maar met het gezegde: ''Gaat heen, wordt warm en sterkte''  is nog nooit veel verbetering gebracht.

Het probleem dat ze het niet interesseert, daar geloof ik niets van. Dat ze niet beter weten, daar geloof ik wel in. En daarom kunnen wij ze beter leren hoe anders het kan.

Dat je het gehamer van bewustwording bij de bevolking nu wel kent, ik vind dat vrij denigrerende opmerking.
Als je dat bij alles zou zeggen, dan zou de hele maatschappij verrot zijn. Bewustwording is een proces wat je niet 1,2,3 aanleert. Daar zijn jaren en jaren voor nodig. Heb jij niet het besef dat je met leerprocessen veel meer bereikt dan het probleem te verleggen door hierheen te halen?

Bewustwording...................mensen bewust maken van.................gebeurt hier ook...................mensen bewust maken van ons milieu, dat we de aarde te leen hebben, dat we er een zooitje van maken...................bewustmaken van het feit dat het ook anders kan.................zodat je langer van de aarde kan genieten.................voor ons misschien nog, maar vooral voor onze kinderen en kleinkinderen, en daar de kinderen weer van.....................

Ouders bewust maken dat ze hun kinderen mooie dingen kunnen leren, dat men de opvoeding anders kan laten verlopen, dat men beter kan communiceren in het gezin....................zonder mishandelingen van kinderen, zonder dat men de kinderen maar aan hun lot overlaten......................

Andere mensen bewust maken van het feit dat je honden ook anders kan opvoeden dan met een slibketting, stroomband of met klappen uitdelen, dat men een cursus kan gaan doen, dat men de taal van de honden kan leren lezen, dat men.................

Deze bewustwording.............. ken je die nu ook zo langzamerhand wel?

Nou ja, hoe zo degenererend???
Ik spreek over een gebied waar de honden gewoon nog verhangen worden met de pootjes net aan boven de grond, dan trappelen ze nog eventjes! 
Of wat dacht je van een groepje honden overgoten met benzine, en als levende fakkels laten rennen (kijken wie het verste komt) 
Jawel hoor, ook anno 2013 vind dit na het jachtseizoen nog gewoon plaats! 
Dus vertel mij of mijn eerdere opmerking dan echt zo misplaatst is?
Ik ben wel degelijk een positief ingesteld persoon. Ik waardeer de wereld nog evengoed met al haar schoonheid en alle mooie en vreugdevolle dingen die er nog altijd zijn.
Maar bagatelliseren van zo veel bruut leed, dat vind ik niet in de haak.

ik heb ook helemaal geen probleem met honden uit het buitenland te nemen, mijn tande heeft er 2. Ik vind dat als je een "klik" hebt met een hond je die moet nemen! of die nu van china komt of van belgie maakt niet uit, als jij maar een hond gelukkig kan maken dan is dat al 1 hond geholpen

Een klik krijg je toch niet van een foto..............ik tenminste niet.

Ik dus totaal wel haha
Mijn moeder zag olly en dat moest m gewoon worden
Ik was nog klein en noemde een border collie een hond met een pluimstaart
Mijn moeder wist dat de hond en pluimstaart moest hebben een spitsere Snuit
En olly voldeed aan alles wat ik wou
Ik realiseerde me nog niets van het bestaan van asiels enzo
En opeens kwam mijn moeder met het nieuws dat ze olly in huis wou nemen

Olly was DE hond die bij ons paste
Natuurlijk zit er een karakterbeschrijing bij
Maar honden gedragen zich toch anders als ze ergens anders geplaatst worden

Olly kwam samen met zn vriendje ons begroeten toen we kwamen kijken
Maar eenmaal hij thuis was, was hij echt getraumatiseerd zegmaar
Bang voor alles en iedereen, durfde geen contact te maken...

Maar nu is hij niet meer bang en durft contact te maken. hij hoort in ons gezinnetje..

Maar hoe moet je anders vallen op en hond die op een adoptiesite staat?
Je ziet alleen een foto met beschrijing
Als je wat voor hem voelt, ga je langs
Ik denk dat je niet zomaar langs gaat zonder een foto ge zien, zoiets doe je alleen als je iets voor d hond voelt
En bij sites kan dat alleen via fotoos, filmpjes en beschrijving

Tuurlijk bestaat die 'klik' middels een foto wel!
Hoe zouden anders al die contact en dating websites van de grond komen???

Is er geen klik..... dan is het gewoon niet voor jou weggelegd,, voor een ander daarentegen wel...  Kan toch?!

Het wordt een beetje welles-nietes...
Laten we het erop houden dat het bij sommige goed uitpakt en bij sommigen niet. Laat ik vooral voor mezelf praten: ik vertrouw vrij goed op mijn instinct en ook ik ben 'afgegaan' op een 'klik' op een foto.
Ik vind het ook een beetje een dooddoener om alles te 'over-analyseren', dar heeft niemand iets aan. Ieder zijn mening en de mijne is dat ik om honden geef en ik durf af en toe best te springen, zonder precies tot op de cm te weten hoe diep het is. Er zijn mensen die jaren bezig zijn om precies de juiste pup via precies de juiste bloedlijnen te kunnen krijgen... nou alsof dat niet vaak tegenvalt....
Wat maakt het toch uit waar een hond vandaan komt zolang iedereen gelukkig is?
Natuurlijk moeten er zaken worden opgelost en moeten er dingen worden veranderd in omgang met dieren, in het buitenland en ook hier, maar dat dwing je zo niet af. En er wordt al helemaal niks bereikt door met je armen over elkaar de andere kant op te gaan zitten kijken, de honden worden er iig niet beter van. Het is hier en daar echt heel (héél) erg verschrikkelijk, en de honden van nu, die nu in nood zijn, hebben werkelijk niks aan deze houding. Maar deze zouden dan 'opgeofferd' moeten worden opdat het beter zou 'moeten' kunnen gaan??? Schei uit, wat een flauwekul. Ik word er een beetje boos om.
En nee ik vind mezelf geen dierenredder, maar als ik naar mijn opvanger kijk, lekker languit op haar kussen, midden in de woonkamer, intens gelukkig knauwend op haar botje word mijn hart toch een stuk warmer bij de gedachte aan wat ze heeft mogen achterlaten en hoe duidelijk fijn ze het nu heeft.

Voor Suzan:
1. het is de eerste keer dat ik de term denigrerend noem, dus dat ik er mee scherm, nee......dat klopt niet.

2. een klik hebben met een dier of mens kan best vanaf een foto, alleen weet je nooit of die hond of persoon bij je past, zonder dat je hem/haar in het echt gezien hebt. Dat je hem/haar hebt kunnen aankijken, kunt voelen, mee kan communiceren.........dat bedoel ik er mee.
Ik kan een foto van een hond zien en denken, goh....ik ben verliefd, of ......goh, wat een leuk ding! Maar dat is dan omdat ik het gewoon een leuke hond vind.
Mijn fout dus dat ik dit niet eerder zo hebt proberen uit te leggen.

3. ja, ik doe aan foto reading, maar ik heb geen klik met de personen en/of dieren waar ik een foto reading voor mag doen. Ik kan invoelen hoe ze zijn als mens of dier, ik kan invoelen wat ze bezighoudt, waar ze pijn hebben of noem maar op, maar ik heb er geen klik mee. Het is werk en dat is toch anders . Ik sta er niet persoonlijk in, maar bedrijfsmatig. Ja, soms heb ik wel met een client een klik in die zin, dat ik meer voor haar/hem zou willen betekenen, meer willen doen om hem/haar beter op het spoor te brengen, zijn/haar eigen intuïtie, eigen gevoel, zichzelf te ontdekken.
Maar ik kan echt alleen aan een foto van een hond niet zien of deze werkelijk bij mij past. Want dan zou ik hem/haar toch willen zien, ruiken, aanraken en bekijken.

Margje verwoord het beter dan ik. Je gevoel als je een hond in het echt ziet en niet van een foto, je gevoel........die is zo belangrijk!

Ik begrijp niet zo goed het punt van een hond op een foto en beschrijving van een asiel uitzoeken. Inmiddels is toch wel bekend dat ook een herplaatser uit eigen land zich bij de een heel anders kan gedragen als bij de ander, en ook nog eens afhankelijk van de omstandigheden en de manier waarop er met hem omgegaan wordt.

Als je voor een herplaatser gaat moet je naar mijn mening de instelling hebben: ik ga voor deze hond no matter what.

Zelf ben ik ervan overtuigd dat met een goede begeleiding de meest gestresste hond nog een leuk leven kan hebben bij de juiste mensen.

En nee je kan niet alle honden van de hele wereld redden, maar wel de hele wereld van 1 hond. En nogmaals, het is zeker niet zo dat er in landen als bijv. Spanje helemaal niets gedaan wordt door de spaanse dierenbeschermers gelukkig.

Amen

Ik denk dat ik gewoon heel erg blanco in mijn avontuur met Rocky ben gestapt.
-Clean in the house
-Great with children
-kind to other annimals 

Dat was alles wat er over hem vermeld werd.

Dus een buitenlandse hond adopteren is inderdaad nogal een sprong in het diepe.

Waarom ik die sprong gewaagd heb, is omdat ik net als Lola het gewoon maar op me af liet komen. Geen hoge verwachtingen of specifieke eisen. 
Het werd gewoon 'onze' hond, en we zouden er het beste van maken.

Ik kan niet ontkennen dat het me de nodige energie gekost heeft en als ik heel erg eerlijk ben is het ook wel 2 of 3x door mijn hoofd gegaan, dat mijn leven 'voor' de komst van Rocky, toch wel makkelijker was.

Maar omdat een asiel of herplaatsing niet in mijn woordenboekje stonden, ben ik toch wel voor 200% er voor blijven gaan, dat durf ik wel rechtuit te zeggen.
''comes with the package'' heb ik mezelf steeds toegesproken!

Het resultaat daarvan mag er zeker zijn. 4 handen op 1 buik. 
Rock is naar het hele gezin toe een lieve aanhankelijke hond, maar ik ben zijn 'wereld' en dat hebben we samen bereikt.

Ik vind het wel erg jammer dat zo veel mensen impulsief een hond uit het buitenland halen, een week vakantie opnemen en dan moet het maar lukken... helaas, meestal niet dus!
'Oei' dan valt het hondenavontuurtje toch wel tegen... en dan?
Inderdaad... is al snel het plaatselijk asiel weer een hond rijker.

Heel, heel jammer!

Als je ergens in de wildernis een prachtig paard weet te vangen en deze kan meenemen....
dan ben je een pracht dier rijker,,
Je bent er echter nog lang niet!
Eer je er een rijpaard van gemaakt hebt.... weken, weken, maanden, maanden, misschien zelfs jaren zal het vergen.

Misschien een goede vergelijking?

Ja da's helemaal waar, ik bedacht me ook (na mijn plaatsing van vorig bericht), dat ik denk dat 'wij' (mensen die een bepaald goed gevoel hadden bij een foto van onze herplaatser) ook niet zo heel veel van te voren al hebben bedacht over hoe de hond moest zijn maar gewoon de hond hebben laten zijn. Staat een beetje krom, maar hopelijk bedoelen jullie wat ik bedoel. Bij geen of weinig of lage verwachtingen kan het ook niet tegenvallen. Daarnaast hebben 'wij' natuurlijk ontzettend geluk gehad met onze honden, dat besef ik me ook, er zijn echt honden zo zwaar getraumatiseerd dat het niet meer goed komt.

ik reageer op Dobry trouwens!!