Pup ineens bang voor steeds meer dingen

Onze pup was nooit erg bang. We hebben hem bewust met allerlei dingen geconfronteerd (bijv. met ballonnen laten spelen) en hij leek nergens bang voor.Hij is nu zes maanden en hij lijkt steeds banger te worden. In eerste instantie is hij bang voor draaideuren. Het is me niet gelukt om hem daar doorheen te krijgen. Hij is nu ook bang voor schuifdeuren en de (ondergrondse) vuilniscontainers. Ook was hij laatst bang voor een inrit die schuin naar beneden liep richting een parkeergarage.

Ik blijf in dat soort situaties heel rustig en probeer hem er naar toe te lokken door enthousiast te doen en een koekje in mijn handen te houden. Hij blijft echter op zijn handrem staan en probeert zich op alle mogelijke manieren uit zijn halsband te wringen om weg te komen.

Na een tijdje proberen geef ik het maar op (ik wil hem niet forceren omdat ik bang ben dat hij er een soort trauma van overhoudt). Is dit wel de goede manier om hiermee om te gaan??

Oh, hij is gelukkig niet bang voor vuurwerk, dat scheelt gelukkig weer!

Het is mogelijk dat door het lokken de angst erger wordt. De hond komt dan wel omdat hij geroepen wordt maar leert dan nog niet dat het voorwerp niet eng is.

Om je advies te geven zou ik de hond moeten zien. Wat je in elk geval kunt proberen is met grote bogen om de dingen te lopen die hij spannend vindt. Je zou dan op dezelfde wandeling kunnen kijken wat er gebeurt als je er nog een keer langs wilt lopen. Vaak is het zo dat het dan beter gaat. Kijk eens naar zijn lichaamstaal, zolang hij er nog niet langs wil lopen ga je verder weg. Laat hem er maar eens op afstand naar kijken, vaak duurt het maar een paar minuten voordat ze de volgende stap nemen en er langzaam naar toe lopen. Hou je riempje slap zodat hij helemaal zelf kan kijken of het wel of niet te vertrouwen is.

Je hond is in de puberteit gekomen.
Dan zie je altijd een terugslag.
Gewoon even de tijd gunnen.
Lekker wandelen en niet teveel aandacht schenken aan zijn angsten.

Ik liep (loop) altijd zelf naar het 'enge' iets toe. En dat enge kan gewoon een pallet met bakstenen, een oude, afgedankte stoel of een grote katrol met oranje kabel zijn. 
Ging dan steeds een beetje dichterbij, zodra Mellow zag dat ik erheen liep kwam ze voorzichtig mee. Als ik binnen aanraak-afstand was ging ik het 'enge' aaien (jaja, sta je een oude stoel te aaien ) en dan kwam zij ook wel kijken, snuffelen. En soms kwam ze zelfs met haar voorpoten er tegenaan staan

Zo heb ik haar angst voor zichtbare dingen die voor haar eng waren opgelost en zo doe ik dat nog steeds. 
Dingen die niet zichtbaar zijn of die er helemaal niet zijn laat ik maar even achterwege, want daar ben ik zelf ook nog niet uit helaas.

Als een hond nog bezig is met het wisselen van het gebit,kunnen ze ook weer wat onzeker zijn.
Als je niet al je tanden en kiezen hebt kun je jezelf ook minder goed verdedigen en ben je kwetsbaar is een oerinstinct dus misschien kan dit in jouw geval iets verklaren en zoals genoemd pubertijd brengt ook onzekerheid met zich mee.
Je hebt een ras die nog heel erg reageert op zijn oerinstinct en vluchten voor iets wat je bang maakt is de manier.Het is geen ras wat je zomaar overtuigd van jouw gelijk en iets zomaar doet omdat het hem gezegd wordt.Hij moet zelf overtuigd zijn dat het geen kwaad kan.
Haha zo een ras heb ik ook,en heb gemerkt dat ik nu juist een opvoeding moet geven die rasgroep gebonden is.
En niet een algemene opvoeding.
Je hondje heeft nog een lange weg te gaan om een een evenwichtige hond te worden en er zijn nog heel wat obstakels te overwinnen om te weten waar hij wel of niet goed mee kan en zal kunnen omgaan.
Vergis je niet in vuurwerk.Ogenschijnlijk kan je hond goed reageren,maar toch onzeker zijn door de dreiging die er in de lucht hangt.En dit kan zich ook op deze manier uiten.
Enthousiast en belonen kan alleen werken als het precies op het juiste moment gebeurt.
Zelf zou ik de hond het in alle  rust het zelf laten uitvinden,of even niet de confrontaties aangaan,omdat je het risico loopt dat de hond geestelijk blokkeertdoor angst en er dus ook niets van leert.
Wachten tot de hond weer wat zekerder is en het dan weer eens opnieuw proberen is mijn advies.
Niet ergens aan beginnen als je het niet af kunt maken is ook mijn advies.
Lekker de dingen oefenen die hij al kent en waar hij zich prettig bij voelt geeft eerder kans dat zijn zelfvertrouwen weer terug komt volgens mij.
Soms kun je situaties niet ontwijken,maar daar kan ik je hier vandaan geen advies voor geven.Dan is het voor mij nodig om er bij te zijn.
vr gr

niet te veel tegelijk doen, niet ontwijken, als je ziet dat tie ergens bang van is, ga daar dan eens wat meer langs, of naar toe.
praat met je hond, leid je hond af, laat je hond eens vlakbij zitten, en rondkijken, en dan ga je weer verder, door te praten met je hond. negeer het angstige gedrag, en ga er een paar keer in de week daar langs, en niet te veel dingen achter elkaar aan.

Als onze pup vroeger ergens bang voor was dan liet ik de pup los. Zo kon zij doen wat ze wel of niet wilde. En ik ging dan bij het enge ding zitten. Niet lokken helemaal niks zeggen niet eens aankijken, maar gewoon blijven zitten. Je pup ziet dat er dan niks engs is en zal uiteindelijk naar je toe komen. Pas dan beloon je de pup. Niet meesleuren of meelokken. Je maakt het ding alleen maar enger en groter voor de pup. Geen aandacht aan besteden maar gewoon doen alsof alles normaal is.

Succes

Ik denk dat de meeste honden wel es door zo'n periode gaan.Zeker de sensitieve honden.
 't Is niet dat ze dan bang gaan worden van een specifiek ding, maar meer algemeen onzekerder zijn en daardoor sneller op hun hoede: dan kan het opeens idd gaan over een container, maar net zo goed een rare paddestoel in het bos...Meelokken, snoepjes,... zou ik persoonlijk niet echt doen. Wel zelf gewoon rustig blijven, een zelfzekere houding aanhouden van 'er is hier niks aan de hand'. Wandel langs het enge ding, indien nodig in een boog. Wat bij Nanu hielp was blijven staan en gewoon naar het ding zitten kijken. Dan babbelde ik wel es, gewoon wat onnozele praat als "ja, zo'n vuilnisbak, wat staat dat hier in het bos te doen zeg, en dan al die dingen die mensen erin gooien... gooooh, wie weet wat vind je d'r in..." Niet dat ik dan dacht dat ze dat verstond, maar 't is meer het luchtige en 'niks aan de hand' gevoel dat ze dan oppikt. Bij Nanu won dan na een tijdje haar nieuwsgierigheid en ging ze zelf in bogen op het ding af, snuffel snuffel snuffel... En dan was het goed.
Ondertussen kan je het zelfvertrouwen van je hond wat aanporren, door steeds weer goed in de verf te zetten waar ze goed in is. Speelt ze graag speurspelletjes? Elke keer ze het verstopte voorwerp vindt: Waaaaw! Laat maar goed blijken hoe geweldig je haar vindt! Wat is ze toch een slimme meid!
Het geeft een boost aan haar zelfvertrouwen, en dat helpt dan in de enge situaties.
En als het zelfvertrouwen er is, gaat het onzeker zijn vanzelf weer over.

niet lokken is mij gezegd, je moet je vooral gedragen zoals je je normaal ook gedraagd, anders bevestig je je hond in zijn angst! Dus als je hond bang is gwn doorlopen en heel zelfverzekerd! Hielp echt super bij mij echt je lichaamstaal is zo belangrijk! Hoop dat je wat aan deze tips hebt

groetjes Inge

Bedankt allemaal! Goed om te weten dat lokken en er veel aandacht aan besteden niet aan te raden is.Dingen gaan aaien lijkt mij ook nog wel eens iets om te proberen.
Ik was misschien wel te bang omdat de hond van mijn ouders bang is, van pup af aan, voor vliegers en surfboard- zeilen op het water.
Omdat wij vlakbij het water wonen en het heerlijk vinden om te wandelen langs het Veluwe meer is dat soms best een probleem.  Bij een zonnige dag, als er veel vliegers zijn of surfers, kunnen wij niet langs het water lopen! De hond is niet mee te krijgen!! Inmiddels is de hond 5 jaar en het is niet beter geworden.

Ik zou het jammer vinden als onze hond ook altijd bang zal zijn, dan zouden we nooit ergens naar binnen kunnen met schuifdeuren of draaideuren. Maar ik zal wachten tot de hond weer wat zekerder is en het gewoon rustig aan opnieuw proberen

Ik heb z'n periode alleen met Pelle de Dalmatier gehad. Heb er niet teveel aandacht aan besteed. Ik zorgde dat ik zijn steunpunt bleef en dat ik alles normaal vond. Het ging ook gewoon weer over. Wel blijft hij degene die het meest laat merken dat hij iets spannend vindt.